Παρά τη συντριπτική πλημμύρα παραπληροφόρησης που προέρχεται από τα δυτικά κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης και τις κυβερνήσεις, εξακολουθούν να υπάρχουν προφανώς ευρέως αποκλίνουσες απόψεις σχετικά με τον τρέχοντα πόλεμο μεταξύ Ουκρανίας και Ρωσίας. Η επίσημη και υποστηριζόμενη αφήγηση από τα μέσα ενημέρωσης είναι ότι η Μόσχα επιτέθηκε στο γείτονά της κατά παράβαση των αρχών των διεθνών σχέσεων που βασίζονται σε κανόνες, σύμφωνα με τις οποίες μια επίθεση σε οποιοδήποτε έθνος από ένα γείτονα με πρόθεση να καταλάβει εδάφη είναι πάντα και αναμφισβήτητα λάθος. Αυτή η γραμμή σκέψης, που συνοψίζεται στα μέσα ενημέρωσης με την ατέλειωτα επαναλαμβανόμενη φράση «Ο απρόκλητος επιθετικός πόλεμος της Ρωσίας» έχει δικαιολογήσει την επέμβαση των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ για να υποστηρίξει την προσπάθεια της κυβέρνησης του Volodymyr Zelensky να αντεπιτεθεί εναντίον των Ρώσων. Έχει επίσης τροφοδοτήσει τη γραμμή πως η Ουκρανία και οι υποστηρικτές της υπερασπίζονται την «ελευθερία», τη «δημοκρατία» και ακόμη και το «καλό ενάντια στο κακό».
PHILIP GIRALDI - unz.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ανατρέποντας το επιχείρημα στη ρωσική άποψη, το Κρεμλίνο έχει υποστηρίξει ότι έχει επανειλημμένα επιδιώξει να διαπραγματευτεί μια διευθέτηση με την Ουκρανία με βάση δύο θεμελιώδη ζητήματα που ισχυρίζεται πως απειλούν την εθνική του ασφάλεια και ταυτότητα.
Πρώτον, είναι η αποτυχία της Ουκρανίας να συμμορφωθεί με τις Συμφωνίες του Μινσκ του 2014-5, οι οποίες παραχώρησαν μεγάλο βαθμό αυτονομίας στην περιοχή του Ντονμπάς, μια περιοχή που κατοικείται αναμφισβήτητα από Ρώσους, όπως και η Κριμαία. Μετά τη συμφωνία, ωστόσο, οι ουκρανικές πολιτοφυλακές και άλλα ένοπλα στοιχεία χρησιμοποιούν πυροβολικό για να βομβαρδίσουν το Ντονμπάς, σκοτώνοντας περίπου 15.000 κατοίκους κυρίως Ρώσους.
Δεύτερον, η Ρωσία αμφισβήτησε τα σχέδια για το ΝΑΤΟ να προσφέρει ένταξη στην Ουκρανία, κάτι που θα έθετε μια πιθανώς ανώτερη εχθρική στρατιωτική συμμαχία στο κατώφλι της. Ο Ρώσος πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν παρατήρησε πως τα ζητήματα ήταν αμφότερα διαπραγματεύσιμα και ότι ο Ζελένσκι έπρεπε απλώς να συμφωνήσει να διατηρήσει τη χώρα του ως «ουδέτερη», δηλαδή να μη συνδέεται με καμία στρατιωτική συμμαχία. Σύμφωνα με πληροφορίες, ήταν οι Ηνωμένες Πολιτείες και η Βρετανία που ώθησαν την Ουκρανία να απορρίψει όλες τις ρωσικές απαιτήσεις σε μια προσπάθεια να ξεκινήσει ένας πόλεμος φθοράς χρησιμοποιώντας ζωές Ουκρανών για να αποσταθεροποιήσουν την κυβέρνηση του Πούτιν και να μειώσουν την ικανότητα της Ρωσίας να εναντιωθεί στην κυριαρχία των ΗΠΑ και της Δύσης.
Υπάρχει μεγάλη υποκρισία στην αμερικανική/ευρωπαϊκή άποψη καθώς οι ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ εισβάλλουν και αλλάζουν κυβερνήσεις σε διάφορες χώρες από την 11η Σεπτεμβρίου, συμπεριλαμβανομένης αυτής της Ουκρανίας το 2014. Ορισμένοι επικριτές των μαχών εξετάζουν τις ρωσικές απαιτήσεις να είναι θεμιτό στο ότι ο Πούτιν έχει θέσει πολύ σαφείς δείκτες και είναι πραγματικά προστατευτικός για την ασφάλεια της χώρας του, αν και θα μπορούσε κανείς να συμφωνήσει πως είναι ένα βήμα πολύ μακριά να ενστερνιστεί κανείς οποιαδήποτε ένοπλη επίθεση από μια χώρα σε μια άλλη, εκτός εάν υπάρχει σαφής και επικείμενη απειλή. Αλλά σε αυτή την περίπτωση, η κλιμακούμενη εμπλοκή των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στις μάχες είναι μια εξαιρετικά επικίνδυνη εξέλιξη γιατί θα μπορούσε εύκολα να κλιμακώσει τη σύγκρουση και να τη μετατρέψει σε μια καταστροφική πυρηνική ανταλλαγή. Θα ήθελε κανείς να δει μια εκεχειρία να ξεκινήσει για να σταματήσει η μάχη αυτή την στιγμή, ακολουθούμενη από σοβαρές διαπραγματεύσεις για την επίλυση της εδαφικής διαφοράς. Αλλά, φυσικά, οι Ηνωμένες Πολιτείες, οι οποίες παρείχαν στον Ζελένσκι περισσότερα από 100 δισεκατομμύρια δολάρια σε βοήθεια, κατέστησαν σαφές ότι δεν ενδιαφέρονται για μια διευθέτηση μέσω διαπραγματεύσεων, εκτός εάν ο Πούτιν είναι πρόθυμος ως πρώτο βήμα οικοδόμησης εμπιστοσύνης να παραδώσει όλα τα κατεχόμενα ουκρανικά εδάφη, συμπεριλαμβανομένης της Κριμαίας. Πρέπει δηλαδή να παραδοθεί.
Οι ανησυχίες ότι οι μάχες στην Ουκρανία ενδέχεται να εμπλέξουν με κάποιο τρόπο περισσότερους παίκτες και θα μπορούσαν να γίνουν περιφερειακές και ακόμη και να αυξηθούν πέρα από αυτό το σημείο φαίνεται να επιβεβαιώνονται από το περιεχόμενο ενός άρθρου των New York Times που δημοσιεύτηκε πρόσφατα. Έχει τον τίτλο "Οι ΗΠΑ αγωνίζονται για να σταματήσουν το Ιράν από την παροχή drones για τη Ρωσία" και με υπότιτλο «Καθώς ο πόλεμος στην Ουκρανία συνεχίζεται, ορισμένοι αξιωματούχοι έχουν πειστεί πως το Ιράν και η Ρωσία χτίζουν μια νέα συμμαχία ευκολίας». Τώρα έχετε κατά νου ότι οτιδήποτε εμφανίζεται σε ένα μεγάλο αμερικανικό ειδησεογραφικό μέσο είναι πιθανό να είναι τοποθέτηση ή διαρροή από την ίδια την κυβέρνηση των ΗΠΑ. Οι Times μεταφέρουν την αναφορά σε «…συνεντεύξεις στις Ηνωμένες Πολιτείες, την Ευρώπη και τη Μέση Ανατολή, μια σειράς αξιωματούχων πληροφοριών, στρατιωτικών και εθνικής ασφάλειας [που] έχουν περιγράψει ένα διευρυνόμενο πρόγραμμα των ΗΠΑ που στοχεύει να πνίξει την ικανότητα του Ιράν να κατασκευάζει τα drones καθιστούν δυσκολότερο για τους Ρώσους να εκτοξεύσουν το μη επανδρωμένο αεροσκάφος «καμικάζι» και —αν όλα τα άλλα αποτύχουν— να παράσχουν στους Ουκρανούς τις απαραίτητες άμυνες για να τα χτυπήσουν στον ουρανό».
Όλα αυτά σημαίνουν ότι οι πηγές των πληροφοριών είναι ανώνυμες και θα πρέπει να θεωρούνται ανώνυμες και ως εκ τούτου δεν μπορούν να επαληθευτούν, αλλά το άρθρο είναι ωστόσο ενδιαφέρον. Η κύρια παράγραφός του αναφέρει: «Η κυβέρνηση Μπάιντεν έχει ξεκινήσει μια ευρεία προσπάθεια να σταματήσει την ικανότητα του Ιράν να παράγει και να παραδίδει drones στη Ρωσία για χρήση στον πόλεμο στην Ουκρανία, μια προσπάθεια που έχει απήχηση του πολυετούς προγράμματός της να διακόψει την πρόσβαση της Τεχεράνης στην πυρηνική τεχνολογία».
Φαίνεται λοιπόν ότι ο πόλεμος με αντιπροσώπους κατά της Ρωσίας έχει πλέον εισέλθει στη Μέση Ανατολή, πιο συγκεκριμένα στο Ιράν, όπου οι Ηνωμένες Πολιτείες και το Ισραήλ έχουν εμπλακεί εδώ και καιρό σε δολοφονίες επιστημόνων και τεχνικών καθώς και σε δολιοφθορές εγκαταστάσεων και εισαγωγή «σκουληκιών [worms]» κυβερνοεπιθέσεων. (Stuxnet) σε λειτουργικά συστήματα υπολογιστών σε ερευνητικές εγκαταστάσεις. Πράγματι, το άρθρο αναφέρει ότι το Ισραήλ και οι ΗΠΑ έχουν εμπλακεί σε συζητήσεις σχετικά με το πώς ακριβώς θα προχωρήσουν στη στόχευση της ιρανικής παραγωγής drones. Στις 22 Δεκεμβρίου, πραγματοποιήθηκε μια ασφαλής βιντεοσύσκεψη μεταξύ των ανώτατων αξιωματούχων εθνικής ασφάλειας, του στρατού και των πληροφοριών του Ισραήλ και του Τζέικ Σάλιβαν, του συμβούλου εθνικής ασφάλειας της κυβέρνησης Μπάιντεν. Οι συμμετέχοντες «συζήτησαν την αυξανόμενη στρατιωτική σχέση του Ιράν με τη Ρωσία, συμπεριλαμβανομένης της μεταφοράς όπλων που αναπτύσσει το Κρεμλίνο εναντίον της Ουκρανίας, στοχεύοντας τις μη στρατιωτικές υποδομές της και τη ρωσική παροχή στρατιωτικής τεχνολογίας στο Ιράν ως αντάλλαγμα».
Υπάρχει σίγουρα ένα μεγάλο ποσοστό υποκρισίας σαφώς εμφανές στις προσπάθειες της Ουάσιγκτον να σταματήσει την πώληση όπλων από το Ιράν στη Ρωσία, ενώ οι ΗΠΑ δίνουν ταυτόχρονα όπλα αξίας πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων στην Ουκρανία. Οι αρχικές προσπάθειες των ΗΠΑ για τη μείωση της υποτιθέμενης επίδρασης των μη επανδρωμένων αεροσκαφών στο πεδίο της μάχης εστιάζονταν μέχρι τώρα στο μπλοκάρισμα της πώλησης ή της διανομής της μη ιρανικής τεχνολογίας που χρησιμοποιείται για την κατασκευή των drones. Ο αμερικανικός στρατός παρείχε επίσης στην Ουκρανία πληροφορίες που θα επέτρεπαν αντεπιθέσεις στις ρωσικές θέσεις εκτόξευσης. Αλλά αυτές οι προσπάθειες ήταν μόνο εν μέρει επιτυχείς καθώς τα ηλεκτρονικά εξαρτήματα που χρησιμοποιούνται είναι ευρέως διαθέσιμα ή μπορούν να προσαρμοστούν χρησιμοποιώντας εξαρτήματα «διπλής χρήσης» εάν διακοπεί μία πηγή τροφοδοσίας. Επίσης, αυτοί οι πονηροί Ρώσοι έχουν προφανώς μάθει να αλλάζουν συχνά τοποθεσίες εκτόξευσης καθώς τα drones και τα φορτηγά στα οποία είναι τοποθετημένα είναι μετακινούμενα.
Αλλά το άρθρο των Times εγείρει περισσότερα ερωτήματα παρά απαντά. Για παράδειγμα, φαίνεται ότι οι Ιρανοί έχουν πουλήσει στους Ρώσους περίπου 1.700 drones και από τα μέσα Δεκεμβρίου υπολογίζεται πως έχουν χρησιμοποιηθεί 300 από αυτά, δύσκολα αλλάζει το παιχνίδι στον τύπο των μαχών που λαμβάνουν χώρα στην Ουκρανία, ιδιαίτερα καθώς η χρήση τους σε έναν λεγόμενο ρόλο καμικάζι σημαίνει ότι χτυπούν τον στόχο τους πυροδοτώντας ένα εκρηκτικό συνδεδεμένο στο drone. Αυτό σημαίνει ότι καταστρέφονται με μία χρήση. Και υπήρξαν επίσης αναφορές για προβλήματα στην εφοδιαστική αλυσίδα, επομένως δεν είναι σαφές πόσα από τα drones έχουν πραγματικά παραδοθεί. Και οι Ρώσοι έχουν σίγουρα τα δικά τους εργοστάσια μη επανδρωμένων αεροσκαφών ως μέρος της εξαιρετικά εξελιγμένης βιομηχανίας όπλων τους, επομένως δεν είναι πως ήθελαν απεγνωσμένα βοήθεια από το Ιράν, παρά τους ισχυρισμούς για αυτό το σκοπό στα ΜΜΕ των ΗΠΑ.
Σίγουρα, το Ιράν έχει ενεργό πρόγραμμα drone και ιρανικά μη επανδρωμένα αεροσκάφη έχουν χρησιμοποιηθεί σε επιθέσεις εναντίον αμερικανικών στρατιωτικών βάσεων στη Συρία καθώς και εναντίον διυλιστηρίων της Σαουδικής Αραβίας. Τα μη επανδρωμένα αεροσκάφη «Shahed» είναι φθηνά και απλά αλλά αποτελεσματικά και πιστεύεται πως το Ιράν μπορεί να τα παράγει μαζικά, εάν είναι απαραίτητο, αρκεί να συνεχίσει να αποκτά τα απαραίτητα εξαρτήματα. Θα μπορούσε να ειπωθεί ότι αποτελούν την επιλογή ενός «φτωχού» όπλου για χρήση ενάντια σε πολύ πιο ισχυρούς και εξελιγμένους εχθρούς όπως οι Ηνωμένες Πολιτείες ή το Ισραήλ.
Όπως και να έχει, υπάρχει κάτι που δεν έχει νόημα στην ξαφνική επιθυμία της κυβέρνησης Μπάιντεν να αντιμετωπίσει το Ιράν με πιο ενεργό τρόπο, με το Ισραήλ ως εταίρο, χρησιμοποιώντας τον πόλεμο της Ουκρανίας και τη Ρωσία ως δικαιολογία. Ο Μπάιντεν και ο υπουργός Εξωτερικών Άντονι Μπλίνκεν αποχώρησαν από την ανανέωση της συμφωνίας για την πυρηνική παρακολούθηση του Κοινού Συνολικού Σχεδίου Δράσης (JCPOA) με το Ιράν, παρόλο που η Τεχεράνη ήταν έτοιμη να κάνει παραχωρήσεις και είναι προς το συμφέρον της εθνικής ασφάλειας των ΗΠΑ να υπάρξει μια τέτοια συμφωνία. Ο πρόσφατα εγκατεστημένος Ισραηλινός πρωθυπουργός Μπενιαμίν Νετανιάχου έχει ήδη απευθυνθεί στην ισχυρή Επιτροπή Δημοσίων Υποθέσεων του Αμερικανικού Ισραήλ (AIPAC) και ζήτησε «στενή ευθυγράμμιση» με την Ουάσιγκτον για να εργαστεί επιθετικά εναντίον του Ιράν. Μια σειρά συναντήσεων μεταξύ του ισραηλινού και του αμερικανικού προσωπικού πληροφοριών και του προσωπικού εθνικής ασφάλειας έχει προγραμματιστεί να πραγματοποιηθεί τον Ιανουάριο. Και, φυσικά, το Υπουργείο Εξωτερικών του Μπάιντεν και οι υπηρεσίες Εθνικής Ασφάλειας είναι γεμάτες από υποστηρικτές μιας σκληρής γραμμής έναντι του Ιράν, της Ρωσίας και τώρα ακόμη και της Κίνας. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι επίσης ειλικρινείς σιωνιστές, πολλοί με στενούς δεσμούς με τον Μπέντζαμιν Νετανιάχου, που τους καθιστά μεροληπτικούς στα ισραηλινά συμφέροντα.
Το Ιράν, το οποίο στην πραγματικότητα δεν απειλεί ούτε τις ΗΠΑ ούτε οποιαδήποτε αναγνωρίσιμα στρατηγικά συμφέροντα της Ουάσιγκτον, δέχεται ήδη σχεδόν κάθε κύρωση που μπορεί να φανταστεί κανείς για περισσότερα από σαράντα χρόνια από διαδοχικούς Αμερικανούς προέδρους. Και τώρα, επειδή το Ιράν είναι φιλικό με τη Ρωσία και προμηθεύει αυτή τη χώρα με όπλα που είναι σίγουρα ευπρόσδεκτα αλλά απίθανο να αλλάξουν την πορεία του πολέμου, οι ΗΠΑ προετοιμάζονται και πάλι να δημιουργήσουν και να αντιμετωπίσουν έναν ακόμη εχθρό, πιθανώς με κρυφή ισραηλινή ή ακόμα και ανοιχτή βοήθεια. Ωστόσο, αναρωτιέται κανείς πόσο μεγάλο μέρος της τοποθέτησης του Λευκού Οίκου είναι αληθινό και πόσο είναι ψεύτικο. Δεδομένου ότι οι Ηνωμένες Πολιτείες πλησιάζουν τώρα τον αμυντικό προϋπολογισμό του 1 τρισεκατομμυρίου δολαρίων για το 2023, κάποιος πρέπει να βρει έναν τρόπο για να δικαιολογήσει και τη δαπάνη, ενώ ταυτόχρονα κάνει όλα αυτά τα χρήματα πολιτικά χρήσιμα λέγοντας στο κοινό πως οι δαπάνες καθιστούν τους Αμερικανούς «ασφαλείς». Και τι καλύτερο από τη χρήση όλων αυτών των λαμπερών νέων όπλων σε μερικούς «εχθρούς» εδώ κι εκεί, διασφαλίζοντας ότι οι αμυντικοί εργολάβοι θα γίνουν ακόμα πιο πλούσιοι και θα ανταπεξέλθουν ακόμη περισσότερο στους ίδιους τους πολιτικούς που είναι η πηγή της μεγαλοπρέπειας. Θα μπορούσαν να είναι όλα τόσο απλά;
* Ο Philip M. Giraldi, Ph.D., είναι Εκτελεστικός Διευθυντής του Συμβουλίου για το Εθνικό Συμφέρον, ενός εκπαιδευτικού ιδρύματος 501(c)3 που εκπίπτει από φόρους (Federal ID Number #52-1739023) που επιδιώκει μια εξωτερική πολιτική των ΗΠΑ που βασίζεται περισσότερο στα συμφέροντα στη Μέση Ανατολή. Ο ιστότοπος είναι Councilforthenationalinterest.org, η διεύθυνση είναι PO Box 2157, Purcellville VA 20134 και το email του είναι inform@cnionline.org.