MK BHADRAKUMAR - indianpunchline.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο πόλεμος στην Ουκρανία σχεδιάστηκε επίσης ως παγίδα για τη Ρωσία. Κανένας άλλος από το πρόσωπο της κυβέρνησης του Μπιλ Κλίντον για τη Ρωσία, ο Στρόμπ Τάλμποτ έγραψε στο Twitter στις αρχές του τρέχοντος έτους, όταν οι ειδικές στρατιωτικές επιχειρήσεις της Ρωσίας άρχισαν να συγχαίρουν την ομάδα εξωτερικής πολιτικής του Προέδρου Μπάιντεν - Βικτόρια Νούλαντ, Άντονι Μπλίνκεν και Τζέικ Σάλιβαν - για την επιτυχή καταστροφή της Ρωσίας.
Ο Τάλμποτ δεν το αποκάλεσε παγίδα. Γιατί, μια παγίδα είναι παγίδα μόνο αν δεν την ξέρετε. Από την άλλη, αν την ξέρεις, είναι πρόκληση. Η Ρωσία γνώριζε ήδη από το 2014 πως οι ΗΠΑ και οι Ευρωπαίοι σύμμαχοί τους — Γαλλία, Γερμανία και Πολωνία — θέτουν πρόκληση για τα συμφέροντά της για την ασφάλεια στην Ουκρανία. Η προσάρτηση της Κριμαίας ήταν η ενστικτώδης αντίδραση της Ρωσίας.
Εκεί που έσφαλε ο Τάλμποτ ήταν ότι οι ΗΠΑ και οι σύμμαχοί τους υποτίμησαν τη Ρωσία, υπερεκτίμησαν την παγίδα και υποτίμησαν το γεγονός πως υπερεκτίμησαν τον εαυτό τους.
Για να ανακεφαλαιώσουμε, η λεγόμενη Συμφωνία για τη διευθέτηση της πολιτικής κρίσης στην Ουκρανία που υπεγράφη από τον τότε Πρόεδρο της Ουκρανίας Βίκτορ Γιανούκοβιτς και τους ηγέτες της κοινοβουλευτικής αντιπολίτευσης υπό τη μεσολάβηση της Ευρωπαϊκής Ένωσης και της Ρωσίας στις 21 Φεβρουαρίου 2014 έγινε επίσημα με εγγυητές τους Υπουργούς Εξωτερικών της Γερμανίας και της Πολωνίας και ένα αξιωματούχος του γαλλικού υπουργείου Εξωτερικών, ενώ ο Ειδικός Αντιπρόσωπος της Ρωσίας, αν και συμμετείχε στις διαπραγματεύσεις, αρνήθηκε να υπογράψει κάτω από το έγγραφο.
Η Μόσχα δεν ήταν σίγουρη για τις προθέσεις των τριών δυτικών «εγγυητών». Σίγουρα, μέσα στις επόμενες 24 ώρες, το έδαφος κάτω από τα πόδια μετατοπίστηκε δραματικά στο Κίεβο μετά την κατάληψη από τους ένοπλους διαδηλωτές που υποστηρίζονταν από τις δυτικές υπηρεσίες πληροφοριών. Μέχρι σήμερα, οι τρεις «εγγυητές» δεν έχουν φροντίσει να εξηγήσουν την περίεργη συγκατάθεσή τους.
Αλλά τότε, είναι γνωστό ότι η σημερινή υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για Πολιτικές Υποθέσεις Βικτόρια Νούλαντ μετέβη στο Κίεβο τον Φεβρουάριο και μάλιστα πρότεινε τον διάδοχο του Γιανούκοβιτς. (Παρεμπιπτόντως, η Nuland βρέθηκε στο Κίεβο την περασμένη εβδομάδα εν μέσω εικασιών για άλλη αλλαγή καθεστώτος στην Ουκρανία.)
Όλα αυτά γίνονται επίκαιρα σήμερα, καθώς η πρώην καγκελάριος της Γερμανίας Άνγκελα Μέρκελ σε μια σειρά συνεντεύξεων πρόσφατα στο Spiegel και την Die Zeit παραδέχτηκε πως η επακόλουθη Συμφωνία του Μινσκ του 2014 για την αντιμετώπιση της κατάστασης στο Ντονμπάς ήταν αυτή καθεαυτή απλώς «μια προσπάθεια να κερδίσει χρόνο για την Ουκρανία. Η Ουκρανία χρησιμοποίησε αυτή τη συμφωνία για να γίνει πιο δυνατή, όπως μπορείτε να δείτε σήμερα. Η Ουκρανία του 2014-2015 και η Ουκρανία του σήμερα δεν είναι το ίδιο».
Η Μέρκελ πρόσθεσε ότι «ήταν σαφές για όλους» πως η σύγκρουση ανεστάλη και το πρόβλημα δεν επιλύθηκε, «αλλά ήταν ακριβώς αυτό που έδωσε στην Ουκρανία τον ανεκτίμητο χρόνο». Πράγματι, η Συμφωνία του Μινσκ προοριζόταν ως παράδρομος, καθώς οι ΗΠΑ επιδίωκαν την ατζέντα να εισαγάγουν το ΝΑΤΟ και να αναπτύξουν την στρατιωτική ικανότητα της Ουκρανίας για να αντιμετωπίσει τελικά τη Ρωσία.
Ο Πρόεδρος Πούτιν έχει επανειλημμένα υποστηρίξει ότι η Ρωσία δεν είχε άλλη επιλογή παρά να αντιδράσει καθώς η «αποστολή ερπυσμού» των ΗΠΑ/ΝΑΤΟ άρχισε να σκύβει προς τα δυτικά της σύνορα. Αυτός είναι και ο λόγος που η Ρωσία δεν έχει την πολυτέλεια να αφήσει για γείτονά της μια αντιρωσική Ουκρανία. Εάν ο πόλεμος με αντιπροσώπους συνεχιστεί, η Ρωσία θα περιορίσει την Ουκρανία σε μια ακραία κατάσταση.
Και εκεί είναι που τα προβλήματα, τα μεγάλα προβλήματα, βρίσκονται μπροστά. Είναι προφανές ότι πολωνικά εθνικιστικά στοιχεία που ήταν σε βαθύ ύπνο ξυπνούν για να σκεφτούν πώς να επιστρέψουν τα λεγόμενα ιστορικά εδάφη τους που αφαιρέθηκαν από τον Ιωσήφ Στάλιν μετά το Δεύτερο Παγκόσμιο Πόλεμο και συγχωνεύτηκαν με τη Σοβιετική Ουκρανία.
Από την άλλη, ο γερμανικός ρεβανσισμός είναι επίσης εμφανής. Ο καγκελάριος Όλαφ Σολτς έγραψε ένα δοκίμιο την περασμένη εβδομάδα στο Foreign Affairs όπου υπογράμμισε τη νέα «νοοτροπία» στο Βερολίνο —όπως το έθεσε— με φόντο την «εποχική τεκτονική στροφή» προς «αυτόν το νέο πολυπολικό κόσμο, [ως] διαφορετικές χώρες και μοντέλα διακυβέρνησης που ανταγωνίζονται για δύναμη και επιρροή».
Η Γερμανία αισθάνεται ότι έχει έρθει για άλλη μια φορά η ώρα της να πρωτοστατήσει στο Mitteleuropa — γερμανικός όρος για την Κεντρική Ευρώπη. Το πρωσικό όραμα της Mitteleuropa ήταν ένα πανγερμανική κρατοκεντρική αυτοκρατορία, μια ιδέα που υιοθετήθηκε αργότερα σε τροποποιημένη μορφή από τους Ναζί γεωπολιτικούς. Το σχέδιο Mitteleuropa ήταν να επιτύχει μια οικονομική και πολιτιστική ηγεμονία επί της Κεντρικής Ευρώπης και την επακόλουθη οικονομική και χρηματοπιστωτική εκμετάλλευση αυτής της περιοχής, κάνοντας τα κράτη-μαριονέτα ως ρυθμιστή μεταξύ Γερμανίας και Ρωσίας.
Ο Scholz υποστήριξε στο δοκίμιό του ότι η Γερμανία βρίσκεται σε ένα μονοπάτι στρατιωτικοποίησης, εγκαταλείποντας τις αναστολές της μετά τον Β' Παγκόσμιο Πόλεμο, θα προωθήσει τις εξαγωγές όπλων ελπίζοντας να είναι «ένας από τους κύριους παρόχους ασφάλειας στην Ευρώπη… ενισχύοντας την στρατιωτική μας παρουσία στην ανατολική πλευρά του ΝΑΤΟ».
Σαφώς, δε θα υπάρχει αρκετός χώρος για την Πολωνία και τη Γερμανία στη δυτική Ουκρανία. Ενώ οι Ουκρανοί εθνικιστές θα αντισταθούν στον πολωνικό ρεβανσισμό, θα δουν τη Γερμανία ως αντίβαρο στην Πολωνία. Είναι χρήσιμο να υπενθυμίσουμε ότι η ιστορία των Γερμανών της Μαύρης Θάλασσας είναι περισσότερη από 200 χρόνια.
Η ομάδα των εποίκων που συνήθως αναφέρεται ως «Γερμανοί από την Οδησσό και τη Μαύρη Θάλασσα» ήταν μετανάστες από τη δυτική και τη νότια Γερμανία που μετανάστευσαν μετά από προσκλήσεις της Μεγάλης Αικατερίνης και του Τσάρου Αλέξανδρου Α' για να αποικίσουν μεγάλες περιοχές της Ρωσίας.
Ο Scholz έγραψε: «Ο Πούτιν πρέπει να καταλάβει ότι δε θα αρθεί ούτε μία κύρωση εάν η Ρωσία προσπαθήσει να υπαγορεύσει τους όρους μιας ειρηνευτικής συμφωνίας… Η Γερμανία είναι έτοιμη να επιτύχει ρυθμίσεις για τη διατήρηση της ασφάλειας της Ουκρανίας ως μέρος μιας πιθανής μεταπολεμικής ειρηνευτικής διευθέτησης. Ωστόσο, δε θα δεχθούμε την παράνομη προσάρτηση του ουκρανικού εδάφους… Για να τερματιστεί αυτός ο πόλεμος, η Ρωσία πρέπει να αποσύρει τα στρατεύματά της».
Ο Πούτιν μπορεί να απάντησε στον Σολτς - ακούσια, φυσικά - όταν σε δηλώσεις του την Τετάρτη είπε ότι οι ρωσικές επιχειρήσεις στην Ουκρανία μπορεί να είναι «μια μακρά διαδικασία». Ο Πούτιν είπε πως «εμφανίστηκαν νέα εδάφη – αυτό εξακολουθεί να είναι ένα σημαντικό αποτέλεσμα για τη Ρωσία, αυτό είναι ένα σοβαρό ζήτημα. Και, για να είμαι ειλικρινής, η Αζοφική Θάλασσα έχει γίνει η εσωτερική θάλασσα της Ρωσικής Ομοσπονδίας – αυτά είναι σοβαρά πράγματα». Και, ο Πούτιν παρατήρησε: «Ο Πέτρος ο Α' εξακολουθούσε να παλεύει για να φτάσει στην Αζοφική Θάλασσα».
Ο Σολτς άνοιξε το κουτί της Πανδώρας. Τα φαντάσματα της γερμανικής ιστορίας επιστρέφουν — και το βαθύ ερώτημα στην ευρωπαϊκή ιστορία: Πού είναι τα σύνορα της Γερμανίας;
Η Πολωνία ανακοίνωσε τον Οκτώβριο ότι θέλει να ξεκινήσει διαπραγματεύσεις με τη Γερμανία για τις αποζημιώσεις κατά τη διάρκεια του Β' Παγκοσμίου Πολέμου και το πολωνικό υπουργείο Εξωτερικών έστειλε επίσημη διακοίνωση στο Βερολίνο ζητώντας αποζημίωση περίπου 1,3 τρισεκατομμυρίων ευρώ για την αντιμετώπιση των επιπτώσεων της κατοχής της Πολωνίας από τη ναζιστική Γερμανία από το 1939 έως το 1945.
Σίγουρα, μια ισχυρή Γερμανία θα είναι θέμα ανησυχίας για τη δυτική Ευρώπη, ειδικά τη Γαλλία και την Ιταλία.
Είναι ενδιαφέρον ότι η νέα σεζόν στο θέατρο La Scala στην ιταλική πόλη του Μιλάνου άνοιξε την Πέμπτη με την πρεμιέρα της όπερας του Modest Mussorgsky Boris Godunov, με τον ομώνυμο ρόλο να ερμηνεύει ο εξέχων Ρώσος τραγουδιστής της όπερας Ildar Abdrazakov. Ο Ιταλός πρόεδρος Sergio Mattarella, η πρωθυπουργός Giorgia Meloni και η υψηλή κοινωνία της Ιταλίας, συμπεριλαμβανομένων πολιτικών, επιχειρηματιών, ηθοποιών, σκηνοθέτες, σχεδιαστές μόδας και αρχιτέκτονες, παρακολούθησαν τη ρωσική όπερα.
Η Ιταλία κρατά απόσταση από τη ρωσοφοβική αφήγηση στην Ευρώπη. Και πάλι, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν δήλωσε την Κυριακή ότι η Δύση θα πρέπει να εξετάσει πώς να αντιμετωπίσει την ανάγκη της Ρωσίας για εγγυήσεις ασφαλείας.