 |
| Sputnik / Σεργκέι Καρπουχίν |
Του Fyodor Lukyanov, του αρχισυντάκτη του Russia in Global Affairs,
του προέδρου του Προεδρείου του Συμβουλίου για την Εξωτερική και
Αμυντική Πολιτική και διευθυντή έρευνας της Διεθνούς Λέσχης Συζητήσεων
Valdai - RT.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Το ρωσικό τελεσίγραφο (και έτσι διατυπώθηκε) σχεδιάστηκε για να απορριφθεί ή προέβλεπε μια πορεία προς τις διαπραγματεύσεις;
Ο Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν πιθανότατα συλλογίστηκε με την ακόλουθη γραμμή: μετά από τόσα χρόνια αγνόησης των επιθυμιών και των πεποιθήσεών μας, ας του δώσουμε μια τελευταία ευκαιρία. Ας υποβάλουμε το μέγιστο σύνολο απαιτήσεων, όλα όσα έχουν ειπωθεί προηγουμένως, αλλά ας τα περιγράψουμε σε ένα σημείο και σε συμπυκνωμένη μορφή και να δούμε τι θα γίνει. Εάν καταλάβουν ότι αυτή τη φορά πως είναι εξαιρετικά σοβαρό, και έχοντας αυτό κατά νου, αποφασίσουν για μια πραγματική συζήτηση, είμαστε έτοιμοι. Ωστόσο, αν αρχίσουν να χάνουν ξανά χρόνο, τότε αυτό είναι. Ας κόψουμε το κυνήγι.
Εάν η απάντηση από τη Δύση δεν ήταν ικανοποιητική, η στρατιωτική επιχείρηση στην Ουκρανία θα ήταν το επόμενο βήμα. Προφανώς δεν υπήρχε περίπτωση να την αποφύγουμε τότε. Άλλωστε, η λογική πίσω από την ανάγκη της επίθεσης σκιαγραφήθηκε στο μεγάλο άρθρο του Πούτιν το καλοκαίρι του 2021. Δηλαδή, οι απαιτήσεις ασφαλείας τέθηκαν όταν η εσωτερική ετοιμότητα για δράση ήταν ήδη σε ισχύ.
Η κλίμακα των συνεπειών οδηγεί πολλούς να επιστρέψουν στο ερώτημα: Ήταν αυτό που συνέβη αναπόφευκτο; Το επιχείρημα ότι «δεν είχαμε άλλη επιλογή», που ακούγεται συχνά στο υψηλότερο επίπεδο στη Μόσχα, είναι προβληματικό γιατί ουσιαστικά σημαίνει πως οι προηγούμενες πολιτικές της Ρωσίας ήταν λανθασμένες. Μια πολιτική που δεν οδηγεί σε εναλλακτική λύση, δηλ. αναγκάζοντας κάποιον να ενεργεί με έναν συγκεκριμένο τρόπο και όχι με άλλο τρόπο, δεν μπορεί να θεωρηθεί επιτυχημένη.
Έτσι, μια ανάλυση της μακράς περιόδου από τις αρχές της δεκαετίας του 2000 θα είναι κάποια στιγμή ένα σημαντικό μάθημα για το μέλλον. Υπήρχε επείγουσα ανάγκη να διατυπωθούν αιτήματα και να ξεκινήσει η στρατιωτική επιχείρηση εκείνη την στιγμή; Με βάση αυτά που γνωρίζουμε τώρα (που μάλλον δεν είναι το παν), υπήρχε περιθώριο ελιγμών και ευκαιρία για καλύτερη προετοιμασία. Στρατηγικά, μια σύγκρουση για την Ουκρανία ήταν πιθανώς αναπόφευκτη, αλλά οι συγκεκριμένες συνθήκες και το χρονοδιάγραμμα θα μπορούσαν να ήταν διαφορετικά.
Μήπως κάποιος στη Δύση κλωτσάει τον εαυτό του αυτή την στιγμή; Ένα τελεσίγραφο μπορεί να γίνει αποδεκτό μόνο από μεγάλες δυνάμεις, και ακόμη περισσότερο από υπερδυνάμεις, ως αποτέλεσμα μιας στρατιωτικής ήττας. Δεν υπήρχε λοιπόν, νομίζω, καμία πιθανότητα να γίνουν δεκτά τα αιτήματα.
Πρέπει να πω ότι οι διαβουλεύσεις που έγιναν τον Ιανουάριο του 2022 έδειξαν πως οι ΗΠΑ ήταν έτοιμες για ορισμένες παραχωρήσεις σε συγκεκριμένα ζητήματα στρατιωτικής ασφάλειας. Σε μεγαλύτερο βαθμό από ό,τι είχαν υποδείξει πριν διατυπωθούν τα αιτήματα. Ωστόσο, αυτό ήταν πολύ λίγο σε σχέση με τη συνολική εικόνα. Το πιο σημαντικό, το ΝΑΤΟ και οι Αμερικανοί αρνήθηκαν κατηγορηματικά να συζητήσουν το κύριο πολιτικό ζήτημα: την επίσημη απόρριψη της επέκτασης του ΝΑΤΟ.
Για αυτούς, αυτό είναι απαράδεκτο, διότι η διεύρυνση του στρατιωτικού μπλοκ είναι η βάση ολόκληρης της φιλοσοφίας διεθνούς ασφάλειας, όπως έχει γίνει κατανοητή στη Δύση από το τέλος του Ψυχρού Πολέμου.
Αλλά ακόμη και πέρα από αυτό, στη Δύση υπάρχει πλήρης απουσία (ή ίσως εξαφάνιση) προβληματισμού για την ιστορία πίσω από τα τρέχοντα γεγονότα. Η άποψη ότι η Ρωσία δεν έχει κανένα πολιτικό, οικονομικό ή ηθικό δικαίωμα να απαιτήσει οτιδήποτε έχει γίνει αξίωμα και βάση πολιτικής. Και αυτό που συνέβη φαίνεται ότι έφερε κάποια μορφή ανακούφισης – δε χρειάζεται πλέον να προσποιούμαστε.
Μετά από ένα χρόνο, πώς πρέπει να αξιολογήσουμε το αποτέλεσμα για τη χώρα μας, βασιζόμενοι κυριολεκτικά στα όσα ειπώθηκαν στο έγγραφο; Το κύριο αποτέλεσμα είναι πως η πολιτικοστρατιωτική κατάσταση έχει αλλάξει ριζικά. Κατά συνέπεια, η δυσαρέσκεια της Ρωσίας για την προηγούμενη κατάσταση πραγμάτων έχει εν μέρει καλυφθεί. Όπως ήταν, δεν θα είναι πια.
Το ΝΑΤΟ δεν θα πάρει επιπόλαια την περαιτέρω επέκταση, συνειδητοποιώντας πως η άποψη «δε θα συμβεί τίποτα ως απάντηση» δεν ισχύει πλέον. Ομολογουμένως, αυτό δεν αποκλείει μια σκόπιμη επέκταση για δεδηλωμένους αντιρωσικούς σκοπούς, εάν υπάρχει αρκετή αποφασιστικότητα, και αυτή η αποφασιστικότητα θα μπορούσε κάλλιστα να είναι αντιστρόφως ανάλογη με τα στρατιωτικά επιτεύγματα της Ρωσίας.