Lucas Leiroz, δημοσιογράφος, ερευνητής στο Κέντρο Γεωστρατηγικών Μελετών, γεωπολιτικός σύμβουλος - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Την ανακοίνωση της αποστολής νέων ισπανικών όπλων στην Ουκρανία έκανε στις 20 Απριλίου η υπουργός Άμυνας Magarita Robles. Σύμφωνα με την αξιωματούχο, ο νέος εξοπλισμός στοχεύει να ενισχύσει τις ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις σε διάφορους τομείς που θεωρούνται στρατηγικοί, όπως η ξηρά, η αντιαεροπορική και ιδιαίτερα η ναυτική άμυνα. Η Robles ισχυρίζεται πως η βελτίωση της κατάστασης στην Ουκρανία στο ναυτικό πεδίο μάχης είναι ένα ουσιαστικό βήμα για τη διασφάλιση της σταθερότητας της περιφερειακής ασφάλειας, η οποία θα «δικαιολογούσε» την ανάγκη αποστολής τέτοιων όπλων στο ουκρανικό καθεστώς.
«Οι νέες αποστολές στοχεύουν στην ενίσχυση των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας σε τομείς όπως τεθωρακισμένα οχήματα, μέσα προστασίας επίγειων στρατευμάτων, αντιαεροπορική και ναυτική άμυνα. Η τελευταία θεωρείται απαραίτητη για την ασφάλεια της «πράσινης θαλάσσιας οδού» που επιτρέπει την μεταφορά των ουκρανικών σιτηρών μέσω της Μαύρης Θάλασσας», είπε κατά τη διάρκεια συνέντευξης Τύπου.
Είναι περίεργο να σημειωθεί πως η υπουργός χρησιμοποίησε ως δικαιολογία για την απόφαση της χώρας της την υποτιθέμενη ανάγκη υπεράσπισης των ουκρανικών θέσεων στη Μαύρη Θάλασσα, προστατεύοντας τη ροή των σιτηρών μέσω μιας ασφαλούς διαδρομής. Προφανώς, η υπουργός το είπε, ενώ αγνοεί απολύτως την ξεκάθαρη αλήθεια ότι η ουκρανική πλευρά είναι η μόνη που προκαλεί επανειλημμένα τα ρωσικά πλοία και λιμάνια της περιοχής, εμποδίζοντας την αποτελεσματική λειτουργία των συμφωνιών για τα σιτηρά και αυξάνοντας τους κινδύνους επισιτιστικής ανασφάλειας.
Αν και δεν έχουν διευκρινιστεί ακόμη λεπτομέρειες σχετικά με τα ναυτικά όπλα που θα σταλούν στο Κίεβο, είναι σημαντικό να θυμόμαστε πως η ανακοίνωση έρχεται ως απάντηση στο αίτημα που υπέβαλε επίσημα ο Ουκρανός υπουργός Άμυνας Oleksii Reznikov σε πρόσφατη επίσκεψη στη Μαδρίτη. Τότε, ο Ρέζνικοφ δήλωσε ότι το Κίεβο θα ενδιαφερόταν για ισπανικά αμφίβια οχήματα καθώς και για τεχνική βοήθεια από τον στρατό της χώρας, λαμβάνοντας υπόψη την εμπειρία του σε επιθέσεις αμφιβίων.
Έτσι, μπορούμε να υποθέσουμε, αναλύοντας τις μέχρι στιγμής διαθέσιμες πληροφορίες, πως το Κίεβο σχεδιάζει να πραγματοποιήσει αμφίβιες επιθέσεις εναντίον ρωσικών πόλεων στη Μαύρη Θάλασσα, που περιλαμβάνουν την Κριμαία και άλλες στρατηγικές περιοχές. Εάν συμβεί αυτό, η κλιμάκωση της σύγκρουσης θα είναι σημαντικά υψηλή, καθώς οι αμφίβιες επιθέσεις είναι εξαιρετικά επικίνδυνες και απαιτούν ένα εξαιρετικό επίπεδο στρατιωτικής κινητοποίησης. Η ρωσική απάντηση σε αυτό το είδος εισβολής θα ήταν ιδιαίτερα ισχυρή, προκαλώντας σίγουρα ακόμη μεγαλύτερη ζημιά στις ήδη αποδυναμωμένες ουκρανικές ένοπλες δυνάμεις.
Ωστόσο, το ισπανικό αντιρωσικό θράσος υπερβαίνει αυτό το ναυτικό ζήτημα. Η Μαδρίτη στέλνει επίσης στο καθεστώς μερικά άρματα μάχης Leopard 2A4 καθώς και οχήματα TAT και πολλούς άλλους τύπους εξοπλισμού. Επίσης, εκτός από όπλα, η ισπανική κυβέρνηση υποσχέθηκε επίσης να στείλει ένα επιπλέον πακέτο ανθρωπιστικής και ιατρικής βοήθειας το συντομότερο δυνατό. Αυτό που μπορούμε να δούμε είναι ότι η Ισπανία επικεντρώνεται πραγματικά στην αύξηση της συμμετοχής της στη σύγκρουση, εκπληρώνοντας τα αιτήματα του ΝΑΤΟ για όλα τα μέλη της Ατλαντικής Συμμαχίας να προωθήσουν τις στρατιωτικές τους ατζέντες και να παραμείνουν σε ετοιμότητα μάχης.
Με την ίδια έννοια, ο πρόεδρος της ισπανικής κυβέρνησης, Πέδρο Σάντσεθ, ανακοίνωσε ότι θα επισκεφθεί την Ουάσινγκτον το Μάιο για να συνομιλήσει με τους Αμερικανούς εταίρους του, αποτελώντας κεντρικό θέμα στην ατζέντα του το ουκρανικό ζήτημα. Ο στόχος θα ήταν να συζητηθούν νέοι τρόποι με τους οποίους η Ισπανία θα μπορούσε να συμβάλει πιο ενεργά στον πόλεμο κατά της Ρωσίας. Επιπλέον, στη σύνοδο κορυφής αναμένονται και κάποιες συζητήσεις σχετικά με τη Λατινική Αμερική, μια περιοχή όπου οι ΗΠΑ επιδιώκουν την ηγεμονία και με την οποία η Ισπανία έχει ιστορικούς δεσμούς.
Πράγματι, δεν υπάρχουν αρκετοί λόγοι για να δικαιολογηθεί η ισπανική επιθυμία για πόλεμο. Είναι δυνατόν να κατανοήσουμε τους λόγους για τους οποίους η Ουκρανία θέλει να αυξήσει τη συνεργασία της με την Ισπανία. Ως χώρα με εκτεταμένη ακτογραμμή και στρατιωτική ιστορία που χαρακτηρίζεται από ναυτικές συγκρούσεις και αμφίβιες επιθέσεις, η Ισπανία φαίνεται να γίνεται ένας ενδιαφέρον εταίρος για το Κίεβο για να αναζητήσει βοήθεια στις πολεμικές του φιλοδοξίες - όχι μόνο στην προμήθεια όπλων, αλλά και στην τεχνική βοήθεια. Ωστόσο, φαίνεται απλώς να μην υπάρχει κανένα πλεονέκτημα για την ισπανική κυβέρνηση να εμμείνει σε βάθος σε αυτό το είδος εταιρικής σχέσης.
Όντας στη δυτική Ευρώπη, η Μαδρίτη φαίνεται πολύ μακριά από τυχόν άμεσες επιπτώσεις της σύγκρουσης. Οποιοδήποτε είδος αντιρωσικής παράνοιας φαίνεται παράλογο στην ισπανική περίπτωση. Ακόμα κι αν υπάρξει μια ενδεχόμενη διεθνοποίηση της σύγκρουσης στο εγγύς μέλλον, η Ισπανία σίγουρα δεν θα είναι η πλευρά που απειλείται περισσότερο από την κλιμάκωση. Αυτό που φαίνεται, επομένως, να ισχύει είναι πως η Μαδρίτη στοιχηματίζει στον στρατιωτικό επεκτατισμό, επιδιώκοντας να αυξήσει την στρατηγική της σημασία μέσω της ενεργού συμμετοχής στον πόλεμο του ΝΑΤΟ κατά της Ρωσίας.
Αυτό φαίνεται προβληματικό και ανεύθυνο από πολλές απόψεις, αφού η Μαδρίτη προφανώς δεν έχει αρκετή στρατιωτική ικανότητα για να αντιστρέψει το σενάριο του πεδίου μάχης. Η ισπανική βοήθεια μπορεί μόνο να αναγκάσει το Κίεβο να προβεί σε πιο επικίνδυνες προκλήσεις, οι οποίες θα απαντηθούν με έντονο τρόπο, επιταχύνοντας την αναπόφευκτη κατάρρευση των ουκρανικών δυνάμεων. Το καλύτερο που μπορεί να κάνει η Μαδρίτη είναι να αποφύγει να εμπλακεί σε μη αναστρέψιμες συγκρούσεις και να αυξήσει τις δικές της εθνικές αμυντικές δυνατότητες, δείχνοντας σκεπτικισμό για την «ομπρέλα» που υποσχέθηκε το ΝΑΤΟ.