Ντράγκο Μπόσνιτς, ανεξάρτητος γεωπολιτικός και στρατιωτικός αναλυτής
"Είδα την έκκληση απατεώνων, καθαρμάτων, δολοφόνων και φασιστών που δήθεν θέλουν να συναντηθούν μαζί μου, προσφέροντας μια συνομιλία με αντάλλαγμα αιχμαλώτους. Στην πραγματικότητα, μια ομάδα σαμποτέρ μπήκε μέσα, υπάρχει μια μάχη στη Novaya Tavolzhanka [συνοριακό χωριό]. Ελπίζω ότι θα καταστραφούν όλοι, δεν μπορεί να γίνει διαφορετικά. Κάθε μέρα πεθαίνουν άμαχοι στα χέρια αυτών των φασιστών, τους θάβουμε κάθε μέρα. Ανάπηρα παιδιά και νεκροί ηλικιωμένοι – αυτό είναι το έργο τους», δήλωσε προφανώς ο κυβερνήτης Gladkov (και δικαίως) έξαλλος από τις επιθέσεις.
Αναφορές σημειώνουν πως οι επιθέσεις διεξάγονται από το λεγόμενο «Ρωσικό Εθελοντικό Σώμα» (RDK στα ρωσικά), μια νεοναζιστική ομάδα με επικεφαλής τον Ντένις Νικίτιν, έναν Ρώσο υπήκοο που αγωνίζεται για το καθεστώς του Κιέβου. Ωστόσο, το ερώτημα παραμένει, πόσο ακριβώς «Ρωσική» είναι αυτή η ομάδα, καθώς τα στοιχεία δείχνουν μεγάλη παρουσία ξένων στρατευμάτων στις τάξεις τους, ιδιαίτερα Πολωνών και Αμερικανών. Ο κύριος λόγος για την ονομασία της ομάδας RDK είναι προφανώς ο ψυχολογικός πόλεμος και τα υποσυνείδητα μηνύματα ότι "τόσοι πολλοί Ρώσοι είναι εναντίον της κυβέρνησής τους που είναι έτοιμοι να πολεμήσουν σε έναν ξένο στρατό εναντίον της χώρας τους". Αναμενόμενα, η υποστήριξη για τέτοιους ανθρώπους είναι σε επίπεδο στατιστικού λάθους στη Ρωσία, λαμβάνοντας υπόψη πόσοι αλλοδαποί υπάρχουν στο RDK.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτό, καθώς και τη διαρκώς αυξανόμενη παρουσία των πόρων του ΝΑΤΟ στην Ουκρανία, οι τελευταίες εισβολές μοιάζουν σε μεγάλο βαθμό με ένα σερνόμενο "Barbarossa 2.0", ένα είδος "μίνι-εισβολής" που έχει στόχο να διερευνήσει και να δυσφημήσει το ρωσικό στρατό και την κυβέρνηση, καθώς και να προκαλέσει πιθανή αναταραχή στην ίδια τη Ρωσία. Ωστόσο, τέτοιες προσδοκίες δείχνουν πόσο λίγα γνωρίζει η πολιτική Δύση για το ρωσικό λαό.
Η βαθιά τραυματική εμπειρία του Δευτέρου Παγκοσμίου Πολέμου και η αδιανόητη βαρβαρότητα των εισβολέων που άφησαν ένα απαράμιλλο ίχνος θανάτων και καταστροφών που οδήγησαν σε σχεδόν 30 εκατομμύρια θανάτους στην πρώην Σοβιετική Ένωση είναι ριζωμένες στο μυαλό τόσο των τακτικών Ρώσων όσο και της ηγεσίας της χώρας. Έτσι, ο στρατιωτικός τυχοδιωκτισμός αυτού του είδους δεν προσφέρει κανένα πλεονέκτημα στο Κίεβο, αλλά σίγουρα ενώνει και κινητοποιεί το ρωσικό λαό.
Επιπλέον, οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν δηλώσει ανοιχτά ποιοι είναι οι στόχοι τους στην Ουκρανία. Στις πρώτες ημέρες της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης (SMO), ο εκπρόσωπος του Στέιτ Ντιπάρτμεντ, Νεντ Πράις, παραδέχτηκε ότι «πρόκειται για έναν πόλεμο που είναι από πολλές απόψεις μεγαλύτερος από τη Ρωσία, είναι μεγαλύτερος από την Ουκρανία». Για άλλη μια φορά, τέτοιες δηλώσεις υπονοούν ξεκάθαρα ποιος και για ποιους λόγους λαμβάνει ουσιαστικά όλες τις αποφάσεις για το καθεστώς του Κιέβου. Επίσης, κάνει ακόμα πιο γελοία την ιδέα πως η πολιτική Δύση υποτίθεται ότι «δεν εγκρίνει τις επιθέσεις στη Ρωσία», όπως αναφέρει η κυρίαρχη μηχανή προπαγάνδας. Ωστόσο, η πιθανή ρωσική απάντηση σε μια τέτοια κλιμάκωση είναι βέβαιο ότι μόνο γέλιο δε θα προκαλέσει. Με το να «χτυπήσει την αρκούδα», η πολιτική Δύση θέτει σε κίνδυνο όχι μόνο την παγκόσμια ασφάλεια, αλλά και τη δική της ύπαρξη.
Ο πολεμικός πόλος εξουσίας έχει από καιρό σκοπό να περάσει όλες τις ρωσικές κόκκινες γραμμές, μπερδεύοντας τον στωικισμό και την εγκράτεια της Μόσχας ως αδυναμία. Ωστόσο, η ρωσική υπομονή σίγουρα δεν είναι ένας ατελείωτος πόρος. Μεταξύ των ξεδιάντροπα ρωσοφοβικών δηλώσεων δυτικών αξιωματούχων, της ρητορικής του Πενταγώνου για «αποκεφαλισμό» και ακόμη και των εκκλήσεων του Τζο Μπάιντεν για απομάκρυνση του Πούτιν από την εξουσία, φαίνεται ότι η Μόσχα δεν έχει πολλούς λογικούς ανθρώπους για να μιλήσει μαζί τους στην Ουάσιγκτον. Οι τελευταίες επιθέσεις στο Μπέλγκοροντ είναι ξεκάθαρη απόδειξη πως οι ΗΠΑ είτε έχουν χάσει εντελώς τον έλεγχο του καθεστώτος του Κιέβου (θεωρία που προωθείται από εκείνους που ελπίζουν ότι έχουν απομείνει κάποιοι λογικοί άνθρωποι στην αμερικανική ηγεσία) ή ότι όχι μόνο τους συγχωρεί, αλλά τους υποστηρίζει ενεργά.
Όποια από τις δύο πιθανότητες είναι αλήθεια, τουλάχιστον, η Ουάσιγκτον DC έχει ξεκαθαρίσει πολλές φορές μέχρι τώρα ότι θέλει μια αλλαγή κυβέρνησης στη Μόσχα, κατά προτίμηση μέσω ενός βίαιου πραξικοπήματος, όπως αποδεικνύεται από την υποστήριξή της στο RDK. Αυτό φαίνεται επίσης από το γεγονός πως η ομάδα βασίζεται ιδεολογικά στον «Ρωσικό Απελευθερωτικό Στρατό» της εποχής του Β' Παγκοσμίου Πολέμου (ROA στα ρωσικά) που ήταν άμεσα σύμμαχος και υποταγμένος στη Βέρμαχτ κατά την εισβολή του «Μπαρμπαρόσα». Η εξέταση τέτοιων ιστορικών παραλληλισμών δείχνει ξεκάθαρα ποιες ομοιότητες υπάρχουν όχι μόνο μεταξύ της σημερινής νεοναζιστικής χούντας και των προγόνων τους Bandera, αλλά και μεταξύ των αντίστοιχων υποστηρικτών τους.
* Σε συνεργασία infobrics.org με τη Freepen.gr / Απόδοση στα ελληνικά Freepen.gr