Douglas Macgregor - ronpaulinstitute.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Σε αντίθεση με τις πρώτες ελπίδες και προσδοκίες του Beltway, η Ρωσία ούτε κατέρρευσε εσωτερικά ούτε συνθηκολόγησε με τις συλλογικές απαιτήσεις της Δύσης για αλλαγή καθεστώτος στη Μόσχα. Η Ουάσιγκτον υποτίμησε την κοινωνική συνοχή της Ρωσίας, το λανθάνον στρατιωτικό της δυναμικό και τη σχετική ασυλία της στις δυτικές οικονομικές κυρώσεις.
Ως αποτέλεσμα, ο πόλεμος αντιπροσώπων της Ουάσιγκτον κατά της Ρωσίας αποτυγχάνει. Ο Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, Λόιντ Όστιν ήταν ασυνήθιστα ειλικρινής σχετικά με την κατάσταση στην Ουκρανία όταν είπε στους συμμάχους στη Γερμανία στην αεροπορική βάση Ramstein στις 20 Ιανουαρίου: «Έχουμε ένα παράθυρο ευκαιρίας εδώ, από τώρα μέχρι την άνοιξη», παραδεχόμενος: «Αυτό δεν είναι πολύς καιρός».
Ο Alexei Arestovich, ο πρόσφατα απολυμένος σύμβουλος του Προέδρου Zelensky και ανεπίσημος "Spinmeister", ήταν πιο άμεσος. Εξέφρασε τις δικές του αμφιβολίες ότι η Ουκρανία μπορεί να κερδίσει τον πόλεμο με τη Ρωσία και τώρα αμφισβητεί αν η Ουκρανία θα επιβιώσει καν από τον πόλεμο. Οι απώλειες της Ουκρανίας —τουλάχιστον 150.000 νεκροί, συμπεριλαμβανομένων 35.000 αγνοουμένων στη μάχη και εικαζόμενοι νεκροί— έχουν αποδυναμώσει θανάσιμα τις ουκρανικές δυνάμεις με αποτέλεσμα μια εύθραυστη ουκρανική αμυντική στάση που πιθανότατα θα καταρρεύσει κάτω από το συντριπτικό βάρος των επιτιθέμενων ρωσικών δυνάμεων τις επόμενες εβδομάδες.
Οι απώλειες υλικού της Ουκρανίας είναι εξίσου σοβαρές. Αυτά περιλαμβάνουν χιλιάδες άρματα μάχης και τεθωρακισμένα οχήματα μάχης πεζικού, συστήματα πυροβολικού, πλατφόρμες αεράμυνας και όπλα όλων των διαμετρημάτων. Αυτά τα σύνολα περιλαμβάνουν το ισοδύναμο επτά ετών παραγωγής πυραύλων Javelin. Σε ένα περιβάλλον όπου τα ρωσικά συστήματα πυροβολικού μπορούν να εκτοξεύσουν σχεδόν 60.000 βλήματα όλων των τύπων—ρουκέτες, πυραύλους, μη επανδρωμένα αεροσκάφη και πυρομαχικά με σκληρό κέλυφος—την ημέρα, οι ουκρανικές δυνάμεις δυσκολεύονται να απαντήσουν σε αυτά τα ρωσικά σάλβο με 6.000 φυσίγγια καθημερινά. Νέα πλατφόρμα και πακέτα πυρομαχικών για την Ουκρανία μπορεί να εμπλουτίσουν την κοινότητα της Ουάσιγκτον, αλλά δεν μπορούν να αλλάξουν αυτές τις συνθήκες.
Αναμενόμενα, η απογοήτευση της Ουάσιγκτον με την αποτυχία της συλλογικής Δύσης να ανακόψει το κύμα της ουκρανικής ήττας αυξάνεται. Στην πραγματικότητα, η απογοήτευση δίνει γρήγορα τη θέση της στην απόγνωση.
Ο Μάικλ Ρούμπιν, πρώην διορισμένος του Μπους και άπληστος υποστηρικτής των μόνιμων συγκρούσεων της Αμερικής στη Μέση Ανατολή και το Αφγανιστάν, εξέφρασε την απογοήτευσή του σε ένα άρθρο του 19fortyfive.com, υποστηρίζοντας πως, «αν ο κόσμος επιτρέψει στη Ρωσία να παραμείνει ενιαίο κράτος και αν επιτρέψει στον Πουτινισμό να επιβιώσει ο Πούτιν, λοιπόν, η Ουκρανία θα πρέπει να έχει τη δυνατότητα να διατηρήσει τη δική της πυρηνική αποτροπή, είτε ενταχθεί στο ΝΑΤΟ είτε όχι». Εκ πρώτης όψεως, η πρόταση είναι απερίσκεπτη, αλλά η δήλωση αντικατοπτρίζει με ακρίβεια την ανησυχία στους κύκλους της Ουάσιγκτον ότι η ήττα της Ουκρανίας είναι αναπόφευκτη.
Τα μέλη του ΝΑΤΟ δεν ήταν ποτέ σθεναρά ενωμένα πίσω από την σταυροφορία της Ουάσιγκτον για να αποδυναμώσει μοιραία τη Ρωσία. Οι κυβερνήσεις της Ουγγαρίας και της Κροατίας απλώς αναγνωρίζουν την αντίθεση του ευρύτερου ευρωπαϊκού κοινού στον πόλεμο με τη Ρωσία και την έλλειψη υποστήριξης στην επιθυμία της Ουάσιγκτον να αναβάλει την προβλέψιμη ήττα της Ουκρανίας.
Αν και συμπαθούσε τον ουκρανικό λαό, το Βερολίνο δεν υποστήριξε τον ολοκληρωτικό πόλεμο με τη Ρωσία για λογαριασμό της Ουκρανίας. Τώρα, οι Γερμανοί είναι επίσης ανήσυχοι με την καταστροφική κατάσταση των γερμανικών ενόπλων δυνάμεων.
Ο απόστρατος στρατηγός της γερμανικής Πολεμικής Αεροπορίας (αντίστοιχο τεσσάρων αστέρων) Harald Kujat, πρώην πρόεδρος της Στρατιωτικής Επιτροπής του ΝΑΤΟ, επέκρινε αυστηρά το Βερολίνο επειδή επέτρεψε στην Ουάσιγκτον να οδηγήσει τη Γερμανία σε σύγκρουση με τη Ρωσία, σημειώνοντας ότι αρκετές δεκαετίες Γερμανών πολιτικών ηγετών αφόπλισαν ενεργά τη Γερμανία και έτσι στέρησαν Βερολίνο αυθεντίας ή αξιοπιστίας στην Ευρώπη. Αν και καταστέλλεται ενεργά από τη γερμανική κυβέρνηση και τα μέσα ενημέρωσης, τα σχόλιά του έχουν έντονη απήχηση στο γερμανικό εκλογικό σώμα.
Το ωμό γεγονός είναι πως στις προσπάθειές της να εξασφαλίσει τη νίκη στον πόλεμο αντιπροσώπων της με τη Ρωσία, η Ουάσιγκτον αγνοεί την ιστορική πραγματικότητα. Από τον 13ο αιώνα και μετά, η Ουκρανία ήταν μια περιοχή στην οποία κυριαρχούσαν μεγαλύτερες, ισχυρότερες εθνικές δυνάμεις, είτε Λιθουανικές, Πολωνικές, Σουηδικές, Αυστριακές ή Ρωσικές.
Στον απόηχο του Πρώτου Παγκοσμίου Πολέμου, τα ακατάλληλα πολωνικά σχέδια για ένα ανεξάρτητο ουκρανικό κράτος επινοήθηκαν για να αποδυναμώσουν τη Μπολσεβίκικη Ρωσία. Σήμερα, η Ρωσία δεν είναι κομμουνιστική, ούτε η Μόσχα επιδιώκει την καταστροφή του Πολωνικού Κράτους όπως έκαναν ο Τρότσκι, ο Λένιν, ο Στάλιν και οι οπαδοί τους το 1920. Πού πάει λοιπόν η Ουάσιγκτον με τον πόλεμο αντιπροσώπων της εναντίον της Ρωσίας; Η ερώτηση αξίζει απάντηση.