Οι υπερηχητικοί πύραυλοι είναι μια πρόσφατη προσθήκη στο οπλοστάσιο των προηγμένων όπλων, προσφέροντας ξεχωριστά πλεονεκτήματα έναντι των συμβατικών βαλλιστικών πυραύλων. Με την ικανότητά τους να ταξιδεύουν με πολύ υψηλότερες ταχύτητες και να εκτελούν πιο μεταβλητές διαδρομές πτήσης, οι υπερηχητικοί πύραυλοι αποτελούν μια τρομερή πρόκληση για τον εντοπισμό των αντιαεροπορικών ραντάρ.
Επιπλέον, πετώντας σε χαμηλότερα ύψη κατά τη διάρκεια μέρους της πτήσης τους, αυτοί οι πύραυλοι μπορούν να επιτύχουν μεγαλύτερη αποτελεσματικότητα σε καταστάσεις μάχης.
Το Ισραήλ, μεταξύ άλλων χωρών, είναι κατανοητό ότι ανησυχεί για την πιθανή χρήση υπερηχητικών πυραύλων από εχθρικά κράτη όπως το Ιράν. Η Ρωσία, για παράδειγμα, έχει ήδη αναπτύξει το Kh-47M2 Kinzhal από το 2019, το οποίο έχει τη δυνατότητα να αντιμετωπίσει την άμυνα των ΗΠΑ.
Το Ισραήλ ανησυχούσε για την πιθανή μεταφορά τεχνολογίας υπερηχητικών πυραύλων από τη Βόρεια Κορέα στο Ιράν στο παρελθόν. Ωστόσο, η προσοχή τους στράφηκε τώρα στην πιθανή μεταφορά πυρομαχικών Kinzhal και τεχνογνωσίας παραγωγής από τη Ρωσία στην Τεχεράνη, ειδικά μετά την πρόσφατη αγορά των μαχητικών πολλαπλών ρόλων Su-35 από το Ιράν και την πιθανή απόκτηση του συστήματος αεράμυνας S-400.
Το Ισραήλ έχει επίγνωση του μεγάλου κινδύνου που ενέχουν οι υπερηχητικοί πύραυλοι, οι οποίοι είναι δύσκολο να αναχαιτιστούν, και επιδιώκει να τροποποιήσει την τεχνολογία πυραυλικής άμυνας για να αντιμετωπίσει αυτήν την απειλή. Ωστόσο, η προσπάθεια αυτή αναμένεται να είναι χρονοβόρα και δαπανηρή.
Η πιθανότητα το Ιράν να αποκτήσει υπερηχητικούς πυραύλους παραμένει μια σημαντική ανησυχία για το Ισραήλ, καθώς θα μπορούσε να απειλήσει σοβαρά την ασφάλειά του. Ωστόσο, ορισμένοι ειδικοί πιστεύουν ότι η πιθανότητα ενός τέτοιου συμβάντος είναι χαμηλή λόγω του γεγονότος πως ο ρωσικός υπερηχητικός πύραυλος Kh-47M2 Kinzhal μπορεί να αναπτυχθεί μόνο στο αναχαιτιστικό μεγάλου βεληνεκούς MiG-31K, τον οποίο η Μόσχα δεν έχει εξάγει στο Ιράν.