Του Ζαχαρία Μυτιληνιού
Σήμερα θα σας εξηγήσω γιατί η αποχή δεν είναι τόσο μεγάλη όσο λένε και γιατί για πρώτη φορά η αποχή το ποιον ακριβώς ευνοεί είναι ένα θολό τοπίο.
Καταρχήν η αποχή μετριέται στο σύνολο των εγγεγραμμένων στους εκλογικούς καταλόγους που είναι κάτι τι λιγότεροι από 10 εκατομμύρια, που εάν αυτό το συγκρίνεις με το νούμερο της απογραφής καταλαβαίνεις ότι κάτι δεν πάει καλά, γιατί δεν είναι δυνατόν οι ανήλικοι κάτω των 16 στη χώρα μας να είναι μόνον 400.000 άτομα.
Αυτό που δεν υπολογίζουν λοιπόν όπως οι περισσότεροι γνωρίζουν είναι οι νεκροί. Προσέξτε όχι των τελευταίων 20 ετών που έχουν ψηφιοποιηθεί τα ληξιαρχεία, αλλά αυτοί που συνήθως έχουν φύγει από την Ελλάδα και πέθαναν στο εξωτερικό με αποτέλεσμα να μην έχουν ενημερωθεί τα σχετικά αρχεία. Ακριβώς επειδή το χρονικό διάστημα αυτό πιάνει τους μετανάστες (κυρίως προς Γερμανία) των δεκαετιών του 60 και 70 σήμερα μπορούμε να πούμε ότι "λείπουν" περί τους 600 με 700.000 ψηφοφόρους που έχουν πεθάνει.
Το δεύτερο πρόβλημα με την αποχή είναι ότι ως απέχοντες ορίζει και τους 900.000 που έφυγαν την εποχή των μνημονίων - και ελάχιστοι γύρισαν πίσω - οι οποίοι έριξαν τόση μαύρη πέτρα πίσω τους που μόλις 25.000 από αυτούς δήλωσαν συμμετοχή για να ψηφίσουν στις χώρες που βρίσκονται.
Αν κάποτε το κράτος πάρει την απόφαση να ενώσει τα αρχεια των εκλογικών καταλόγων με το TAXIS ίσως μάθουμε ποιος ειναι ο πραγματικός αριθμός των ψηφοφόρων.
Συνολικά λοιπόν η αποχή ξεκινά με περίπου 1,6 εκατομμύρια (16%) λιγότερους ψηφοφόρους από τους εγγεγραμμένους. Δηλαδή από το 42% που συνήθως είναι η αποχή μόλις το 26% αποτελεί την πραγματική αποχή.
Το πρόβλημα λοιπόν είναι σε περίπου 2,5 εκατομμύρια ενηλίκους συμπολίτες μας που απέχουν είτε από αδιαφορία, είτε από ανάγκη (πχ αυτοί που εργάζονται στην επαρχία) είτε γιατί θεωρούν ότι η αποχή αποτελεί πολιτική στάση.
Για πρώτη φορά έχουμε απλή αναλογική στις εκλογές που σημαίνει ότι αυτή τη φορά ότι πάρει το κάθε κόμμα αυτό είναι. Δεν υπάρχει μπόνους εδρών, δεν μεταφέρονται ψήφοι, δεν μετράει το ποσοστό των εκτός βουλής κομμάτων στις έδρες του πρώτου. ΑΠΟΤΕΛΕΙ ΜΙΑ ΜΟΝΑΔΙΚΗ ΕΥΚΑΙΡΙΑ ΠΡΑΓΜΑΤΙΚΗΣ ΔΗΜΟΚΡΑΤΙΑΣ.
Πάμε τώρα να δούμε πως επιδρά η αποχή στα κόμματα μικρά και μεγάλα.
Καταρχήν η επίδραση σχετίζεται και με την επιλογή.
Εάν λοιπόν έχουμε μια πραγματική αποχή στο 20% και αυτό το 6% (580.000 περίπου ψήφοι) πάει αποκλειστικά στα μικρά κόμματα τότε φυσικά κερδισμένα είναι τα μικρά και χαμένοι οι μεγάλοι. Εάν όμως αυτό το 6% σπάσει σε πολλά κόμματα (μικρά ή μεγάλα) τότε ακριβώς επειδή αυξάνεται η συμμετοχή μικρά κόμματα που με την ενισχυμένη αναλογική βρίσκονται κοντά στο όριο του 3% (ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ, ΝΙΚΗ, ΕΠΑΜ) τότε μπορεί να καταβαραθρωθούν και να τεθούν εκτός Βουλής.
Προσέξτε τώρα τον ίδιο κίνδυνο έχουν και άλλα κόμματα από αυτά που βρίσκονται εντός Βουλής και ανιχνευονται στις δημοσκοπήσεις κοντά ή οριακά στο 4% (ΜΕΡΑ 25, ΕΛΛΗΝΙΚΗ ΛΥΣΗ).
Με μια αύξηση κατά 600.000 των ψηφοφόρων που όμως δεν θα ψηφίσουν αποκλειστικά τα 5 αυτά κόμματα, αλλά και ΚΚΕ, ΠΑΣΟΚ, ΣΥΡΙΖΑ, ΝΔ, τότε μπορεί να βρεθούμε μπροστά σε ένα πολιτικό σκηνικό όπου η συμμετοχή ναι μεν θα καταγράψει ρεκόρ, μικρά κόμματα θα πάρουν εκατοντάδες χιλιάδες ψήφους (μπορεί και 1.000.000 σπασμένες σε 30 κόμματα) και στο τέλος να μείνουν εκτός Βουλής κόμματα που με την απλή αναλογική μπορεί να εξασφάλιζαν από 10 έως και 15 βουλευτές.
Με αμιγώς πολιτικούς όρους κάπως έτσι εξηγείται η παράλογη ιδεολογικά συμπεριφορά μελών της ακροδεξιάς που οδηγούν μαζικά και στοχευμένα τις ψήφους τους θεωρητικά σε ένα κόμμα που βρίσκεται στην αντίπερα πολιτική όχθη (ΠΛΕΥΣΗ ΕΛΕΥΘΕΡΙΑΣ) γιατί καλώς ή κακώς το κόμμα της Ζωής Κωνσταντοπούλου αυτή τη στιγμή είναι ΤΟ ΜΟΝΑΔΙΚΟ που με αύξηση των ψηφοφόρων που θα συμμετάσχουν έχει τη δυνατότητα να ξεπεράσει το 3% με αποτέλεσμα να μην μπορεί να δημιουργηθεί κυβέρνηση με κανέναν απολύτως συνδυασμό στις εκλογές της 21ης Μαΐου, να διοριστεί αναγκαστικά υπηρεσιακή κυβέρνηση (άρα τέρμα η αγία οικογένεια από το κέντρο αποφάσεων) και να υπάρχει ελπίδα για αλλαγή στις επόμενες εκλογές όποτε και αν αυτές γίνουν.
Στο ίδιο σενάριο στις δεύτερες εκλογές και 7 κόμματα πάλι όσο ποσοστό και να πάρει η ΝΔ (δλδ μεταξύ 30-34% δεν μπορεί να κυβερνήσει μόνη της, πράγμα που σημαίνει ότι μπορεί να πάμε σε υπηρεσιακή κυβέρνηση ολίγων μηνών (μπορεί μέχρι τον Νοέμβριο που είναι οι περιφερειακές εκλογές ή και τον Μάιο 2024 που είναι οι Ευρωεκλογές) που εκεί ίσως ελπίζει η ακροδεξιά ώστε να έχει τελειώσει η δίκη των στελεχών και με βάση τα όσα έχουν ειπωθεί υπάρχει σοβαρή πιθανότητα τα κακουργήματα να μετατραπούν σε πλημμελήματα και να μην τίθεται ζήτημα απαγόρευσης τους.
Υ.Γ. Στον επόμενο τόνο η ώρα είναι 07.00... Ώρα να ψηφίσεις!