Απαγορεύω σημαίνει φοβάμαι: Δεν εκτίθεσαι όταν κάποιος που έχωσες μέσα, σου παίρνει ψηφοφόρους;

pixabay / tadah

Στη δημοκρατία δε φοβάσαι κανέναν. Πολιτεύεσαι; Κυβερνάς; Είσαι εξουσία; Έχεις κάνει τόσα για τον πολίτη σου, που είσαι απόλυτα σίγουρος και για τον εαυτό σου και για εκείνον. Σέβεσαι τον αντίπαλό  που σε αντιπολιτεύεται,  αλλά τον αποκρούεις με τα επιτεύγματα σου με τα πεπραγμένα σου. Όταν είσαι σίγουρος για τον εαυτό σου, δε φοβάσαι ούτε σκάνδαλα, ούτε συκοφαντίες, αλλά ούτε και τολμά κανένας να σε αγγίξει, όταν είσαι πεντακάθαρος εσύ, τα έργα σου και οι συνεργάτες σου.

Και πέντε λάθη να κάνεις, είναι τόσα πολλά τα επιτεύγματα σου, που θα περάσουν και αυτά απαρατήρητα μέσα σε μία πληθώρα επιτευγμάτων και προσπαθειών που μπόρεσες και έφερες εις πέρας. Τώρα άμα έχεις αγοράσει το στόμα και το μολύβι όλης της δημοσιογραφίας της χώρας, μάλλον φοβάσαι μην βγει έξω η αλήθεια και όταν τρέχεις μαζί με άλλα παρόμοια κόμματα να κλείσεις το στάβλο για να μη σου φύγουν τα ζωντανά προς άλλο μαντρί, μια και τρέχουν τρομαγμένα, τότε η αποτυχία  και η πολιτική σου ανημποριά είναι καταφανέστατη.

Ακόμα χειρότερα, άμα βρέθηκες κιόλας να ακούς κρυφά τι λένε οι αντίπαλοί σου, και συνεργάτες σου, τότε μάλλον φοβάσαι και την καρέκλα που κάθεσαι. Βεβαίως και είναι ξεφτίλα έναν που τον έχωσες φυλακή, να σου πάρει ένα τεράστιο μερίδιο από τους ψηφοφόρους σου. Αλλά τι νόμισες; Αν κλείσεις αυτή την πόρτα, δε θα βρούνε άλλη για να φύγουν όλοι αυτοί που τραγουδούσαν το καλοκαίρι «εν χορώ» το όνομά σου;

Και να το πω και πιο ξεκάθαρα, λεφτά μπορεί να έκανες, όμως την υστεροφημία σου και το όνομά σου το τσαλαπάτησες, και θα είναι γραμμένο με μαύρα γράμματα στον κατάλογο των πολιτικών ναυαγίων της χώρας…

Θόδωρος Γαλανόπουλος