Μετά το ξέσπασμα της σύγκρουσης στην Ουκρανία πριν από σχεδόν δύο χρόνια, οι Ευρωπαίοι επέβαλαν περιορισμένο εμπάργκο στη Ρωσία, η οποία κατέχει το 6% των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου και ένα σημαντικό 24% των παγκόσμιων αποθεμάτων φυσικού αερίου.
Mohamad Hasan Sweidan - thecradle.co / Παρουσίαση Freepen.gr
Αυτή η στρατηγική απόφαση ανάγκασε την Ευρώπη να αναζητήσει βιαστικά εναλλακτικές πηγές ενέργειας, συμπεριλαμβανομένης της Δυτικής Ασίας και της Βόρειας Αφρικής, περιοχών που περιέχουν συλλογικά περίπου το 57 τοις εκατό των παγκόσμιων αποθεμάτων πετρελαίου και το 41 τοις εκατό των παγκόσμιων αποδεδειγμένων αποθεμάτων φυσικού αερίου.
Η αντικατάσταση του ρωσικού φυσικού αερίου με άλλες, ακριβότερες και πιο προβληματικές από υλικοτεχνική άποψη εισαγωγές φυσικού αερίου είχε υψηλό κόστος για τους Ευρωπαίους. Αλλά σήμερα, ακόμη και αυτές οι δευτερεύουσες πηγές ενέργειας μπορεί να τεθούν σε σοβαρό κίνδυνο, εάν ο αδιάκριτος βομβαρδισμός των Παλαιστινίων στη Γάζα από το Ισραήλ κλιμακωθεί περαιτέρω και εμπλέξει άλλες χώρες της πλούσιας σε ενέργεια περιοχή.
Ενέργεια στη Δυτική Ασία και τη Βόρεια Αφρική
Η Δυτική Ασία και η Βόρεια Αφρική είναι εδώ και καιρό καθοριστικοί παίκτες στην παγκόσμια ενεργειακή σκηνή. Σύμφωνα με στοιχεία που δημοσίευσε ο Διεθνής Οργανισμός Ενέργειας το 2022, αυτή η περιοχή αντιπροσώπευε περίπου το 50 τοις εκατό των παγκόσμιων εξαγωγών πετρελαίου και το 15 τοις εκατό των εξαγωγών φυσικού αερίου.
Κατά συνέπεια, όταν η Ευρωπαϊκή Ένωση αποφάσισε να μειώσει την εξάρτησή της από το ρωσικό φυσικό αέριο, θεώρησε τους παραγωγούς της Δυτικής Ασίας και της Βόρειας Αφρικής ως πιθανούς σωτήρες για την κάλυψη των ενεργειακών αναγκών της ηπείρου.
Το 2021, η Σαουδική Αραβία (14,5 τοις εκατό των παγκόσμιων εξαγωγών πετρελαίου), το Ιράκ (7,57 τοις εκατό), τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα (6,15 τοις εκατό) και το Κουβέιτ (4,21 τοις εκατό) αναδείχθηκαν ως οι σημαντικότεροι εξαγωγείς πετρελαίου στην περιοχή Δυτικής Ασίας-Βόρειας Αφρικής. Όσον αφορά τις εξαγωγές φυσικού αερίου το 2022, οι κορυφαίοι παίκτες ήταν το Κατάρ (136,3 BCM/έτος), η Αλγερία (38,4 BCM/έτος), το Ιράν (17,7 BCM/έτος), το Ομάν (11 BCM/έτος) και η Αίγυπτος (8,9 BCM/έτος). έτος).
Η σύγκρουση στην Ουκρανία οδήγησε σε αύξηση 2% στην κατανάλωση πετρελαίου στην Ευρώπη σε σύγκριση με τη χρήση στην προπολεμική περίοδο. Τα στοιχεία από τις εισαγωγές πετρελαίου της ΕΕ το δεύτερο τρίμηνο του 2023 αποκάλυψαν πως η Σαουδική Αραβία, η Λιβύη, το Ιράκ και η Αλγερία ήταν οι κορυφαίες χώρες εξαγωγής πετρελαίου στην Ευρωπαϊκή Ένωση, καλύπτοντας συλλογικά πάνω από το ένα τέταρτο των αναγκών της Ένωσης σε πετρέλαιο.
Αντίθετα, η κατανάλωση φυσικού αερίου στην Ευρώπη μειώθηκε κατά 15 τοις εκατό την ίδια περίοδο. Τα στοιχεία από τις εισαγωγές φυσικού αερίου της ΕΕ το δεύτερο τρίμηνο του 2023 έδειξαν ότι η Αλγερία, το Κατάρ, το Ομάν, η Λιβύη, η Τουρκία και η Αίγυπτος ήταν οι κύριοι προμηθευτές αερίου στην ΕΕ, είτε σε υγρή μορφή είτε σε μορφή αγωγού. Αυτές οι χώρες μαζί αντιπροσώπευαν περισσότερο από το ένα τρίτο των αναγκών της Ένωσης σε φυσικό αέριο.
Η ευπάθεια της Ευρώπης στον πόλεμο στη Δυτική Ασία
Ιστορικά, οποιαδήποτε σημαντική ένταση ή πόλεμος στη Δυτική Ασία επηρεάζει τις ενεργειακές αγορές μειώνοντας την περιφερειακή προσφορά πετρελαίου και αυξάνοντας τις παγκόσμιες τιμές ενέργειας. Το 2019, για παράδειγμα, όταν οι δυνάμεις υπό την ηγεσία της Ανσαράλα της Υεμένης στόχευσαν τις εγκαταστάσεις της Aramco της Σαουδικής Αραβίας, οι εξαγωγές πετρελαίου της Σαουδικής Αραβίας μειώθηκαν κατακόρυφα κατά σχεδόν 5,7 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα.
Μετά την έναρξη της επίθεσης της παλαιστινιακής αντίστασης στο Al-Aqsa Flood στο Ισραήλ στις 7 Οκτωβρίου, οι τιμές του φυσικού αερίου στην Ευρώπη αυξήθηκαν κατά 35 τοις εκατό. Αυτό το κύμα αποδόθηκε στο κλείσιμο ενός κοιτάσματος φυσικού αερίου στα ανοικτά των κατεχομένων παλαιστινιακών ακτών για λόγους ασφαλείας και στην έκρηξη αγωγού στη Βαλτική Θάλασσα. Εν ολίγοις, ο πόλεμος στην Ουκρανία και την Παλαιστίνη συγκρούστηκαν, με αποτέλεσμα δυσμενείς επιπτώσεις στις τιμές της ενέργειας στην Ευρώπη.
Στον απόηχο της πλημμύρας Al-Aqsa, η Παγκόσμια Τράπεζα διεξήγαγε μια μελέτη ανάλυσης γεωπολιτικών κινδύνων για να μετρήσει τον αντίκτυπο αυτής της σύγκρουσης Παλαιστίνης-Ισραήλ στις παγκόσμιες τιμές του πετρελαίου. Η μελέτη κατηγοριοποίησε την κλιμάκωση της έντασης σε τρία επίπεδα: μικρό, μεσαίο και μεγάλο.
Σε ένα σενάριο «μικρής έντασης» παρόμοιο με τον πόλεμο του 2011 στη Λιβύη, η Παγκόσμια Τράπεζα προβλέπει μείωση της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου κατά 0,5 έως 2 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, οδηγώντας σε αρχική αύξηση της τιμής του πετρελαίου από 3% έως 13% - μεταξύ 93 $ και $102 το βαρέλι.
Σε ένα σενάριο «μέσης έντασης», παρόμοιο με τον πόλεμο στο Ιράκ του 2003, η Παγκόσμια Τράπεζα αναμένει μια παγκόσμια συρρίκνωση της προσφοράς πετρελαίου κατά 3 έως 5 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, προκαλώντας μια αρχική αύξηση της τιμής του πετρελαίου από 21% έως 35% ή κόστος μεταξύ $109 και $121 το βαρέλι.
Τέλος, σε ένα σενάριο «υψηλής έντασης» που μοιάζει, για παράδειγμα, με το αραβικό εμπάργκο πετρελαίου του 1973, η Παγκόσμια Τράπεζα προβλέπει μείωση της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου κατά 6 έως 8 εκατομμύρια βαρέλια την ημέρα, με αποτέλεσμα μια αρχική κλιμάκωση της τιμής του πετρελαίου κατά 56 τοις εκατό στα 75 τοις εκατό, με το κόστος να εκτοξεύεται μεταξύ 140 και 157 δολαρίων το βαρέλι.
Οποιαδήποτε τέτοια αύξηση στις τιμές του πετρελαίου θα σήμαινε καταστροφή για την Ευρώπη, η οποία ήδη παλεύει με το βάρος της αγοράς πηγών ενέργειας σε διογκωμένες τιμές για να αντισταθμίσει τις μειωμένες εισαγωγές της από τη Ρωσία.
Αν και η μελέτη δεν εμβαθύνει στον αντίκτυπο της κλιμάκωσης των εντάσεων στις τιμές του φυσικού αερίου στη Δυτική Ασία, υπογράμμισε τη διασυνδεδεμένη φύση των πηγών ενέργειας. Καθώς τα αποθέματα πετρελαίου μειώνονται, το φαινόμενο κυματισμού επεκτείνεται και σε άλλες πηγές ενέργειας, με τις τιμές του φυσικού αερίου να επηρεάζονται ιδιαίτερα.
Μετατόπιση εξάρτησης αερίου
Η Ευρώπη ξεχωρίζει ως η ήπειρος που είναι πιο πιθανό να σημειώσει σημαντική άνοδο στις τιμές του φυσικού αερίου λόγω της απομάκρυνσής της από το ρωσικό αέριο, οδηγώντας σε σημαντικά αυξημένη εξάρτηση από το υγροποιημένο φυσικό αέριο (LNG) που μεταφέρεται από τις ΗΠΑ.
Εκτός από τις άμεσες επιπτώσεις της κλιμάκωσης των εντάσεων και του επικείμενου περιφερειακού πολέμου που αυξάνει τις τιμές του πετρελαίου και του φυσικού αερίου παγκοσμίως, η Ευρώπη αντιμετωπίζει πολλούς άλλους παράγοντες που θα μπορούσαν να επηρεάσουν βαθιά τις εξαγωγές ενέργειας από τον αραβικό κόσμο.
Μια πλήρους κλίμακας περιφερειακή σύγκρουση στην οποία εμπλέκονται οι χώρες του Άξονα της Αντίστασης, όπως το Ιράν, η Υεμένη, το Ιράκ, η Συρία και ο Λίβανος, θα μπορούσε να έχει τρομερές συνέπειες. Αυτές οι χώρες, που έχουν όλες πρόσβαση σε θάλασσες και στενά, θα μπορούσαν δυνητικά να διαταράξουν τις εμπορικές οδούς προς την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της κυκλοφορίας πετρελαίου και υγροποιημένου αερίου.
Το Στενό του Ορμούζ, που βρίσκεται μεταξύ του Ομάν και του Ιράν, έχει τεράστια σημασία ως ο παγκόσμιος διάδρομος πρωτογενούς ενέργειας, με πάνω από το ένα πέμπτο της παγκόσμιας προσφοράς πετρελαίου και το ένα τρίτο της συνολικής προμήθειας LNG να διέρχεται από αυτό.
Οι μεγάλες χώρες εξαγωγής πετρελαίου, όπως η Σαουδική Αραβία, το Ιράν, τα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, το Κουβέιτ και το Ιράκ, βασίζονται σε αυτό το πέρασμα. Επιπλέον, το Κατάρ, ο μεγαλύτερος εξαγωγέας LNG παγκοσμίως, μεταφέρει το μεγαλύτερο μέρος των εξαγωγών του LNG μέσω του στενού. Με περίπου το 20 τοις εκατό των παγκόσμιων ροών LNG να διασχίζουν το στενό ετησίως, οποιοδήποτε κλείσιμο από το Ιράν ή τους συμμάχους του θα μπορούσε να επηρεάσει σοβαρά τον εφοδιασμό πετρελαίου και φυσικού αερίου της Ευρώπης.
Καθώς η Παλαιστίνη αιμορραγεί, η Ευρώπη θα νιώσει την πίεση
Ένα άλλο πιθανό σενάριο περιλαμβάνει το κλείσιμο του στενού Bab al-Mandab , του στρατηγικού περάσματος με θέα στην Υεμένη που λειτουργεί ως συνδετικός κρίκος στη θαλάσσια εμπορική οδό που συνδέει τη Μεσόγειο και τον Ινδικό Ωκεανό μέσω της Ερυθράς Θάλασσας και της Διώρυγας του Σουέζ.
Οι περισσότερες εξαγωγές LNG από τον Περσικό Κόλπο πλοηγούνται σε αυτήν τη διαδρομή και το 2017, σχεδόν το 9 τοις εκατό του συνόλου του πετρελαίου και των προϊόντων διύλισης που μεταφέρονται δια θαλάσσης πέρασαν από το στενό, με πάνω από το ήμισυ να προορίζεται για την Ευρώπη. Η διακοπή λειτουργίας του στενού Bab al-Mandab θα μπορούσε να αναγκάσει τα δεξαμενόπλοια από τον Περσικό Κόλπο να εκτρέπονται γύρω από το νότιο άκρο της Αφρικής, οδηγώντας σε αύξηση του χρόνου διέλευσης και του κόστους αποστολής.
Η Ευρώπη θα έμενε με μια αυστηρή επιλογή: να αποδεχθεί υπέρογκες τιμές για μια συνεχή ροή πετρελαίου και φυσικού αερίου που προκαλεί σοβαρή οικονομική πίεση - ή να επανεξετάσει την στάση της για το ρωσικό φυσικό αέριο, η οποία θα θεωρηθεί διεθνώς ως ταπεινωτική οπισθοδρόμηση.
Η ΕΕ στράφηκε αρχικά στη Δυτική Ασία για να αντισταθμίσει τη συρρίκνωση της ρωσικής προμήθειας φυσικού αερίου, ακόμη κι αν αυτό σήμαινε υψηλότερο κόστος. Ωστόσο, η αυξανόμενη προοπτική του πολέμου της Παλαιστίνης να μετατραπεί σε μια σύγκρουση σε ολόκληρη την περιοχή θέτει τώρα σοβαρές αμφιβολίες για την αξιοπιστία των παραδόσεων πετρελαίου και φυσικού αερίου της Δυτικής Ασίας στην Ευρώπη. Οποιαδήποτε κλιμάκωση της σύγκρουσης πιθανότατα θα έχει ως αποτέλεσμα την εκτόξευση των τιμών της ενέργειας και θα επιφέρει καταστροφικό πλήγμα σε βασικούς τομείς των ευρωπαϊκών οικονομιών, ιδίως στη Γερμανία.
Εν αναμονή της διαφαινόμενης κρίσης, ο Γερμανός Καγκελάριος Όλαφ Σολτς άρχισε αθόρυβα να αναζητά εναλλακτικές πηγές ενέργειας: μόλις την περασμένη εβδομάδα, επισκέφθηκε την Γκάνα και τη Νιγηρία με την ελπίδα να αντλήσει νέες πηγές ενέργειας για την Ευρώπη.
Καθώς το Ισραήλ εντείνει τους βομβαρδισμούς του στη Γάζα με αμερικανικά και ευρωπαϊκά όπλα, κινδυνεύει να ανοίξουν νέα μέτωπα μάχης από πιο εξελιγμένα στρατιωτικά στοιχεία του Άξονα Αντίστασης της περιοχής, απειλώντας μαζικές κλιμακώσεις σε ολόκληρη τη Δυτική Ασία και πιθανώς βυθίζοντας την Ευρώπη σε μια οικονομική καταβόθρα.
Οι μέρες της Ευρώπης που απολαμβάνει συνεχούς ευημερίας ενώ η Δυτική Ασία υφίσταται τις συνέπειες των δυτικο-ισραηλινών πολιτικών έχουν περάσει προ πολλού. Ο Άξονας της Αντίστασης - σε συνδυασμό με την αυξανόμενη επιρροή πολυπολικών δυνάμεων όπως η Ρωσία και η Κίνα - διαθέτει τώρα τις δυνατότητες και τις επιλογές που θα μπορούσαν να αμφισβητήσουν τον δυτικό άξονα, από την Ουάσιγκτον έως τις Βρυξέλλες και το Τελ Αβίβ, και να αναδιαμορφώσουν θεμελιωδώς την παγκόσμια αγορά ενέργειας όπως τη γνωρίζουμε.