Σύγχρονοι Εξοστρακισμοί

Η κυβέρνηση κι η αντιπολίτευση ομονοούν για πρώτη φορά στον αποκλεισμό από τις προσεχείς εκλογές ενός κόμματος που έλαβε 500.000 ψήφους στις προηγούμενες κι ενός καταδίκου σε 13ετή κάθειρξη που δεν έχει κριθεί ακόμη σε δεύτερο βαθμό και η απόφαση δεν έχει τελεσιδικήσει. Σύμφωνα με το άρθρο 51 παράγραφο 3, το εν ισχύ σύνταγμα δεν επιτρέπει νομοθετική πρωτοβουλία κοινοβουλευτικών κομμάτων, να περιορίσει την εκλογιμότητα ενός νέου κόμματος ενώ ο Ποινικός κώδικας έχει καταργήσει την άλλοτε ισχύουσα παρεπόμενη ποινή της στέρησης των πολιτικών δικαιωμάτων και το Ευρωπαϊκό δίκαιον σέβεται τον κανόνα Ne bis in idem, αποκλείοντας την δεύτερα κύρωση, για πράξεις που έχουν ποινικώς κολασθεί.

Από: energia.gr - Του Κώστα Κόλμερ

Παρά ταύτα, η μεν κυβέρνηση επιχειρεί να εμποδίσει την είσοδο στην επομένη βουλή ενός νέου κόμματος που σε πρόσφατες σφυγμομετρήσεις λαμβάνει αρκετές προτιμήσεις για την είσοδο του στο κοινοβούλιο, η δε αντιπολίτευση διευρύνει τα κριτήρια εξαιρέσεως από την εκλογική διαδικασία κομμάτων, που «δεν εξυπηρετούν το δημοκρατικό πολίτευμα». Οπότε το ΚΚΕ, έχοντας «την μύγα, εμυγιάσθη» και ζήτησε περισσότερες διευκρινήσεις, καθώς «η απειλή κατά της δημοκρατίας» αφήνει πολλά περιθώρια απαγορεύσεων και ποινικών διώξεων.

Το ΚΚΕ κάτι ξέρει επ’ αυτού αφού με το «Ιδιώνυμον» του Ελευθερίου Βενιζέλου πέρασε στην παρανομία και με το σύμφωνο Σοφούλη - Σκλάβαινα το 1935, προκάλεσε την δικτατορία Μεταξά το 1936.

Η επιχειρουμένη επέμβαση στις προσεχείς εκλογές είναι αντισυνταγματική και αντιπαραγωγική. Ακόμη κι αυτός ο καθηγητής Ευάγγελος Βενιζέλος - υπεύθυνος για το σύνταγμα 1974-75 - απέρριψε, με άρθρο σε κυριακάτικη εφημερίδα, την κυβερνητική «αυθαιρεσία» ενώ οι θιγόμενοι πολιτευτές μηχανεύονται την ύφανση ενός «κελύφους» που μπορεί να επιτρέψει την είσοδο του στην βουλή χωρίς ν’ αλλάξει ιδεολογικές καταβολές και - ακόμη χειρότερα - τις παρανομίες του .

Το ΚΚΕ ήταν εκτός νόμου το 1947 μέχρις 1974 αλλά το υποκατάστατο του, η ΕΔΑ έφθασε κάποτε να γίνη αξιωματική αντιπολίτευση το 1958.

Το ηθικό πλεονέκτημα της Ελληνικής δημοκρατίας είναι ότι δεν φοβείται τους εχθρούς της ούτε έχει τα κουσούρια της Γερμανίας, του Βελγίου ή της Τουρκίας που απαγορεύουν το κράτος δικαίου εις όλην του την πρόνοια, καταργώντας το «τεκμήριο της αθωότητος» όταν δεν συμφέρει στη βουλησιαρχία του καθεστώτος.

Η «ιστορία διδάσκει» έγραψε ο καλός συνάδελφος Σάκης Μουμτζής (ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ 22.1.23 σελ.31) ότι «θα ήταν θεσμικώς παραδεκτή η επιχειρουμένη εξαίρεση του κόμματος «Έλληνες», εάν η κυβέρνηση ανέβαζε το εκλόγιμο όριο εισόδου στην βουλή στο 4% των ψηφισάντων (ΣΣ: στην Τουρκία 10%) ή ακόμη και με εκλογικό πραξικόπημα, επανάφερε το εφ’ άπαξ «δώρον» 50 εδρών για το πρώτο κόμμα κατά τις δεύτερες εκλογές».

-Αφήστε κύριε Μητσοτάκη, ελεύθερες τις εκλογές και ανεπηρέαστες κατά την τελευταία περίοδο της θητεία σας και οι πολίτες ξέρουν ποίον θα ψηφίσουν. Οσάκις το δημοκρατικό πολίτευμα χρησιμοποίησε καλπονοθευτικές πρακτικές, η πολιτεία έχασε.

Η Αρχαία Αθήνα εξοστράκιζε τους επίφοβους πολιτικούς αλλ’ ήταν αναγκασμένη να τους φέρει πίσω όταν αντιμετώπιζε συλλογικό κίνδυνο. Κι’ ήσαν πολλοί οι εξορισθέντες, απ’ τον Μεγακλή και Μιλτιάδη, μέχρι τον Ξάνθιππο και «δίκαιο» Αριστείδη. Οι «προγραφές» των πολιτικών αντιπάλων του Ρωμαίου υπάτου Σίλλα (Λύκιος-Κορνήλιος 138-73 π.Χ.) δεν έσωσαν την δικτατορία του. Παραιτήθη ο ίδιος, αποσυρθείς στο αγρόκτημα του. Ο ανασφαλής αυτοκράτωρ του Βυζαντίου Ιουστινιανός ο Α΄ (482-566 μ.Χ.) ανεκάλεσε στη δράση τον στρατηγό Βελισάριο (Φλάβιο) που δεν τον εμπιστευόταν καθόλου, για να καταστείλει την «Στάση του Νίκα» το 533 μ.Χ. Εάν οι Αθηναίοι είχαν εξορίσει τον Θεμιστοκλή ενωρίτερα , δεν θα είχαν νικήσει στην ναυμαχία της Σαλαμίνος το 480 π.Χ.

Στην εποχή μας, η προφυλάκιση των Χρυσαυγιτών δεν ωφέλησε τους Σαμαρά-Μπαλτάκο το 2015. Στις εκλογές οι πρώτοι έβγαλαν 18 «βο-λευτές», η ΝΔ μόνο 75 κι οι Συριζαίοι 145 .Με τις γνωστές συνέπειες για την χώρα.