 |
| Photo: Public domain |
Pepe Escobar - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Στην πραγματικότητα, η στιγμή του υπουργού Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ στη Νέα Υόρκη – όπως και στις δύο παρεμβάσεις του ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ στις 24 και 25 Απριλίου – έκανε το διπλωματικό ισοδύναμο της πτώσης του Σώματος. Τουλάχιστον τα τμήματα του σπιτιού που κατοικούνται από τον Παγκόσμιο Νότο - ή την Παγκόσμια Πλειοψηφία.
Η 24η Απριλίου, κατά την 9308η συνεδρίαση του ΣΑΗΕ υπό την ατζέντα «Διατήρηση της διεθνούς ειρήνης και ασφάλειας, αποτελεσματική πολυμέρεια μέσω της προστασίας των αρχών του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών», ήταν ιδιαίτερα σημαντική.
Ο Λαβρόφ τόνισε τον συμβολισμό της συνάντησης που πραγματοποιείται την Παγκόσμια Ημέρα Πολυμέρειας και Διπλωματίας για την Ειρήνη, που θεωρείται αρκετά σημαντική από ψήφισμα της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ το 2018.
Στο προοίμιό του, ο Λαβρόφ σημείωσε πώς «σε δύο εβδομάδες θα γιορτάσουμε την 78η επέτειο της Νίκης στον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Η ήττα της ναζιστικής Γερμανίας, στην οποία η χώρα μου συνέβαλε καθοριστικά με την υποστήριξη των Συμμάχων, έθεσε τα θεμέλια για τη μεταπολεμική διεθνή τάξη. Ο Χάρτης των Ηνωμένων Εθνών έχει γίνει η νομική του βάση και ο ίδιος ο οργανισμός μας, που ενσαρκώνει την αληθινή πολυμέρεια, έχει αποκτήσει κεντρικό, συντονιστικό ρόλο στην παγκόσμια πολιτική».
Βασικά, όχι ακριβώς. Και αυτό μας φέρνει στον αληθινό περίπατο του Λαβρόφ στην άγρια πλευρά, επισημαίνοντας πώς καταπατήθηκε η πολυμέρεια. Πολύ πέρα από τους χείμαρρους δυσφήμησης από τους συνήθεις υπόπτους και την προσπάθειά τους να τον υποβάλουν σε παγωμένο ντους στη Νέα Υόρκη ή ακόμα και να τον περιορίσουν στον –γεωπολιτικό– καταψύκτη, επικράτησε. Ας κάνουμε μια βόλτα μαζί του στην τρέχουσα ερημιά. Κύριε Λαβρόφ, είστε ο πρωταγωνιστής της παράστασης.
Ο δρόμος μας ή ο αυτοκινητόδρομος
Αυτή η «τάξη που βασίζεται σε κανόνες»: «Το σύστημα με επίκεντρο τον ΟΗΕ διέρχεται βαθιά κρίση. Η βασική αιτία ήταν η επιθυμία ορισμένων μελών του οργανισμού μας να αντικαταστήσουν το διεθνές δίκαιο και τον Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών με ένα είδος «τάξης βασισμένης σε κανόνες». Κανείς δεν είδε αυτούς τους «κανόνες», δεν ήταν αντικείμενο διαφανών διεθνών διαπραγματεύσεων. Εφευρίσκονται και χρησιμοποιούνται για να εξουδετερώσουν τις φυσικές διαδικασίες του σχηματισμού νέων ανεξάρτητων κέντρων ανάπτυξης, που αποτελούν αντικειμενική εκδήλωση της πολυμέρειας. Προσπαθούν να τους περιορίσουν με παράνομα μονομερή μέτρα, συμπεριλαμβανομένης της αποκοπής της πρόσβασης σε σύγχρονες τεχνολογίες και χρηματοοικονομικές υπηρεσίες, την εκδίωξή τους από τις αλυσίδες εφοδιασμού, τη δήμευση περιουσίας, την καταστροφή ζωτικής σημασίας υποδομής των ανταγωνιστών και τη χειραγώγηση των καθολικά συμφωνημένων κανόνων και διαδικασιών. Ως αποτέλεσμα, ο κατακερματισμός του παγκόσμιου εμπορίου, η κατάρρευση των μηχανισμών της αγοράς, η παράλυση του ΠΟΕ και η τελική, ήδη χωρίς συγκάλυψη, μετατροπή του ΔΝΤ σε εργαλείο για την επίτευξη των στόχων των Ηνωμένων Πολιτειών και των συμμάχων τους, συμπεριλαμβανομένων των στρατιωτικών στόχους.
Καταστρέφοντας την παγκοσμιοποίηση: «Σε μια απέλπιδα προσπάθεια να διεκδικήσουν την κυριαρχία τους τιμωρώντας τους ανυπότακτους, οι Ηνωμένες Πολιτείες συνέχισαν να καταστρέφουν την παγκοσμιοποίηση, η οποία για πολλά χρόνια εκθειαζόταν ως το υψηλότερο αγαθό όλης της ανθρωπότητας, υπηρετώντας το πολυμερές σύστημα της παγκόσμιας οικονομίας. Η Ουάσιγκτον και η υπόλοιπη Δύση, που έχει υποταχθεί σε αυτήν, χρησιμοποιούν τους «κανόνες» τους όποτε είναι απαραίτητο για να δικαιολογήσουν αθέμιτα βήματα εναντίον εκείνων που χτίζουν τις πολιτικές τους σύμφωνα με το διεθνές δίκαιο και αρνούνται να ακολουθήσουν τα ιδιοτελή συμφέροντα του «χρυσού δισεκατομμυρίου [Golden Billion]». Οι διαφωνούντες μπαίνουν στη μαύρη λίστα σύμφωνα με την αρχή: «Όποιος δεν είναι μαζί μας είναι εναντίον μας». Εδώ και καιρό ήταν «άβολο» για τους δυτικούς συναδέλφους μας να διαπραγματεύονται σε καθολικές μορφές, όπως ο ΟΗΕ. Για την ιδεολογική δικαίωση της πολιτικής υπονόμευσης της πολυμέρειας, έχει εισαχθεί το θέμα της ενότητας των «δημοκρατιών» σε αντίθεση με τις «αυτοκρατίες». Εκτός από τις «συνόδους κορυφής για τη δημοκρατία», η σύνθεση των οποίων καθορίζεται από τον αυτοαποκαλούμενο Ηγεμόνα, δημιουργούνται και άλλες «λέσχες της ελίτ», παρακάμπτοντας τον ΟΗΕ».
«Κήπος» εναντίον «Ζούγκλας»: «Ας πούμε τα πράγματα με το όνομά τους: κανείς δεν επέτρεψε στη δυτική μειονότητα να μιλήσει εξ ονόματος όλης της ανθρωπότητας. Είναι απαραίτητο να συμπεριφερόμαστε αξιοπρεπώς και να σεβόμαστε όλα τα μέλη της διεθνούς κοινότητας. Επιβάλλοντας μια «τάξη βασισμένη σε κανόνες», οι συντάκτες της απορρίπτουν αλαζονικά μια βασική αρχή του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών – την κυρίαρχη ισότητα των κρατών. Η πεμπτουσία του «σύνθετου αποκλειστικότητας» ήταν η «περήφανη» δήλωση του επικεφαλής της διπλωματίας της ΕΕ, Josep Borrell, ότι «η Ευρώπη είναι ο κήπος της Εδέμ και ο υπόλοιπος κόσμος είναι μια ζούγκλα». Θα παραθέσω επίσης την Κοινή Δήλωση ΝΑΤΟ-ΕΕ της 10ης Ιανουαρίου του τρέχοντος έτους, η οποία αναφέρει: η «Ενωμένη Δύση» θα χρησιμοποιήσει όλα τα οικονομικά, χρηματοοικονομικά, πολιτικά και – δίνω ιδιαίτερη προσοχή – στρατιωτικά εργαλεία που διαθέτει το ΝΑΤΟ και η ΕΕ για να διασφαλίσει τα συμφέροντα του «Δισεκατομμυρίου μας».
Η «γραμμή άμυνας» του ΝΑΤΟ: «Στη σύνοδο κορυφής της Μαδρίτης πέρυσι, το ΝΑΤΟ, που πάντα έπειθε τους πάντες για την «ειρηνικότητα» του και τον αποκλειστικά αμυντικό χαρακτήρα των στρατιωτικών του προγραμμάτων, δήλωσε «παγκόσμια ευθύνη», το «αδιαίρετο της ασφάλειας» στο στην ευρωατλαντική περιοχή και στη λεγόμενη περιοχή Ινδο-Ειρηνικού. Δηλαδή τώρα η «γραμμή άμυνας» του ΝΑΤΟ (ως αμυντικής Συμμαχίας) μετατοπίζεται στις δυτικές ακτές του Ειρηνικού Ωκεανού. Οι προσεγγίσεις του μπλοκ που υπονομεύουν την πολυμέρεια με επίκεντρο την ASEAN εκδηλώνονται με τη δημιουργία της στρατιωτικής συμμαχίας AUKUS, στην οποία ωθούνται το Τόκιο, η Σεούλ και ορισμένες χώρες της ASEAN. Υπό την αιγίδα των Ηνωμένων Πολιτειών, δημιουργούνται μηχανισμοί παρέμβασης σε ζητήματα θαλάσσιας ασφάλειας με στόχο τη διασφάλιση των μονομερών συμφερόντων της Δύσης στη Θάλασσα της Νότιας Κίνας. Ο Josep Borrell, τον οποίο παρέθεσα ήδη σήμερα, υποσχέθηκε χθες να στείλει ναυτικές δυνάμεις της ΕΕ στην περιοχή. Δεν κρύβεται ότι στόχος των «στρατηγικών Ινδο-Ειρηνικού» είναι ο περιορισμός της ΛΔΚ και η απομόνωση της Ρωσίας. Έτσι κατανοούν οι δυτικοί συνάδελφοί μας την «αποτελεσματική πολυμέρεια» στην περιοχή Ασίας - Ειρηνικού».
«Προώθηση της δημοκρατίας»: «Από τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, υπήρξαν δεκάδες εγκληματικές στρατιωτικές περιπέτειες από την Ουάσιγκτον – χωρίς καμία προσπάθεια να αποκτηθεί πολυμερής νομιμότητα. Γιατί, αν υπάρχουν «κανόνες» είναι άγνωστοι σε όλους; Η επαίσχυντη εισβολή στο Ιράκ από τον συνασπισμό υπό την ηγεσία των ΗΠΑ το 2003 πραγματοποιήθηκε κατά παράβαση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών, όπως και η επίθεση κατά της Λιβύης το 2011. Μια κατάφωρη παραβίαση του Χάρτη του ΟΗΕ ήταν η παρέμβαση των ΗΠΑ στις υποθέσεις των μετασοβιετικών κρατών . «Έγχρωμες επαναστάσεις» οργανώθηκαν στη Γεωργία και το Κιργιστάν, ένα αιματηρό πραξικόπημα στο Κίεβο τον Φεβρουάριο του 2014 και απόπειρες κατάληψης της εξουσίας με τη βία στη Λευκορωσία το 2020. Οι Αγγλοσάξονες, που οδήγησαν με αυτοπεποίθηση ολόκληρη τη Δύση, όχι μόνο δικαιολογούν όλες αυτές τις εγκληματικές περιπέτειες, αλλά και επιδεικνύουν τη γραμμή τους για «προώθηση της δημοκρατίας». Αλλά και πάλι, σύμφωνα με τους «κανόνες» της: Κοσσυφοπέδιο – να αναγνωρίσουν την ανεξαρτησία χωρίς δημοψήφισμα. Κριμαία – να μην αναγνωρίσουν (αν και έγινε δημοψήφισμα). Μην αγγίζετε τα Φώκλαντ/Μαλβίνες, γιατί εκεί έγινε δημοψήφισμα (όπως είπε πρόσφατα ο Βρετανός υπουργός Εξωτερικών Τζον Κλέβερλι). Αυτό είναι αστείο».
Η γεωπολιτική του «ουκρανικού ζητήματος»: «Σήμερα, όλοι καταλαβαίνουν, αν και δεν μιλούν όλοι γι' αυτό δυνατά: δεν πρόκειται καθόλου για την Ουκρανία, αλλά για το πώς θα οικοδομηθούν περαιτέρω οι διεθνείς σχέσεις: μέσω του σχηματισμού μιας σταθερής συναίνεσης βασισμένης σε ισορροπία συμφερόντων – ή μέσω της επιθετικής και εκρηκτικής προώθησης της ηγεμονίας. Είναι αδύνατο να εξετάσουμε το «ουκρανικό ζήτημα» μεμονωμένα από το γεωπολιτικό πλαίσιο. Η πολυμέρεια προϋποθέτει σεβασμό του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών σε όλη τη διασύνδεση των αρχών του, όπως προαναφέρθηκε. Η Ρωσία έχει εξηγήσει ξεκάθαρα τα καθήκοντα που επιδιώκει στο πλαίσιο μιας ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης: για την εξάλειψη των απειλών για την ασφάλειά μας που δημιουργούνται από τα μέλη του ΝΑΤΟ απευθείας στα σύνορά μας και για την προστασία των ανθρώπων που έχουν στερηθεί των δικαιωμάτων τους που διακηρύσσονται από πολυμερείς συμβάσεις, για την προστασία τους από τις άμεσες απειλές εξόντωσης και απέλασης από τα εδάφη όπου ζούσαν οι πρόγονοί τους επί αιώνες διακήρυξε δημόσια το καθεστώς του Κιέβου. Ειλικρινά είπαμε τι και για ποιον πολεμάμε».
Ο Παγκόσμιος Νότος αντεπιτίθεται: «Η αληθινή πολυμέρεια στο παρόν στάδιο απαιτεί από τον ΟΗΕ να προσαρμοστεί στις αντικειμενικές τάσεις στη διαμόρφωση μιας πολυπολικής αρχιτεκτονικής διεθνών σχέσεων. Η μεταρρύθμιση του Συμβουλίου Ασφαλείας πρέπει να επιταχυνθεί με την αύξηση της εκπροσώπησης χωρών στην Ασία, την Αφρική και τη Λατινική Αμερική. Η τρέχουσα εξωφρενική υπερεκπροσώπηση της Δύσης σε αυτό το κύριο όργανο του ΟΗΕ υπονομεύει την πολυμέρεια. Με πρωτοβουλία της Βενεζουέλας, δημιουργήθηκε η Ομάδα Φίλων για την Υπεράσπιση του Χάρτη των Ηνωμένων Εθνών. Καλούμε όλα τα κράτη που σέβονται τον Χάρτη να προσχωρήσουν σε αυτόν. Είναι επίσης σημαντικό να χρησιμοποιηθεί το εποικοδομητικό δυναμικό των BRICS και του SCO. Η EAEU, η CIS και ο CSTO είναι έτοιμοι να συνεισφέρουν. Είμαστε υπέρ της χρήσης της πρωτοβουλίας των θέσεων των περιφερειακών ενώσεων των χωρών του Παγκόσμιου Νότου.
Ποιος λοιπόν παραβαίνει το νόμο;
Μετά από αυτό το συνοπτικό tour de force, θα ήταν εξαιρετικά διαφωτιστικό να παρακολουθήσουμε αυτό που ο Λαβρόφ λέει στον κόσμο από τον Φεβρουάριο του 2022, με συνεπείς, βασανιστικές λεπτομέρειες: οι κατά συρροή παραβάτες του διεθνούς νόμου, στη σύγχρονη ιστορία, ήταν ο Ηγεμόνας και οι θλιβεροί υποτελείς του. Όχι η Ρωσία.
Έτσι, η Μόσχα ήταν απολύτως μέσα στα δικαιώματά της να ξεκινήσει το SMO – καθώς δεν είχε εναλλακτική. Και αυτή η επιχείρηση θα φτάσει στη λογική της κατάληξη – ενσωματωμένη στη νέα αντίληψη της ρωσικής εξωτερικής πολιτικής που δημοσιεύτηκε στις 31 Μαρτίου. Οτιδήποτε μπορεί να εξαπολυθεί από τη Συλλογική Δύση θα αγνοηθεί απλώς από τη Ρωσία, καθώς θεωρεί πως ολόκληρος ο συνδυασμός ενεργεί εκτός των κανόνων του διεθνούς δικαίου που ορίζονται στον Καταστατικό Χάρτη του ΟΗΕ.