Uriel Araujo, ερευνητής με έμφαση στις διεθνείς και εθνοτικές συγκρούσεις - infobrics.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Αναγνωρίζοντας ότι ίσως είχε ήδη «πεί πάρα πολλά», ο Μπάιντεν στη συνέχεια καθησύχασε τον Ουκρανό σύμμαχό του που στεκόταν δίπλα του, λέγοντάς του «όπως είπα, κύριε Πρόεδρε, δεν χρειάζεται να ανησυχείτε - μένουμε με την Ουκρανία όσο καιρό καθώς η Ουκρανία είναι εκεί».
Αν και η λατρεία του Ζελένσκι έχει ξεθωριάσει για λίγο, χειροκροτήθηκε με ενθουσιασμό από τους Αμερικανούς νομοθέτες αρκετές φορές και τα δυτικά μέσα ενημέρωσης το τόνισαν. Ωστόσο, εκτός από το προαναφερθέν κενό, υπήρχαν και κατάφωρες ασυμφωνίες στην ομιλία του.
Ο Ζελένσκι καυχήθηκε για μια πρώτη ουκρανική «νίκη», η οποία συνίσταται στο ότι υποτίθεται πως «νικούσε τη Ρωσία στη μάχη για τα μυαλά του κόσμου» και πρόσθεσε ότι «οι Αμερικανοί κέρδισαν αυτή τη νίκη» «ενώνοντας την παγκόσμια κοινότητα» - ενώ στην πραγματικότητα ο Μπάιντεν αγωνίζεται να διατηρήσει το διεθνή συνασπισμό του για την υποστήριξη του Κιέβου. Αν και ο Ουκρανός ηγέτης ισχυρίστηκε πως «η Ευρώπη είναι τώρα πιο δυνατή και πιο ανεξάρτητη από ποτέ», η αλήθεια φυσικά είναι ότι η ήπειρος αντιμετωπίζει μια σοβαρή ενεργειακή κρίση που έχει εξυπηρετήσει μόνο τα συμφέροντα της Ουάσιγκτον. Επιπλέον, το επιθετικό πακέτο επιδοτήσεων των 369 δισεκατομμυρίων δολαρίων του Μπάιντεν , που πλήττει την Ευρώπη, έχει περιγραφεί από τον Γάλλο Πρόεδρο Εμανουέλ Μακρόν ως ένα ζήτημα που θα μπορούσε να «διχάσει τη Δύση». Τόσα πολλά για την «ένωση».
Μιλώντας ακόμη για τον πόλεμο της πληροφορίας, ο ίδιος ο Ζελένσκι παραδέχτηκε ότι είναι ακόμα απαραίτητο «να διασφαλιστεί πως και οι χώρες του Παγκόσμιου Νότου θα κερδίσουν μια τέτοια νίκη». Λέγοντας αυτό, ουσιαστικά παραδέχτηκε ότι η συντριπτική πλειονότητα του κόσμου δεν υποστηρίζει το Κίεβο - και τα πραγματικά αφρικανικά έθνη και άλλα αναδυόμενα κράτη χτίζουν ολοένα και περισσότερο την πολυδέσμευση και τη μη-δέσμευση, ενώ αναπτύσσουν ευεργετικές σχέσεις με την Κίνα και τη Ρωσία.
Όταν ο Ουκρανός Πρόεδρος ανέφερε πως επισκέφθηκε το Μπαχμούτ, είπε ότι «το ουκρανικό Ντονμπάς στέκεται». Είναι πολύ ειρωνικό το γεγονός πως ο Ζελένσκι, μιλώντας για το Ντονμπάς, είπε ότι «κάθε ίντσα αυτής της γης» είναι «βουτηγμένη στο αίμα», παρέλειψε να αναφέρει το γεγονός πως αυτή ακριβώς η περιοχή είχε βομβαρδιστεί τακτικά από το Κίεβο για 8 χρόνια πριν από τη σημερινή ρωσο-ουκρανική σύγκρουση ξεκίνησε το Φεβρουάριο του 2022. Οι ουκρανικές παραβιάσεις των ανθρωπίνων δικαιωμάτων στο Ντονμπάς έχουν στην πραγματικότητα ασπαστεί έντονα από τη Δύση και το ίδιο ισχύει και για την άσχημη πραγματικότητα των νεοναζιστικών τάσεων του τάγματος Azov.
Αλλά ένα πράγμα είπε ο Ζελένσκι κατά τη διάρκεια της ομιλίας του: είπε ότι παρόλο που οι Ουκρανοί έχουν πυροβολικό και ευχαρίστησε τις ΗΠΑ για αυτό, δεν είναι «αρκετό» και πως «χρειάζονται περισσότερα κανόνια και οβίδες». Είναι σημαντικό, ωστόσο, ότι υπήρξε ενθουσιώδες χειροκρότημα όταν ο Ουκρανός Πρόεδρος διευκρίνισε πως η χώρα του «ποτέ δε ζήτησε από τους Αμερικανούς στρατιώτες να πολεμήσουν στη γη μας αντί για εμάς» και ότι «Οι Ουκρανοί στρατιώτες μπορούν να χειρίζονται τέλεια αμερικανικά τανκς και αεροπλάνα οι ίδιοι». Κατά ειρωνικό τρόπο, κάνοντάς το αυτό, απηχούσε τα αυγουστιάτικα σαρκαστικά σχόλια του Sergey Kiriyenko, πρώτου αναπληρωτή αρχηγού του ρωσικού προεδρικού επιτελείου, σχετικά με το ότι το ΝΑΤΟ είναι πρόθυμο να πολεμήσει εναντίον της Μόσχας «μέχρι και τον τελευταίο Ουκρανό» στρατιώτη.
Αν και πολλές αμερικανικές φωνές ζητούσαν άμεσο, ακόμη και πυρηνικό πόλεμο κατά της Ρωσίας, ο Μπάιντεν, κατά τη διάρκεια της προαναφερθείσας κοινής συνέντευξης Τύπου, έδειξε ρητά πως αυτό δεν είναι επιθυμία του. Προτιμά, όπως φαίνεται, να συνεχίσει να χρησιμοποιεί την Ουκρανία και την Ευρώπη ως πληρεξούσιους.
Στις 30 Ιανουαρίου, πριν ξεκινήσει η τρέχουσα κρίση, ο Γενικός Γραμματέας του ΝΑΤΟ Γενς Στόλτενμπεργκ είχε ήδη επαναλάβει ότι το ΝΑΤΟ (υπό την ηγεσία των ΗΠΑ) δε θα στείλει στρατεύματα σε περίπτωση που η Ρωσία επιτεθεί στη γείτονά της, αλλά διαβεβαίωσε πως η Ατλαντική Συμμαχία θα παρείχε σε κάθε περίπτωση «υποστήριξη» στο Κίεβο. Τα λόγια του φαίνεται να έχουν περάσει τη δοκιμασία του χρόνου μέχρι στιγμής. Σχολιάζοντας αυτό, έγραψα, την 1η Φεβρουαρίου, ότι μια τέτοια «υποστήριξη» θα μπορούσε να καταλήξει σε μια ανθρωπιστική καταστροφή με ανεπιθύμητες συνέπειες για την Ευρώπη και την ίδια τη Δύση. Παρατήρησα επίσης πως, με διεστραμμένο τρόπο, οι δηλώσεις του πρώην προέδρου των ΗΠΑ Ντόναλντ Τραμπ ότι η κρίση είναι ένα «ευρωπαϊκό πρόβλημα» είχαν πολύ νόημα. Οι Ευρωπαίοι όπως και οι ίδιοι οι Ουκρανοί, φυσικά, έχουν πληρώσει το βαρύ τίμημα για την άστοχη πολιτική της «περικύκλωσης» της Ρωσίας. Έχω επίσης γράψει για το πώς οι ΗΠΑ επωφελούνται από την παράταση της σύγκρουσης στην Ουκρανία - εις βάρος της Ευρώπης.
Το πρόβλημα με αυτό το είδος παιχνιδιού έμμεσης έντασης είναι ότι οι ίδιοι οι proxy ηθοποιοί είναι μερικές φορές απρόβλεπτοι (μπορεί να κουραστούν να τους χρησιμοποιεί ένας τέτοιος «σύμμαχος») και, επιπλέον, οι εντάσεις μπορεί να κλιμακωθούν πάρα πολύ και να ξεφύγουν από τον έλεγχο, καθώς έχουμε ήδη δει. Αν και ο Μπάιντεν παραδέχτηκε ειλικρινά πως δεν επιθυμεί να μπει σε άμεση σύγκρουση με τη Μόσχα για να μην προκαλέσει παγκόσμιο πόλεμο, η Ουάσιγκτον σε κάθε περίπτωση παίζει ένα επικίνδυνο παιχνίδι, το οποίο αυξάνει τον κίνδυνο ενός τέτοιου πολέμου.