Λάμπρος Τζούμης, αντιστράτηγος ε.α.
Για να διαλυθούν κάποιες ψευδαισθήσεις περί δήθεν προσέγγισης χωρών στα Βαλκάνια μέσω της πολυδιάστατης ελληνικής εξωτερικής πολιτικής, υπογραφής συνθηκών όπως αυτή των Πρεσπών, προσέγγισης μέσω της ευρωπαϊκής προοπτικής των χωρών αυτών, κ.λπ να επισημάνουμε ότι στο βιβλίο του «Στρατηγικό Βάθος», ο Αχμέτ Νταβούτογλου αναφέρει: «Οι βραχυπρόθεσμοι και μεσοπρόθεσμοι στόχοι της τουρκικής εξωτερικής πολιτικής στα Βαλκάνια είναι η ενίσχυση χωρών που διαβιούν μουσουλμανικές μειονότητες και η διαμόρφωση πλαισίου διεθνούς δικαίου για την ασφάλεια των εθνοτικών μειονοτήτων στην περιοχή. Στο νομικό αυτό πλαίσιο, η Τουρκία πρέπει να έχει συνεχώς για στόχο να εξασφαλίσει εγγυήσεις, οι οποίες θα της δώσουν τη δυνατότητα επέμβασης σε υποθέσεις που αφορούν τις μουσουλμανικές μειονότητες στα Βαλκάνια. Ως ένα εντυπωσιακό παράδειγμα στη σύγχρονη εποχή, η επέμβαση στην Κύπρο, κατέστη δυνατόν να νομιμοποιηθεί, εντός ενός τέτοιου νομικού πλαισίου»
Οι συνεχείς αναφορές Τούρκων αξιωματούχων περί τουρκικής μειονότητας στη Δ. Θράκη κατά παράβαση της συνθήκης της Λωζάνης με την οποία αναγνωρίζεται θρησκευτική και όχι εθνοτική μειονότητα εντάσσονται στο παραπάνω πλαίσιο παρέμβασης της Τουρκίας.
Τα Βαλκάνια είναι μια περιοχή στην οποία διαχρονικά το χαρακτηριστικό της στοιχείο είναι η αστάθεια που οφείλεται κυρίως στον εθνικισμό. Σε μια περίοδο που καθημερινά η ένταση στο Κοσσυφοπέδιο κλιμακώνεται μεταξύ Σερβίας και Κοσσυφοπεδίου, οι κίνδυνοι που ελλοχεύουν από ακραίες εθνικιστικές αντιλήψεις είναι μεγάλοι. Σε επίσκεψη που πραγματοποίησε στο Κοσσυφοπέδιο ο πρωθυπουργός της Αλβανίας Έντι Ράμα, εξέφρασε την άποψη ότι η Αλβανία και το Κόσοβο πέρα από την κοινή εξωτερική πολιτική, θα πρέπει να έχουν και τον ίδιο πρόεδρο και ανέφερε ότι «αν και τυπικά είναι δύο ξεχωριστές διοικητικές οντότητες, αποτελούν μέρος της ίδιας ιστορικής αφήγησης, ενός κοινού εθνικού συναισθήματος και εγγενούς πολιτικού συμφέροντος».
Τα εθνικιστικά οράματα και οι μαξιμαλιστικοί στόχοι της Τουρκίας αλλά και χωρών όπως της Αλβανίας, σε μια χρονική περίοδο που εκδηλώνονται όλο και συχνότερα αποσχιστικές και αυτονομιστικές τάσεις δημιουργούν εύλογες ανησυχίες από τις ενδεχόμενες εξελίξεις, στην «πυριτιδαποθήκη» των Βαλκανίων.