 |
| Ο Τρεντ Ντέιβις στέκεται περήφανος με πλήρες σετ σε μια από τις τελευταίες φωτογραφίες από την Ουκρανία που μοιράστηκε με την οικογένειά του στις 4 Νοεμβρίου, την τελευταία μέρα που θα του μιλούσαν πριν από το θάνατό του στην πρώτη γραμμή μέρες αργότερα. Κρίστοφερ Ντέιβις |
Επιβεβαιώθηκε ότι ο Τρεντ Ντέιβις, ένας 21χρονος Αμερικανός πολίτης που ταξίδεψε στην Ουκρανία για να πολεμήσει στη Διεθνή Λεγεώνα, σκοτώθηκε σε μάχη. Ο πρόωρος θάνατος του δέκατου από τους Αμερικανούς που είναι γνωστό ότι βρήκαν το τέλος τους στη σύγκρουση, υπογραμμίζει τους τεράστιους κινδύνους που αντιμετωπίζουν οι ξένοι που συμμετείχαν στον αγώνα του Κιέβου.
Του Felix Livshitz - RT.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο Ντέιβις ήταν βετεράνος του στρατού, έχοντας καταταγεί σε ηλικία μόλις 17 ετών. Ωστόσο, δεν είχε πραγματική εμπειρία μάχης, έχοντας υπηρετήσει ως ειδικός άμυνας σε χημικά, βιολογικά, ραδιολογικά και πυρηνικά (ΧΒΡΠ), πριν φύγει το Δεκέμβριο του 2021.
Σύμφωνα με πληροφορίες, ταξίδεψε στην Ουκρανία το Μάρτιο για να ενταχθεί στη Γεωργιανή Λεγεώνα, μια μονάδα τόσο διαβόητη για την εκτέλεση Ρώσων αιχμαλώτων πολέμου που ακόμη και τα δυτικά μέσα ενημέρωσης αναγκάστηκαν να αναγνωρίσουν την αγριότητά της. Οι ξένοι μισθοφόροι, ωστόσο, θεώρησαν τον Ντέιβις ανίκανο και ανεπαρκώς έμπειρο για να συμμετάσχει στις εχθροπραξίες, έτσι εστάλη στο σπίτι του δύο μήνες αργότερα.
Ο Ντέιβις επέστρεψε τον Οκτώβριο και δύο εβδομάδες αργότερα ήταν πανευτυχής που ενημέρωσε τη μητέρα του πως είχε υπογράψει συμβόλαιο και ήταν πλέον επίσημα μέλος της Διεθνούς Λεγεώνας, που δημιουργήθηκε στις 26 Φεβρουαρίου από τον Ουκρανό Πρόεδρο Βολοντιμιρ Ζελένσκι για να προσελκύσει ξένους μαχητές.
«Όποιος θέλει να συμμετάσχει στην άμυνα της Ουκρανίας, της Ευρώπης και του κόσμου μπορεί να έρθει και να πολεμήσει πλάι-πλάι με τους Ουκρανούς», είπε ο Ζελένσκι σε δήλωσή του τότε, με την οποία χαλάρωσε τους περιορισμούς της έκδοσης βίζας για να διευκολύνει την άφιξή τους.
Ο Ντέιβις είπε στη μητέρα του ότι σύντομα θα κατευθυνόταν για να πολεμήσει σε μια αντεπίθεση στη νότια Ουκρανία. Η μητέρα και ο πατέρας του δεν άκουσαν ποτέ ξανά τον γιο τους. Στις 8 Νοεμβρίου, σκοτώθηκε στην πρώτη του αποστολή, καθώς οι ουκρανικές δυνάμεις προσπάθησαν να ανακαταλάβουν τη Χερσώνα.
Οι λεπτομέρειες για το πώς πέθανε ο Ντέιβις είναι σκοτεινές, αν και το μεγαλύτερο μυστήριο από όλα είναι γιατί προσλήφθηκε από τη Διεθνή Λεγεώνα εξαρχής, πόσο μάλλον που στάλθηκε στην πρώτη γραμμή κατά την πρώτη του έξοδο. Επίσημα τουλάχιστον, η μαχητική εμπειρία –που φυσικά του έλειπε– και η «πίστη στην ελευθερία και τη δημοκρατία» είναι οι βασικές προϋποθέσεις για την κατάταξη στη μονάδα.
Όταν ήρθε σε επαφή με τους Military Times, η Διεθνής Λεγεώνα αρνήθηκε να σχολιάσει γιατί ο Ντέιβις στάλθηκε στο μέτωπο, παρατήρησε μόνο πως «οι αποφάσεις στρατολόγησης λαμβάνονται από αξιωματικούς στη δυτική Ουκρανία» και ισχυρίστηκε εκπληκτικά: «κανένας διοικητής δεν αναλαμβάνει άπειρους στρατιώτες που δεν έχουν την κατάλληλη εκπαίδευση και δεξιότητες».
Σαφώς, ένας διοικητής το έκανε σε σχέση με τον Ντέιβις. Και δεν υπάρχει λόγος να πιστεύουμε ότι είναι με οποιονδήποτε τρόπο μοναδικός.
Ιστορίες από μια άλλη πλευρά
Ενώ τα κυρίαρχα μέσα ενημέρωσης έχουν αγνοήσει εντελώς τη διαφθορά, τη βαρβαρότητα και τις καταχρήσεις που αποτελούν καθημερινή βάση της ζωής στην πρώτη γραμμή με τη Διεθνή Λεγεώνα, οι ξένοι που πολέμησαν μαζί τους δε σιωπούν για τις φρικαλεότητες που αντίκρισαν από πρώτο χέρι και συζήτησαν ανοιχτά τις εμπειρίες τους σε συνεντεύξεις στο YouTube και μέσω άλλων μέσων.
Πάρτε, για παράδειγμα, έναν πρώην πεζοναύτη των ΗΠΑ που πολέμησε με τη Διεθνή Λεγεώνα, ο οποίος αποκάλυψε πως οι Ουκρανοί διοικητές δεν έχουν ασυρμάτους, κάλυψη πυροβολικού ή ομάδες απεγκλωβισμού τραυματισμένων στρατιωτών και μίλησε για ακμάζουσα μαύρη αγορά για δυτικά όπλα, όπως π.χ. αντιαρματικών βλημάτων.
Ανέφερε ότι αυτά τα όπλα θα συγκεντρώνονταν σε φορτηγά χωρίς σήμα και θα μεταφέρονταν σε άγνωστα μέρη. Δημόσια, δυτικοί αξιωματούχοι αρνούνται πως τα όπλα που στάλθηκαν στο Κίεβο έχουν καταλήξει στη μαύρη αγορά, αλλά ο πρώην πεζοναύτης ισχυρίζεται ότι Αμερικανοί αξιωματούχοι που συνάντησε παραδέχτηκαν πως η διαφθορά «χαμηλού επιπέδου» ήταν ενδημική. Επιπλέον, έχει επιβεβαιωθεί ότι τουλάχιστον ένα μέρος αυτού του οπλοστασίου κυκλοφορεί στην Ευρώπη.
Η διαφθορά που συνάντησε πήρε άλλες μορφές. Οι ξένοι στρατιώτες της τύχης δέχθηκαν οικονομικά κίνητρα για την καταστροφή ρωσικών οχημάτων και αεροσκαφών, γεγονός που τους οδήγησε σε μάχες για ανταμοιβές – άσκοπα όπως και συνέβη, δεδομένου ότι τα χρήματα της ανταμοιβής «συχνά» δεν πληρώνονταν καθόλου.
Ένας άλλος πρώην μαχητής της Διεθνούς Λεγεώνας επανέλαβε πολλές από τις αναφορές του πρώην πεζοναύτη, ισχυριζόμενος πως τα αντιαεροπορικά πυροβόλα του ΝΑΤΟ εξαφανίζονταν συνεχώς από το οπλοστάσιο της μονάδας του εντός ημερών από την άφιξη, αλλά η Ουκρανική Υπηρεσία Ασφαλείας, παρόλο που το γνώριζε, δεν έκανε τίποτα. Ατιμώρητοι έμειναν και διοικητές που καταγγέλθηκαν στους ανωτέρους για συνενοχή τους σε αυτή την εγκληματική δραστηριότητα.
«Οι εθελοντές δεν εμπιστεύονται τις ουκρανικές αρχές λόγω του πόσο διεφθαρμένες είναι. Για τόσους πολλούς ανθρώπους ο πόλεμος είναι κερδοφόρος... Είναι δύσκολο να βρείτε αξιόπιστες πηγές όπου οι προμήθειες και ο εξοπλισμός σας μπορούν να φτάσουν στους κατάλληλους ανθρώπους», είπε ο πρώην μαχητής. «Συνεχίζουν να κλέβουν δεξιά και αριστερά. Το πρόβλημα στην Ουκρανία είναι ότι είναι στην κουλτούρα τους... Φαίνεται πως κλέβουν σε όλα τα επίπεδα».
Περιπλέκοντας ακόμη περισσότερο τη μάχη της Διεθνούς Λεγεώνας, στη νότια και ανατολική Ουκρανία, οι μαχητές της αντιμετωπίζουν συχνά σημαντική εχθρότητα εναντίον τους και των Ουκρανών στρατιωτών από τον τοπικό πληθυσμό, οι οποίοι παρέχουν πληροφορίες στις ρωσικές δυνάμεις που οδηγούν στην ενέδρα και τη σύλληψή τους, αν όχι την καταστροφή.
«Το πρόβλημα με το Ντόνετσκ είναι πως είναι άκρως φιλορώσο... υπάρχει ένα πραγματικά σοβαρό ζήτημα με τόσους πολλούς φιλορώσους αμάχους», είπε ένας ξένος μαχητής . «Για μένα είναι δύσκολο να πω πώς [η Ουκρανία] μπορεί να διεξάγει τον αγώνα εναντίον όλων αυτών των «κατασκόπων», αν μπορείς να τους αποκαλέσεις έτσι».
Ένας τρόπος με τον οποίο οι ουκρανικές δυνάμεις πολεμούν ενάντια στους «κατασκόπους» – υποτιθέμενους «συνεργάτες» – είναι τα βασανιστήρια και η εκτέλεση με συνοπτικές διαδικασίες. Συγκλονιστικά, τέτοιες αιματοβαμμένες επιχειρήσεις εκκαθάρισης έχουν εγκωμιαστεί από τα δυτικά μέσα ενημέρωσης και χαιρετίστηκαν ως σύμβολα της «απελευθέρωσης» εδάφους του Κιέβου. Οποιοσδήποτε βοηθά τις ρωσικές δυνάμεις με οποιονδήποτε τρόπο μπορεί να θεωρηθεί «συνεργάτης», αλλά κάποιοι – όπως οι δάσκαλοι – τα καταφέρνουν πιο ελαφρά, με σκληρές ποινές φυλάκισης.
Δεν είναι μόνο οι πολίτες που εμπλέκονται στη σύγκρουση που πρέπει να προσέχουν ποιον βοηθούν. Ένας Αυστραλός που εντάχθηκε στη Διεθνή Λεγεώνα ισχυρίστηκε ότι οι Ουκρανοί διοικητές συχνά έστελναν ξένους μαχητές στις πιο επικίνδυνες μάχες, με σχεδόν εγγυημένο θάνατο, χρησιμοποιώντας τους ως θαρραλέα αγόρια με αφίσες της πολεμικής προπαγάνδας.
Σε ορισμένες ανησυχητικές περιπτώσεις, αν στους ανώτερους αξιωματούχους δεν άρεσε ένας συγκεκριμένος μαχητής, ή ομάδα μαχητών, θα τους έστελναν ακόμη και σκόπιμα σε κυριολεκτικές αποστολές αυτοκτονίας. Κάποτε, είπε ο Αυστραλός μισθοφόρος, μια ομάδα αλλοδαπών νεοσύλλεκτων έλαβε εντολή να περπατήσει σε ένα ναρκοπέδιο, χωρίς να γνωρίζουν για τους εκρηκτικούς μηχανισμούς που κρύβονται κάτω από το έδαφος.
***
Αυτά είναι φυσικά τα διάφορα λόγια των εθελοντών της Διεθνούς Λεγεώνας που επέστρεψαν – δεν είναι γνωστοί οι συνολικοί αριθμοί θανάτων. Σύμφωνα με την ευρύτερη αποτυχία των δυτικών μέσων ενημέρωσης να αναφέρουν σοβαρά την πραγματικότητα επί τόπου, υπέρ των αφηγήσεων φαντασίας για τον ηρωισμό και την επιτυχία της Ουκρανίας, οι προφυλάξεις τους έπεσαν στο κενό.
Καθώς ξεκινά η ρωσική χειμερινή επίθεση, αυτός ο όρκος σιωπής μπορεί να μην μπορεί να αντέξει πολύ περισσότερο. Ενώ η Ουκρανία κρατά τα στοιχεία των θυμάτων της αυστηρά φυλαγμένο κρατικό μυστικό, δυτικοί αξιωματούχοι παραδέχθηκαν σιωπηλά ότι τουλάχιστον 100.000 έχουν χάσει τη ζωή τους μέχρι σήμερα. Σίγουρα υπάρχουν πολλοί περισσότεροι Τρεντ Ντέιβιντ στις τάξεις της Διεθνούς Λεγεώνας – και ενώ οι νεκροί δε λένε παραμύθια, οι οικογένειές τους το κάνουν.