Πέρυσι, δυτικά μέσα ενημέρωσης και υψηλόβαθμοι πολιτικοί συζήτησαν ενεργά την πιθανότητα τα ρωσικά στρατεύματα να χρησιμοποιήσουν ατομικά όπλα στην Ουκρανία. Υπήρξαν ακόμη και εικασίες για την πιθανότητα να ξεσπάσει πυρηνικός πόλεμος. Ωστόσο, θα μπορούσαμε να πούμε πως ο κίνδυνος είναι πιθανώς πολύ μεγαλύτερος στην άλλη πλευρά των οδοφραγμάτων.
Της Olga Sukharevskaya, πρώην Ουκρανή διπλωμάτης - RT.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ατομική Ιστορία της Ουκρανίας
Η Ουκρανία ήταν ένα πυρηνικό κράτος μετά την κατάρρευση της ΕΣΣΔ, όταν παρέμειναν στη χώρα 1.700 ενεργές ατομικές κεφαλές. Οι πολιτικοί της εκείνης της εποχής είχαν τη σύνεση να εγκαταλείψουν αυτό το καθεστώς. Τα όπλα μεταφέρθηκαν στη Ρωσία υπό διεθνή έλεγχο και τα μέσα παράδοσής τους καταστράφηκαν. Τα σιλό πυραύλων της Ουκρανίας, με εξαίρεση ένα που είναι τώρα μουσείο κοντά στο Κίεβο, ανατινάχτηκαν, ενώ τα στρατηγικά βομβαρδιστικά της που μπορούν να φέρουν πυρηνικά όπλα είτε μεταφέρθηκαν στη Ρωσία είτε καταστράφηκαν.
Παρόλα αυτά, υπήρχαν ακόμη πολλοί πυρηνικοί ειδικοί στην Ουκρανία, καθώς η έρευνα για την πυρηνική σχάση διεξάγεται στο Χάρκοβο από τη δεκαετία του 1930. Επιπλέον, πέντε πυρηνικοί σταθμοί κατασκευάστηκαν στην Ουκρανία κατά τη διάρκεια των σοβιετικών χρόνων: Zaporozhye, Rovno, Khmelnitsky και Νότια Ουκρανία, καθώς και το διαβόητο Τσερνόμπιλ, όπου ένα ατύχημα με μια μονάδα παραγωγής ενέργειας οδήγησε σε έκρηξη που εκτόξευσε ραδιενεργές βροχές στην Ευρώπη.
Επιπλέον, το ουράνιο εξάγεται σε κοίτασμα στην περιφέρεια Kirovograd της Ουκρανίας και εμπλουτίζεται σε εργοστάσιο στην πόλη Zheltye Vody. Στη δεκαετία του 2010, υπήρχαν σχέδια με τη ρωσική Rosatom για την κατασκευή ενός εργοστασίου στην Ουκρανία που θα παρήγαγε καύσιμα για πυρηνικούς σταθμούς. Ωστόσο, αυτά εγκαταλείφθηκαν μετά το πραξικόπημα του Μαϊντάν το 2014, όταν η χώρα υιοθέτησε μια αντίπαλη στάση απέναντι στη Ρωσία.
Επί του παρόντος, τρεις από τους πέντε αρχικούς πυρηνικούς σταθμούς της Ουκρανίας παραμένουν υπό τον έλεγχό της. Το Τσερνόμπιλ, το οποίο συνέχισε να παράγει ηλεκτρική ενέργεια ακόμη και μετά το ατύχημα του 1986, παροπλίστηκε τελικά το 2020, ενώ το Zaporozhye, ο μεγαλύτερος πυρηνικός σταθμός στην Ευρώπη, φυλάσσεται από ρωσικά στρατεύματα από πέρυσι. Αυτή την στιγμή λειτουργεί από τη Rosatom αλλά δεν παράγει ηλεκτρική ενέργεια, σε μεγάλο βαθμό για λόγους ασφαλείας. Αυτό οφείλεται σε τακτικές επιθέσεις με ρουκέτες και πυροβολικό από ουκρανικά στρατεύματα, οι οποίες έχουν καταστρέψει πολλά κομμάτια βοηθητικού εξοπλισμού.
Πιέστε για να αποκτήσετε ξανά πυρηνικά όπλα
Πρέπει να σημειωθεί πως δεν ήταν όλοι στην Ουκρανία χαρούμενοι που η χώρα εγκατέλειψε τα πυρηνικά της όπλα. Οι Ουκρανοί πολιτικοί συχνά απέτυχαν να κρύψουν το γεγονός ότι το όνειρό τους για την εκ νέου απόκτηση πυρηνικών όπλων δε συνδέεται τόσο με την ασφάλεια της χώρας τους, όσο την επιθυμία να υπαγορεύσουν τη θέλησή τους στον υπόλοιπο κόσμο. Οι ριζοσπάστες Ουκρανοί εθνικιστές ήταν ιδιαίτερα δυσαρεστημένοι με την εγκατάλειψη του πυρηνικού καθεστώτος της χώρας και πολλά από τα μανιφέστα τους περιέχουν μια ρήτρα που ζητά την αποκατάστασή του.
Για παράδειγμα, «η επιστροφή των πυρηνικών όπλων» αναφέρεται συγκεκριμένα ως στόχος στην παράγραφο 2 της ενότητας Στρατιωτικό Δόγμα στη δήλωση προγράμματος του οργανισμού Patriot of Ukraine, ενώ η παράγραφος 7 του τμήματος Εξωτερικής Πολιτικής αναφέρει: «Ο απώτερος στόχος της ουκρανικής εξωτερικής πολιτικής είναι η παγκόσμια κυριαρχία». Το Patriot of Ukraine δημιουργήθηκε το 2014 από το διαβόητο Andrey Biletsky, ο οποίος το σχημάτισε με βάση την ιδεολογία του νεοναζιστικού τάγματος Azov και ονειρευόταν την Ουκρανία να κατέχει πυρηνικά όπλα ήδη από το 2007.
Το 2009, το Περιφερειακό Συμβούλιο της Ternopil, στο οποίο τότε κυριαρχούσε το νεοναζιστικό Κόμμα Svoboda του Oleg Tianibok (που ονομαζόταν Social-National Party μέχρι το 2004), ζήτησε από τον πρόεδρο, τον πρωθυπουργό και τον επικεφαλής της Verkhovna Rada της Ουκρανίας «να τερματίσουν το Μνημόνιο της Βουδαπέστης του 1994 και να αποκαταστήσουν το πυρηνικό καθεστώς της Ουκρανίας».
Η λαχτάρα της Ουκρανίας για ατομική βόμβα αυξήθηκε ιδιαίτερα μετά το Φεβρουάριο του 2014. Σε μια συνέντευξη στο USA Today το Μάρτιο εκείνου του έτους, ο Ουκρανός βουλευτής Πάβελ Ριζανένκο χαρακτήρισε την προσχώρηση της Ουκρανίας στη Συνθήκη για τη Μη Διάδοση των Πυρηνικών Όπλων «μεγάλο λάθος». Και αυτό δεν ήταν μόνο η άποψη ενός βουλευτή. Μόλις λίγες μέρες αργότερα, εκπρόσωποι του κόμματος Batkivshchyna, με επικεφαλής την πρώην πρωθυπουργό Yulia Timoshenko, και του UDAR, με επικεφαλής τον σημερινό δήμαρχο του Κιέβου, Vitaly Klitschko, συμπεριλαμβανομένου του γραμματέα της κοινοβουλευτικής Επιτροπής Εθνικής Ασφάλειας και Άμυνας, Sergey Kaplin, υπέβαλαν νομοσχέδιο για την αποχώρηση από τη συνθήκη μη διάδοσης. Ο Κάπλιν υποστήριξε πως η Ουκρανία θα μπορούσε να δημιουργήσει πυρηνικά όπλα σε μόλις δύο χρόνια γιατί είχε ήδη σχεδόν όλα τα απαραίτητα: σχάσιμα υλικά, εξοπλισμό (εκτός από φυγόκεντρες), τεχνολογία, ειδικούς, ακόμη και μέσα παράδοσης. Το Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, ο υπουργός Άμυνας της Ουκρανίας, Valery Geletey, εξέφρασε επίσης την επιθυμία να αναπτύξει η χώρα πυρηνικά όπλα.
Το Δεκέμβριο του 2018, ο πρώην εκπρόσωπος της ουκρανικής αποστολής στο ΝΑΤΟ, Υποστράτηγος Pyotr Garashchuk, ανακοίνωσε την πραγματική πιθανότητα η Ουκρανία να δημιουργήσει τα δικά της πυρηνικά όπλα. Το 2019, ο Aleksandr Turchinov, ο οποίος σφετερίστηκε την εξουσία στην Ουκρανία τον Φεβρουάριο του 2014, χαρακτήρισε την παραίτηση της Ουκρανίας από τα πυρηνικά όπλα «ιστορικό λάθος». Μετά από αυτόν, τον Απρίλιο του 2021, ο Ουκρανός πρεσβευτής στη Γερμανία, Αντρέι Μέλνικ, δήλωσε πως εάν η Δύση δε βοηθούσε την Ουκρανία στην αντιπαράθεσή της με τη Ρωσία, η χώρα θα ξεκινούσε πυρηνικό πρόγραμμα και θα δημιουργούσε ατομική βόμβα. Και στις 19 Φεβρουαρίου 2022, πριν από την έναρξη της ειδικής στρατιωτικής επιχείρησης της Ρωσίας, ο Ουκρανός πρόεδρος Βλαντιμίρ Ζελένσκι ανακοίνωσε στη Διάσκεψη Ασφαλείας του Μονάχου ότι η Ουκρανία έχει το δικαίωμα να εγκαταλείψει το Μνημόνιο της Βουδαπέστης, το οποίο διακήρυξε το καθεστώς της χώρας χωρίς πυρηνικά.
Ίσως η πιο εντυπωσιακή δήλωση Ουκρανού πολιτικού έγινε από τον Ντέιβιντ Αραχαμία, επικεφαλής της κυβερνώσας κοινοβουλευτικής παράταξης του ουκρανικού κοινοβουλίου, Υπηρέτης του Λαού. «Θα μπορούσαμε να εκβιάσουμε ολόκληρο τον κόσμο και θα μας έδιναν χρήματα για να εξυπηρετήσουμε (πυρηνικά όπλα), όπως συμβαίνει σε πολλές άλλες χώρες τώρα», είπε στα μέσα του 2021.
Εύρος Δυνατοτήτων
Είναι η Ουκρανία τεχνικά ικανή να δημιουργήσει ατομική βόμβα; Απολύτως. Ναι, ο εμπλουτισμός του ουρανίου-235 στην καθαρότητα που απαιτείται για την έναρξη μιας αλυσιδωτής αντίδρασης θα κόστιζε πολύ, κυρίως για τη δημιουργία φυγόκεντρων για το διαχωρισμό των ισοτόπων. Ωστόσο, αν και αυτός μπορεί να είναι ο πιο αποτελεσματικός τρόπος διαχωρισμού των ισοτόπων, δεν είναι ο μόνος. Οι πρώτες αμερικανικές βόμβες που έπεσαν στη Χιροσίμα και στο Ναγκασάκι δημιουργήθηκαν χωρίς τη χρήση αυτής της τεχνολογίας.
Επιπλέον, δεν πρέπει να ξεχνάμε πως δεν υπάρχουν μόνο βόμβες ουρανίου, αλλά και πλουτωνίου. Οι αντιδραστήρες αναπαραγωγής χρησιμοποιούνται για τη σύνθεση αυτού του χημικού στοιχείου, πιο συχνά χρησιμοποιώντας τεχνολογία αντιδραστήρα βαρέος νερού, και οι ερευνητικοί αντιδραστήρες είναι ικανοί να παράγουν πλουτώνιο ποιότητας όπλων. Υπάρχει επί του παρόντος μια πυρηνική ερευνητική εγκατάσταση στο Ινστιτούτο Φυσικής και Τεχνολογίας του Kharkov και ένας αντιδραστήρας VVR-M κατάλληλος για παραγωγή πλουτωνίου στο Ινστιτούτο Πυρηνικής Έρευνας της Εθνικής Ακαδημίας Επιστημών της Ουκρανίας στο Κίεβο. Μέχρι το Μάρτιο του 2022, υπήρχε μια εγκατάσταση κατασκευής στις ΗΠΑ στο Χάρκοβο που μπορούσε να παράγει ισότοπα ακτινοβολώντας τα αρχικά υλικά με μια ισχυρή ροή νετρονίων, η οποία θα μπορούσε επίσης να χρησιμοποιηθεί για την ανάπτυξη σχάσιμων υλικών για βόμβα.
Επιπλέον, η Ουκρανία έχει την τεχνική ικανότητα να δημιουργήσει ένα πυρηνικό όπλο με βάση το ουράνιο-233 και όχι το ουράνιο-235, το οποίο συνήθως χρησιμοποιείται. Μια παρόμοια βόμβα δοκιμάστηκε από τις ΗΠΑ το 1955 κατά τη διάρκεια της επιχείρησης Teapot και η ισχύς της ήταν συγκρίσιμη με εκείνη της βόμβας Fat Man που κατέστρεψε την ιαπωνική πόλη Ναγκασάκι. Για την απόκτηση ουρανίου-233, αρκεί να αντικατασταθεί ένα από τα συγκροτήματα καυσίμου ενός συμβατικού αντιδραστήρα πυρηνικής ενέργειας με μια κασέτα θορίου-232, η παροχή της οποίας βρίσκεται κοντά στη Μαριούπολη, μια πόλη που υπερασπίζονταν σθεναρά οι Ουκρανοί εθνικιστές από το Σύνταγμα Αζόφ νωρίτερα το 2022.
Υπάρχει ένα άλλο έμμεσο σημάδι ότι τόσο οι εκδόσεις ουρανίου όσο και πλουτωνίου πυρηνικών όπλων έχουν αναπτυχθεί κρυφά υπό τις οδηγίες των αρχών μετά το Μαϊντάν. Στις αρχές του 2021, η Ουκρανία απαγόρευσε πλήρως την εξαγωγή αναλωμένου πυρηνικού καυσίμου (SNF) στη Ρωσία, όπως απαιτούσε μια συμφωνία για την προμήθεια του από τη Rosatom. Το SNF, μεταξύ άλλων, είναι μια πηγή πλουτωνίου για όπλα, το οποίο μπορεί να απομονωθεί από κυψέλες καυσίμου που βρίσκονται σε αντιδραστήρα πυρηνικού σταθμού ηλεκτροπαραγωγής.
Η πυρηνική ενέργεια στο χείλος της καταστροφής
Εξίσου επικίνδυνη είναι και η πολιτική πυρηνικής ενέργειας που ακολουθεί η ουκρανική κυβέρνηση.
Η Ουκρανία κληρονόμησε πέντε πυρηνικούς σταθμούς με 18 ενεργούς αντιδραστήρες από την ΕΣΣΔ. Τρεις από αυτούς που βρίσκονταν στο πυρηνικό σταθμό του Τσερνόμπιλ παροπλίστηκαν μέχρι το 2000. Πέντε από τους έξι αντιδραστήρες στο NPP Zaporozhye, τρεις από τους τέσσερις αντιδραστήρες στο NPP Rovno, ένας από τους δύο αντιδραστήρες στο NPP Khmelnitsky και οι τρεις αντιδραστήρες στο Νότια Ουκρανία NPP έχουν υπερβεί την αρχική διάρκεια ζωής τους και έχουν λάβει παράταση της ζωής τους για άλλα 10 έως 15 χρόνια. Οι επεκτάσεις αδειών χορηγήθηκαν μερικές φορές με παραβιάσεις των υφιστάμενων κανονισμών, αφού, μετά το 2015, η Κρατική Ρυθμιστική Επιθεώρηση Πυρηνικών της Ουκρανίας σταμάτησε να συνεργάζεται με Ρώσους πωλητές και δεν έχει επισκευάσει δοχεία αντιδραστήρων, τα οποία γίνονται εύθραυστα μετά από παρατεταμένη έκθεση σε ακτινοβολία νετρονίων. Το 2015, ανεξάρτητοι εμπειρογνώμονες σημείωσαν την κρίσιμη κατάσταση του αντιδραστήρα 1 του πυρηνικού σταθμού της Νότιας Ουκρανίας, του οποίου, ωστόσο, η διάρκεια ζωής παρατάθηκε μέχρι το 2025.
Η Ένωση Βετεράνων Πυρηνικής Ενέργειας και Βιομηχανίας της Ουκρανίας έστειλε προειδοποιητική επιστολή στην κυβέρνηση τον Απρίλιο του 2020, υποστηρίζοντας ότι ο τομέας της πυρηνικής ενέργειας της χώρας αντιμετώπιζε μια «απειλητική κατάσταση», η οποία, σύμφωνα με τους συντάκτες της επιστολής, θα μπορούσε κάλλιστα να οδηγήσει σε «ένα νέο Τσερνόμπιλ».
Η έλλειψη λογοδοσίας, που οδήγησε στην καταστροφή του 1986, δεν σταματά στην παραμέληση της τεχνικής κατάστασης των αντιδραστήρων που δεν παρακολουθούνται και συντηρούνται σωστά από τους κατασκευαστές τους. Κατά τη διάρκεια της διακυβέρνησης του Προέδρου Βίκτορ Γιούσενκο, ελήφθη η απόφαση να αντικατασταθούν ορισμένες από τις τυπικές ράβδους καυσίμου στους αντιδραστήρες της Ουκρανίας με συγκροτήματα καυσίμου χωρίς άδεια που παρέχονται από την Westinghouse Electric Company. Το 2012, αυτό το πείραμα οδήγησε σε έκτακτη διακοπή λειτουργίας του αντιδραστήρα 3 του πυρηνικού σταθμού της Νότιας Ουκρανίας, αφού τα συγκροτήματα καυσίμων της Westinghouse υπέστησαν ζημιά λόγω των ειδικών σχεδιαστικών χαρακτηριστικών των πλαστών αμερικανικών.
Το ότι τα συγκροτήματα καυσίμου που κατασκευάζονται από την Westinghouse τείνουν να δυσλειτουργούν σε αντιδραστήρες σοβιετικού σχεδιασμού δεν ήταν αποκάλυψη. Έχουν επανειλημμένα προκαλέσει καταστάσεις έκτακτης ανάγκης σε πυρηνικούς σταθμούς στη Φινλανδία, την Ουγγαρία, την Τσεχική Δημοκρατία και τη Σλοβακία, αλλά αυτό δεν πτόησε την ουκρανική ηγεσία. Ούτε οι απώλειες περίπου 175 εκατομμυρίων δολαρίων που προκλήθηκαν από τη χρήση μη τυποποιημένων συγκροτημάτων δεν έπεισαν την Ουκρανία να μη διεξάγει επικίνδυνα πειράματα με τα πυρηνικά της μέσα.
Η νέα «επαναστατική» κυβέρνηση, η οποία ανέβηκε στην εξουσία το 2014, έσπευσε να βυθιστεί στα δικά της πειράματα με την πυρηνική ενέργεια μαζί με την Westinghouse, η οποία υπέφερε από οικονομική δυσπραγία. Για την εταιρεία, η οποία κήρυξε πτώχευση το 2017, η αγορά της Ουκρανίας θα μπορούσε να ήταν μια πολύ αναγκαία σανίδα σωτηρίας – ωστόσο, δεν ήταν, γιατί για άλλη μια φορά αναδείχθηκε πως τα συγκροτήματα πλαστών καυσίμων ήταν επικίνδυνα για τους αντιδραστήρες τύπου VVER. Οι καταστάσεις έκτακτης ανάγκης σε ουκρανικούς πυρηνικούς σταθμούς έγιναν ένα γεγονός ρουτίνας, και ωστόσο τα προϊόντα της Westinghouse αντιπροσώπευαν το 46% του συνόλου των πυρηνικών καυσίμων που χρησιμοποιήθηκαν στην Ουκρανία μέχρι το τέλος του 2018.
Αυτά τα επικίνδυνα πειράματα ξεπέρασαν τη χρήση μη τυποποιημένων συγκροτημάτων καυσίμου. Το φθινόπωρο του 2014, το Κίεβο έστειλε άμεσες εντολές για την ενίσχυση της παραγωγής ηλεκτρικής ενέργειας στο NPP της Νότιας Ουκρανίας κατά 5 έως 7%. Για να επιτευχθεί αυτό, τρεις αντιδραστήρες VVER-1000 υποτίθεται ότι λειτουργούσαν σε «ελεγχόμενη λειτουργία διαφυγής» και αναπτύχθηκε ένας ολόκληρος αλγόριθμος από Ουκρανούς και Βρετανούς μηχανικούς. Ήταν αυτού του είδους το πείραμα που είχε ως αποτέλεσμα την έκρηξη στον πυρηνικό σταθμό του Τσερνομπίλ το 1986. Μια πιθανή καταστροφή αποφεύχθηκε μόνο από μια «ιταλική απεργία» που οργανώθηκε από το προσωπικό του NPP, το οποίο αρνήθηκε να εκπληρώσει τις εντολές ξένων. Αυτό μπορεί να εννοούσε ο πρώην Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Άντερς Φογκ Ράσμουσεν όταν είπε: Μετά από αίτημα της Ουκρανίας, στείλαμε μια μικρή ομάδα πολιτικών εμπειρογνωμόνων στην Ουκρανία για να βοηθήσουν τους Ουκρανούς να βελτιώσουν την ασφάλεια των μη στρατιωτικών πυρηνικών σταθμών τους».
Η «επαναστατική σκοπιμότητα» χρησιμοποιήθηκε ως πρόσχημα για μια μαζική έξοδο έμπειρων πυρηνικών μηχανικών από τα ουκρανικά πυρηνικά πυρηνικά. Όπως είπε η Ουκρανή βουλευτής Viktoria Voytsitska το 2018, κυριολεκτικά όλες οι κατηγορίες εργαζομένων σκέφτονταν να εγκαταλείψουν τους ουκρανικούς πυρηνικούς σταθμούς, από οδηγούς ατμομηχανών και χειριστές εξεδρών μηχανών μέχρι μηχανικούς που έλεγχαν αντιδραστήρες και άλλο εξοπλισμό υψηλής τεχνολογίας.
Πρόκληση για πυρηνική κλιμάκωση
Αφού οι ρωσικές δυνάμεις ανέλαβαν τον έλεγχο του πυρηνικού σταθμού Zaporozhye, έγινε στόχος αδιάκοπων ουκρανικών βομβαρδισμών, μερικές φορές με τη χρήση συστημάτων πολλαπλών πυραύλων εκτόξευσης δυτικής κατασκευής, βαρύ πυροβολικό και επιθετικά drones. Το εργοστάσιο υπέστη σημαντικές ζημιές και αναγκάστηκε να σταματήσει την παραγωγή ηλεκτρικής ενέργειας λόγω της καταστροφής του βοηθητικού εξοπλισμού και της απειλής για τους ίδιους τους αντιδραστήρες. Την ίδια στιγμή, μια αποστολή του ΔΟΑΕ «δεν μπόρεσε» να διαπιστώσει ποιος πυροβολούσε στην πυρηνική τοποθεσία, όπου βρίσκονταν Ρώσοι στρατιώτες.
Καθώς τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ήταν απασχολημένα με την υστερία σχετικά με την πιθανή χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων από τη Ρωσία στην Ουκρανία, αποκαλύφθηκε πως η Ουκρανία φέρεται να σχεδίαζε μια πρόκληση ακριβώς αυτής της φύσης. Σύμφωνα με τις ρωσικές υπηρεσίες πληροφοριών, τον Οκτώβριο του 2022, το Eastern Mining and Enrichment Combine στην πόλη Zheltye Vody και το Ινστιτούτο Πυρηνικών Ερευνών του Κιέβου βρίσκονταν στο τελικό στάδιο ανάπτυξης μιας βρώμικης βόμβας κατόπιν εντολής της ουκρανικής κυβέρνησης. Ένα εργοστάσιο πυραύλων στο Dnepropetrovsk κατασκεύασε μια μακέτα του ρωσικού πυραύλου Iskander, ο οποίος υποτίθεται ότι θα έφερε ραδιενεργό φορτίο για να «καταρριφθεί» πάνω από τη ζώνη αποκλεισμού του Τσερνομπίλ. Ο στόχος ήταν να κατηγορηθεί η Ρωσία πως χρησιμοποιεί πυρηνικά όπλα και να ωθήσει το ΝΑΤΟ να ανταποκριθεί με τον ίδιο τρόπο. Με άλλα λόγια, να ξεκινήσει ένας πυρηνικός πόλεμος στην Ευρώπη.
Όλα αυτά τα γεγονότα σημαίνουν ότι η σημερινή Ουκρανία είναι αναμφισβήτητα μια πραγματική απειλή για την πυρηνική ασφάλεια όχι μόνο στην Ευρώπη, αλλά σε παγκόσμια κλίμακα. Διαθέτει ό,τι χρειάζεται, από ανεύθυνους ανθρώπους που είναι υπεύθυνοι για την ασφάλεια και την ασφάλεια στις πυρηνικές εγκαταστάσεις, μέχρι τις τεχνικές δυνατότητες.