 |
| Islamist President Recep Tayyip Erdoğan delivered a speech at the opening ceremony of Karapınar Solar Power Plant and other newly-completed projects in Konya. Photo via Turkish Presidency |
Από: hellasjournal.com - Του Κωνσταντίνου Παΐδα
Ωστόσο, οι νόμοι της Φύσης διδάσκουν ότι νηνεμία προηγείται πριν από κάθε θύελλα…
Βεβαίως, ήδη ο Ταγίπ Ερντογάν (και κορυφαίοι τη τάξει υπουργοί του), αλλά και ο διεκδικητής της εξουσίας Κεμάλ Κιλιτσντάρογλου «επανέρχονται» στη στρατιωτικοποιημένη αναθεωρητική ρητορική τους, αποσκοπώντας αφενός στο να συσπειρώσουν γύρω τους τις εθνικιστικές μάζες της τουρκικής κοινωνίας (εσωτερικός-εκλογικός στόχος) και αφετέρου στο να «καταγράψουν» για μία ακόμα φορά ενώπιον της Διεθνούς Κοινότητας τις τουρκικές διεκδικήσεις εις βάρος της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας (εξωτερικός-εθνικός στόχος).
Η νοοτροπία αυτή, από μόνη της, απαιτεί βεβαίως προσοχή, αφού συνιστά απειλή τόσο για την ασφάλεια της Ευρωπαϊκής Ένωση όσο και για την ενότητα του ΝΑΤΟ.
Ωστόσο, δεν προκαλεί έκπληξη, δεδομένου ότι η εξωτερική πολιτική της Τουρκίας είναι πάντα μακρόπνοη και ελάχιστα επηρεάζεται από την αλλαγή σκυτάλης στην εσωτερική πολιτική σκηνή. Υπάρχουν, βεβαίως, ορισμένα πράγματα, τα οποία δημιουργούν προβληματισμούς, και ορισμένα άλλα, τα οποία προκαλούν εντονότατη ανησυχία σε κάθε σκεπτόμενο Έλληνα πολίτη.
- Η μείωση της έντασης με την Τουρκία, ακόμα και σε επίπεδο ρητορικής και μόνον, ασφαλώς και εξυπηρετεί τη διενέργεια των εκλογών και στην Ελλάδα.
- Το μεγάλο ζητούμενο, όμως, είναι με τι ακριβώς «ανταλλάσσουμε» την προσωρινή αυτήν «εκεχειρία» από τις καθημερινές σχεδόν τουρκικές προκλήσεις επί του πεδίου και από τον «πόλεμο διά του (τουρκικού) Τύπου» που αποτελούσαν καθημερινότητα μέχρι τον φονικό σεισμό της 6ης Φεβρουαρίου.
Και, ενώ φαίνεται «δίκαιη ανταλλαγή» ο προσωρινός περιορισμός της στρατιωτικής δραστηριότητας εκ μέρους και των δύο χωρών στα κοινά μας σύνορα, προκειμένου να διεξαχθούν οι σχεδόν ταυτόχρονες εκλογές σε συνθήκες ομαλότητας, είναι ακατανόητο γιατί η Τουρκία «νομιμοποιείται» να καταγράφει, και μάλιστα με τον πλέον επίσημο τρόπο, τις παράνομες και παράλογες διεκδικήσεις της εις βάρος της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας, αλλά η Ελλάδα «οφείλει» να απαντά με «σύνεση» και να μην καταγγέλλει (όπως μέχρι προσφάτως έπραττε) στους Διεθνείς Οργανισμούς (Ευρωπαϊκή Ένωση, ΝΑΤΟ, ΟΗΕ) τον τουρκικό στρατιωτικοποιημένο αναθεωρητισμό που εκδηλώνεται εις βάρος της βάναυσα και κατά παράβαση των αρχών του Διεθνούς Δικαίου.
Ακόμα και αυτό, όμως, θα μπορούσε κάποιος να το «δει» ως μία πολύ προσωρινή και άνευ σοβαρών συνεπειών συνειδητή επιλογή της ελληνικής κυβέρνησης, προκειμένου να διεξαχθούν ομαλά οι εθνικές μας εκλογές και να μην διαταραχθεί η σταθερότητα στην περιοχή σε μία ιδιαίτερη περίοδο εσωτερικών πολιτικών εξελίξεων.
Μεγάλη ανησυχία σε κάθε σκεπτόμενο Έλληνα πολίτη, ωστόσο, προκαλούν ορισμένες δηλώσεις σημαντικότατων θεσμικών προσώπων τρίτων χωρών (και μάλιστα συμμάχων και εταίρων μας) περί της ανάγκης να εκλείψει η ένταση μεταξύ Ελλάδος και Τουρκίας μέσω «αμοιβαίων συμβιβασμών», εφόσον «ουδεμία εκ των δύο πλευρών κατέχει το μονοπώλιο του τι είναι ορθό και τι εσφαλμένο»!
Το καίριο ερώτημα, το οποίο τίθεται εδώ, είναι καταρχήν με ποια λογική θα κριθούν το ορθό και το εσφαλμένο: επί τη βάσει του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών ή επί τη βάσει του «δικαίου του ισχυρότερου» και των ευρύτερων γεωπολιτικών σκοπιμοτήτων; Εάν, λοιπόν, το ορθό και το εσφαλμένο κριθούν επί τη βάσει του Διεθνούς Δικαίου και των Διεθνών Συνθηκών, πού ακριβώς έγκειται η ορθότητα των τουρκικών θέσεων / απαιτήσεων;
Νομιμοποιείται η Τουρκία σύμφωνα με το Διεθνές Δίκαιο να επιβάλει αναθεώρηση της Συνθήκης της Λωζάνης;
- Νομιμοποιείται η Τουρκία (του casus belli) να ακυρώσει το δικαίωμα της νόμιμης άμυνας της Ελλάδος, το οποίο προβλέπεται από το άρθρο 51 του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, και να απαιτεί την αποστρατιωτικοποίηση των ελληνικών νήσων, τις οποίες απροκάλυπτα και με τον πλέον επίσημο τρόπο απειλεί καθημερινά;
- Νομιμοποιείται η Τουρκία να αμφισβητεί το Δίκαιο της Θάλασσας (UNCLOS), όταν αυτό το επικαλείται η Ελλάδα, αλλά να το υιοθετεί, όταν η ίδια προωθεί τα δικά της συμφέροντα στη Μαύρη Θάλασσα;
- Νομιμοποιείται η Τουρκία να συνάπτει παράνομα μνημόνια με ξένες κυβερνήσεις, οι οποίες μάλιστα δεν διαθέτουν τη νομιμοποίηση του λαού τους και της Διεθνούς Κοινότητας για τέτοιες πολιτικές πράξεις (βλ. π.χ. Λιβύη), προκειμένου να θεμελιώσει «δικαιώματα» εις βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων άλλων κρατών;
- Νομιμοποιείται η Τουρκία να υπονομεύει την ειρηνική έννομη τάξη και την εσωτερική ασφάλεια άλλων κρατών «ανακαλύπτοντας» τουρκικές μειονότητες, εκεί όπου υπάρχουν αποκλειστικά και μόνο θρησκευτικές μειονότητες σύμφωνα τόσο με τις Διεθνείς Συνθήκες όσο και με τις ίδιες τις θρησκευτικές μειονότητες;
- Νομιμοποιείται η Τουρκία να δηλώνει επισήμως ότι διαθέτει ομάδες επιχειρησιακών πρακτόρων στο εσωτερικό άλλων κρατών, οι οποίες προορίζονται για να αποσταθεροποιούν τα κράτη αυτά εκ των έσω, όταν το συμφέρον του τουρκικού κράτους το απαιτεί;
- Νομιμοποιείται η Τουρκία να κατέχει το βόρειο τμήμα της Κύπρου, το οποίο κατέλαβε με στρατιωτική εισβολή, εποίκισε και στρατιωτικοποίησε από το 1974 έως σήμερα;
- Νομιμοποιείται η Τουρκία να συμπεριφέρεται πειρατικά εις βάρος των κυριαρχικών δικαιωμάτων της Κυπριακής Δημοκρατίας και να διεκδικεί τον ορυκτό πλούτο που ανήκει σε ένα πλήρες κράτος-μέλος της Ευρωπαϊκής Ένωσης με μόνο επιχείρημα τη στρατιωτική της ισχύ;
Θα πρέπει, επομένως, οι αναμφίβολα καλοπροαίρετοι σύμμαχοι και εταίροι μας, οι οποίοι και για δικούς τους βεβαίως λόγους επιθυμούν διακαώς την εξομάλυνση των σχέσεων Ελλάδος-Τουρκίας και δηλώνουν πρόθυμοι να μεσολαβήσουν για την επίτευξή της, να μας εξηγήσουν γιατί η Ελλάδα επί των θεμάτων αυτών δεν κατέχει το μονοπώλιο του τι είναι ορθό και τι εσφαλμένο, εφόσον οι θέσεις της εδράζονται απολύτως στο Διεθνές Δίκαιο και στις Διεθνείς Συνθήκες.
Θα πρέπει επίσης να μας εξηγήσουν τι ακριβώς εννοούν, όταν μιλούν περί αμοιβαίου συμβιβασμού μεταξύ της Ελλάδος και της Τουρκίας, όταν μόνον η Τουρκία προβάλλει εις βάρος της Ελλάδος αξιώσεις, οι οποίες μάλιστα κατά κοινή παραδοχή είναι παντελώς ασύμβατες με το Διεθνές Δίκαιο, με τις Διεθνείς Συνθήκες και με την κοινή λογική.
Είναι βέβαιο ότι πολύ γρήγορα η Τουρκία θα επιστρέψει στη λογική των ακραίων προκλήσεων επί του πεδίου εις βάρος της Ελλάδος και της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Και είναι επίσης βέβαιο ότι ουδεμία ελληνική κυβέρνηση θα έχει την πρόθεση (φυσικά και τη νομιμοποίηση) να αποδεχθεί «τετελεσμένα» και να προβεί σε «συμβιβασμούς» εις βάρος της εθνικής μας κυριαρχίας και των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων.
*Καθηγητή του Εθνικού & Καποδιστριακού Πανεπιστημίου Αθηνών