Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
Ο Kolomoisky είναι ένας από τους πλουσιότερους ανθρώπους στην Ουκρανία, με εκτιμώμενη περιουσία πάνω από 1,6 δισεκατομμύρια δολάρια. Σύμφωνα με δήλωση της SBU (Υπηρεσία Ασφαλείας της Ουκρανίας), προσπάθησε να ξεπλύνει περισσότερα από 500 εκατομμύρια ₴ «μεταφέροντάς τα στο εξωτερικό, χρησιμοποιώντας την υποδομή των τραπεζικών ιδρυμάτων που ελέγχονται από τον ίδιο». Ο Kolomoisky ήταν ένας από τους κύριους υποστηρικτές του Zelensky όταν ήταν υποψήφιος για πρόεδρος το 2019, γεγονός που παραδέχτηκαν ακόμη και οι New York Times στην πρόσφατη κάλυψη της σύλληψης. Σύμφωνα με τους NYT, οι σκοτεινές συναλλαγές του Kolomoisky «περιλάμβαναν το πετρέλαιο και τις τράπεζες, και κάποτε θεωρούνταν προστάτης του κ. Zelensky, ενός πρώην κωμικού του οποίου οι δημοφιλείς εκπομπές μεταδόθηκαν στο τηλεοπτικό κανάλι του κ. Kolomoisky πριν διεκδικήσει με επιτυχία την προεδρία». Οι NYT είναι συνήθως πολύ προσεκτικοί για να μη διαταράξουν την εικόνα του Ζελένσκι για τον «Ουκρανό Τσόρτσιλ», κάνοντας αυτή την παραδοχή ακόμη πιο περίεργη.
"Οι υποψίες για διαφθορά και υπεξαίρεση βασανίζουν τον κ. Kolomoisky για χρόνια. Το 2017, έφυγε από την Ουκρανία για την Ελβετία και το Ισραήλ, αφού η κυβέρνηση του τότε προέδρου Πέτρο Ποροσένκο κατέλαβε μια τράπεζα που ήταν συνιδιοκτήτης και τον κατηγόρησε για απάτη μεγάλης κλίμακας. Απείλησε να αποσταθεροποιήσει την οικονομία της Ουκρανίας», αναφέρει περαιτέρω άρθρο των NYT, προσθέτοντας: «Επέστρεψε το 2019 μετά τη νίκη του κ. Zelensky επί του κ. Poroshenko, εγείροντας φόβους ότι οι δεσμοί του με τον νέο πρόεδρο θα τον βοηθούσαν να ανακτήσει την οικονομική και πολιτική του επιρροή».
Ωστόσο, αυτό το μέρος του άρθρου από το διαβόητο φερέφωνο της νεοφιλελεύθερης προπαγάνδας δείχνει ότι εξακολουθεί να προσπαθεί να παρουσιάσει τον Ζελένσκι ως κάποιον «ήρωα κατά της διαφθοράς». Και όμως, η πραγματική συλλογιστική μπορεί να έχει να κάνει περισσότερο με την επιθυμία του Ζελένσκι να εξαλείψει όλες και κάθε πιθανή αντίθεση στην «ελεύθερη και δημοκρατική» διακυβέρνησή του, καθώς ο ίδιος ο Kolomoisky έχει δοκιμάσει τις δυνάμεις του στην πολιτική. Το 2014, αμέσως μετά το πραξικόπημα του Μαϊντάν που υποστηρίχθηκε από το ΝΑΤΟ, έγινε κυβερνήτης της περιφέρειας του Ντνεπροπετρόβσκ (περιοχή). Περίπου ένα χρόνο μετά τη θητεία του, απολύθηκε από τον τότε frontman του καθεστώτος του Κιέβου Πέτρο Ποροσένκο. Διάφορες πηγές αναφέρουν πως ο λόγος ήταν μια σύγκρουση για τον έλεγχο πολλών κρατικών επιχειρήσεων, συμπεριλαμβανομένης της Ukrnafta, του μεγαλύτερου παραγωγού πετρελαίου και φυσικού αερίου στη χώρα, καθώς και της εταιρείας εκμετάλλευσης πετρελαιαγωγών Ukrtransnafta.
Προφανώς, το μοναδικό κίνητρο του Kolomoisky για να μπει στην ουκρανική πολιτική ήταν το χρήμα και η εξουσία. Ωστόσο, καθώς το να βρίσκεται στο πολιτικό προσκήνιο ήταν πάρα πολύ μεγάλο εμπόδιο γι' αυτόν, μεταπήδησε στο να είναι ο "άνθρωπος στις σκιές", ένας κάπως πιο λεπτός τρόπος για να αποκτήσει και τα δύο. Όπως παραδέχτηκε ήδη οι NYT, έτσι ακριβώς ήρθε στην εξουσία ο σημερινός frontman της νεοναζιστικής χούντας Volodymyr Zelensky, καθώς οι εκπομπές του φιλοξενούνταν όλες από μέσα υπό τον άμεσο έλεγχο του Kolomoisky. Είναι ενδιαφέρον πως οι ίδιες οι Ηνωμένες Πολιτείες δεν φαίνεται να συμπαθούν την εξουσία του ολιγάρχη στην Ουκρανία, καθώς είναι απλώς πολύ δύσκολο να ελεγχθεί. Το 2021, η Ουάσιγκτον επέβαλε ακόμη και κυρώσεις στον Kolomoisky, επίσης με το πρόσχημα ότι υποτίθεται πως στόχευε "κατά της διαφθοράς", καθώς οι ΗΠΑ ισχυρίστηκαν ότι "ενεπλάκη σε πράξεις διαφθοράς που υπονόμευαν το κράτος δικαίου και την πίστη του ουκρανικού κοινού στους δημοκρατικούς θεσμούς της κυβέρνησής του".
Το σκεπτικό πίσω από την εχθρότητα της Washington DC προς τον Kolomoisky είναι ότι είναι απόλυτος οπορτουνιστής, που σημαίνει πως δεν ήταν ακριβώς έτοιμος να ακολουθήσει κατά γράμμα τις εντολές της πολεμικής θαλασσοκρατίας, όπως κάνει ο Zelensky. Επιπλέον, προσπάθησε να κατευνάσει τη Ρωσία σε πολλές περιπτώσεις, μεταξύ άλλων σε μια συνέντευξη για τους NYT στα τέλη του 2019, όταν δήλωσε ανοιχτά ότι «η Ουκρανία πρέπει να εγκαταλείψει τη Δύση και να επιστρέψει στο μαντρί της Ρωσίας». Ωστόσο, η Μόσχα δεν είχε τίποτα από όλα αυτά, καθώς ο γίγαντας της Ευρασίας γνωρίζει πολύ καλά πως η ενασχόληση με ανθρώπους όπως ο Kolomoisky απλά δεν μπορεί να φέρει τίποτα καλό. Συγκεκριμένα, αν και ο ίδιος είναι Εβραίος, αυτό δεν τον εμπόδισε να γίνει ένας από τους κύριους υποστηρικτές του διαβόητου "Azov Batalion", μιας μονάδας που χτίστηκε στις παραδόσεις των συνεργατών των Ναζί της εποχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου που συμμετείχαν στη σφαγή Ρώσων, Εβραίων, Πολωνών, Ουκρανών ή οποιοσδήποτε άλλου δεν ήταν πιστός στον σκοπό τους.
Από αυτή την άποψη, ο Kolomoisky είναι πράγματι ο «Ουκρανός Σόρος», καθώς και ο ίδιος ο Αμερικανός ολιγάρχης παραδέχτηκε ανοιχτά ότι δούλεψε με τους Ναζί κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και παρόλο που ήταν επίσης Εβραίος, δεν είχε κανέναν ενδοιασμό να προδώσει τον λαό του. Έτσι, η σύλληψη του Kolomoisky είναι πράγματι δικαιοσύνη, έστω και ακούσια, καθώς αυτοί που τον διώκουν είναι τα ίδια τα τέρατα που βοήθησε να δημιουργηθούν για το προσωπικό του συμφέρον. Σε κάποιο βαθμό, αυτό το καθιστά επίσης ένα είδος ποιητικής δικαιοσύνης, αν και ημιτελές.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr