Στην Ευρώπη, για πολλά χρόνια πίστευαν ότι το φτηνό ρωσικό αέριο θα εξασφάλιζε την ανταγωνιστικότητα των ευρωπαϊκών οικονομιών για πάντα! Κι όταν, τρείς Αμερικανοί Πρόεδροι, επί δύο δεκαετίες, προειδοποιούσαν τους Ευρωπαίους ότι η εξάρτηση από το φτηνό ρωσικό αέριο
δεν ήταν ούτε συνετή, ούτε βιώσιμη, τους χλεύαζαν!
Κι όταν εμείς, η Ελλάδα, είπαμε στους Ευρωπαίους εταίρους μας, ότι υπάρχουν κοιτάσματα στην Ανατολική Μεσόγειο, στη δικαιοδοσία της Ελλάδας και της Κύπρου, αλλά και του Ισραήλ και της Αιγύπτου, και ότι όλα αυτά θα μπορούσαν να μειώσουν κατά πολύ την ενεργειακή εξάρτηση της Ευρώπης από τη Ρωσία - και πάλι δεν έδωσαν καμία σημασία. Θυμάμαι, όταν η Ελλάδα είχε την Προεδρία της Ευρώπης το 2014 και το έθεσα στις προγραμματικές μου δηλώσεις, οι περισσότεροι έστρεψαν αλλού τα μάτια.
Όμως, ο νέος ρωσικός αγωγός Nordstream-2, τους γοήτεψε!
Προσέξτε: Αποθάρρυναν νέες πηγές αερίου και συνέχισαν να ενισχύουν την εξάρτηση από το ρωσικό αέριο! Ήταν αυτό απλώς μια επικίνδυνη ψευδαίσθηση; Όχι ήταν μαζική τύφλωση!
Κι ύστερα, όταν άρχισαν οι Τούρκοι να προκαλούν με παράνομα τετελεσμένα στην ελληνική ΑΟΖ
της Ανατολικής Μεσογείου - εννοώ το τουρκολυβικό μνημόνιο - ή όταν ξεκίνησαν τις έμπρακτες προκλήσεις τους, πώς αντέδρασαν τότε, ας πούμε, οι Γερμανοί; Πώς αντέδρασαν όταν η Τουρκία, χώρα εκτός Ευρωπαϊκής Ένωσης, προκαλούσε δύο κράτη μέλη της Ένωσης - την Ελλάδα και την Κύπρο;
Έδειξαν την αλληλεγγύη που όφειλαν προς την Ελλάδα και Κύπρο; Όχι! Συνιστούσαν... "ψυχραιμία και υπομονή"! Και διάλογο με τον "πειρατή".
Δηλαδή σιωπηλή αποδοχή των τετελεσμένων του…
Η Τουρκία, βέβαια, ετοιμάζει το λαό της και τη διεθνή κοινή γνώμη ακόμα και για μια σύγκρουση με την Ελλάδα. Τώρα πια το παραδέχονται και όσοι μέχρι πρόσφατα το αμφισβητούσαν. Εντός κι εκτός Ελλάδας. Η Άγκυρα επιδιώκει σήμερα ανοικτά να υφαρπάξει το μεγαλύτερο μέρος των κυριαρχικών μας δικαιωμάτων στη θάλασσα - κυρίως στην ΑΟΖ, στην Ανατολική Μεσόγειο. Είναι αυτό που ονομάζει "Γαλάζια Πατρίδα". Εγώ βέβαια “Γαλάζια Πατρίδα” ξέρω μόνο την Ελλάδα μας, Όπως κι όλος ο κόσμος. Εδώ λοιπόν ο Ερντογάν έχει ένα πρόβλημα: Το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας προβλέπει σαφώς, στο άρθρο 121, ότι τα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα σε ΑΟΖ Όλα τα νησιά μας! Άρα και το σύμπλεγμα του Καστελόριζου. Και διεθνείς χάρτες, που έχουν αποτυπώσει τις θαλάσσιες ζώνες, καταχωρούν ολόκληρη την ΑΟΖ νοτίως του Καστελορίζου στην Ελληνική δικαιοδοσία. Κι εμφανίζουν την Ελληνική ΑΟΖ να "ακουμπά" την Κυπριακή. Όμως η Τουρκία απαιτεί να παραιτηθούμε από το Διεθνές Δίκαιο της Θάλασσας.
Και να πάμε να οριοθετήσουμε μοιράζοντας μαζί της, αυτά που - στην πραγματικότητα - είναι δικά μας! Κάποιοι θέλουν ακριβώς αυτό: να μας σύρουν σε διαπραγμάτευση με την Τουρκία, για να μοιράσουμε τα... δικά μας! Θέλουν να μας σύρουν σε αυτό που πια ονομάζεται: "Πρέσπες του Αιγαίου". Να μας πάρουν ό,τι θέλουν και να μας αφήσουν ό,τι… περισσέψει! Αυτό δεν θα το επιτρέψουμε!
Και σήμερα μπορούμε να το αποτρέψουμε... Γιατί, σήμερα ειδικά, μπορούμε;
Εδώ είναι που μπαίνει η τεράστια σημασία των εξελίξεων στο ενεργειακό! Η Ευρώπη χρειάζεται σήμερα εναλλακτικές πηγές φυσικού αερίου. Όχι μόνο για λίγους μήνες. Για δεκαετίες!
Κι αυτές οι εναλλακτικές πηγές υπάρχουν σήμερα στην Ανατολική Μεσόγειο. Που, για καλή τύχη της Ευρώπης, καλύπτεται σε μεγάλο βαθμό από τις ΑΟΖ Ελλάδας και της Κύπρου. Επίσης για καλή τύχη της Ευρώπης, το υπόλοιπο της Ανατολικής Μεσογείου καλύπτεται από τις ΑΟΖ του Ισραήλ και της Αιγύπτου!
Δύο χωρών που έχουν βρει σημαντικά αποθέματα κι είναι πρόθυμες να πουλάνε στην Ευρώπη.
Άρα το δικό μας εθνικό συμφέρον, ευθυγραμμίζεται σήμερα απολύτως με τα υπαρξιακά συμφέροντα της Ευρώπης για ενεργειακό εφοδιασμό και ασφάλεια.
Γι' αυτό σήμερα μπορούμε να αποτρέψουμε τα σχέδια της Τουρκίας.