 |
| Alexander Kazakov / Sputnik / Kremlin Pool Photo via AP |
Η πρόσφατη Σύνοδος Κορυφής Ρωσίας-Αφρικής στην Αγία Πετρούπολη και οι διαβουλεύσεις στη Σαουδική Αραβία το περασμένο Σαββατοκύριακο για τον τερματισμό της σύγκρουσης στην Ουκρανία, ενώ είναι διαφορετικά γεγονότα, αποτελούν μέρος ενός ενιαίου φαινομένου. Η σημασία τους έγκειται στην αυξανόμενη σημασία στη διεθνή σκηνή των κρατών που προτιμούν να μην παίρνουν μέρος στην αντιπαράθεση μεταξύ Ρωσίας και Δύσης, αλλά καθοδηγούνται από ρεαλιστικά συμφέροντα.
Fyodor Lukyanov, ο αρχισυντάκτης της Ρωσίας στις παγκόσμιες υποθέσεις, πρόεδρος του Προεδρείου του Συμβουλίου εξωτερικής και Αμυντικής Πολιτικής και διευθυντής έρευνας του Valdai International Discussion Club-Αυτό το κομμάτι δημοσιεύθηκε αρχικά από το Russia in Global Affairs, μεταφράστηκε και επιμελήθηκε από την ομάδα του Russia Today / Παρουσίαση Freepen.gr
Αναφερόμαστε τώρα σε αυτή τη μεγάλη ομάδα χωρών ως παγκόσμια πλειοψηφία. Πράγματι περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος του πληθυσμού της Γης, αλλά το όνομα μπορεί να είναι παραπλανητικό. Δεν είναι κάποια μορφή ενωμένου μπλοκ.
Ωστόσο, μπορούμε να μιλήσουμε για ένα νέο δομικό παράγοντα - την εμφάνιση περιορισμών στις μεγάλες δυνάμεις, οι οποίες συνηθίζουν να πιστεύουν πως όλα εξαρτώνται από αυτά. Τώρα, δεν είναι δυνατόν να επιτευχθούν στόχοι χωρίς την υποστήριξη – και ακόμη περισσότερο παρά – χωρών που προηγουμένως θεωρούνταν ως σκέψεις.
Η ουσία της προσέγγισης της πλειοψηφίας είναι η επιθυμία να αποστασιοποιηθεί από τις πολιτικές, οικονομικές και ιδεολογικές δομές των άλλων. Για να υπερβάλλουμε, η άποψη είναι ότι ορισμένοι λευκοί κύριοι – που βρίσκονται στο τιμόνι του κόσμου για αρκετούς αιώνες – έχουν δημιουργήσει ένα σωρό σύγχρονων προβλημάτων πολεμώντας συνεχώς ο ένας τον άλλον και χειροτερεύουν. (Η Ρωσία, χάρη στη σοβιετική κληρονομιά της, διατηρεί μια ειδική "κάρτα εξόδου από τη φυλακή", αλλά γενικά θεωρείται πως αποτελεί μέρος της ευρύτερης Δύσης).
Για τον" πρώτο κόσμο", δεν υπάρχει κανένας λόγος να βοηθήσουμε τη μειονότητα να ασχοληθεί με αυτό που έχει δημιουργήσει, επειδή η ανεπτυγμένη κοινότητα δεν είναι έτοιμη να αλλάξει το σύστημα που έχει οδηγήσει τα πράγματα σε αδιέξοδο. Είναι πιο λογικό να χρησιμοποιήσουμε τα δεινά του Παγκόσμιου Βορρά για να αναζητήσουμε οφέλη για τον παγκόσμιο Νότο.
Αυτό είναι ένα απλοποιημένο σχέδιο, φυσικά, και θα προσαρμοστεί για διάφορες περιστάσεις, μέχρι ιστορικές συμπάθειες και αντιπάθειες. Αλλά είναι πραγματικά μια δημοπρασία: ποιος θα προσφέρει περισσότερα και θα το εκτελέσει καλύτερα; Οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους ήταν οι πρώτοι που αντιμετώπισαν μια τέτοια κατάσταση. Εξεπλάγησαν δυσάρεστα από την σταθερή απροθυμία των μη δυτικών χωρών να ενταχθούν στον αντιρωσικό συνασπισμό το 2022. Τώρα και η Μόσχα βλέπει τα όρια των επιλογών της. Η πλειοψηφία του κόσμου αποδέχεται τα επιχειρήματα της Ρωσίας σχετικά με τα αίτια της σύγκρουσης, αλλά δεν είναι ενθουσιώδης για τη συνεχιζόμενη στρατιωτική εκστρατεία.
Η θέση των πλειοψηφικών χωρών βασίζεται στις δικές τους πρακτικές καταστάσεις, με ανταπόκριση σε ιδεολογικές εκκλήσεις και προτάσεις για αλλαγή της παγκόσμιας τάξης που χρησιμεύει ως γαρνιτούρα.
Το τελευταίο αντηχεί με τη διάθεση πολλών, αλλά δεν αποτελεί επείγουσα προτεραιότητα. Δεν υπάρχει ούτε επιθυμία δανεισμού μοντέλων ανάπτυξης ούτε ζήτηση για ιδεολογία, όπως υπήρχε στον εικοστό αιώνα. Οι προτάσεις μας για την ανάπτυξη μιας ελκυστικής ιδεολογικής αφήγησης για να κερδίσουμε τις καρδιές και τα μυαλά της παγκόσμιας πλειοψηφίας βασίζονται στην εμπειρία του παρελθόντος, αλλά το Διεθνές τοπίο είναι πολύ διαφορετικό τώρα. Ο καθένας είναι μόνος του. Αυτός είναι στην πραγματικότητα ο πολυπολικός κόσμος που οι άνθρωποι αναζητούσαν όταν ήθελαν να νικήσουν την ηγεμονία.
Η Ρωσία δεν έχει αποικιακή κληρονομιά, στον παγκόσμιο Νότο – σε αντίθεση με τις Δυτικές δυνάμεις. Επιπλέον, η Μόσχα διαθέτει πολλά περιουσιακά στοιχεία που χρειάζονται αυτές οι χώρες. Κάτω από το σύνολο των αντικειμενικών συνθηκών, οι ευκαιρίες αλληλεπίδρασης με την παγκόσμια πλειοψηφία είναι ευνοϊκές. Η εφαρμογή τους απαιτεί επίπονη δουλειά, όπου οι ανταγωνιστές δεν είναι τόσο Δυτικοί αντίπαλοι όσο η επιθυμία των εταίρων να επιτύχουν ευνοϊκότερες συνθήκες για τον εαυτό τους.
Μπορεί να υπάρχει πάθος, αλλά είναι δευτερεύον.