Στο Rage Against the War Machine της περασμένης εβδομάδας, ειρηνευτική συγκέντρωση στην Ουάσιγκτον, δεν έλειψαν οι ομιλητές που κατήγγειλαν την υποκριτική εξωτερική πολιτική της κυβέρνησης Μπάιντεν, η οποία ουσιαστικά κρίνει εξ ορισμού κάθε βίαιη ενέργεια που αναλαμβάνουν οι Ηνωμένες Πολιτείες και οι φίλοι τους, ενώ οτιδήποτε γίνεται από αντιπάλους ή ανταγωνιστές, μερικές φορές αναφέρεται βολικά ως «εχθροί», ως «κακό». Στο τρέχον πλαίσιο της Ουκρανίας εναντίον της Ρωσίας, όπου οι ΗΠΑ εμπλέκονται σε πόλεμο αντιπροσώπων, οι ομιλητές μπόρεσαν να αναφέρουν και να συγκρίνουν τον τρομερό κατάλογο των ένοπλων επεμβάσεων της Αμερικής παγκοσμίως από το τέλος του Β' Παγκοσμίου Πολέμου.
Philip Giraldi - unz.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ούτε η Ρωσία ούτε οποιοδήποτε άλλο έθνος πλησιάζει τις Ηνωμένες Πολιτείες όσον αφορά τη συνεχή πολεμική, συγκρούσεις που σχεδόν ποτέ δεν αντανακλούν κάποιο πραγματικό ζωτικό εθνικό συμφέρον ή επικείμενη εξωτερική απειλή. Ρίξτε στη χοάνη τις 800 και πλέον στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ που είναι διάσπαρτες σε όλο τον κόσμο και έναν αυξανόμενο αμυντικό προϋπολογισμό μεγαλύτερο από εκείνους των επόμενων εννέα εθνών μαζί, συμπεριλαμβανομένης της Κίνας και της Ρωσίας, και ο αναγνώστης θα αποκτήσει κάποια ιδέα για το πραγματικό πρόβλημα: οι Ηνωμένες Πολιτείες έχουν γίνει ένα έθνος που περιγράφεται καλύτερα ως πολεμικό κράτος. Εκεί πηγαίνουν δυσανάλογα τα χρήματα από τους φόρους και η διαφθορά που τροφοδοτεί παράγει την προθυμία να συμμετάσχει σε «έναν ακόμη πόλεμο» από την πλευρά της κατευνασμένης, προστατευμένης και πλουσιοπάροχα αμειβόμενης πολιτικής τάξης που με τη σειρά της υποστηρίζει τη σφαγή από τη συντριπτική πλειοψηφία.
Αρκετοί ομιλητές την περασμένη εβδομάδα ανέφεραν επίσης ως πραγματικό πρόβλημα τα μέσα ενημέρωσης, τα οποία κάποτε προσπαθούσαν να αποκαλύψουν ψέματα και υποτροπές από την κυβέρνηση, αλλά τώρα έχουν γίνει εταίρος με τον Λευκό Οίκο στη διαμόρφωση και την προώθηση μιας προτιμώμενης αφήγησης. Θα πρέπει επίσης να επισημανθεί ότι αυτά τα μέσα ενημέρωσης είναι συντριπτικά δημοκρατικά όσον αφορά την ιδιοκτησία και τις συμπάθειές τους, τόσο πολύ που συνεργάστηκαν στις προσπάθειες να χαρακτηρίσουν τον Ντόναλντ Τραμπ και το επιτελείο του ως «Ρώσους πράκτορες».
Μερικές φορές αυτή η προώθηση μιας συγκεκριμένης άποψης επιτυγχάνεται καλύτερα χρησιμοποιώντας τη σιωπή, δηλαδή με το να μη μοιράζεστε ή να παρακολουθείτε μια ιστορία. Δεν υπήρξε ουσιαστικά καμία κάλυψη της ειρηνευτικής συγκέντρωσης της περασμένης εβδομάδας, παρόλο που οι ομιλητές περιελάμβαναν μια σειρά από γνωστά δημόσια πρόσωπα, τρία εκ των οποίων ήταν πρώην μέλη του Κογκρέσου. Ομοίως, εκτός από μια σύντομη αναφορά στην Washington Post , δεν υπήρξε ουσιαστικά καμία συνέχεια στα κύρια μέσα ενημέρωσης σχετικά με την προσεκτικά ερευνημένη και τεκμηριωμένη έρευνα του Seymour Hersh για την καταστροφή των αγωγών Nord Stream από τις Ηνωμένες Πολιτείες που κρύβονται πίσω από την εύλογη άρνηση της μυστικής επιχείρησης που πραγματοποιήθηκε τον περασμένο Σεπτέμβριο.
Μεγάλο μέρος του Τύπου αγνόησε τη σαφή γραμμή έρευνας την πρώτη μέρα, όταν ο αγωγός εξερράγη, ότι ο Λευκός Οίκος είχε προειδοποιήσει προηγουμένως πως θα «κάνει κάτι» για να σταματήσει το Nord Stream και ότι είχε και τα μέσα και το κίνητρο να υλοποιήσει την απειλή του. Ομοίως, μετά το ξέσπασμα της ιστορίας του Χερς και η Ρωσία αναζήτησε και έλαβε ακρόαση με τον καθηγητή Τζέφρι Σακς και τον πρώην αξιωματικό της CIA Ρέι ΜακΓκόβερν να καταθέτουν ενώπιον του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών για να ξεκινήσει έρευνα για το θέμα, τα αμερικανικά μέσα ενημέρωσης αγνόησαν την ιστορία στις βραδινές ειδήσεις και το έκαναν όχι την επόμενη μέρα ή μεταγενέστερα.
Μια σημαντική ιστορία που αφορούσε τα εγκλήματα πολέμου που διαπράχθηκαν τόσο κατά της αντίπαλης Ρωσίας όσο και κατά της συμμάχου του ΝΑΤΟ, Γερμανίας και τα οποία είχαν δυναμικό πυρηνικής σύγκρουσης εξαφανίστηκε, αλλά οι ΗΠΑ και η προπαγανδιστική τους μηχανή δεν είχαν τελειώσει ακόμη. Ο Λευκός Οίκος αρνήθηκε αναμενόμενα οποιοδήποτε ρόλο στην καταστροφή του αγωγού και η αντιπρόεδρος Καμάλα Χάρις προσπάθησε να ανατρέψει τα πράγματα δηλώνοντας στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου ότι η Ρωσία είναι αυτή που είναι ένοχη για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας». Το ισχυρίστηκε λέγοντας πως «Πρώτον, από τις ημέρες έναρξης αυτού του απρόκλητου πολέμου, έχουμε δει τις ρωσικές δυνάμεις να εμπλέκονται σε φρικαλεότητες και εγκλήματα πολέμου. [Αυτοί] έχουν επιδιώξει μια ευρεία και συστημική επίθεση εναντίον ενός άμαχου πληθυσμού – φρικιαστικές πράξεις δολοφονίας, βασανιστηρίων, βιασμών και απέλασης. Δολοφονίες, ξυλοδαρμοί και ηλεκτροπληξία σε στυλ εκτέλεσης. Οι ρωσικές αρχές έχουν απελάσει βίαια εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους από την Ουκρανία στη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένων παιδιών. Έχουν χωρίσει σκληρά τα παιδιά από τις οικογένειές τους».
Ο Χάρις κατέληξε στο συμπέρασμα ότι «εμείς» πρέπει να συνεχίσουμε να «στηρίζουμε σθεναρά την Ουκρανία… για όσο χρόνο χρειαστεί!». Θα μπορούσε να παρατηρήσει κανείς πως η Χάρις δεν μπόρεσε να διασφαλίσει τα πραγματικά σύνορα των ΗΠΑ για περισσότερα από δύο χρόνια, οπότε το «όσο χρειαστεί» κατά την εκτίμησή της μπορεί να φτάσει στη δεκαετία του 2050. Και δεν είναι γνωστή για την ικανότητά της να διακρίνει τι είναι και τι δεν είναι αλήθεια. Θα μπορούσε κάλλιστα να είχε προσθέσει άρωμα στην ιστορία της αστειευόμενη πώς πρέπει να κρατήσει τον Βλαντιμίρ Πούτιν και το υπουργικό του συμβούλιο μέχρι αργά το βράδυ γιατί έρχονται με νέες φρικαλεότητες να πραγματοποιήσουν.
Ο Τζο Μπάιντεν επανέλαβε τις δηλώσεις της Χάρις σε μια ομιλία του στη Βαρσοβία λίγες μέρες αργότερα, όταν επέστρεψε από τη φωτογράφιση στο Κίεβο με τον άνθρωπο που αγαπά περισσότερο από κάθε άλλον, τον Βολοντίμιρ Ζελένσκι, όπου έδωσε στον υποτιμητικό κωμικό άλλα μισό δισεκατομμύριο δολάρια των χρημάτων των φορολογουμένων των ΗΠΑ και υποσχέθηκε ότι οι ΗΠΑ δε θα τα παρατήσουν ποτέ μέχρι να ηττηθεί η Ρωσία. Σχολίασε κάπως υπερβολικά στον Ζελένσκι πως μετά από ένα χρόνο μάχης «…Η Ουκρανία στέκεται. Η δημοκρατία στέκεται. Οι Αμερικανοί στέκονται μαζί σας και ο κόσμος είναι δίπλα σας».
Ο Μπάιντεν είπε στους Πολωνούς λίγο πριν από την επέτειο της 24ης Φεβρουαρίου από τη σύγκρουση στην Ουκρανία ότι ήταν ένας δίκαιος πόλεμος που αντιπαραθέτει τη «δημοκρατία» με τον «ολοκληρωτισμό». Ο «πόθος για γη και εξουσία» του Ρώσου Προέδρου Βλαντιμίρ Πούτιν είχε χρησιμεύσει μόνο για να ενώσει τις δημοκρατίες σε όλο τον κόσμο. «Δε δοκιμαζόταν μόνο η Ουκρανία. Όλος ο κόσμος αντιμετώπισε μια δοκιμασία για τους αιώνες…. Και οι ερωτήσεις που αντιμετωπίζουμε είναι τόσο απλές όσο και βαθιές: Θα απαντούσαμε ή θα κοιτούσαμε από την άλλη πλευρά; Ένα χρόνο μετά, ξέρουμε την απάντηση. Εμείς ανταποκριθήκαμε. Θα ήμασταν δυνατοί, θα ήμασταν ενωμένοι και ο κόσμος δε θα κοιτούσε από την άλλη πλευρά».
Αποδεικνύοντας πως η αυταπάτη είναι δικομματική, την επίσκεψη Μπάιντεν στο Κίεβο ακολούθησε μια ομάδα Ρεπουμπλικανών βουλευτών που επανέλαβαν το κατόρθωμα και ταξίδεψαν στην Ουκρανία να δουν τον Ζελένσκι στο προεδρικό του μέγαρο την επόμενη μέρα. Αναρωτιέται κανείς αν υπάρχει κάποιος ακόμα «στο σπίτι» που προσπαθεί να ανακουφίσει την τεράστια τοξική διαρροή που φαίνεται να καταναλώνει το Οχάιο; Θα μπορούσε κάλλιστα να αναρωτηθεί από πού αντλεί η ομοσπονδιακή κυβέρνηση των ΗΠΑ αυτούς τους ηλίθιους; Το να χορεύεις με τον τόνο μιας σύγκρουσης που θα μπορούσε να είχε διαπραγματευτεί και τερματιστεί στα πρόθυρα ενός πυρηνικού πολέμου που κατά πάσα πιθανότητα θα κατέστρεφε τον πλανήτη είναι «μια δοκιμή για τους αιώνες;» Και ποιος πληρώνει για αυτά τα άχρηστα ταξίδια του Κογκρέσου; Κρίμα περισσότερο, αυτό δεν συμβαίνει μόνο στην Ανατολική Ευρώπη. Οι ΗΠΑ συνεργάζονται επί του παρόντος με τη Γαλλία σε κάτι που μοιάζει με αυτό που θα γίνει μια ακόμη στρατιωτική επέμβαση σε μια διαχρονικά ασταθή Αϊτή και, φυσικά, η Κίνα βρίσκεται επίσης στο σταυροδρόμι.
Και μετά υπάρχει πάντα η Μέση Ανατολή, όπου το Ισραήλ επωφελείται από τις «σιδερένιες» δεσμεύσεις και τη ρητορική των «άθραυστων δεσμών» από την Ουάσιγκτον. Όταν το Ισραήλ διατάζει "Πήδα!" το καθεστώς Μπάιντεν ρωτά μόνο «Πόσο ψηλά;». Εφόσον τα ΜΜΕ αποφεύγουν οποιαδήποτε προκλητική αναφορά για το εβραϊκό κράτος, πόσοι Αμερικανοί γνωρίζουν ότι ο αυτοαποκαλούμενος πρεσβευτής του Σιωνιστή Τζο Μπάιντεν στο Ισραήλ Τομ Νάιντες μόλις έδωσε στον Πρωθυπουργό Μπέντζαμιν Νετανιάχου το πράσινο φως για επίθεση στο Ιράν με την υποστήριξη των ΗΠΑ για οποιαδήποτε ενέργεια αναληφθεί; Ο Nides είπε στη Διάσκεψη των Προέδρων των Μεγάλων Αμερικανοεβραϊκών Οργανώσεων στην Ιερουσαλήμ την περασμένη Κυριακή πως «το Ισραήλ μπορεί και πρέπει να κάνει ό,τι χρειάζεται για να αντιμετωπίσει [σε σχέση με το Ιράν] και τους στηρίζουμε».
Υπάρχει ήδη προηγούμενο, καθώς το Ισραήλ επιτίθεται στη γειτονική Συρία επανειλημμένα χωρίς κανένα σχόλιο από την Ουάσιγκτον, η οποία στην πραγματικότητα έχει στρατεύματα που εδρεύουν σε αυτή τη χώρα και κλέβουν συριακό πετρέλαιο. Ούτε η Ουάσιγκτον αντιτάχθηκε όταν ο ισραηλινός στρατός εισέβαλε σε δύο παλαιστινιακά στρατόπεδα τον περασμένο μήνα, σκοτώνοντας αντίστοιχα 10 και 11 αμάχους και τραυματίζοντας περισσότερους από 100 άλλους. Για να προετοιμάσει το σκηνικό για το τι θα ακολουθήσει, αφού το Ισραήλ έπληξε μια αμυντική μονάδα στο Ιράν στις 29 Ιανουαρίου , η κυβέρνηση Μπάιντεν ανέφερε στους δημοσιογράφους πως η ισραηλινή επίθεση ήταν μέρος μιας νέας «κοινής προσπάθειας από την Ουάσιγκτον και την Ιερουσαλήμ για τον περιορισμό των πυρηνικών και στρατιωτικών φιλοδοξιών της Τεχεράνης. Ο υπουργός Εξωτερικών Τόνι Μπλίνκεν ανέπτυξε αναλυτικά τη μετατόπιση την επόμενη μέρα, ενώ δεν εξέφρασε καμία κριτική ή ανησυχία για το αποσταθεροποιητικό δυναμικό των επιθέσεων, πόσο μάλλον μια καταδίκη. Αντίθετα, υπερασπίστηκε την ισραηλινή επίθεση, λέγοντας «[Είναι] πολύ σημαντικό να συνεχίσουμε να αντιμετωπίζουμε και να εργαζόμαστε ενάντια στις διάφορες ενέργειες στις οποίες έχει αναλάβει το Ιράν σε όλη την περιοχή και πέραν αυτής που απειλούν την ειρήνη και την ασφάλεια».
Το σχόλιο του Nides αποκαλύπτει ότι έχει άγνοια σχετικά με το ποιος προκαλεί προβλήματα στη Μέση Ανατολή. Επιβεβαιώνει επίσης πως ακόμη και αν υπάρξει στρατιωτική ενέργεια που ξεκίνησε από το Ισραήλ που προκαλεί σοβαρή ζημιά στα συμφέροντα των ΗΠΑ, ο Λευκός Οίκος θα στηρίξει τους Ισραηλινούς. Αυτό δεν πρέπει να εκπλήσσει κανέναν, καθώς οι τρεις κορυφαίοι αξιωματούχοι στο Στέιτ Ντιπάρτμεντ είναι Εβραίοι, όπως και οι δύο κορυφαίοι στο Επιτελείο Εθνικής Ασφάλειας, ο Αρχηγός Εσωτερικής Ασφάλειας, ο Διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών, ο Αναπληρωτής Διευθυντής της CIA και ο Αρχηγός του Προέδρου του Προσωπικού. Η αλλαγή πολιτικής, γιατί αυτό είναι, δίνει επίσης στο Ισραήλ το πράσινο φως να επιτεθεί σε ιρανικούς στόχους ατιμώρητα. Ο Nides δήλωσε επίσης πως οι Ηνωμένες Πολιτείες δεσμεύονται να αρνηθούν τα πυρηνικά όπλα στο Ιράν, υπονοώντας ότι εάν πιστεύουν πως μια τέτοια εξέλιξη είναι επικείμενη, θα καταστρέψει τις εγκαταστάσεις που χρησιμοποιούνται για τη δημιουργία ή την αποθήκευση των όπλων. Ανέφερε επίσης ότι οι ΗΠΑ δε θα συμμετάσχουν σε πιθανές διαπραγματεύσεις με το Ιράν, εφόσον πωλούν όπλα στη Ρωσία. Αν και ο Nides δεν έχει πρόβλημα με το να σκοτώνει ελεύθερα παλαιστίνια παιδιά, είναι μάλλον πιο άκαμπτος όταν εμπλέκονται κάπως οι Πέρσες, λέγοντας πως «Οι Ιρανοί παρέχουν drones στη Ρωσία και αυτά τα drones σκοτώνουν αθώους Ουκρανούς. Δεν υπάρχει καμία πιθανότητα να επιστρέψουμε σήμερα στο τραπέζι των διαπραγματεύσεων».
Τι έχουμε λοιπόν; Θυμάται κανείς το περίφημο απόφθεγμα που αποδίδεται στον Βρετανό πολιτικό Λόρδο Πάλμερστον, ότι «τα έθνη δεν έχουν μόνιμους φίλους ή συμμάχους. Έχουν μόνο μόνιμα συμφέροντα». Οι Ηνωμένες Πολιτείες, μοναδικά, δε φαίνεται καν να έχουν συμφέροντα, εκτός από το να παρενοχλούν τις διάφορες εκλογικές περιφέρειες και ομάδες που έχουν αγοράσει ή απέκτησαν κρυφά τον έλεγχο του πολιτικού συστήματος και των μέσων ενημέρωσης. Έτσι, το αμερικανικό κοινό, λιγότερο ασφαλές και καθώς ευημερούσε μέχρι τώρα περισσότερο από κάθε άλλη στιγμή μετά τον Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο, παραμένει στο σκοτάδι για το τι είναι σημαντικό και του λένε ψέματα σχεδόν για τα πάντα. Αυτός είναι ο λόγος που βρισκόμαστε στο χείλος της καταστροφής στην Ουκρανία και είμαστε σκλάβοι των μεσιτών εξουσίας που μισούν τη Ρωσία και ευνοούν το Ισραήλ πάνω από όλα τα έθνη. Η μανία ενάντια στην πολεμική μηχανή δεν θα κάνει καλό, αν δεν είμαστε σε θέση να καταλάβουμε πρώτα ποιος μας βλάπτει και μετά να αναπτύξουμε το θάρρος να το σταματήσουμε. Ξεκινώντας με τη διακοπή του υφιστάμενου δεσμού που δεσμεύει με την Ουκρανία και το Ισραήλ θα ήταν μια καλή αρχή, ακολουθούμενη από την επιστροφή των στρατευμάτων στην πατρίδα σχεδόν από παντού. Θα ήταν ακόμα καλύτερο να δοκιμάζονται οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης Μπάιντεν που ξεκίνησαν έναν παράνομο πόλεμο καταστρέφοντας το Nord Stream και βάζοντάς τους όλους στη φυλακή. Ναι, καθένας από αυτούς στη φυλακή χωρίς αναστολή, ξεκινώντας με τον ίδιο τον Τζο.
* Ο Philip M. Giraldi, Ph.D., είναι Εκτελεστικός Διευθυντής του Συμβουλίου για το Εθνικό Συμφέρον, ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος 501(c)3 που εκπίπτει από φόρους (Federal ID Number #52-1739023) που επιδιώκει μια εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ που βασίζεται περισσότερο στα συμφέροντα στη Μέση Ανατολή. Ο ιστότοπος είναι Councilforthenationalinterest.org, η διεύθυνση είναι PO Box 2157, Purcellville VA 20134 και το email του είναι inform@cnionline.org.