 |
| pixabay / conolan |
Rachel Marsden - rachelmarsden.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Μιλώντας σε προεκλογική συγκέντρωση στη Νότια Καρολίνα στις 10 Φεβρουαρίου, ο Τραμπ επικαλέστηκε μια συνάντηση του ΝΑΤΟ, υποστηρίζοντας ότι "ένας από τους προέδρους μιας μεγάλης χώρας σηκώθηκε και είπε: "Λοιπόν, κύριε, αν δεν πληρώσουμε και δεχθούμε επίθεση από τη Ρωσία, θα μας προστατεύσετε;". Του είπα: 'Δεν πληρώσατε, είστε παραβάτες; Όχι, δεν θα σας προστατεύσω. Στην πραγματικότητα, θα τους ενθάρρυνα να κάνουν ό,τι διάολο θέλουν. Πρέπει να πληρώσετε. Πρέπει να πληρώσετε τους λογαριασμούς σας".
Το "αυτοί" στο οποίο αναφέρεται ο Τραμπ είναι προφανώς η Ρωσία, μόνο και μόνο επειδή είναι ο μόνος αντίπαλος που έχει χαραχθεί στο DNA της υπερατλαντικής στρατιωτικής συμμαχίας του ΝΑΤΟ. Χωρίς το φάσμα της ρωσικής απειλής, το ΝΑΤΟ θα έπρεπε να βρει έναν άλλο λόγο για να δικαιολογήσει την ύπαρξή του. Το 2019, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν περιέγραψε το ΝΑΤΟ ως "εγκεφαλικά νεκρό" σε συνέντευξή του στο T he Economist, προτείνοντας μια στροφή από τον μπαμπούλα της Ρωσίας στον μπαμπούλα της τρομοκρατίας. Θα μπορούσε επίσης να υποστηρίξει κανείς ότι αυτή η εμμονή για τον περιορισμό της Ρωσίας ήταν που οδήγησε στη συγκέντρωση των όπλων του ΝΑΤΟ στα σύνορα με την Ουκρανία και στην εκπαίδευση των νεοναζί της ταξιαρχίας του Αζόφ, η οποία στην πραγματικότητα κατέληξε να είναι πιο αντιπαραγωγική για την ειρήνη από οτιδήποτε άλλο, δεδομένου πως τώρα χρησιμεύει ως δικαιολογία για την επιχείρηση "αποναζιστικοποίησης" και "αποστρατιωτικοποίησης" της Ρωσίας σε μια χώρα που δεν ανήκει στο ΝΑΤΟ. Κατά τρόπο βολικό, το ΝΑΤΟ μπορεί να διεξάγει αυτόν τον πόλεμο από την άνεση των εργονομικών καρεκλών του.
Γιατί το ΝΑΤΟ έχει - και είχε - τέτοια εμμονή με ένα κράτος που δεν είναι μέλος του: Ουκρανία; Η απάντηση σε αυτό το ερώτημα εξηγεί σε μεγάλο βαθμό τα πραγματικά συμφέροντα που στηρίζουν το ΝΑΤΟ, το οποίο στην πραγματικότητα είναι απλώς ένα γιγαντιαίο λόμπι για την οπλική βιομηχανία.
Η Ουκρανία είναι το γάντι του μποξ μέσω του οποίου το ΝΑΤΟ μπορεί να χτυπήσει τη Ρωσία. Εξοπλίζουν τους Ουκρανούς στρατιώτες, και κάθε άλλο ηλίθιο ξένο μισθοφόρο, αναιρώντας κάθε ανάγκη να δεσμεύσουν τα στρατεύματα των χωρών τους σε έναν θανατηφόρο πόλεμο από τον οποίο η κοινή γνώμη θα απαιτούσε γρήγορα την έξοδο. Έτσι, με τον τρόπο που διεξάγεται σήμερα ο πόλεμος, είναι σε θέση να εξαργυρώσουν όλα τα οφέλη του πολέμου για το στρατιωτικό βιομηχανικό σύμπλεγμα, ενώ όλοι οι κίνδυνοι φορτώνονται στους Ουκρανούς. Οι σύμμαχοι του ΝΑΤΟ έχουν διοχετεύσει δεκάδες δισεκατομμύρια σε μετρητά από τα δικά τους ταμεία των φορολογουμένων στην υπόθεση της Ουκρανίας. Αλλά είναι οι λεπτομέρειες αυτής της οικονομικής βοήθειας που είναι αποκαλυπτικές.
Η βοήθεια της Ευρωπαϊκής Ένωσης προς το Κίεβο έχει ως επί το πλείστον λάβει τη μορφή καθαρά οικονομικής στήριξης, δανείων ή πιστώσεων - ορισμένα από τα οποία αναμφίβολα θα επιστραφούν με τη μορφή μετασυγκρουσιακών συμφωνιών ή με την εκχώρηση του είδους των φυσικών πόρων στους οποίους η Ευρώπη είναι πασίγνωστα φτωχή. Η ΕΕ δημιούργησε ωστόσο μια ξεχωριστή "ειρηνευτική διευκόλυνση" ... για τη διάδοση των όπλων. Δεν μιλάμε εδώ για μπάλες Nerf ή νεροπίστολα, όπως μπορεί να υποδηλώνει το καλοπροαίρετο όνομα. Ο τρόπος που λειτουργεί είναι ότι οι χώρες της ΕΕ αδειάζουν τις ντουλάπες τους και στέλνουν τα μεταχειρισμένα όπλα τους στο μικρό αδελφό, το Κίεβο, και στη συνέχεια παίρνουν μετρητά από τις Βρυξέλλες σε αντάλλαγμα για να κατασκευάσουν (ή να αγοράσουν από συμμάχους, όπως οι ΗΠΑ) μερικά ωραία, νέα όπλα για να τα κρατήσουν για τον εαυτό τους. Η βοήθεια της Ουάσινγκτον προς την Ουκρανία ήταν κατά κύριο λόγο στρατιωτική. Και πού πάνε αυτά τα χρήματα; Σε αγορές όπλων, φυσικά. Και ποιος κατασκευάζει τα όπλα; Τρεις μαντεψιές...
Έτσι, όταν ο Τραμπ λέει ότι οι χώρες του ΝΑΤΟ δεν πληρώνουν το μερίδιο που τους αναλογεί στην Αμερική, δεν έχει άδικο - εκτός από την αντίληψή του για το πώς λειτουργούν όλα αυτά στην πραγματικότητα. Το ΝΑΤΟ είναι σίγουρα ένα μέσο για την αγορά όπλων από τους συμμάχους - ένα μέσο που ωφελεί σε μεγάλο βαθμό την Αμερική ως τον κορυφαίο εξαγωγέα όπλων στον κόσμο.Έτσι, η υποχρέωση των χωρών-μελών να εκπληρώνουν τον τρέχοντα στόχο των δαπανών του 2% του ΑΕΠ σημαίνει εγγυημένους πελάτες και έσοδα. Ο Τραμπ δίνει συχνά την εντύπωση πως οι ΗΠΑ οφείλουν χρήματα από αυτές τις χώρες. Δεν χρωστούν στην Ουάσινγκτον άμεσα μετρητά, αλλά η μη επίτευξη των στόχων τους για τις δαπάνες όπλων θα σήμαινε σίγουρα λιγότερα μετρητά στα ταμεία της αμερικανικής στρατιωτικής βιομηχανίας.
Ο Λευκός Οίκος έσπευσε να απαντήσει στα σχόλια του Τραμπ. "Η ενθάρρυνση των εισβολών των πιο στενών συμμάχων μας από δολοφονικά καθεστώτα είναι αποκρουστική και ανισόρροπη", δήλωσε εκπρόσωπος του Λευκού Οίκου.
Ω, σε παρακαλώ. Τόσο πολύ μαργαριταρένιο κράξιμο από ένα κατεστημένο που μιλάει συνεχώς για το φάσμα του Πούτιν που χρησιμοποιεί πυρηνικά ή εισβάλλει στην Ευρώπη. Είναι η ίδια η απειλή που είναι κερδοφόρα για την αμυντική βιομηχανία. Έτσι, υπό αυτή την έννοια, ο Τραμπ - ο μόνος πρόσφατος Αμερικανός πρόεδρος που δεν έχει ξεκινήσει κανέναν πόλεμο - ίσως μόλις πούλησε μερικά ακόμη μαχητικά αεροσκάφη Made in America σε όποιον πήρε πραγματικά το παραμύθι του ως ευαγγέλιο. Και από πότε η Ουάσινγκτον έχει πρόβλημα με αυτό;