Η εξελισσόμενη συναίνεση — μετά από έντεκα μήνες που προέρχεται από τα ανώτερα κλιμάκια του αμερικανικού στρατού και των μυστικών υπηρεσιών — είναι πως η Ουκρανία «έχασε τον πόλεμο».
Αυτό που μου κάνει εντύπωση σε αυτή την ευφυή εκτίμηση είναι κάτι που θα έπρεπε να ήταν προφανές στους αναλυτές από την αρχή της «Ειδικής Επιχείρησης» της Ρωσίας.
Prof Michel Chossudovsky - globalresearch.ca / Παρουσίαση Freepen.gr
Η Ουκρανία είχε χάσει τον πόλεμο πριν καν αρχίσει
Θα ξεκινήσω με τα αυτονόητα, πολλά από τα οποία έχουν επιβεβαιωθεί από επίσημες πηγές και αναλύσεις.
Από την πρώτη μέρα, η Ρωσία συμμετείχε ως μέρος της «Ειδικής Επιχείρησής» της σε επιθέσεις «ακριβείας» εναντίον ουκρανικών στρατιωτικών εγκαταστάσεων, οι οποίες ξεκίνησαν ώρες πριν από την τηλεοπτική ομιλία του Προέδρου Πούτιν στις 24 Φεβρουαρίου:
«Αναφέρομαι στην επέκταση του ΝΑΤΟ προς τα ανατολικά, το οποίο μετακινεί την στρατιωτική του υποδομή όλο και πιο κοντά στα ρωσικά σύνορα. Είναι γεγονός ότι τα τελευταία τριάντα χρόνια προσπαθούσαμε υπομονετικά να καταλήξουμε σε συμφωνία με τις κορυφαίες χώρες του ΝΑΤΟ… Σε απάντηση, αντιμετωπίζαμε πάντα είτε κυνική εξαπάτηση και ψέματα είτε απόπειρες πίεσης και εκβιασμού».
Από τη μια εβδομάδα στην άλλη, η Ουκρανία ήταν χωρίς Ναυτικό και χωρίς Πολεμική Αεροπορία, καταστράφηκαν στην αρχή στα τέλη Φεβρουαρίου, αρχές Μαρτίου 2022.
Το Μέρος ΙΙ αυτού του άρθρου εστιάζει λεπτομερώς σε μια άλλη προφανή έννοια, η οποία δεν έχει γίνει αντικείμενο κάλυψης ή ανάλυσης από τα ανεξάρτητα μέσα ενημέρωσης:
Η Τουρκία, το βαρύ βάρος του ΝΑΤΟ «Κοιμάται με τον Εχθρό». Έχει μια συμφωνία στρατιωτικής συνεργασίας με τη Ρωσία
Αυτό σημαίνει πως υπό τις παρούσες συνθήκες ένας πόλεμος ΗΠΑ-ΝΑΤΟ εναντίον της Ρωσίας είναι αδύνατον.
Η Μαύρη Θάλασσα είναι στρατηγική. Ενώ η ακτογραμμή της Ουκρανίας ελέγχεται σε μεγάλο βαθμό από τη Ρωσία, η Τουρκία ελέγχει ολόκληρη τη νότια ακτογραμμή της Μαύρης Θάλασσας καθώς και την πρόσβαση στη Μεσόγειο. (σύμφωνα με το πρωτόκολλο Montreux) (βλ. χάρτη παρακάτω)
Η Τουρκία παίζει διπλό παιχνίδι, δεν ενεργεί για λογαριασμό του ΝΑΤΟ στο πολεμικό θέατρο. Συνεργάζεται «ανεπίσημα» με τη Ρωσία. Οι αποτυχημένες ειρηνευτικές συμφωνίες του Μαρτίου 2022 στην Κωνσταντινούπολη φιλοξενήθηκαν από την κυβέρνηση Ερντογάν. 
Το προφανές: Πώς θα μπορούσε η Ουκρανία να κερδίσει έναν πόλεμο χωρίς Πολεμική Αεροπορία και Ναυτικό;
Σύμφωνα με ρωσικές πηγές που παρατίθενται από τον B. K, Bhadrakumar (25 Μαρτίου 2022)·
Το Ρωσικό Γενικό Επιτελείο αποκάλυψε ότι η ουκρανική αεροπορία και η αεράμυνα έχουν καταστραφεί σχεδόν ολοκληρωτικά [Μάρτιος 2022], ενώ το Πολεμικό Ναυτικό της χώρας δεν υπάρχει πλέον και περίπου το 11,5% του συνόλου του στρατιωτικού προσωπικού έχει τεθεί εκτός μάχης.
[Επικαλούμενες ρωσικές πηγές] Η Ουκρανία έχει χάσει πολλά από τα μαχητικά της οχήματα (τανκς, τεθωρακισμένα οχήματα κ.λπ.), το ένα τρίτο των συστημάτων πολλαπλών πυραύλων εκτόξευσης και πάνω από τα τρία τέταρτα των συστημάτων αντιαεροπορικής άμυνας πυραύλων και τακτικών πυραυλικών συστημάτων Tochka-U.
Δεκαέξι κύρια στρατιωτικά αεροδρόμια στην Ουκρανία έχουν τεθεί εκτός λειτουργίας, 39 βάσεις αποθήκευσης και οπλοστάσια καταστράφηκαν (τα οποία περιείχαν έως και το 70% όλων των αποθεμάτων στρατιωτικού εξοπλισμού, υλικού και καυσίμων και περισσότερους από 1 εκατομμύριο 54000 τόνους πυρομαχικών)
Η Ουκρανία όχι μόνο είχε χάσει τη ναυτική της δύναμη στη Μαύρη Θάλασσα, είχε χάσει επίσης τη θαλάσσια πρόσβασή της στην Αζοφική Θάλασσα και στην Ανατολική Ουκρανία.
Αυτό συνέβη το Φεβρουάριο-Μάρτιο του περασμένου έτους.
Το στενό του Κερτς στην ανατολική Κριμαία ελέγχεται από τη Ρωσία. Αποτελεί μια στενή θαλάσσια πύλη που συνδέει τη Μαύρη Θάλασσα με την Αζοφική Θάλασσα.
Όλα τα μεγάλα λιμάνια στην Αζοφική Θάλασσα βρίσκονται επί του παρόντος υπό ρωσικό έλεγχο.
Η πλωτή οδός του Δνείπερου
Το Δέλτα του μεγάλου ποταμού Δνείπερου της Ουκρανίας ελέγχεται από τη Ρωσία, παρά την απόσυρση της Ρωσίας από τη Χερσώνα.
Ο Δνείπερος είναι ένας στρατηγικός υδάτινος δρόμος που εκτείνεται από τη Λευκορωσία, τη Βόρεια Ουκρανία και το Κίεβο μέχρι τη Μαύρη Θάλασσα.
Ο Δνείπερος είναι ένας σημαντικός διάδρομος για τη μεταφορά φορτίου σιτηρών της Ουκρανίας και το θαλάσσιο εμπόριο εμπορευμάτων από τη Μαύρη Θάλασσα, η οποία ελέγχεται από τη Ρωσία σε συνεργασία με την Τουρκία. (για τον ρόλο της Τουρκίας, βλ. Μέρος II)
