HELMHOLTZ SMITH - sonar21.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Η μάχη είναι η κεντρική στρατιωτική πράξη… Το αντικείμενο της μάχης είναι η καταστροφή ή η ήττα του εχθρού… Η άμεση εξόντωση των δυνάμεων του εχθρού πρέπει να είναι πάντα το κυρίαρχο μέλημα.
Γιατί «κυρίαρχο μέλημα»; Απλό – μόλις καταστρέψεις τη δύναμη του εχθρού, μπορείς να κάνεις ό,τι θέλεις. Να πάρει έδαφος χωρίς να καταστρέψει την εξουσία; Όχι τόσο εύκολο. Κάποιος μπορεί να αναρωτηθεί αν αυτό γίνεται κατανοητό στο West Point δεδομένου του αριθμού των τηλεοπτικών στρατηγών που λένε πως η Ρωσία χάνει επειδή έχει παραχωρήσει εδάφη και «ηττήθηκε» στο Κίεβο. Δεν θυμούνται ότι οι ΗΠΑ πήραν την Καμπούλ και τη Βαγδάτη αρκετά νωρίς; Αυτό δεν τελείωσε κανέναν από αυτούς τους πολέμους, έτσι δεν είναι;
Η αποστρατιωτικοποίηση, η αποναζιστικοποίηση, η διασφάλιση της ασφάλειας του Ντονμπάς είναι οι δεδηλωμένοι στόχοι της Ρωσίας. Μπορούν να συμβούν μόνο όταν σπάσει η δύναμη της Ουκρανίας να αντιστέκεται. Η Μόσχα μπορεί να ήλπιζε πως η δουλειά θα ήταν ευκολότερη (και σχεδόν ήταν τον Απρίλιο), αλλά εδώ είμαστε. Μια μεγαλύτερη δουλειά κερδίζει μεγαλύτερη ανταμοιβή και οι εδαφικοί στόχοι (ασφάλειας) έχουν πιθανώς επεκταθεί για να καταλάβουν όλη τη Novorossiya.
Ο Economist πήρε πρόσφατα συνέντευξη από τον Zelensky και τους στρατηγούς Zaluzhny και Syrsky. Κανένας από τους στρατηγούς δεν ήταν πολύ αισιόδοξος. Αυτό που με εντυπωσίασε ήταν ο Zaluzhny που είπε «Χρειάζομαι 300 τανκς, 600-700 IFV [οχήματα μάχης πεζικού], 500 Howitzer». Για να το θέσουμε σε μια προοπτική, σύμφωνα με τη Wikipedia, ο γερμανικός στρατός διαθέτει 266 άρματα μάχης, περίπου 650 IFV και περίπου 350 συστήματα πυροβολικού. Ο Βρετανικός Στρατός διαθέτει 227 άρματα μάχης, περίπου 700 IFV και περίπου 230 συστήματα πυροβολικού. Πριν από ένα χρόνο υπολογίστηκε πως η Ουκρανία είχε 2400 άρματα μάχης, χιλιάδες IFV και 2000 συστήματα πυροβολικού. Τι συνέβη σε αυτά; Και όλα τα άλλα όπλα που έχει λάβει η Ουκρανία; Κάποιος μπορεί να δει το αίτημα του Ζαλούζνι να έχει τη μορφή «αν… τότε». Λοιπόν, η πρώτη προϋπόθεση δε θα εκπληρωθεί – ουσιαστικά ζητά το μισό από αυτό που έχουν το Ηνωμένο Βασίλειο και η Γερμανία (συν όλα τα όπλα τους) – και επομένως η δεύτερη δεν μπορεί να υπάρξει. Είναι αυτός ο τρόπος του να παραδεχτεί ότι η Ρωσία έχει σχεδόν ολοκληρώσει την «καταστροφή των δυνάμεών της»; (Η έκκληση για ισχυρότερες ποινές κατά των λιποτάκτων δε δίνει επίσης σιγουριά, έτσι δεν είναι;)
Καταστρέψτε πρώτα τη δύναμη του εχθρού και μετά κάντε την επιλογή σας.
Ο Ρώσος διοικητής Σουροβίκιν σίγουρα πλησιάζει την κρίση. Η Ουκρανία έχει χάσει ένα τεράστιο μέρος της αντίστασής της και οι φίλοι της στο ΝΑΤΟ εξαντλούνται από αυτά που μπορούν να στείλουν. Έχει πολλές επιλογές. Τα οποία, φυσικά, μπορούν να συνδυαστούν. Να γίνει με προσοχή, γιατί, όπως είπε η Μέρκελ σε όσους δεν το είχαν ήδη καταλάβει, οι ΗΠΑ/ΝΑΤΟ δεν είναι «ικανές για συμφωνία» και επομένως δεν είναι σταθερές.
Συνεχίστε τη φθορά και παρακολουθήστε την Ουκρανία και το ΝΑΤΟ να αποστρατιωτικοποιούνται. Με δυνάμεις στη θέση τους, εκπαιδευμένες και εξοπλισμένες, εκμεταλλευτείτε κάθε ευκαιρία που παρουσιάζεται. (Sun Tzu «Η υπέρτατη τέχνη του πολέμου είναι να υποτάξεις τον εχθρό χωρίς να μάχεσαι».) Αυτή είναι η πιο εύκολη επιλογή αλλά, επειδή είναι η πιο αργή, ενέχει τον κίνδυνο οι απελπισμένες ΗΠΑ/ΝΑΤΟ να κάνουν κάτι ανεπανόρθωτα ανόητο.
«Μεγάλα βέλη». Όλα ή μερικά από αυτά. Βαθιές διεισδύσεις για να αποκόψουν τις εναπομείνασες ουκρανικές δυνάμεις στα ανατολικά και να προχωρήσουν στην ολοκληρωτική νίκη. Ή ισχυρές επιδρομές στο πίσω μέρος της Ουκρανίας για να καταστρέψουν και να διαταράξουν. Ή μια προώθηση στην Τρανσδνειστερία αφήνοντας την Ουκρανία περίκλειστη. Οποιοδήποτε «μεγάλο βέλος» έχει το πλεονέκτημα να καταστρέφει τη φαντασίωση που κερδίζει η Ουκρανία.
Αποκλείστε τα σύνορα με την Πολωνία και την προμήθεια όπλων του ΝΑΤΟ και περιμένετε να καταρρεύσει το όλο σύστημα.
Εάν η ουκρανική κατάρρευση στο Bakhmut είναι αρκετά μεγάλη, απλώς μετακινηθείτε στα επιθυμητά σύνορα τελικού κράτους.
Δε βλέπω κανένα νόημα στην προσπάθεια κατάληψης του Κιέβου ή οποιασδήποτε άλλης μεγάλης πόλης στην «ουκρανική» Ουκρανία – δεν έχει τίποτα να κερδίσει κανείς από την απόκτηση ενός πληθυσμού εμποτισμένου με μίσος.
Συγχρονισμός; Δεν είναι δική μου απόφαση, αλλά θα στοιχημάτιζα ότι θα συμβεί μετά την κατάρρευση της τελευταίας θέσης της Ουκρανίας στην περιοχή Bakhmut. (Μας προετοιμάζουν οι κύριοι των δυτικών μέσων ενημέρωσης για αυτό το γεγονός; «Το Μπαχμούτ δεν είναι μια ιδιαίτερα στρατηγική τοποθεσία», «χαμηλό στρατηγικό πλεονέκτημα», «έλλειψη στρατηγικής σημασίας», μόνο σημαντικό γιατί «δε θα επέτρεπε στον Πούτιν να δείχνουν κάποια μορφή στρατιωτικής νίκης». Φυσικά δεν ρωτούν γιατί οι Ουκρανοί θυσιάζουν χιλιάδες ζωές για να κατέχουν αυτές τις "ασήμαντες" θέσεις).
Θα ήταν αυτό μια ήττα για το ΝΑΤΟ; Φυσικά όχι, οι νίκες είναι εύκολες όταν διαχειρίζεσαι μέσα ενημέρωσης – το Αφγανιστάν, τι ήταν αυτό;