Andrew Korybko / Παρουσίαση Freepen.gr
Ο ανώτερος Ουκρανός σύμβουλος Mikhail Podalyak ήταν τόσο υστερικός με αυτό το σενάριο την περασμένη Παρασκευή που κάλεσε δημοσίως τις ΗΠΑ και τους συμμάχους τους «να εξαπολύσουν χτυπήματα σε εγκαταστάσεις κατασκευής drones και βαλλιστικών πυραύλων [στο Ιράν]». Ακολούθησε λίγο αργότερα ο εκπρόσωπος της Ουκρανικής Πολεμικής Αεροπορίας Γιούρι Ιχνάτ, ο οποίος απαίτησε να καταστραφούν οι βαλλιστικοί πύραυλοι που εξακολουθούν να φτάνουν στη Ρωσία στις θέσεις εκτόξευσης εντός αυτής της γειτονικής χώρας προτού χρησιμοποιηθούν εναντίον της δικής του.
Θα πρέπει επίσης να αναφερθεί ότι οι ρητορικές κλιμακώσεις του Κιέβου συνέπεσαν με την υποτιθέμενη επιστροφή στην εξουσία του πρώην πρωθυπουργού του Ισραήλ Μπέντζαμιν Νετανιάχου μετά τις τελευταίες εκλογές στη χώρα του την 1η Νοεμβρίου. Ενώ δεν έχει ακόμη σχηματίσει κυβέρνηση, οι πιθανότητες είναι σίγουρα υπέρ του, κάτι που θα μπορούσε να μεταφραστεί σε κροταλισμό του Ισραήλ εναντίον του Ιράν για άλλη μια φορά, όπως αναμένει ένας από τους στενούς πολιτικούς του συμμάχους. Αυτό καθιστά ακόμη πιο περίεργο το γεγονός πως οι ΗΠΑ μόλις αντέκρουαν τους ισχυρισμούς του Κιέβου για την Ισλαμική Δημοκρατία.
Σε τελική ανάλυση, λίγοι θα μπορούσαν να προβλέψουν ότι η Αμερική δεν θα έβγαζε τόσο χαμηλούς καρπούς πληροφοριακού πολέμου αρνούμενη να δώσει ψεύτικη εμπιστοσύνη στους ισχυρισμούς πως το Ιράν μόλις έστειλε ένα σωρό βαλλιστικούς πυραύλους στη Ρωσία. Θα μπορούσε να έχει επιτύχει τρεις αφηγηματικούς στόχους ταυτόχρονα: την εσφαλμένη απεικόνιση αυτών των δύο ως τα λεγόμενα «κράτη απατεώνων», δημιουργία μεγαλύτερης αίσθησης επείγοντος για την ανάγκη αποστολής περισσότερης στρατιωτικής βοήθειας στο Κίεβο· και άνοιγμα του δρόμου για τον Νετανιάχου να ξαναρχίσει την παραδοσιακή του επίθεση εναντίον του Ιράν.
Μια πιθανή εξήγηση για την εκπληκτική απροθυμία της μπορεί να έχει να κάνει με την πρόσφατη αναφορά της Wall Street Journal ότι ο Σύμβουλος Εθνικής Ασφάλειας Τζέικ Σάλιβαν φέρεται να βρίσκεται σε κάποιου είδους συνομιλίες με Ρώσους αξιωματούχους για τη μείωση του κινδύνου. Εάν υπάρχει αλήθεια σε αυτή την αναφορά, τότε θα ήταν λογικό για τις ΗΠΑ να προχωρήσουν προσεκτικά, μη επεκτείνοντας αμέσως την αξιοπιστία στους ισχυρισμούς της Ουκρανίας και έτσι να κινδυνεύσουν να κάνουν τη Ρωσία να σκεφτεί ότι η Ουάσιγκτον μπορεί να είναι υπέρ των απειλούμενων χτυπημάτων του Κιέβου κατά των σημείων εκτόξευσης της.
Εάν η Μόσχα πίστευε πως η Ουάσιγκτον υποστήριξε αυτή την κλιμάκωση, τότε θα μπορούσε να ανησυχεί ότι οι ισχυρισμοί του Κιέβου για την αγορά ιρανικών βαλλιστικών πυραύλων θα μπορούσαν να την εκμεταλλευτούν ως πρόσχημα για τον εξοπλισμό του αντιπάλου της με πυραύλους μεγάλου βεληνεκούς που θα μπορούσαν να πλήξουν ευαίσθητες στρατιωτικές τοποθεσίες βαθιά στο εσωτερικό του έδαφος. Σε απάντηση, το Κρεμλίνο μπορεί να υπολογίσει ότι είναι καλύτερο να ληφθούν προληπτικά μέτρα, κλιμακώνοντας έτσι την ουκρανική σύγκρουση ακόμα κι αν αυτό δεν επιδίωξαν να κάνουν σκόπιμα ούτε η Ρωσία ούτε οι ΗΠΑ.
Το πρόβλημα είναι ότι το δίλημμα ασφαλείας μεταξύ αυτών των δύο σημαίνει ότι κανένας δεν εμπιστεύεται τον άλλον, γιατί τα δημόσια μηνύματα από τον έναν μπορούν εύκολα να παρερμηνευθούν από τον άλλον ως υπαινιγμοί για ορισμένες επικείμενες στρατιωτικές προθέσεις, ακόμη κι αν κοινοποιούνται μόνο για ιδιοτελή αφήγηση/ πολιτικούς σκοπούς. Ως απάντηση, ο δεύτερος μπορεί να αισθάνεται υποχρεωμένος να λάβει προληπτικά μέτρα προκειμένου να αποτρέψει αυτό που πιστεύουν πως είναι μια επικείμενη κλιμάκωση ή τουλάχιστον να δώσει στον εαυτό του ένα πλεονέκτημα όσο ακόμα μπορεί.
Αυτή η εικόνα βοηθά να κατανοήσουμε την απροσδόκητη άρνηση των ΗΠΑ να επεκτείνουν την αξιοπιστία στους ισχυρισμούς του Κιέβου για ιρανικούς βαλλιστικούς πυραύλους στη Ρωσία. Λαμβάνοντας υπόψη τις αναφερόμενες συνομιλίες αποστροφής κινδύνου στις οποίες υποτίθεται ότι εμπλέκονται η Ουάσιγκτον και η Μόσχα στα παρασκήνια, η πρώτη δεν ήθελε η δεύτερη να ερμηνεύσει οποιαδήποτε ιδιοτελή υποστήριξη των αξιώσεων του πληρεξούσιου της ως σήμα που υποδηλώνει την πρόθεσή της να κλιμακώσει τη σύγκρουση μέσω της αποστολή πυραύλων μεγάλου βεληνεκούς και σχετική έγκριση για να χτυπήσουν ρωσικές θέσεις εκτόξευσης στη συνέχεια.
Όπως και να έχει, οι στρατηγικοί υπολογισμοί των ΗΠΑ θα μπορούσαν τελικά να στραφούν προς την κατεύθυνση της επέκτασης της αξιοπιστίας στους ίδιους ισχυρισμούς του Κιέβου, αλλά προς το παρόν η Αμερική παραμένει απρόθυμη να το κάνει για τον λόγο που μόλις εξηγήθηκε. Από αυτή την παρατήρηση, μπορεί να γίνει αντιληπτό ότι η Ουάσιγκτον ανησυχεί για το ενδεχόμενο κλιμάκωσης της σύγκρουσης από τη Μόσχα, κάτι που και η τελευταία είναι απρόθυμη να κάνει, αλλά και πάλι δεν θα απέφευγε εάν θεωρούσε πως αυτό χρειαζόταν για να αμυνθεί προληπτικά από την επικείμενη απειλή.
Ενόψει του ερχόμενου χειμώνα εν μέσω της ενεργειακής κρίσης της Ουκρανίας και της αντεπίθεσης της Χερσώνας, για να μην αναφέρουμε την πιθανότητα οι Ρεπουμπλικάνοι να περιορίσουν τον πόλεμο αντιπροσώπων των ΗΠΑ, φαίνεται ότι η Ουάσιγκτον θέλει να αποφύγει οποιαδήποτε απροσδόκητη κλιμάκωση της σύγκρουσης προς το παρόν. Για το σκοπό αυτό, αρνήθηκε να εμπιστευτεί τους ισχυρισμούς του Κιέβου για ιρανικούς βαλλιστικούς πυραύλους στη Ρωσία και τη συνακόλουθη απαίτησή του να βομβαρδίσει σχετικές τοποθεσίες και στις δύο χώρες, κάτι που ήταν λογικό εκ των υστέρων.