Ένα πρόγραμμα εκπαίδευσης για το ουκρανικό προσωπικό που θα επέτρεπε στην αεροπορία της χώρας να ενσωματώσει πιο γρήγορα αμερικανικά μαχητικά F-16 στο μέλλον επιβεβαιώθηκε τον Ιούλιο, ενώ τον Αύγουστο αποκαλύφθηκαν λεπτομέρειες σχετικά με μια μυστική προσπάθεια εκπαίδευσης πιλότων να χειρίζονται αμερικανικά μαχητικά A-10 επιθετικά αεροσκάφη.
Στις αρχές Νοεμβρίου, το εξέχον βρετανικό think tank ασφαλείας, το Royal United Services Institute, εκτίμησε ότι το σουηδικό ελαφρύ μαχητικό Gripen θα μπορούσε να είναι ο καταλληλότερος υποψήφιος για να εξοπλίσει την ουκρανική Πολεμική Αεροπορία.
Άλλες δυνατότητες, όπως βαρέα μαχητικά F-15, ακόμη και σοβιετικά MiG-29, έχουν επίσης πέσει στο τραπέζι.
Εάν το F-16 καταστεί βιώσιμο για πόλεμο στην Ουκρανία, θα πρέπει να γίνουν σημαντικές επενδύσεις είτε για την κατασκευή νέων μονάδων, που κοστίζουν πολύ περισσότερο από οποιαδήποτε ρωσική κατηγορία μαχητικών είτε για τον εκσυγχρονισμό των παλαιών αεροσκαφών στο πρότυπο «F-16V» με σύγχρονα αεροηλεκτρονικά και όπλα. Ωστόσο, η προμήθεια εκσυγχρονισμένων F-16 παρουσιάζει τους δικούς της κινδύνους, συμπεριλαμβανομένης της απαξίωσης της κατηγορίας στα μάτια των πελατών εξαγωγών σε περίπτωση που υποστούν μεγάλες απώλειες και του συμβιβασμού ευαίσθητων τεχνολογιών παρέχοντας στις ρωσικές δυνάμεις την ευκαιρία να μελετήσουν το αεροσκάφος σε δράση.
Τα μεσαίου βάρους F-18 Hornet και F-18E/F Super Hornet έχουν αναδειχθεί επανειλημμένα ως υποψήφιοι για να σχηματίσουν τη νέα γενιά μαχητικών της Ουκρανίας. Τα αεροσκάφη απαιτούν περισσότερη συντήρηση από τα F-16, αλλά θεωρούνται χαμηλής συντήρησης σε σχέση με τα μεγέθη τους. Αν και τα Hornets και Super Hornets έχουν πολλά πλεονεκτήματα απόδοσης σε σχέση με τα F-16, συμπεριλαμβανομένων σημαντικά υψηλότερων αντοχών και πλεονασμού κινητήρα, δεν θεωρούνται οικονομικά αποδοτικά και πιθανότατα θα είναι λιγότερο προσαρμοσμένα στις απαιτήσεις του ουκρανικού θεάτρου.
Τέλος το σουηδικό μαχητικό Gripen προέρχεται από μια κατηγορία πολύ ελαφρών αεροσκαφών μικρότερων ακόμη και από το F-16 και συγκρίσιμο με το σινο-πακιστανικό JF-17 ή το ινδικό Tejas. Το αεροσκάφος είναι βραβευμένο για το πολύ χαμηλό λειτουργικό του κόστος και τις ανάγκες συντήρησης, με ελάχιστο εξοπλισμό υποστήριξης εδάφους που απαιτείται και βελτιστοποιημένο σχεδιασμό για λειτουργίες από διάσπαρτες βάσεις. Το Gripen σχεδιάστηκε έτσι για έναν τρόπο λειτουργίας παρόμοιο με το MiG-29, αν και με περίπου τη μισή ώση του κινητήρα και πολύ μέτρια απόδοση πτήσης, όπου το MiG παραμένει ένα από τα πιο ευέλικτα τζετ στον κόσμο.
Όπως το F-16, η μεγάλη πλειοψηφία των Gripen χρησιμοποιεί απαρχαιωμένα αεροηλεκτρονικά και μηχανικά ραντάρ σάρωσης, ενώ η σύγχρονη παραλλαγή Gripen E/F έχει παραχθεί σε πολύ περιορισμένο αριθμό. Δεδομένου ότι το Gripen τα πήγε πολύ άσχημα στις εξαγωγικές αγορές τα τελευταία χρόνια, χωρίς καθόλου πωλήσεις από το 2014, η πιθανότητα τα Gripen και ιδιαίτερα τα Gripen E/F να υποστούν μεγάλες απώλειες στη μάχη με τη ρωσική Πολεμική Αεροπορία θα μπορούσε να μειώσει περαιτέρω την ελκυστικότητα του αεροσκάφους και να οδηγήσει σε δισταγμό στη Σουηδία να προμηθεύσει το Κίεβο.
Ωστόσο, μέχρι να γίνουν όλα αυτά, ο χρόνος κυλά γρήγορα κι αντίστροφα για την Ουκρανία.
* με πληροφορίες από militarywatchmagazine.com