Κρινιώ Καλογερίδου
Ο τελευταίος, άλλωστε, όπως και η ΕΕ (μέλος της οποίας είναι η Κύπρος), απέχει προ πολλού από οποιεσδήποτε σχετικές διεργασίες επίλυσης του Κυπριακού (λόγω προσήλωσής του στα τεκταινόμενα στο Ουκρανικό, προφανώς), με αποτέλεσμα να αλωνίζουν στα Κατεχόμενα οι Τούρκοι διαμορφώνοντας τετελεσμένα στα Βαρώσια (εποικισμός, εγκατάσταση βάσεων, αρπαγή περιοχών της ''νεκρής ζώνης'') και προϋποθέσεις οικειοποίησης της κυπριακής ΑΟΖ...
Οι συγκυρίες, δυστυχώς, είναι τέτοιες που κάνουν τους Τούρκους να τρίβουν τα χέρια τους στο θέμα αυτό έχοντας μόνιμη ''βακτηρία'' τους Βρετανούς, οι οποίοι κρύβονται πίσω απ' την προ μηνός επιστολή του κατοχικού καθεστώτος στα ΗΕ (με αίτημα τη σύναψη χωριστής συμφωνίας των Τουρκοκυπρίων με την ΟΥΝΦΙΚΥΠ), ενόψει της εξαμηνιαίας έκθεσης του Αντόνιο Γκουτέρες στο Συμβούλιο Ασφαλείας για ανανέωση της θητείας της Ειρηνευτικής Δύναμης του ΟΗΕ στην Κύπρο για ακόμα 6 μήνες.
Για άλλη μια φορά, παρασκηνιακά, οι Βρετανοί ''μπαίνουν'' με θράσος -- ως... ειδικοί, εν δυνάμει διαμεσολαβητές μεταξύ Ε/κ και Τ/κ -- στο θέμα επίλυσης του Κυπριακού, για να επηρεάσουν τον Γενικό Γραμματέα του ΟΗΕ υπέρ των τουρκικών συμφερόντων, με ανταλλάγματα προφανώς κάτω από το τραπέζι των βρώμικων λογαριασμών τους με την Τουρκία.
Η Λευκωσία, φυσικά, αντέδρασε αρνητικά -- δια του ΥΠΕΞ της -- στο αίτημα του κατοχικού καθεστώτος που είχε τις πλάτες των Βρετανών (βλ. τηλεφωνική συνομιλία Γιαννάκη Κασουλίδη- Κόλιν Στιούαρτ, ειδικού αντιπροσώπου του ΟΗΕ για το Κυπριακό).
Αλλά η αγγλική ανάμειξη με τις γνωστές υπόγειες μεθοδεύσεις της υπέρ των Τούρκων βάρυνε περαιτέρω το ήδη βαρύ κλίμα μεταξύ των δύο πλευρών (Ελληνοκυπρίων-Τουρκοκυπρίων) και ενέτεινε τη καχυποψία της Κύπρου προς τη Βρετανία.
Με τα δεδομένα αυτά, επόμενο είναι να περισσεύουν η κατήφεια και η απόγνωση από κυπριακής πλευράς, καθώς ο χρόνος μετράει αντίστροφα και με απίστευτη ραγδαιότητα σε βάρος των κυπριακών συμφερόντων, ενώ ο μονόδρομος των διακοινοτικών συνομιλιών που προτείνουν οι τρίτοι δεν οδηγεί πουθενά.
Πέρα απ' αυτό όμως, στο θλιβερό πισωγύρισμα που δημιουργεί δυσοίωνες προβλέψεις για το Κυπριακό, προστίθεται και ο άλυτος γρίφος της διαφθοράς στην Κύπρο. Της διαφθοράς του πολιτικού συστήματος, η οποία έχει αλώσει το κράτος και τους θεσμούς στο νησί, όπως πριν από κάποια χρόνια στην Ελλάδα (αν και δεν φτάσαμε να μιλάμε ακόμα στη χώρα μας για απόλυτο έλεγχό της...).
Επιπλέον, το πολιτικό σκηνικό στην Μεγαλόνησο είναι τουλάχιστον αποκαρδιωτικό, αφού -- από εποχής Τάσσου Παπαδόπουλου και εντεύθεν -- κανείς υποψήφιος για την Κυπριακή Προεδρία δεν μιλάει καθαρά και ξάστερα για εθνικά συμφέρουσα λύση του Κυπριακού, αφού η προτεινόμενη μέχρι τώρα από Ελλάδα και Κύπρο (αυτή της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας με μια κυριαρχία, μια ιθαγένεια και μια διεθνή εκπροσώπηση) δεν είναι, έστω και αν αποτελεί πρόταση του ΟΗΕ.
Ο εν λόγω Διεθνής Οργανισμός, άλλωστε, εκπέμπει αμφίσημα μηνύματα τελευταία. Μηνύματα μεροληψίας, ουσιαστικά, με το να μην προστατεύει με την οφειλόμενη αποφασιστικότητα τις αρχές δικαίου οι οποίες παραβιάζονται κατάφωρα από την Τουρκία.
Παραβιάζονται στην προσπάθειά της να επιβάλει τη διχοτόμηση της Κύπρου πότε με τον εποικισμό των Βαρωσίων και τις τουρκικές βάσεις στα Κατεχόμενα και πότε με την παραβίαση της κυπριακής ΑΟΖ απ' τα τουρκικά ερευνητικά σκάφη και γεωτρύπανα, ώστε -- σε δεύτερη φάση -- να επικυριαρχήσει και στο ελεύθερο τμήμα της Κυπριακής Δημοκρατίας.
Για να επανέλθω όμως στο θολό πολιτικό σκηνικό της Κύπρου και την προτεινόμενη από Ελλάδα και Κύπρο εθνικά ασύμφορη λύση της Διζωνικής Δικοινοτικής Ομοσπονδίας (που μπορεί να φαίνεται σωτήρια απέναντι σε εκείνην της τουρκικής διχοτόμησης, αλλά θα οδηγήσει σ' αυτήν προϊόντος του χρόνου), αρκεί να πω ότι η εικόνα των υποψηφίων-πρωταγωνιστών για την προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας μόνο σιγουριά δεν εκπέμπει γύρω απ' τις θέσεις τους στο Κυπριακό.
Όπερ σημαίνει ότι η πλειοψηφία, τουλάχιστον -- με μόνη εξαίρεση τον ανεξάρτητο Γιώργο Κολοκασίδη που τάχθηκε κατά της Διζωνικής -- θα φτάσει στις εκλογές με την πρόταση-λύση του ΟΗΕ η οποία στηρίζεται σε παλιό βρετανικό σχέδιο του 1957 (το οποίο...προσαρμόστηκε αργότερα στο πνεύμα του Κίσινγκερ) και έγινε αποδεκτό από τους Τούρκους.
Άρα Ελλάδα και Κύπρος προτείνουν -- μιας και δεν διαθέτουν διάθεση [;;;], έμπνευση [;;;] ή ικανότητα [;;;] να σχεδιάσουν μια εθνικά συμφέρουσα λύση για το παρόν και το μέλλον του Κυπριακού Ελληνισμού -- μια φιλοτουρκική βρετανο-αμερικανική λύση.
Λύση την οποία -- όπως άφησε να εννοηθεί ο Τούρκος ακαδημαϊκός (και καθηγητής, μεταξύ άλλων, πανεπιστημίου στα Κατεχόμενα) Δρ. Ερόλ Κεϊμάκ -- σε σεμινάριο στο Λονδίνο το 2017 με συνομιλητή τον πρώην πρέσβη της Κύπρου Δρ Μιχάλη Ατταλίδη και παρόντα τον τότε Ύπατο Αρμοστή της Κυπριακής Δημοκρατίας στο Λονδίνο Ευριπίδη Ευρυβιάδη -- οι Τούρκοι θα αποδεχθούν.
Θα την αποδεχθούν υποκρινόμενοι ότι υποχωρούν χάριν του διαλόγου, ενώ ήδη την έχουν σαν δεύτερη λύση στην τσέπη τους. Λύση που εξυπηρετεί κυρίαρχα την κατοχική δύναμη και έχει το... πλεονέκτημα για τους γείτονες ότι είναι ''αντίθετη με τα δημοκρατικά ιδεώδη'' και ''δεν συμβιβάζεται με τις Αρχές της Δημοκρατίας και τα ανθρώπινα δικαιώματα'', όπως είπε προ πενταετίας ο Κεϊμάκ...
Αν τελικά γίνουν πραγματικότητα όλα αυτά και με δεδομένη την υποτονική ελληνική στήριξη διαχρονικά (στην πράξη κι όχι στα λόγια) θα βγουν αληθινοί οι χειρότεροι φόβοι των ελληνόψυχων Κυπρίων (γιατί υπάρχουν και εκείνοι που σκέφτονται ανθελληνικά ταυτιζόμενοι με τα αγγλο-τουρκικά συμφέροντα) ότι θα έχουν τη μοίρα των Ελλήνων της Μικράς Ασίας.
Κι αν γίνει αυτό, ο Ελληνισμός θα θρηνήσει αργά ή γρήγορα άλλη μια Χαμένη Πατρίδα, αφού οι προτεινόμενες λύσεις για το Κυπριακό δεν διασφαλίζουν την διαιώνιση του Ελληνισμού στην Κύπρο. Και η Αθήνα -- έχοντας ρίξει όλο το βάρος στη διάσωση απ' το στόμα του ''λύκου'' της Θράκης και του Αιγαίου -- ποντιοπιλατίζει στο Κυπριακό αποδεχόμενη σαν λύση ανάγκης την πρόταση του ΟΗΕ για Διζωνική Δικοινοτική Ομοσπονδία.
Πρόταση παρόμοια, δυστυχώς, με εκείνην του Σχεδίου Ανάν την οποία απέρριψε το 2004 με διάγγελμά του στον κυπριακό λαό ο τότε Πρόεδρος της Κυπριακής Δημοκρατίας Τάσσος Παπαδόπουλος, την καταληκτική δήλωση του οποίου θα έπρεπε να έχουν πάντοτε κατά νου οι πολιτικοί εκπρόσωποι Ελλάδας και Κύπρου, γιατί δείχνει τον κύριο λόγο ακαταλληλότητας του Σχεδίου (ή παρεμφερών) και τον δρόμο που πρέπει να ακολουθήσει ο Ελληνισμός, ώστε να αποφύγει τις παγίδες του αδηφάγου εισβολέα και όσων παρασκηνιακά τον στηρίζουν:
-- [...] Παρέλαβα κράτος διεθνώς αναγνωρισμένο. Δεν θα παραδώσω ''κοινότητα'' χωρίς δικαίωμα λόγου διεθνώς και σε αναζήτηση κηδεμόνα. Και όλα αυτά έναντι κενών, παραπλανητικών, δήθεν, προσδοκιών. Έναντι της ανεδαφικής ψευδαίσθησης ότι η Τουρκία θα τηρήσει τις δεσμεύσεις της.
Αυτά τα αξέχαστα λόγια του αείμνηστου πρώην Προέδρου της Κύπρου πρέπει να έχουν στην καρδιά και τη σκέψη τους οι υποψήφιοι για την Προεδρία της Κυπριακής Δημοκρατίας. Γιατί, εμπνευσμένοι από αυτά, μπορούν να ενεργήσουν με αποφασιστικότητα υπέρ των συμφερόντων του Κυπριακού Ελληνισμού ο οποίος τελεί υπό την δαμόκλειο σπάθη νέας τουρκικής εισβολής.
Αυτά τα αξέχαστα λόγια πρέπει να έχουν ως παρακαταθήκη και οι πολιτικοί εκπρόσωποι της Ελλάδας, για να αποβάλουν τους φόβους και τους δισταγμούς που τους εμποδίζουν να δουν και να προτείνουν το εθνικά συμφερότερο σχέδιο για την Κύπρο.
''Στα πεδία των δισταγμών ασπρίζουν τα κόκκαλα εκατομμυρίων ανθρώπων οι οποίοι, στη χαραυγή της νίκης, σταμάτησαν να προχωρούν και κάθισαν να περιμένουν... Και, περιμένοντας, πέθαναν'', είχε πει ο πρώην Αμερικανός κυβερνήτης του Ιλινόι και μόνιμος αντιπρόσωπος των Ηνωμένων Πολιτειών στον ΟΗΕ το 1965, Αντλάι Στίβενσον.
Κι αυτή η στάση απραξίας και διστακτικότητας των πολιτικών μας ταγών δίνει αέρα στα πανιά της Τουρκίας, γιατί διευκολύνει και προωθεί τα υποχθόνια σχέδιά της κατά του Κυπριακού Ελληνισμού.
Στα πεδία των πολιτικών δισταγμών Ελλάδας και Κύπρου σήπεται, δυστυχώς, το Κυπριακό προς όφελος της Τουρκίας. Κι αν δεν αφυπνιστούν εθνικά οι ''φυλάσσοντες Θερμοπύλες'' σε Ελλάδα και Κύπρο με πρωτοβουλίες αναστροφής της πορείας ολέθρου, θα οδηγηθούμε νομοτελειακά στην τουρκοποίηση της Κυπριακής Δημοκρατίας...