Η Τουρκία έχει διαπρέψει ως “ο επιτήδειος ουδέτερος”, όχι τυχαία. Είναι με τη Δύση γιατί αυτοί έφτιαξαν τον Κεμάλ και τη χώρα. Οι Άγγλοι πρωτίστως και ο Λένιν συμπληρωματικά στήριξαν τον Κεμάλ εναντίον της Ελλάδας του Βενιζέλου. Οι Άγγλοι επειδή ήθελαν καλή πρόσβαση προς τη Ρωσία, εναντίον της. Ο Λένιν στήριξε την κεμαλική Τουρκία για να κρατάει κλειστή αυτή την πρόσβαση. Η Τουρκία ήταν κλειδί ισορροπίας. Και εξακολουθεί να έχει αυτό το ρόλο.
Από: infognomonpolitics.gr / Γράφει ο Απόστολος Αποστολόπουλος
Η Τουρκία δεν είναι ο δημιουργός της ισορροπίας των δυο στρατοπέδων, ούτε συμβάλλει σ’ αυτήν με την πολιτική της. Η ύπαρξη και η ισχύς της Τουρκίας εξαρτώνται από αυτήν την ισορροπία έτσι όπως διαμορφώθηκε επί Κεμάλ: Συμμαχία με τη Δύση, φιλία τότε με την ΕΣΣΔ, τώρα με τη Ρωσία, με ή χωρίς Πούτιν.
Η ΛΑΘΟΣ ΑΠΟΨΗ
Στην Ελλάδα καλλιεργείται η λάθος άποψη ότι στη Δύση (ΗΠΑ) προσφέρουν ανταλλάγματα στην Τουρκία επειδή φοβούνται μην τους φύγει και πάει με τους Ρώσους. Είναι λάθος και το επιβεβαιώνει ο ίδιος ο Πούτιν. Όταν ο Ερντογάν ζήτησε από τον Ρώσο Πρόεδρο να ενταχθεί η Τουρκία στο Σύμφωνο της Σαγκάης (SCO) η απάντηση του Ρώσου ήταν “θα έρθετε μόνο αν και όταν φύγει η Τουρκία από το ΝΑΤΟ”. Αν δηλαδή λήξει η πολιτική του “επιτήδειου ουδέτερου”.
Το ίδιο, αντιστρόφως, ζητούν και οι Αμερικάνοι. Οι ΗΠΑ δεν φοβούνται μήπως η Τουρκία εγκαταλείψει τη Δύση, δεν ακολουθούν, δηλαδή, αμυντική πολιτική απέναντι στον Ερντογάν. Αντιθέτως οι ΗΠΑ θέλουν να σύρουν την Τουρκία σε επιθετική πολιτική κατά της Ρωσίας, επιδιώκοντας και αυτές (όπως ο Πούτιν) λήξη της πολιτικής ουδετερότητας της Τουρκίας. Συμπέρασμα: όσο Ρωσία-ΗΠΑ ανταγωνίζονται, η Τουρκία θα εμμένει στον γνωστό της ρόλο.
Η Τουρκία θα άλλαζε στάση αν και όταν κάποιο από τα δυο στρατόπεδα υπερτερούσε αποφασιστικά. Το πότε και πως θα μπορούσε να γίνει αυτό είναι άλλη υπόθεση, μαντείας αυτή τη στιγμή.
Ο ΣΥΡΙΓΟΣ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ
Υποθέτω ότι ο κ. Συρίγος είναι απίθανο να είπε τα γνωστά χωρίς προηγουμένως να ενημερώσει αρμοδίως. Δεν του πάει για καπετάνιος, ως τώρα.
Το λογικό είναι πως οι δηλώσεις Συρίγου προέκυψαν ως συνέπεια των συναντήσεων Μπούρα-Καλίν και των συγκλίσεων που έχουν προκύψει όχι μόνο επί της ουσίας αλλα και επί των μεθοδεύσεων.
Αν είναι έτσι τότε επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά ότι οι ιθύνοντες (και όχι απλώς οι κυβερνώντες) περιφρονούν τον ξενοδόχο. Δηλαδή,το ανώνυμο πλήθος που, ιδίως ενόψει εκλογών, είναι σε εγρήγορση. Εκτός αν προετοιμάζουν, υπεροπτικά εν τη αφροσύνη τους, τα χειρότερα για τους ίδιους και για τη χώρα.
Η Τουρκία δεν είναι ο δημιουργός της ισορροπίας των δυο στρατοπέδων, ούτε συμβάλλει σ’ αυτήν με την πολιτική της. Η ύπαρξη και η ισχύς της Τουρκίας εξαρτώνται από αυτήν την ισορροπία έτσι όπως διαμορφώθηκε επί Κεμάλ: Συμμαχία με τη Δύση, φιλία τότε με την ΕΣΣΔ, τώρα με τη Ρωσία, με ή χωρίς Πούτιν.
Η ΛΑΘΟΣ ΑΠΟΨΗ
Στην Ελλάδα καλλιεργείται η λάθος άποψη ότι στη Δύση (ΗΠΑ) προσφέρουν ανταλλάγματα στην Τουρκία επειδή φοβούνται μην τους φύγει και πάει με τους Ρώσους. Είναι λάθος και το επιβεβαιώνει ο ίδιος ο Πούτιν. Όταν ο Ερντογάν ζήτησε από τον Ρώσο Πρόεδρο να ενταχθεί η Τουρκία στο Σύμφωνο της Σαγκάης (SCO) η απάντηση του Ρώσου ήταν “θα έρθετε μόνο αν και όταν φύγει η Τουρκία από το ΝΑΤΟ”. Αν δηλαδή λήξει η πολιτική του “επιτήδειου ουδέτερου”.
Το ίδιο, αντιστρόφως, ζητούν και οι Αμερικάνοι. Οι ΗΠΑ δεν φοβούνται μήπως η Τουρκία εγκαταλείψει τη Δύση, δεν ακολουθούν, δηλαδή, αμυντική πολιτική απέναντι στον Ερντογάν. Αντιθέτως οι ΗΠΑ θέλουν να σύρουν την Τουρκία σε επιθετική πολιτική κατά της Ρωσίας, επιδιώκοντας και αυτές (όπως ο Πούτιν) λήξη της πολιτικής ουδετερότητας της Τουρκίας. Συμπέρασμα: όσο Ρωσία-ΗΠΑ ανταγωνίζονται, η Τουρκία θα εμμένει στον γνωστό της ρόλο.
Η Τουρκία θα άλλαζε στάση αν και όταν κάποιο από τα δυο στρατόπεδα υπερτερούσε αποφασιστικά. Το πότε και πως θα μπορούσε να γίνει αυτό είναι άλλη υπόθεση, μαντείας αυτή τη στιγμή.
Ο ΣΥΡΙΓΟΣ ΔΕΝ ΕΊΝΑΙ ΚΑΠΕΤΑΝΙΟΣ
Υποθέτω ότι ο κ. Συρίγος είναι απίθανο να είπε τα γνωστά χωρίς προηγουμένως να ενημερώσει αρμοδίως. Δεν του πάει για καπετάνιος, ως τώρα.
Το λογικό είναι πως οι δηλώσεις Συρίγου προέκυψαν ως συνέπεια των συναντήσεων Μπούρα-Καλίν και των συγκλίσεων που έχουν προκύψει όχι μόνο επί της ουσίας αλλα και επί των μεθοδεύσεων.
Αν είναι έτσι τότε επιβεβαιώνεται για μια ακόμα φορά ότι οι ιθύνοντες (και όχι απλώς οι κυβερνώντες) περιφρονούν τον ξενοδόχο. Δηλαδή,το ανώνυμο πλήθος που, ιδίως ενόψει εκλογών, είναι σε εγρήγορση. Εκτός αν προετοιμάζουν, υπεροπτικά εν τη αφροσύνη τους, τα χειρότερα για τους ίδιους και για τη χώρα.