Από: energia.gr - Της Μύρνας Νικολαΐδου
Οι αναλυτές συμφωνούν ότι σε γενικές γραμμές τα χέρια του είναι δεμένα λόγω των μεγάλων οικονομικών προβλημάτων που αντιμετωπίζει ήδη η Τουρκία. Είναι ενδεικτικό ότι μετά την επικράτηση Ερντογάν το κόστος της ασφάλισης έναντι χρεοκοπίας της γειτονικής Τουρκίας, τα CDS εκτινάχθηκαν σε υψηλό έξι μηνών. Πιέσεις δέχεται και η τουρκική λίρα παρά την στήριξη των τραπεζών. Αναλυτές της JPMorgan και της HSBC δήλωσαν ότι αναμένουν ότι η λίρα θα υποτιμηθεί σε περίπου 24-25 ανά δολάριο. Η Goldman Sachs ανέφερε την περασμένη εβδομάδα ότι η αγορά τιμολογεί μια «απότομη υποτίμηση», είναι δύσκολο όμως να προβλεφθεί το πότε ακριβώς θα συμβεί αυτό. Και βέβαια αρκετοί προεξοφλούν ότι η Τουρκία θα επιστρέψει σύντομα στην αγκαλιά του ΔΝΤ.
Αυτό σημαίνει εν ολίγοις ότι η Άγκυρα θα χρειαστεί σημαντική οικονομική βοήθεια είτε με ή χωρίς το Διεθνές Ταμείο και το άνοιγμα προς την Δύση και την Ανατολή, προσεγγίζοντας τον αραβικό κόσμο και το Ισραήλ, είναι η μόνη λύση. Από την άλλη όμως είναι γνωστό τοις πάσι ότι όταν ο Τούρκος Πρόεδρος αντιμετωπίζει προβλήματα στο εσωτερικό, αρέσκεται στο να εφευρίσκει εχθρούς στο εξωτερικό. Όσο μεγαλύτερα είναι τα προβλήματα, τόσο εντονότερη είναι η εθνικιστική ρητορική του. Ήδη έχει εξαπολύσει επίθεση στις ΗΠΑ μεσούσης της προεκλογικής εκστρατείας και έχει ρίξει προειδοποιητικές βολές προς την Ελλάδα, υπονοώντας ότι ο μήνας του μέλιτος μπορεί να τελειώσει ανά πάσα στιγμή. Συνεπώς ουδείς γνωρίζει ποια τακτική ακριβώς θα ακολουθήσει. Αν θα επιλέξει να συνεχίσει την επιθετική ρητορική ή θα τείνει χείρα φιλίας προς την Δύση και φυσικά αν αυτή η πρωτοβουλία θα περιλαμβάνει και την Ελλάδα.
Για την Αθήνα δε και τα δύο ενδεχόμενα ενέχουν κινδύνους. Σε περίπτωση που ο Ερντογάν επιλέξει να ανεβάσει τους τόνους και να φθάσει την κατάσταση στα άκρα, δημιουργώντας ακόμη και επεισόδιο, η Ελλάς θα βρεθεί σε δύσκολη θέση και ενδεχομένως θα κληθεί να το αντιμετωπίσει μόνη με τους δυτικούς να παρακολουθούν. Το παράδειγμα της Ουκρανίας είναι χαρακτηριστικό, με τον πόλεμο να συνεχίζεται και τους δυτικούς να είναι απλοί παρατηρητές, παρέχοντάς της απλώς εξοπλισμό και την Κίνα τελικά να αναλαμβάνει διαμεσολαβητική προσπάθεια. Εάν πάλι η Τουρκία επιλέξει να ρίξει τους τόνους και να κάνει άνοιγμα προς την Ευρώπη και τις ΗΠΑ, όπως έχει δεσμευθεί ο αντίπαλός του Κεμάλ Κιλτσντάρογλου, τότε οι πιέσεις που θα ασκηθούν για ένα «ειρηνικό συμβιβασμό» ή αλλιώς την λύση πακέτο στα ελληνοτουρκικά θα είναι ασφυκτικές.
Η νέα ελληνική κυβέρνηση θα κληθεί και πάλι να αντιμετωπίσει μια τεράστια ιστορική πρόκληση προκειμένου να μην παραδώσει ούτε μια σπιθαμή εθνικής κυριαρχίας και φυσικά να μην γυρίσει την πλάτη της στην Κυπριακή Δημοκρατία που επίσης θα βρίσκεται υπό καθεστώς ασφυκτικής πιέσεως. Κοντολογίς όποιος και να είναι ο νικητής των τουρκικών εκλογών, ακόμη και αν γίνει η έκπληξη και νέος Πρόεδρος αναδειχθεί ο κεμαλιστής Κιλιτσντάρογλου, η Αθήνα βρίσκεται ενώπιον κρίσιμων επιλογών, που δεν αποκλείεται να καθορίσουν το παρόν και το μέλλον του Ελληνισμού.