Ηλεκτρικός Πόλεμος

REUΤΕRS/Stringer

Οι πεζοί αντηχούν στη μνήμη
Στο πέρασμα που δεν ακολουθήσαμε
Προς την πόρτα που δεν ανοίξαμε ποτέ
στον κήπο με τις τριανταφυλλιές. Τα λόγια μου αντηχούν
έτσι, στο μυαλό σου.
Αλλά για ποιο σκοπό να
ενοχλήσω τη σκόνη σε ένα μπολ με φύλλα τριαντάφυλλου
δεν ξέρω.

TS Eliot, Burnt Norton

Σκέψου τον Πολωνό αγρότη που τραβάει φωτογραφίες ενός συντριμμιού πυραύλου – που αργότερα υποδείχθηκε ότι ανήκει σε ουκρανικό S-300. Έτσι, ένας Πολωνός αγρότης, με τα πόδια του να αντηχούν στη συλλογική μας μνήμη, μπορεί να έσωσε τον κόσμο από τον Τρίτο Παγκόσμιο Πόλεμο – που εξαπολύθηκε μέσω μιας σκληρής πλοκής που επινοήθηκε από τις αγγλοαμερικανικές μυστικές υπηρεσίες.

Pepe Escobar - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr

Μια τέτοια λιποθυμία επιδεινώθηκε από μια γελοία συγκάλυψη: οι Ουκρανοί πυροβολούσαν ρωσικούς πυραύλους από μια κατεύθυνση από την οποία δεν θα μπορούσαν να προέρχονται. Δηλαδή: Πολωνία. Και τότε ο Υπουργός Άμυνας των ΗΠΑ, πωλητής όπλων Lloyd "Raytheon" Austin, καταδίκασε τη Ρωσία πως έφταιγε ούτως ή άλλως, επειδή οι υποτελείς του στο Κίεβο πυροβολούσαν ρωσικούς πυραύλους που δεν έπρεπε να ήταν στον αέρα (και δεν ήταν).

Ο αγγλοαμερικανικός σκοπός αυτής της εκβιαστικής ενέργειας ήταν να δημιουργήσει μια «παγκόσμια κρίση» κατά της Ρωσίας. Έχει εκτεθεί – αυτή τη φορά. Αυτό δεν σημαίνει πως οι συνήθεις ύποπτοι δεν θα το δοκιμάσουν ξανά. Σύντομα.

Ο κύριος λόγος είναι ο πανικός. Η συλλογική δυτική πληροφορία βλέπει πώς η Μόσχα κινητοποιεί επιτέλους τον στρατό της – έτοιμη να χτυπήσει στο έδαφος τον επόμενο μήνα – ενώ βγάζει νοκ άουτ την υποδομή ηλεκτρικής ενέργειας της Ουκρανίας ως μια μορφή κινεζικών βασανιστηρίων.

Εκείνες οι μέρες του Φεβρουαρίου όπου στέλνονταν μόνο 100.000 στρατιώτες –και οι πολιτοφυλακές της DPR και της LPR καθώς και οι κομάντος της Βάγκνερ και οι Τσετσένοι του Καντίροφ για να σηκώσουν το μεγαλύτερο μέρος της βαριάς ανύψωσης– έχουν περάσει προ πολλού. Συνολικά, Ρώσοι και Ρωσόφωνοι αντιμετώπιζαν ορδές ουκρανικού στρατού – ίσως και 1 εκατομμύριο. Το «θαύμα» όλων είναι πως οι Ρώσοι τα πήγαν πολύ καλά.

Κάθε στρατιωτικός αναλυτής γνωρίζει το βασικό κανόνα: μια δύναμη εισβολής πρέπει να αριθμεί τρεις φορές την αμυντική δύναμη. Ο ρωσικός στρατός στην αρχή του SMO (Special Military Operation) βρισκόταν σε ένα μικρό κλάσμα αυτού του κανόνα. Οι Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις έχουν αναμφισβήτητα μόνιμο στρατό 1,3 εκατομμυρίων στρατιωτών. Σίγουρα θα μπορούσαν να είχαν διαθέσει μερικές δεκάδες χιλιάδες παραπάνω από τις αρχικές 100.000. Αλλά δεν το έκαναν. Ήταν μια πολιτική απόφαση.

Αλλά τώρα το SMO τελείωσε: αυτό είναι το έδαφος του CTO (Αντιτρομοκρατική Επιχείρηση). Μια αλληλουχία τρομοκρατικών επιθέσεων – με στόχο τα Nord Streams, τη γέφυρα της Κριμαίας, τον στόλο της Μαύρης Θάλασσας – κατέδειξε τελικά το αναπόφευκτο να προχωρήσουμε πέρα ​​από μια απλή «στρατιωτική επιχείρηση».

Και αυτό μας φέρνει στον Ηλεκτρικό Πόλεμο.

Ανοίγοντας το δρόμο για ένα DMZ (Demilitarized Zone - Aποστρατικοποιημένη Zώνη)

Ο Ηλεκτρικός Πόλεμος αντιμετωπίζεται ουσιαστικά ως τακτική – που οδηγεί στην τελική επιβολή των όρων της Ρωσίας σε μια πιθανή ανακωχή (την οποία ούτε οι αγγλοαμερικανικές πληροφορίες και το υποτελές ΝΑΤΟ θέλουν).

Ακόμα κι αν υπήρχε μια ανακωχή –που διαφημίζεται ευρέως εδώ και μερικές εβδομάδες– δε θα τελείωνε τον πόλεμο. Επειδή οι βαθύτεροι, σιωπηροί ρωσικοί όροι - τέλος της επέκτασης του ΝΑΤΟ και «αδιαίρετο της ασφάλειας» - διατυπώθηκαν πλήρως τόσο στην Ουάσιγκτον όσο και στις Βρυξέλλες τον περασμένο Δεκέμβριο και στη συνέχεια απορρίφθηκαν.

Καθώς τίποτα –εννοιολογικά– δεν έχει αλλάξει από τότε, σε συνδυασμό με τη δυτική οπλοποίηση της Ουκρανίας σε φρενίτιδα, η Stavka (ανώτατη στρατιωτική διοίκηση) της εποχής του Πούτιν δεν μπορούσε παρά να επεκτείνει την αρχική εντολή SMO, η οποία παραμένει η αποναζιστικοποίηση και η αποστρατιωτικοποίηση. Ωστόσο, τώρα η εντολή θα πρέπει να περιλαμβάνει το Κίεβο και το Λβιβ.

Και αυτό ξεκινά με την τρέχουσα εκστρατεία αποηλεκτροδότησης – η οποία πηγαίνει πολύ πέρα ​​από τα ανατολικά του Δνείπερου και κατά μήκος της ακτής της Μαύρης Θάλασσας προς την Οδησσό.

Αυτό μας φέρνει στο βασικό ζήτημα της εμβέλειας και του βάθους του Ηλεκτρικού Πολέμου, όσον αφορά τη δημιουργία ενός DMZ –πλήρους χωρίς γη – δυτικά του Δνείπερου για την προστασία των ρωσικών περιοχών από το πυροβολικό του ΝΑΤΟ, τις επιθέσεις HIMARS και πυραύλων.

Πόσο βαθιά; 100 χλμ; Όχι αρκετά. Μάλλον 300 km – καθώς το Κίεβο έχει ήδη ζητήσει πυροβολικό με τέτοιου είδους βεληνεκές.

Αυτό που είναι κρίσιμο είναι ότι τον Ιούλιο αυτό είχε ήδη συζητηθεί εκτενώς στη Μόσχα στα υψηλότερα επίπεδα της Stavka.

Σε μια εκτενή συνέντευξη του Ιουλίου, ο υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ άφησε τη γάτα – διπλωματικά – να βγει από την τσάντα:

«Αυτή η διαδικασία συνεχίζεται, με συνέπεια και επίμονη. Θα συνεχιστεί όσο η Δύση, στην ανίσχυρη οργή της, απελπισμένη να επιδεινώσει την κατάσταση όσο το δυνατόν περισσότερο, συνεχίζει να πλημμυρίζει την Ουκρανία με όλο και περισσότερα όπλα μεγάλης εμβέλειας. Πάρτε τα HIMARS. Ο υπουργός Άμυνας Alexey Reznikov καυχιέται πως έχουν ήδη λάβει πυρομαχικά 300 χιλιομέτρων. Αυτό σημαίνει ότι οι γεωγραφικοί μας στόχοι θα προχωρήσουν ακόμη περισσότερο από την τρέχουσα γραμμή. Δεν μπορούμε να επιτρέψουμε στο τμήμα της Ουκρανίας που θα ελέγξει ο Βλαντιμίρ Ζελένσκι, ή όποιος τον αντικαταστήσει, να έχει όπλα που αποτελούν άμεση απειλή για την επικράτειά μας ή για τις δημοκρατίες που έχουν κηρύξει την ανεξαρτησία τους και θέλουν να καθορίσουν το μέλλον τους».

Οι συνέπειες είναι σαφείς.

Όσο η Ουάσιγκτον και το ΝΑΤΟ είναι ακόμη πιο «απελπισμένοι να επιδεινώσουν την κατάσταση όσο το δυνατόν περισσότερο» (και αυτό είναι το Σχέδιο Α: δεν υπάρχει Σχέδιο Β), γεωοικονομικά οι Αμερικανοί εντείνουν το Νέο Μεγάλο Παιχνίδι: η απόγνωση εδώ ισχύει για την προσπάθεια ελέγχου των ενεργειακών διαδρόμων και καθορισμός της τιμής τους.

Η Ρωσία παραμένει αμέτοχη – καθώς συνεχίζει να επενδύει στο Pipelineistan (προς την Ασία). Να εδραιώσει τον πολυτροπικό Διεθνή Διάδρομο Μεταφορών Βορρά Νότου (INTSC), με βασικούς εταίρους την Ινδία και το Ιράν· και καθορίζει την τιμή της ενέργειας μέσω του ΟΠΕΚ+.

Ένας παράδεισος για ολιγαρχικούς πλιατσικολόγους

Οι Στράουσιοι/νεοσυντηρητικοί και οι νεοφιλελεύθεροι που διαπερνούν τον αγγλοαμερικανικό μηχανισμό πληροφοριών/ασφάλειας –de facto οπλισμένοι ιοί– δε θα υποχωρήσουν. Απλώς δεν έχουν την πολυτέλεια να χάσουν έναν ακόμη πόλεμο του ΝΑΤΟ – και επιπλέον εναντίον της «υπαρξιακής απειλής» της Ρωσίας.

Καθώς οι ειδήσεις από τα πεδία μάχης της Ουκρανίας υπόσχονται να είναι ακόμη πιο ζοφερές υπό τον Στρατηγό Χειμώνα, παρηγοριά τουλάχιστον μπορεί να βρεθεί στην πολιτιστική σφαίρα. Η επιλογή της Πράσινης Μετάβασης, καρυκευμένη σε μια τοξική ανάμεικτη σαλάτα με το ευγενικό ήθος της Silicon Valley, συνεχίζει να είναι ένα συνοδευτικό που προσφέρεται με το κύριο πιάτο: το Davos “Great Narrative”, πρώην Great Reset, που σήκωσε το άσχημο κεφάλι του, για άλλη μια φορά, στο G20 στο Μπαλί.

Αυτό μεταφράζεται ότι όλα πάνε καλά όσον αφορά το έργο Καταστροφή της Ευρώπης. Αποβιομηχανοποιήστε και να είστε ευτυχισμένοι. Ουράνιο τόξο-χορός σε κάθε ξυπνητήρι στην αγορά. και παγώστε καίγοντας ξύλα ευλογώντας τις «ανανεώσιμες» στον βωμό των ευρωπαϊκών αξιών.

Μια γρήγορη αναδρομή για να προσδιορίσουμε το σημείο που βρισκόμαστε είναι πάντα χρήσιμη.

Η Ουκρανία ήταν μέρος της Ρωσίας για σχεδόν τέσσερις αιώνες. Η ίδια η ιδέα της ανεξαρτησίας της επινοήθηκε στην Αυστρία κατά τη διάρκεια του Α' Παγκοσμίου Πολέμου με σκοπό την υπονόμευση του ρωσικού στρατού – και αυτό σίγουρα συνέβη. Η παρούσα «ανεξαρτησία» δημιουργήθηκε έτσι ώστε οι ντόπιοι τροτσκιστές ολιγάρχες να μπορούν να λεηλατήσουν το έθνος καθώς μια κυβέρνηση ευθυγραμμισμένη με τη Ρωσία επρόκειτο να κινηθεί εναντίον αυτών των ολιγαρχών.

Το πραξικόπημα του 2014 στο Κίεβο δημιουργήθηκε ουσιαστικά από τον Zbig «Grand Chessboard» Brzezinski για να παρασύρει τη Ρωσία σε ένα νέο αντάρτικο πόλεμο –όπως στο Αφγανιστάν– και ακολούθησαν εντολές στους πετρελαϊκούς haciendas του Κόλπου να συντρίψουν την τιμή του πετρελαίου. Η Μόσχα έπρεπε να προστατεύσει τους Ρωσόφωνους στην Κριμαία και το Ντονμπάς – και αυτό οδήγησε σε περισσότερες δυτικές κυρώσεις. Όλα ήταν ένα στήσιμο.

Για 8 χρόνια, η Μόσχα αρνιόταν να στείλει τον στρατό της ακόμη και στο Ντονμπάς ανατολικά του Δνείπερου (ιστορικά μέρος της Μητέρας Ρωσίας). Ο λόγος: να μη βαλτώσουμε σε άλλον πόλεμο παρτιζάνων. Η υπόλοιπη Ουκρανία, εν τω μεταξύ, λεηλατήθηκε από ολιγάρχες που υποστηρίζονταν από τη Δύση και βυθίστηκε σε μια οικονομική μαύρη τρύπα.

Η συλλογική Δύση επέλεξε σκόπιμα να μη χρηματοδοτήσει τη μαύρη τρύπα. Οι περισσότερες από τις ενέσεις του ΔΝΤ απλώς κλάπηκαν από τους ολιγάρχες και τα λάφυρα μεταφέρθηκαν έξω από τη χώρα. Αυτοί οι ολιγαρχικοί πλιατσικολόγοι «προστατεύονταν» φυσικά από τους συνήθεις ύποπτους.

Είναι πάντα σημαντικό να θυμόμαστε ότι μεταξύ 1991 και 1999 το ισοδύναμο του σημερινού πλούτου των νοικοκυριών της Ρωσίας κλάπηκε και μεταφέρθηκε στο εξωτερικό, κυρίως στο Λονδίνο. Τώρα οι ίδιοι συνήθεις ύποπτοι προσπαθούν να καταστρέψουν τη Ρωσία με κυρώσεις, καθώς ο «νέος Χίτλερ» Πούτιν σταμάτησε τη λεηλασία.

Η διαφορά είναι ότι το σχέδιο χρήσης της Ουκρανίας ως απλώς πιόνι στο παιχνίδι τους δε λειτουργεί.

Στο έδαφος, αυτό που έχει συμβεί μέχρι τώρα είναι κυρίως αψιμαχίες και μερικές πραγματικές μάχες. Όμως, με τη Μόσχα να συγκεντρώνει νέα στρατεύματα για μια χειμερινή επίθεση, ο ουκρανικός στρατός μπορεί να καταλήξει εντελώς νικημένος.

Η Ρωσία δε φαινόταν τόσο άσχημη – λαμβάνοντας υπόψη την αποτελεσματικότητα των επιδρομών πυροβολικού της με κιμαδομηχανή κατά οχυρών θέσεων της Ουκρανίας και τις πρόσφατες προγραμματισμένες υποχωρήσεις ή τον πόλεμο θέσεων, διατηρώντας χαμηλά τα θύματα ενώ συνθλίβει την ουκρανική δύναμη πυρός.

Η συλλογική Δύση πιστεύει πως κατέχει την πολεμική κάρτα πληρεξουσίου της Ουκρανίας. Η Ρωσία ποντάρει στην πραγματικότητα, όπου τα οικονομικά χαρτιά είναι τα τρόφιμα, η ενέργεια, οι πόροι, η ασφάλεια των πόρων και η σταθερή οικονομία.

Εν τω μεταξύ, σαν να μην χρειαζόταν η ενεργειακή αυτοκτονία ΕΕ να αντιμετωπίσει μια πυραμίδα δοκιμασιών, μπορούν σίγουρα να περιμένουν να χτυπήσουν την πόρτα τους τουλάχιστον 15 εκατομμύρια απελπισμένοι Ουκρανοί που δραπετεύουν από χωριά και πόλεις με μηδενική ηλεκτρική ενέργεια.

Ο σιδηροδρομικός σταθμός στο – προσωρινά κατειλημμένο – Kherson είναι ένα γραφικό παράδειγμα: οι άνθρωποι εμφανίζονται συνεχώς για να ζεσταθούν και να φορτίσουν τα smartphone τους. Η πόλη δεν έχει ρεύμα, δεν έχει θέρμανση και νερό.

Οι τρέχουσες ρωσικές τακτικές είναι το απόλυτο αντίθετο της στρατιωτικής θεωρίας της συγκεντρωμένης δύναμης που αναπτύχθηκε από τον Ναπολέοντα. Γι' αυτό η Ρωσία συσσωρεύει σοβαρά πλεονεκτήματα ενώ «ενοχλεί τη σκόνη σε ένα μπολ με φύλλα τριανταφυλλιάς».

Και φυσικά, «δεν έχουμε καν ξεκινήσει ακόμα».