 |
| M1 Abrams Tank. Image Credit: Creative Commons |
Daniel Davis - 19fortyfive.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Προσθέτοντας στα δεινά της Ουκρανίας, οι τέσσερις κορυφαίοι αξιωματούχοι στην Ουκρανία προειδοποίησαν την Πέμπτη πως η Ρωσία προετοιμάζεται για μια μαζική νέα επίθεση.
Η Ουκρανία μπορεί να μην είναι επαρκώς προετοιμασμένη για αυτή την πιθανή επίθεση και έχει ζητήσει τεράστια νέα υποστήριξη από τη Δύση – ένα αίτημα το οποίο, εάν εκπληρωθεί, θα μπορούσε να θέσει την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ σε απαράδεκτο κίνδυνο.
Ο Economist δημοσίευσε την Πέμπτη μια σειρά από τρία άρθρα που αξιολογούν τον πόλεμο Ρωσίας - Ουκρανίας από την οπτική γωνία των τριών κορυφαίων αξιωματούχων στο Κίεβο: του Προέδρου Volodymyr Zelensky, του Διοικητή των Ουκρανικών Ενόπλων Δυνάμεων, Valery Zaluzhny και του Διοικητή της χερσαίας δύναμης της Ουκρανίας, Oleskantr Syrsky. Την ίδια μέρα στον Guardian, ο υπουργός Άμυνας Oleskii Reznikov επανέλαβε τις προειδοποιήσεις τους.
Η ενιαία αξιολόγησή τους αποκάλυψε, για πρώτη φορά σε δημόσιο φόρουμ, πως η θέση της Ουκρανίας στον πόλεμό της εναντίον της Ρωσίας είναι πιο επικίνδυνη από ό,τι πιστεύεται συνήθως – και ότι για να έχουν την ευκαιρία να κερδίσουν, πρέπει να λάβουν τεράστια πρόσθετη στρατιωτική και οικονομική υποστήριξη, κυρίως από τις Ηνωμένες Πολιτείες.
Αυτό θέτει τις ΗΠΑ σε επισφαλή θέση, καθώς η Ουάσιγκτον πρέπει να εξισορροπήσει το εύρος των αιτημάτων που υποβάλλει το Κίεβο με τις επιπτώσεις που θα είχε στην εθνική ασφάλεια των Ηνωμένων Πολιτειών. Η πραγματικότητα είναι ότι τα συμφέροντα του Κιέβου –όσο ισχύουν για τη χώρα τους– δεν είναι συνώνυμα με αυτά της Αμερικής. Το τελικό αποτέλεσμα: οι Ηνωμένες Πολιτείες μπορούν να βοηθήσουν την Ουκρανία να αμυνθεί, αλλά πρέπει να βάλουν φρένο όταν ο εφοδιασμός του Κιέβου θέτει σε κίνδυνο τη δική μας εθνική ασφάλεια.
Ο Ζαλούζνι εξήγησε ότι η Ρωσία ασκούσε πίεση στις Ουκρανικές Ένοπλες Δυνάμεις (UAF) σε όλη τη «μετωπική γραμμή των 1.500 χιλιομέτρων». Είναι κρίσιμο, τόνισε ο στρατηγός , «να κρατήσουμε αυτή τη γραμμή και να μη χάσουμε άλλο έδαφος» γιατί είναι «δέκα έως 15 φορές πιο δύσκολο να το απελευθερώσεις από το να μην το παραδώσεις». Πίσω από τις γραμμές του μετώπου, ο Zaluzhny είπε ότι οι Ρώσοι χτίζουν μια νέα τεράστια δύναμη για να εξαπολύσουν μια χειμερινή επίθεση. «Υπολογίζουμε πως έχουν εφεδρεία 1,2 έως 1,5 εκατομμυρίων ανθρώπων», είπε, αλλά ετοιμάζουν συγκέντρωση «περίπου 200.000 νέων στρατιωτών» για να επιτεθούν στις ήδη τεντωμένες γραμμές της Ουκρανίας.
Για να προετοιμαστεί για αυτή τη δύναμη εισβολής, ο διοικητής στρατηγός προσπαθεί να περιορίσει τον αριθμό των στρατευμάτων που τοποθετεί στην πρώτη γραμμή, ώστε να μπορεί και αυτός να προετοιμάσει μια αμυντική δύναμη σε μια ασφαλή περιοχή μακριά από τις μάχες. «Είθε οι στρατιώτες στα χαρακώματα να με συγχωρήσουν», ζήτησε ο Ζαλούζνι, επειδή έπρεπε να προετοιμάσει δυνάμεις κρούσης για μάχη «για τις πιο παρατεταμένες και βαρύτερες μάχες» που αναμένει τον Ιανουάριο ή το Φεβρουάριο.
«Ξέρω ότι μπορώ να νικήσω αυτόν τον εχθρό», δήλωσε, «αλλά χρειάζομαι πόρους. Χρειάζομαι 300 τανκς, 600-700 IFV (οχήματα μάχης πεζικού), (και) 500 οβίδες». Ο Ζαλούζνι, είπε, «θα μιλούσε με τον Milley (στρατηγός Mark Milley, Πρόεδρος του Μικτού Επιτελείου των ΗΠΑ) για αυτό». Η UAF χρειάζεται τόσο στρατιωτικό υλικό για να έχει την ευκαιρία να επιτύχει τον στόχο που έχει δώσει ο Zelensky στους στρατηγούς του.
«(Ο ουκρανικός λαός) δε θέλει να συμβιβαστεί στο έδαφος», είπε ο πρόεδρος, «και γι' αυτό είναι πολύ σημαντικό… να πάμε στα σύνορά μας από το 1991» – που περιλαμβάνουν την Κριμαία. Η απόκτηση περισσότερου εξοπλισμού για να μπορέσει η Ουκρανία να ανακτήσει όλα τα εδάφη που χάθηκαν πριν από το 2014 φωτίζει δύο μεγάλα αινίγματα για την Ουάσιγκτον.
Πρώτον, εάν ο Ζαλούζνι έχει δίκιο και με τόσο νέο κιτ τα στρατεύματά του θα μπορούσαν να απωθήσουν τα ρωσικά στρατεύματα και εάν ο Ζελένσκι σκοπεύει να ανακαταλάβει στρατιωτικά την Κριμαία, οι πιθανότητες να καταφύγει η Ρωσία σε τακτικά πυρηνικά όπλα θα αυξηθούν απότομα. Δεύτερον, δεν είναι καθόλου σαφές πού θα βρει η Δύση την ποσότητα τεθωρακισμένων που ζητά ο Ουκρανός στρατηγός. Οι περίπου 1.500 μονάδες τεθωρακισμένων οχημάτων που αναζητά ο Zaluzhny θα ήταν, σύμφωνα με τον Economist, ένα οπλοστάσιο «μεγαλύτερο από το σύνολο των τεθωρακισμένων (sic) δυνάμεων των περισσότερων ευρωπαϊκών στρατών».
Ήδη οι Ηνωμένες Πολιτείες και τα περισσότερα κράτη της Δυτικής Ευρώπης έχουν δώσει τόσα πολλά όπλα και πυρομαχικά στην Ουκρανία που τα δικά τους οπλοστάσια βρίσκονται σε επικίνδυνα χαμηλά επίπεδα. Μόνο οι Ηνωμένες Πολιτείες, το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία έχουν τους τύπους σύγχρονων αρμάτων μάχης και πυροβολικού που αναζητά η Ουκρανία, και μέχρι στιγμής καμία δεν έχει υπογράψει να αποχωριστεί πολλές εκατοντάδες από τα οχήματα που χρειάζονται οι δικές τους δυνάμεις για να διασφαλίσουν την εθνική τους ασφάλεια.
Εάν ο Μπάιντεν δώσει στον Ζελένσκι όλα τα όπλα που ζητούν οι στρατηγοί του (μαζί με ένα διευρυμένο πρόγραμμα εκπαίδευσης Ουκρανών στρατιωτών που μόλις ανακοίνωσε το Πεντάγωνο), είναι πιθανό η Ουκρανία να σημειώσει αρκετή πρόοδο εγκαίρως για να διώξει τη Ρωσία από την Ουκρανία. Αλλά ο εφοδιασμός της Ουκρανίας – ενός έθνους με το οποίο δεν έχουμε αμοιβαία αμυντική συνθήκη – με το εύρος του αιτήματός του θα έθετε σε κίνδυνο την εθνική ασφάλεια των ΗΠΑ εξαντλώντας τη δική μας τεθωρακισμένη δύναμη.
Αντίστροφα, αν εγκαταλείπαμε τα εκατοντάδες τανκς και άλλα τεθωρακισμένα οχήματα και θέσουμε το ρωσικό έλεγχο της Κριμαίας σε κίνδυνο, οι πιθανότητες να καταφύγει ο Πούτιν στα πυρηνικά όπλα θα ήταν στα ύψη. Μόλις πριν από λίγες μέρες ο Πούτιν υποστήριξε ότι αν τεθεί σε κίνδυνο το ρωσικό έδαφος, θα σκεφτόταν να χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα. Οι Ρώσοι σε όλο το πολιτικό φάσμα θεωρούν την Κριμαία «ιερό» ρωσικό έδαφος. Θα ήταν ανόητο να διευκολύνουμε και να υποστηρίξουμε μια ουκρανική επίθεση στην Κριμαία που θα μπορούσε να προκαλέσει πυρηνική απάντηση.
Τα συμφέροντα εθνικής ασφάλειας της Ουκρανίας σε αυτόν τον πόλεμο είναι σαφή και δικαιολογημένα. Θα κάνουν ό,τι περνάει από το χέρι τους για να εκδιώξουν τους Ρώσους εισβολείς. Κανείς στη Δύση δεν αμφισβητεί τις στάσεις ή τους στόχους τους. Ωστόσο, είναι σημαντικό να επισημανθεί πως τα ζωτικά εθνικά συμφέροντα της Αμερικής δεν είναι συνώνυμα με αυτά της Ουκρανίας.
Ανεξάρτητα από το βαθμό στον οποίο οι Αμερικανοί συμπονούν τα ουκρανικά θύματα αυτού του πολέμου, η πρώτη και πρωταρχική ευθύνη της Ουάσιγκτον είναι να διασφαλίσει την ασφάλεια της χώρας μας, εκπληρώνοντας παράλληλα τις αμοιβαίες αμυντικές μας υποχρεώσεις προς τους συμμάχους του ΝΑΤΟ.
Εάν η ικανοποίηση της επιθυμίας του Κιέβου για όπλα θέτει τη δική μας ασφάλεια σε κίνδυνο, πρέπει να αρνηθούμε. Εάν η στρατιωτική υποστήριξη της Ουκρανίας δημιουργεί υψηλό κίνδυνο για έναν απελπισμένο Πούτιν να καταφύγει σε πυρηνικά όπλα, πρέπει και πάλι να αρνηθούμε να φτάσουμε τόσο μακριά, καθώς ο δικός μας πληθυσμός και οι σύμμαχοι πιθανότατα θα παρασυρθούν σε έναν πόλεμο χωρίς νίκη.
Η βοήθεια της Ουκρανίας είναι κατανοητή και κανείς δεν μπορεί να αμφισβητήσει το τεράστιο ποσό βοήθειας που έχουμε προσφέρει μέχρι στιγμής. Είναι υποχρέωση του Προέδρου Μπάιντεν, ωστόσο, να διασφαλίσει πως η βοήθεια προς τους άλλους δε θέτει το δικό μας έθνος σε θανάσιμο κίνδυνο.