Τον Ιούλιο του 2021, ο εκπρόσωπος του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών Wang Wenbin περιέγραψε την κλοπή πετρελαίου των ΗΠΑ από τις περιοχές που κατέχουν στην ανατολική Συρία ως «συμπεριφορά ληστών». Ο ίδιος όρος χρησιμοποιήθηκε στο παρελθόν από τον Σύρο πρόεδρο Μπασάρ αλ Άσαντ και άλλους αξιωματούχους σε δηλώσεις που καταγγέλλουν την παραβίαση της κυριαρχίας της Συρίας από την Ουάσιγκτον.
Firas Al-Shoufi - thecradle.co / Παρουσίαση Freepen.gr
Τα επίσημα συριακά ΜΜΕ γράφουν κάθε τόσο για κονβόι φορτηγών και βυτιοφόρων που μεταφέρουν πετρέλαιο από τα ανατολικά της περιοχής του Ευφράτη προς το Ιράκ, υπό την στρατιωτική προστασία των ΗΠΑ και συνοδεία της υποστηριζόμενης από τις ΗΠΑ κουρδικής πολιτοφυλακής, των Συριακών Δημοκρατικών Δυνάμεων (SDF).
Αλλά χρειάζεται πράγματι οι ΗΠΑ να κλέψουν αυτές τις μικρές ποσότητες συριακού πετρελαίου αφού η παραγωγή του μειώθηκε από περίπου 360.000 βαρέλια σε λιγότερο από 90.000 βαρέλια την ημέρα, χρησιμοποιώντας πρωτόγονες μεθόδους εξόρυξης;
Περισσότερο από πετρέλαιο
Ο κύριος στόχος της απορρόφησης του συριακού πετρελαίου είναι να βοηθήσει την Κουρδική Αυτόνομη Διοίκηση της Βόρειας και Ανατολικής Συρίας (AANES), η οποία προστατεύεται από περισσότερες από 13 στρατιωτικές βάσεις των ΗΠΑ, να χρηματοδοτήσει τις δραστηριότητές της και να καλύψει τις τοπικές της ανάγκες σε καύσιμα.
Στοχεύει επίσης να διατηρήσει την περιοχή της επιρροής των ΗΠΑ μεταξύ Βαγδάτης και Δαμασκού, ενώ ταυτόχρονα πνίγει τη συριακή κυβέρνηση - και στερώντας στο μεγαλύτερο συριακό πληθυσμό στην περιοχή που ελέγχεται από τη Δαμασκό από ζωτικούς πόρους όπως πετρέλαιο, αέριο, σιτάρι και φάρμακα.
Η ίδια η AANES παραδέχτηκε πως τα έσοδα από πετρέλαιο και φυσικό αέριο ανήλθαν σε περίπου 156 δισεκατομμύρια συριακές λίρες (156 εκατομμύρια δολάρια) το 2019, περισσότερο από το 76 τοις εκατό των συνολικών εσόδων της το 2019. Ισχυρίστηκε ότι είχε ξοδέψει αυτά τα κεφάλαια για την πληρωμή των μισθών των πολιτικών και στρατιωτικών της υπαλλήλων.
Σύμφωνα με τον συμπρόεδρο του Εκτελεστικού Συμβουλίου της AANES, Abd Hamid al-Mehbash, ο αριθμός των πολιτικών υπαλλήλων υπερβαίνει τις 120.000, επιπλέον των στρατιωτικών δυνάμεων που εμπλέκονται στις SDF.
Ωστόσο, αυτοί οι αριθμοί αμφισβητήθηκαν από μια συριακή κυβερνητική πηγή που είπε στο The Cradle ότι, «Η διόγκωση του αριθμού στοχεύει να φέρει περισσότερη διεθνή βοήθεια από τις δυτικές χώρες και να υποστηρίξει πως η διοίκηση ωφελεί τον πληθυσμό και βελτιώνει τη διαχείριση των περιοχών που ελέγχει με την υποστήριξη της αμερικανικής κατοχής».
Η Δαμασκός πιστεύει ότι οι SDF και οι Αμερικανοί προστάτες τους δεν είναι σοβαροί για την εξεύρεση λύσης στη σύγκρουση και την αποκατάσταση της ενότητας της Συρίας, παρά τις προσπάθειες διαλόγου της Συρίας και της Ρωσίας και τη συνεχιζόμενη τουρκική στρατιωτική πίεση.
Ακόμα χρησιμοποιεί τους Κούρδους
Η συριακή κυβερνητική πηγή είπε στο The Cradle ότι υπάρχει αυξανόμενη πεποίθηση πως οι προθέσεις της Ουάσιγκτον είναι να συνεχίσει να χρησιμοποιεί τις κουρδικές διαιρέσεις και τους αυτονομιστικούς στόχους για να διατηρήσει την πολιτική αστάθεια στη Συρία για πολλά ακόμη χρόνια και να κρατήσει τη χώρα όμηρο των διεθνών και περιφερειακών φιλοδοξιών και του πολεμικού χάους.
Σύμφωνα με μια αραβική πηγή πληροφοριών, το Εργατικό Κόμμα του Κουρδιστάν (PKK), του οποίου η έδρα βρίσκεται στα βουνά Καντίλ κοντά στα σύνορα Ιράκ-Ιράν, είναι υπεύθυνος για το θέμα του πετρελαίου της Συρίας, από τον οποίο εξασφαλίζει κεφάλαια για τη χρηματοδότηση του στρατού και τις διοικητικές δραστηριότητες.
Το PKK θεωρείται τρομοκρατική οργάνωση τόσο από τις ΗΠΑ όσο και από την Τουρκία και είναι ουσιαστικά ο μεγάλος αδερφός της μαχητικής ομάδας Μονάδες Προστασίας του Λαού των Κούρδων της Συρίας (YPG).
Ο αμερικανικός στρατός μετονόμασε το YPG το 2015 - συγχωνεύοντάς το με το νεοσύστατο SDF - σε μια προσπάθεια να υποβαθμίσει τη σύνδεση της ομάδας με το PKK και να την καταστήσει πιο ελκυστική για τους ντόπιους Άραβες και τις μειονότητες της Συρίας.
Εν ολίγοις, οι επιχειρήσεις κλοπής πετρελαίου της Συρίας που λαμβάνουν χώρα υπό την στρατιωτική κάλυψη των ΗΠΑ, ωφελούν οικονομικά μια κουρδική τρομοκρατική οργάνωση που είναι καταχωρισμένη στον κατάλογο των ΗΠΑ.
Πράγματι, ο βοηθός υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ Τζόναθαν Χόφμαν επιβεβαίωσε ότι τα έσοδα από το συριακό πετρέλαιο δεν ανήκουν στις ΗΠΑ, αλλά στις SDF.
Αυτή η αμερικανική πολιτική «ασφυξίας» ενισχύθηκε τα τελευταία χρόνια με τον καταπιεστικό «Νόμο του Καίσαρα» του Κογκρέσου των ΗΠΑ – τις πιο σαρωτικές κυρώσεις που επιβλήθηκαν στη Δαμασκό μέχρι σήμερα, οι οποίες είχαν καταστροφικό αντίκτυπο στο εμπόριο και την οικονομία της Συρίας στοχεύοντας οντότητες και άτομα που έχουν συναλλαγές με τους τομείς της χώρας που κυριαρχούνται από την κυβέρνηση.
Στα δεινά της Συρίας προστέθηκε η συχνή ισραηλινή στόχευση των λιμανιών Tartous και Latakia για να εμποδίσει τις εξαγωγές πετρελαίου, και οι επανειλημμένες επιθέσεις στο διυλιστήριο της Συρίας στη Χομς, το οποίο είναι το κύριο διυλιστήριο της χώρας για τη διύλιση αργού πετρελαίου.
Δεν υπάρχουν ακριβείς επίσημες αναφορές για την παραγωγή των κοιτασμάτων πετρελαίου που βρίσκονται υπό τον έλεγχο των SDF στην ανατολική Συρία, ειδικά αφού υπέστησαν σοβαρές ζημιές στις στρατιωτικές επιχειρήσεις του διεθνούς συνασπισμού κατά του ISIS. Δεν είναι επίσης δυνατό να ληφθούν ακριβείς πληροφορίες σχετικά με τα κλεμμένα έσοδα από το πετρέλαιο των SDF, επειδή οι υπάλληλοι της κυβέρνησης της Συρίας δεν έχουν πρόσβαση σε εγκαταστάσεις πετρελαίου.
Ωστόσο, ο γενικός διευθυντής των κυβερνητικών κοιτασμάτων πετρελαίου Al-Jibsah στην επαρχία της Hasakah, Ali Hassan al-Youssef, είπε στο Sputnik ότι οι αμερικανικές δυνάμεις καταλαμβάνουν περίπου 2.000 κυβικά μέτρα (12.460 βαρέλια) την ημέρα από τα κοιτάσματα Jibsah και 40.000 βαρέλια από τα κοιτάσματα Rumailan στη Χασάκα, όπου βρίσκεται ένα από τα μεγαλύτερα κοιτάσματα πετρελαίου.
Πού πάει το πετρέλαιο;
Οι πληροφορίες που παρέχονται από τοπικές πηγές στη Χασάκα και στην Ντέιρ Εζόρ επιβεβαιώνουν αναφορές της συριακής ασφάλειας και των ΜΜΕ για τους τέσσερις βασικούς προορισμούς στους οποίους μεταφέρεται το κλεμμένο πετρέλαιο.
χάρτης: The Cradle
Ο πρώτος προορισμός είναι στην ύπαιθρο του Deir Ezzor, στις περιοχές που ελέγχονται από την Αυτόνομη Διοίκηση, όπου το μεγαλύτερο μέρος του πετρελαίου καταναλώνεται μετά τη διύλιση σε πρωτόγονα διυλιστήρια. Η τιμή της βενζίνης στις περιοχές αυτές ξεκινά από 210 λίρες Συρίας ανά λίτρο «επιδοτούμενης» βενζίνης, η οποία είναι της χαμηλότερης ποιότητας και κυμαίνεται – ανάλογα με την ποιότητα – από 410 λίρες έως 1250 λίρες.
Ο δεύτερος προορισμός πετρελαίου είναι οι περιοχές που καταλαμβάνονται από τις τουρκικές δυνάμεις – με τη συνεργασία του υποστηριζόμενου από το εξωτερικό, του λεγόμενου «Συριακού Εθνικού Στρατού» – και το Idlib, το οποίο ελέγχεται από τη Hayat Tahrir al-Sham (HTS).
Το αργό πετρέλαιο μεταφέρεται σε αυτές τις περιοχές μέσω πολλών διασταυρώσεων, συμπεριλαμβανομένου του γνωστού περάσματος Al-Hamran, νότια της πόλης Jarabulus (ανατολικό Χαλέπι). Το πέρασμα ήταν υπό τον έλεγχο της υποστηριζόμενης από την Τουρκία μαχητικής ομάδας «Τρίτο Σώμα», η οποία λάμβανε προμήθειες σε αντάλλαγμα για να επιτρέψει τη διέλευση πετρελαίου στο Ιντλίμπ, προτού η HTS αποκτήσει πρόσφατα τον έλεγχο της περιοχής μέσω των μαχητών της Ahrar al-Sham.
Η εταιρεία Al-Salam, η οποία είναι συνδεδεμένη με την HTS, χειρίζεται τις αγορές και τις πωλήσεις με την Κουρδική Αυτόνομη Διοίκηση. Το πετρέλαιο πωλείται σε αυτές τις περιοχές περίπου 5.000 λίρες το λίτρο.
Ο τρίτος προορισμός για το κλεμμένο συριακό πετρέλαιο είναι το Ιρακινό Κουρδιστάν –μέσω των διασταυρώσεων Mahmudiyah και Semlakah– όπου το πετρέλαιο είναι άφθονο. Επιτόπιες πηγές αναφέρουν ότι το πετρέλαιο αυτό μετά τη διύλισή του ξαναμπαίνει στις περιοχές υπό τον έλεγχο της Αυτόνομης Διοίκησης για να πωληθεί σε υψηλές τιμές.
Ο τέταρτος προορισμός, που δέχεται τη μικρότερη ποσότητα πετρελαίου, είναι οι περιοχές υπό τον έλεγχο της συριακής κυβέρνησης, στις οποίες περίπου 30 με 60 βυτιοφόρα μεταφέρουν καύσιμα κάθε λίγες μέρες. Οι τιμές του πετρελαίου σε αυτές τις περιοχές είναι οι υψηλότερες και η τιμή του ενός λίτρου ξεπερνά τις 5.000 λίρες Συρίας ή τα 2 δολάρια.
Η Τουρκία αποτελεί επίσης απειλή για την ενεργειακή ασφάλεια της Συρίας
Στις 30 Νοεμβρίου, ο υπουργός Πετρελαίου της Συρίας Bassam Tohme ανακοίνωσε ότι οι τουρκικές αεροπορικές επιδρομές προκάλεσαν «μεγάλη ζημιά» στις ενεργειακές εγκαταστάσεις της χώρας, αφού έπληξαν ένα εργοστάσιο φυσικού αερίου, πολλές πετρελαιοπηγές και σταθμούς ηλεκτρικής ενέργειας.
Ο Τοχμέ είπε πως ο βομβαρδισμός οδήγησε στη διακοπή λειτουργίας ενός εργοστασίου φυσικού αερίου που παράγει 150 τόνους οικιακού αερίου την ημέρα και περίπου ένα εκατομμύριο κυβικά μέτρα φυσικού αερίου που χρησιμοποιείται για την παροχή ηλεκτρικής ενέργειας στην επαρχία της Χασάκα.
Οι ζημιές που υπέστησαν σε σταθμούς πετρελαίου και το κάψιμο πολλών γεωτρήσεων «οδήγησαν σε μεγάλη περιβαλλοντική ρύπανση λόγω εκρήξεων βυτιοφόρων», διευκρίνισε.
Ωστόσο, οι τουρκικές επιθέσεις – οι οποίες διεξάγονται με το πρόσχημα της μάχης κατά των SDF – δε φαίνεται, μέχρι στιγμής, να είναι κάτι παραπάνω από μια πειθαρχική διαδικασία για την αποδυνάμωση των πηγών χρηματοδότησης της κουρδικής πολιτοφυλακής. Δεν είναι εύκολο να εξαλειφθούν οι SDF, όσο οι ΗΠΑ διατηρούν την παράνομη στρατιωτική τους παρουσία στη Συρία.
Ακόμα κι αν οι τουρκικές στρατιωτικές επιχειρήσεις καταφέρουν να καταλάβουν νέα εδάφη από τη Συρία, όπως συμβαίνει σήμερα στο Idlib, το Jarabulus και τη βόρεια συνοριακή λωρίδα, αυτή η πολιτική θα επιδεινώσει μόνο τις υπάρχουσες διαιρέσεις μεταξύ μαχητών που συνδέονται με την Άγκυρα και εκείνων που συνδέονται με την Ουάσιγκτον, όπως η Κουρδική Αυτόνομη Διοίκηση.
Όσο οι φυσικοί πόροι της Συρίας λεηλατούνται με τόση θρασύτητα από ξένους ληστές σε στρατιωτικούς σχηματισμούς για να χρηματοδοτήσουν τις αντίστοιχες ατζέντες τους για τη χώρα, η Συρία θα παραμείνει γεωγραφικά διαιρεμένη. Μόνο όταν τελειώσουν αυτά τα κλεμμένα κεφάλαια θα τελειώσουν και οι ατζέντες.