 |
| Οι τρεις γιοί του τέως βασιλιά, Παύλος, Νικόλαος και Φίλιππος, μαζί με κάποια από τα εγγόνια του μεταφέρουν το φέρετρο με τη σορό του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου Γλύξμπουργκ από τον Ιερό Ναό της Αναστάσεως προς το νεκροταφείο για την ταφή του στο Τατόι τη Δευτέρα 16 Ιανουαρίου 2023. ΑΠΕ-ΜΠΕ, STUDIO KOMINIS, NIKOLAS KOMINIS |
Το άχαρο και αντιαισθητικό σήριαλ των κυβερνητικών αλληλοαναιρέσεων με την κηδεία του Κωνσταντίνου δεν είχε βεβαίως καμία σχέση με δημοκρατικές ευαισθησίες.
Από: hellasjournal.com / Του ΓΙΩΡΓΟΥ ΧΑΡΒΑΛΙΑ, Αθήνα
Ούτε με θεσμική δεοντολογία. Σε ερασιτεχνικά παιχνίδια επικοινωνιακών τακτικισμών οφείλεται, κυρίως όμως στην απέχθεια και τον τρόμο που δημιουργεί στον σημερινό πρωθυπουργό οτιδήποτε θα μπορούσε να αναγνωστεί πολιτικά ως «Δεξιό».
Η συγκεκριμένη τελετή όμως δεν είχε πολιτικό πρόσημο. Ακριβώς επειδή ο πολιτικός ρόλος του εκλιπόντος τερματίστηκε με την λαική ετυμηγορία στην οποία προσέφυγε πριν μισό αιώνα μία δεξιά κυβέρνηση, αυτή του Κωσταντίνου Καραμανλή.
Και πολύ ορθά έπραξε γιατί όλα τα προηγούμενα χρόνια το Παλάτι, με την βοήθεια αδίστακτων μηχανορράφων της κοινοβουλευτικής ζωής, έπαιξε έναν αποσταθεροποιητικό ρόλο, καθόλου υποβοηθητικό στην εδραίωση του δημοκρατικού πολιτεύματος, που κατάφερε να εγγυηθεί χάρις στο προσωπικό του κύρος, μετά την πτώση της χούντας, ο Εθνάρχης Καραμανλής.
Παρότι λοιπόν ένα μεγάλο τμήμα του «φιλοβασιλικού» ακροατηρίου μπορεί να αυτοπροσδιορίζεται ως συντηρητικό, ή «Δεξιό», ο αποχαιρετισμός στον τελευταίο Ελληνα βασιλέα δεν προσέλαβε τον συμβολισμό που πυροδότησε πανικό στην κυβέρνηση.
- Ούτε εξελίχθηκε σε παγκόσμιο event φιλομοναρχικής επίδειξης ισχύος, ούτε προσφέρθηκε για να γράψουν πόντους δημοφιλίας οι διάφοροι τυχάρπαστοι που τρύπωσαν στη Μητρόπολη παριστάνοντας την «δεξιά συνιστώσα» της σημερινής κυβέρνησης.
Αν υπήρχε πραγματική εκ δεξιών εσωκομματική αντιπολίτευση στον Μητσοτάκη θα είχε φροντίσει να κάνει αισθητή την παρουσία της σε ζητήματα μείζονος εθνικής σημασίας, όπως το μεταναστευτικό, το δημογραφικό, ο μυστικός ελληνοτουρκικός διάλογος, η αστυνόμευση των πανεπιστημίων που έμεινε κενό γράμμα, το όργιο εγκληματικότητας και πάνω απ΄όλα το ανοσιούργημα της παρακολούθησης του αρχηγού ΓΕΕΘΑ.
Η διαφωνία λοιπόν με την αλλοίωση της ιδεολογικής ταυτότητας του κυβερνώντος κόμματος που επιχειρεί ο σημερινός αρχηγός του, δεν εκφράζεται με γιαλαντζί αντάρτικο, παρουσίας ή «αυτοπρόσκλησης» στην νεκρώσιμη ακολουθία ενός δημόσιου προσώπου με αξιοπρόσεκτο ποσοστό συμπάθειας στον ελληνικό λαό που έτυχε να ερεθίσει τα ανακλαστικά φόβου, ανασφάλειας και πολιτικής μικροψυχίας του Μητσοτάκη.
Αυτά για να μην δημιουργούνται παρερμηνείες ως προς το ποιος εκφράζει την (εναπομείνασα) δεξιά πτέρυγα του κόμματος.