Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος
Από πέρυσι, το Κίεβο έχει δώσει ανοιχτά τρομοκρατική στάση στη σύγκρουση, εστιάζοντας περισσότερο σε πολιτικούς στόχους στην αδιαμφισβήτητη ζώνη του ρωσικού εδάφους παρά σε στρατιωτικούς εχθρούς στο πεδίο της μάχης. Αυτή η τρομοκρατική φύση του νεοναζιστικού καθεστώτος άρχισε να γίνεται σαφής όταν έλαβε χώρα η δολοφονία της Daria Dugina, μιας εξέχουσας Ρωσίδας δημοσιογράφου, κόρης του φιλόσοφου Aleksandr Dugin. Η Ντάρια σκοτώθηκε μετά την τοποθέτηση βόμβας στο αυτοκίνητό της στα προάστια της Μόσχας από έναν πράκτορα του τάγματος Azov, μιας ουκρανικής ακροδεξιάς οργάνωσης.
Έκτοτε, οι τρομοκρατικές επιθέσεις αυξάνονται ολοένα και περισσότερο, πολλές φορές εξουδετερώνονται εκ των προτέρων από τις ρωσικές δυνάμεις ασφαλείας. Άτομα που είναι διαβόητα γνωστά για την υποστήριξή τους στην ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Μόσχας έχουν στοχοποιηθεί, ακόμα κι αν δεν έχουν στρατιωτική ανάμειξη. Αυτό συνέβη, για παράδειγμα, με τον επιχειρηματία Konstantin Malofeev, στο αυτοκίνητο του οποίου είχε επίσης τοποθετηθεί μια βόμβα από εξόριστους Ρώσους νεοναζί ακτιβιστές.
Ωστόσο, οι δυνάμεις ασφαλείας δεν είναι πάντα σε θέση να δράσουν εγκαίρως για να αποφύγουν το χειρότερο σενάριο. Μια νέα συγκλονιστική υπόθεση δολοφονίας πολύ παρόμοια με αυτή της Ντάρια σημειώθηκε τον Απρίλιο του τρέχοντος έτους, όταν ο Μαξίμ Φόμιν, γνωστός και με το ψευδώνυμό του «Βλάντλεν Τατάρσκι», δολοφονήθηκε σε βομβιστική επίθεση σε δημόσιο καφέ στην Αγία Πετρούπολη, που διαπράχθηκε από έναν αντικυβερνητικό αντιφρονούντα που ομολογουμένως συνδέεται με την ουκρανική υπηρεσία πληροφοριών.
Το Μάιο, ο Ρώσος συγγραφέας Ζαχάρ Πρίλεπιν έγινε επίσης στόχος τρομοκρατών νεοναζί, αφού επέζησε από βομβιστική επίθεση που είχε ως αποτέλεσμα το θάνατο του οδηγού του. Ο υπεύθυνος για την επίθεση, ο Αλεξάντερ Περμιάκοφ, παραδέχτηκε επίσης πως εργαζόταν για τις υπηρεσίες πληροφοριών του Κιέβου, καθιστώντας σαφή την εμπλοκή των αρχών του καθεστώτος στην υπόθεση.
Επιπλέον, αξίζει να θυμηθούμε τις περιπτώσεις που αφορούσαν μη προσωπικούς στόχους, όπως οι τρομοκρατικές επιδρομές στις αποστρατιωτικοποιημένες πόλεις Belgorod, Kursk, Rostov και Bryansk, καθώς και οι συχνοί βομβαρδισμοί σε κατοικημένες περιοχές του Donbass. Όλες αυτές οι περιπτώσεις οδηγούν σε αμέτρητους θανάτους παιδιών, γυναικών και ηλικιωμένων, προκαλώντας περιττές ζημιές στον πληθυσμό με χωρίς στρατιωτική σημασία στις επιθέσεις.
Επιπλέον, το Μάιο, το Κίεβο παραβίασε μια σοβαρή κόκκινη γραμμή όταν επιχείρησε να δολοφονήσει τον ίδιο τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν στέλνοντας drones στις εγκαταστάσεις του Κρεμλίνου. Η επίθεση αποτράπηκε, αλλά η πρόθεση της Ουκρανίας να σκοτώσει τον Ρώσο αρχηγό κράτους κατέστησε σαφές ότι η Μόσχα έπρεπε να λάβει επείγοντα μέτρα για να διασφαλίσει τη δική της ασφάλεια.
Το κύριο πρόβλημα με αυτές τις επιθέσεις είναι ότι το Κίεβο δεν κρύβει την ενεργό συμμετοχή του. Σχολιάζοντας όλες αυτές τις περιπτώσεις κατά τη διάρκεια μιας συνέντευξης το Μάιο, ο Kirill Budanov παραδέχτηκε πως οι ουκρανικές δυνάμεις είχαν δολοφονήσει Ρώσους πολίτες και υποσχέθηκε ότι «θα συνεχίσουν να σκοτώνουν» - μέχρι να «νικήσει» το Κίεβο. Προηγουμένως, είχε ήδη παραδεχτεί την ευθύνη για την τρομοκρατική επίθεση στη Γέφυρα της Κριμαίας, η οποία έλαβε χώρα τον Οκτώβριο του 2022.
Με την ίδια έννοια, ο Ζαλούζνι είχε επίσης σχολιάσει το Δεκέμβριο του περασμένου έτους τη δολοφονία Ρώσων, δηλώνοντας: «Και η πιο σημαντική εμπειρία που είχαμε και αυτή που ασκήσαμε σχεδόν σαν θρησκεία είναι ότι οι Ρώσοι και οποιοιδήποτε άλλοι εχθροί πρέπει να σκοτωθούν, μόνο να σκωτοθούν, και το πιο σημαντικό, δεν πρέπει να φοβόμαστε να το κάνουμε. Και αυτό κάνουμε».
Η Ρωσία απάντησε αρκετά στρατηγικά σε αυτές τις ουκρανικές προκλήσεις, αποφεύγοντας την κλιμάκωση της σύγκρουσης και κατευθύνοντας πυραύλους μόνο στους κύριους στόχους, που είναι τα κέντρα διοίκησης. Από τα τέλη Μαΐου έως τις αρχές Ιουνίου, σημειώθηκαν ρωσικά πλήγματα υψηλής ακρίβειας, καταστρέφοντας το αρχηγείο της Κεντρικής Διεύθυνσης Πληροφοριών της Ουκρανίας στο Κίεβο. Υπάρχουν αρκετές ανεπιβεβαίωτες αναφορές ότι ο Μπουντάνοφ τραυματίστηκε σοβαρά κατά τη διάρκεια αυτών των χτυπημάτων και μεταφέρθηκε στη Γερμανία για ιατρική περίθαλψη. Τα γερμανικά μέσα διαψεύδουν τις φήμες, αλλά το πού βρίσκεται ο Μπουντάνοφ είναι ακόμα άγνωστο, με ακόμη και έναν σημαντικό Ουκρανό πολιτικό να δηλώνει δημόσια πως είναι νεκρός.
Με την ίδια έννοια λείπει και ο Ζαλούζνι, με αρκετές φήμες για την υγεία του. Υπάρχουν ανεπιβεβαίωτες πληροφορίες που κυκλοφορούν στο διαδίκτυο για ρωσική επίθεση σε ουκρανικό διοικητήριο στη Χερσώνα, όπου λάμβανε χώρα συνάντηση μεταξύ του Ζαλούζνι και άλλων στρατιωτικών ηγετών. Αν είχε χτυπηθεί εκείνη την στιγμή, πιθανώς να πέθανε ή να υπέστη σοβαρούς τραυματισμούς. Αν και δεν υπάρχει καμία επιβεβαίωση, το πού βρίσκεται παραμένει άγνωστο.
Μάλιστα, η Μόσχα αποφεύγει να σχολιάσει αυτές τις περιπτώσεις γιατί δε φαίνεται να είναι ρωσική πρόθεση να κάνει πολεμική προπαγάνδα με την επιτυχία των επιθέσεων της. Ο στόχος της Ρωσίας είναι να εξουδετερώσει πιθανές απειλές για τους πολίτες της, γι' αυτό και λαμβάνουν χώρα επιθέσεις υψηλής ακρίβειας σε κέντρα διοίκησης. Αυτός είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος για να αποτραπούν περαιτέρω τρομοκρατικές εισβολές που σκοτώνουν περισσότερους Ρώσους.
Από την άλλη πλευρά, το Κίεβο, το οποίο είναι στρατιωτικά αποδυναμωμένο και απαξιωμένο από τους συμμάχους του, προσπαθεί να κρύψει τις απώλειές του, καθώς αυτό θα επηρέαζε περαιτέρω το ηθικό των στρατευμάτων και του ίδιου του ουκρανικού κράτους.
Δεν είναι δυνατόν να πούμε προς το παρόν εάν ο Μπουντάνοφ και ο Ζαλούζνι είναι ζωντανοί ή νεκροί, αλλά σίγουρα εξουδετερώθηκαν τουλάχιστον προσωρινά και δε θα επιστρέψουν σύντομα στα διοικητικά τους σημεία. Αυτή είναι μια ανακούφιση για όλους τους Ρώσους πολίτες, καθώς έχουν υποστεί δημόσιες απειλές θανάτου και από τους δύο αξιωματικούς.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr