 |
| (AP Photo/Peter Dejong) |
Η μελέτη-ορόσημο, με τίτλο "Κράτος πρόνοιας χωρίς σύνορα: Οι επιπτώσεις της μετανάστευσης στα δημόσια οικονομικά", δείχνει πως το καθαρό κόστος της μετανάστευσης για τον ολλανδικό δημόσιο τομέα κατά την περίοδο 1995-2019 ήταν το εκπληκτικό ποσό των 400 δισεκατομμυρίων ευρώ, κατά μέσο όρο 17 δισεκατομμύρια ευρώ ετησίως, με μέγιστο ποσό 32 δισεκατομμυρίων ευρώ το 2016 λόγω της "προσφυγικής κρίσης" του 2015.
Για να θέσουμε αυτά τα στοιχεία σε προοπτική, η ολλανδική κυβέρνηση δαπάνησε περίπου 30 δισεκατομμύρια ευρώ για την εκπαίδευση το 2016, δηλαδή 2 δισεκατομμύρια ευρώ λιγότερα από όσα δαπάνησε για τους μετανάστες το ίδιο έτος.
Οι τέσσερις έμπειροι ερευνητές από το διάσημο τμήμα της Σχολής Οικονομικών Επιστημών του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ γράφουν ότι "είχαν πρόσβαση σε μοναδικά, ανώνυμα μικροδεδομένα από τη Στατιστική Υπηρεσία των Κάτω Χωρών για όλους τους κατοίκους της χώρας. Για την εκτίμηση των δημοσιονομικών επιπτώσεων της μετανάστευσης, η καθαρή συνεισφορά των μεταναστών κατά τη διάρκεια της ζωής τους στα δημόσια ταμεία εκτιμήθηκε με τη μέθοδο της λογιστικής των γενεών".
Οι συγγραφείς, βασιζόμενοι σε άφθονα δεδομένα, προειδοποιούν επίσης ότι είτε η μετανάστευση θα πρέπει να περιοριστεί είτε το ολλανδικό σύστημα κοινωνικής πρόνοιας θα πρέπει να αντιμετωπίσει δραματικές περικοπές:
Οι κυβερνητικές δαπάνες για τους μετανάστες είναι τώρα πάνω από το μέσο όρο για στοιχεία όπως η εκπαίδευση, η κοινωνική ασφάλιση και τα επιδόματα. Οι μετανάστες, από την άλλη πλευρά, πληρώνουν λιγότερους φόρους και ασφάλιστρα κοινωνικής ασφάλισης κατά μέσο όρο.
Όταν αθροίζονται, το καθαρό κόστος της μετανάστευσης αποδεικνύεται σημαντικό: μόνο για τους μετανάστες που εισήλθαν την περίοδο 1995-2019, αυτό ανέρχεται σε 400 δισεκατομμύρια ευρώ, ποσό της τάξης του μεγέθους των συνολικών εσόδων των Κάτω Χωρών από το φυσικό αέριο από τη δεκαετία του 1960 και μετά. Το κόστος αυτό είναι κυρίως αποτέλεσμα της αναδιανομής μέσω του κράτους πρόνοιας. Η συνέχιση της μετανάστευσης με το σημερινό μέγεθος και τη διάρθρωση του κόστους θα ασκήσει αυξανόμενη πίεση στα δημόσια οικονομικά. Ο περιορισμός του κράτους πρόνοιας και/ή της μετανάστευσης θα είναι τότε αναπόφευκτος.
Λαμβάνοντας υπόψη το πόρισμα της έκθεσης, μπορεί να υποστηριχθεί ότι το σύνολο των εθνικών εσόδων των Κάτω Χωρών από το fracking και άλλα μέτρα εξόρυξης φυσικού αερίου, κατά τη διάρκεια περίπου 60 ετών, πήγε εξ ολοκλήρου για τη σίτιση, τη στέγαση, την εκπαίδευση και την παροχή ιατρικής περίθαλψης στους μετανάστες και τα παιδιά τους στη χώρα.
Η μελέτη σημειώνει επίσης ότι ο ολλανδικός πληθυσμός έχει αυξηθεί εκρηκτικά λόγω του γρήγορου ρυθμού μετανάστευσης, καθιστώντας την μια από τις πιο πυκνοκατοικημένες χώρες στον κόσμο. Αυτή η πληθυσμιακή πυκνότητα έχει ασκήσει τεράστια πίεση στη στέγαση, τα σχολεία, τα νοσοκομεία και τις υποδομές, τα οποία με τη σειρά τους έχουν επιβαρύνει τον ολλανδικό προϋπολογισμό και το γενναιόδωρο σύστημα κοινωνικής πρόνοιας.
Από τα 17 εκατομμύρια κατοίκους της Ολλανδίας στα τέλη του 2019, το 13% ήταν γεννημένοι στο εξωτερικό (πρώτη γενιά) και το 11% ήταν παιδιά μεταναστών (δεύτερη γενιά), που αντιπροσωπεύουν, συνολικά, το 24% του ολλανδικού πληθυσμού.
Η μελέτη δείχνει πως οι κατά κεφαλήν κρατικές δαπάνες για τους μετανάστες είναι σημαντικά υψηλότερες από ό,τι για τον γηγενή ολλανδικό πληθυσμό για την κοινωνική ασφάλιση, τα επιδόματα πρόνοιας και την εκπαίδευση.
Η μελέτη αποκαλύπτει σε διάφορα διαγράμματα τις μέσες συνεισφορές - θετικές και αρνητικές - των γηγενών Ολλανδών έναντι των μη δυτικών μεταναστών.
Η μελέτη, η οποία έχει τον δικό της ειδικό ιστότοπο στην αγγλική γλώσσα, αναλύει επίσης τους δυτικούς μετανάστες πρώτης γενιάς και τους μη δυτικούς μετανάστες πρώτης γενιάς. Τα διαγράμματα δείχνουν ότι οι μετανάστες από τη Μέση Ανατολή και τη Βόρεια Αφρική δεν επιτυγχάνουν ποτέ θετική συνεισφορά σε σύγκριση με όσα δαπανά το κράτος γι' αυτούς, ενώ άλλοι μη δυτικοί μετανάστες, όπως οι Ασιάτες, έχουν μια μικρή καθαρή συνεισφορά. Ωστόσο, ακόμη και οι δυτικοί μετανάστες υστερούν σε σχέση με τους γηγενείς Ολλανδούς υπηκόους όσον αφορά τη συνεισφορά τους.
Τα διαγράμματα δείχνουν ότι για τους μετανάστες από χώρες όπως η Τουρκία και το Μαρόκο, υπάρχει ιδιαίτερα υψηλό ποσοστό αρνητικής συνεισφοράς. Κατά τη διάρκεια της ζωής του μέσου Μαροκινού, θα κοστίσει στους Ολλανδούς 260.000 ευρώ ανά άτομο.
Το ολλανδικό υπουργείο Οικονομικών αποκάλυψε επίσης σε ξεχωριστή έκθεση ότι οι μετανάστες πληρώνουν χαμηλότερους φόρους και καταβάλλουν λιγότερες εισφορές κοινωνικής ασφάλισης, γεγονός που μειώνει την καθαρή φορολογική συνεισφορά τους.
* πληροφορίες REMIX