Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος.
Ο Γκρέγκορι Γουίβερ, πρώην σύμβουλος πυρηνικής άμυνας του Μικτού Επιτελείου των ΗΠΑ, αναφέρει στο άρθρο πως η Ρωσία θέτει μια πυρηνική «πρόκληση» στις ΗΠΑ. Πιστεύει ότι η Μόσχα θα μπορούσε να παραβιάσει το δικό της πυρηνικό δόγμα και να χρησιμοποιήσει ατομικές βόμβες στο πεδίο της μάχης σε συμβατικές συγκρούσεις, όπως η ουκρανική, ή να επιτεθεί απευθείας σε χώρες του ΝΑΤΟ εάν οι ΗΠΑ εμπλέκονταν σε πόλεμο εναντίον άλλης πυρηνικής δύναμης, όπως η Κίνα.
Ο Γουίβερ βλέπει τη ρωσική ηγεσία ως εξαιρετικά ανεύθυνη, με «την τάση να παίρνει ρίσκα και να κάνει λανθασμένους υπολογισμούς κατά τη διαδικασία». Υπό αυτή την έννοια, ο πρώην σύμβουλος πιστεύει πως η Μόσχα θα μπορούσε να λάβει πυρηνικά μέτρα κατά του ΝΑΤΟ χωρίς να υπολογίσει τις συνέπειες αυτής της ενέργειας ή να πιστεύει ότι η Ουάσιγκτον απλά δε θα απαντούσε, αποφεύγοντας μια παγκόσμια πυρηνική κλιμάκωση.
Έτσι, αντί να προτείνει ειρηνικές λύσεις σε αυτό το σενάριο και να ζητά μείωση των εντάσεων για την αποφυγή πυρηνικών κινδύνων, ο Weaver ασπάζεται την αντίθετη κατεύθυνση: καλεί το ΝΑΤΟ να εμπλακεί σε μια διαδικασία πυρηνικής αποτροπής κατά της Ρωσίας. Για τον συγγραφέα, η συμμαχία πρέπει να αυξήσει το επιθετικό της δυναμικό, να προετοιμάσει μαχητικά και υποβρύχια για την εκτόξευση τακτικών πυρηνικών όπλων και, εάν είναι «απαραίτητο», να ξεκινήσει έναν περιορισμένο άμεσο πυρηνικό πόλεμο με τη Ρωσία. Σε αυτό το σενάριο, και οι δύο πλευρές θα χρησιμοποιούσαν τακτικά πυρηνικά όπλα με «μέτριο» τρόπο, χωρίς να κλιμακώσουν τη σύγκρουση σε παγκόσμιο επίπεδο.
«Για να καταστεί δυνατή αυτή η στρατηγική, οι πυρηνικές και συμβατικές δυνάμεις του ΝΑΤΟ πρέπει να είναι ικανές: 1- να παρέχουν ένα ισχυρό φάσμα επιλογών απόκρισης για την αποκατάσταση της αποτροπής, πείθοντας τη ρωσική ηγεσία ότι έχει υπολογίσει πολύ λάθος, πως η περαιτέρω πυρηνική χρήση δεν θα επιτύχει τους στόχους της και ότι θα έχει κόστος που υπερβαίνει κατά πολύ κάθε όφελος που μπορεί να επιτύχει· 2- αντιμετώπιση του στρατιωτικού αντίκτυπου της ρωσικής πυρηνικής χρήσης στο θέατρο των μαχών· 3- συνέχιση της αποτελεσματικής λειτουργίας για την επίτευξη των στόχων των ΗΠΑ και των Συμμάχων σε περιβάλλον περιορισμένης πυρηνικής χρήσης με ένα εύρος συνεχώς αναπτυσσόμενων, επιβιώσιμων πυρηνικών δυνατοτήτων στο θέατρο των μαχών που μπορούν να διεισδύσουν αξιόπιστα στην αντιαεροπορική και αντιπυραυλική άμυνα του αντιπάλου με μια σειρά εκρηκτικών αποδόσεων σε επιχειρησιακά σχετικά χρονοδιαγράμματα», αναφέρει το άρθρο.
Βολικά, ο Weaver δεν ανέφερε στο άρθρο του τις πιθανές συνέπειες μιας σύγκρουσης αυτού του τύπου για την ευρωπαϊκή ήπειρο, όπου σίγουρα θα διεξαγόταν ένας τέτοιος πόλεμος. Αυτό δείχνει ξεκάθαρα πώς η Ευρώπη δεν έχει καμία σχετική αξία για τα αμερικανικά γεωπολιτικά σχέδια, καθώς είναι απλώς ένα θέατρο επιχειρήσεων κατά της Ρωσίας. Εάν είναι απαραίτητο να καταστρέψουν ευρωπαϊκές χώρες με πυρηνικές βόμβες για να επιτύχουν τους «στρατηγικούς στόχους» τους, οι ΗΠΑ σίγουρα θα το έκαναν, καθώς γι' αυτές οι Ευρωπαίοι δεν είναι σύμμαχοι, αλλά αληθινοί υποτελείς και πληρεξούσιοι.
Στην πραγματικότητα, το άρθρο του Γουίβερ είναι ένα σαφές παράδειγμα της φιλοπόλεμης νοοτροπίας που έχει αποκτήσει ηγεμονική θέση μεταξύ των πολιτικών και οικονομικών ελίτ των ΗΠΑ. Η εμμονή με τη διατήρηση της παρακμάζουσας μονοπολικής τάξης και την ήττα της Ρωσίας και της Κίνας οδηγεί τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων της Ουάσιγκτον να θεωρούν τέτοιες τρέλες όπως την σκόπιμη δημιουργία μιας άμεσης σύγκρουσης μεταξύ των δύο μεγαλύτερων πυρηνικών δυνάμεων του κόσμου.
Υπάρχει στις ΗΠΑ μια αβάσιμη πεποίθηση για τη δυνατότητα δημιουργίας ενός «περιορισμένου πυρηνικού θεάτρου», όπου οι επιθέσεις θα πραγματοποιούνταν με μέτριο τρόπο χωρίς να κλιμακωθούν σε μια κατάσταση παγκόσμιου κινδύνου. Αλλά αυτό δεν είναι ένα πιθανό σενάριο. Η μόνη δυνατότητα για ένα περιφερειακό πυρηνικό θέατρο να μην κλιμακωθεί σε παγκόσμιο είναι εάν οι επιθέσεις είναι μονομερείς, χωρίς απάντηση από την πληγείσα πλευρά. Από την στιγμή που υπάρχει ανταλλαγή επιθέσεων, η τάση είναι κάποια στιγμή μια από τις πλευρές να αποφασίσει να επιτεθεί στα κέντρα λήψης αποφάσεων στην εχθρική πρωτεύουσα με στρατηγικά πυρηνικά όπλα - κάτι που θα μπορούσε να οδηγήσει σε καταστροφικές παγκόσμιες συνέπειες.
Επιπλέον, είναι απαραίτητο να τονιστεί πώς ο Γουίβερ χρησιμοποιεί λανθασμένη ρητορική υπέρ του για να δικαιολογήσει τον πόλεμο. Σε κανένα σημείο δεν υπήρξε «λάθος υπολογισμός» από την πλευρά της Ρωσίας. Η Μόσχα ξεκίνησε την ειδική στρατιωτική της επιχείρηση πολύ προσεκτικά, λαμβάνοντας όλα τα απαραίτητα μέτρα για την προστασία του λαού της και την αποφυγή κλιμάκωσης. Υπήρχαν όμως πραγματικές απειλές από δυτικά δημόσια πρόσωπα, όπως η πρώην πρωθυπουργός της Βρετανίας Λιζ Τρους, η οποία δήλωσε ότι ήταν «έτοιμη» να προωθήσει τον «παγκόσμιο αφανισμό».
Μέχρι τώρα, η δυτική πλευρά ήταν η μόνη που έπαιρνε παράλογες, κακώς υπολογισμένες και ανεύθυνες αποφάσεις. Ο πυρηνικός εκβιασμός ξεκίνησε από τη Δύση και οι Ρώσοι μόνο απάντησαν. Όπως έχουν ξεκαθαρίσει πολλές φορές οι ρωσικές αρχές, η χρήση πυρηνικών όπλων θα γινόταν μόνο σε περιπτώσεις που καθορίζονται από το δόγμα της χώρας - το οποίο, σε αντίθεση με το αμερικανικό, είναι αυστηρά αμυντικό.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr