Η αποτελεσματικότητα του Lobbying μεγαλώνει όταν λειτουργεί διακριτικά

PIRO4D / pixabay

Ακούμε καθημερινά να μιλάνε πολλοί για το Ελληνικό λόμπυ στις ΗΠΑ και πόσο αποτελεσματικό είναι, σε ότι αφορά την κατάθεση τροπολογιών και στην αλλαγή της Αμερικανικής πολιτικής υπέρ των Ελληνικών συμφερόντων.

Στέλιος Φενέκος, υποναύαρχος ε.α., πρόεδρος Κοινωνίας Αξιών

Και όντως είναι εξαιρετικά αποτελεσματικό, αλλά σε αυτό βοηθάνε και οι διεθνείς συγκυρίες και οι σημερινές σχέσεις της Τουρκίας με τις ΗΠΑ, που είναι γενικά σε δοκιμασία από την στιγμή που η Τουρκία πατάει σε δύο βάρκες μεταξύ ΗΠΑ και Ρωσίας.

Όμως το να υπερτονίζουμε την επιτυχία αυτή του Ελληνικού λόμπυ ως προς την επιρροή του στο Αμερικανικό πολιτικό σύστημα (οι ελληνικές οργανώσεις στις ΗΠΑ στο σύνολό τους δουλεύουν εξαιρετικά γι αυτό), δεν είναι και η εξυπνότερη επιλογή.

Μάλιστα στην εκφορά του λόγου τους κάποιοι εκπρόσωποι Ελληνικής οργάνωσης είπαν εν ολίγοις, ότι έχουμε τον Μενέντεζ και θα τον βάλουμε να υποστηρίξει τις Ελληνικές θέσεις (σε κάποιο βαθμό φταίει και η δυσκολία έκφρασης στην Ελληνική γλώσσα). Και σπεύδουν πολλά ΜΜΕ να υπερπροβάλλουν αυτήν την ρητορική.

Είναι Τεράστιο λάθος αυτό το ύφος δημοσιοποίησης.

Ο Μενέντεζ, ως πρόεδρος της Επιτροπής Διεθνών Σχέσεων της Αμερικανικής Γερουσίας, λειτουργεί και δρα για να υποστηρίξει τα Αμερικανικά συμφέροντα, τα οποία αυτήν την στιγμή παραλληλίζονται σε κάποιο βαθμό με τα Ελληνικά. 

Η οιαδήποτε επιρροή δεν μπορεί να ξεπερνάει τα όρια (του Αμερικανικού θεσμικού συστήματος που είναι θεμιτό), ώστε να μην θεωρηθεί ως χειραγώγηση.

Η υποστήριξη των Ελληνικών Οργανώσεων προς αυτόν πρέπει να γίνεται έχοντας αυτό στο μυαλό μας και οπωσδήποτε χωρίς αχρείαστη δημοσιότητα, με διακριτικότητα και χωρίς υπερβολές που αγγίζουν την έπαρση. 

Ο ανταγωνισμός και τα αντικρουόμενα συμφέροντα είναι πολλά και η αχρείαστη δημοσιότητα και η έπαρση συχνά τα κινητοποιούν αντιδραστικά. Και δεν είναι προς το συμφέρον μας να τα προκαλούμε.

Και έτσι πρέπει να το βλέπουμε, εάν δεν θέλουμε να αποδυναμώσουμε την φωνή Μενέντεζ (επίκεινται εκλογές και δεν ξέρουμε τι θα συμβεί) αλλά και όσων πολιτικών στις ΗΠΑ αντιλαμβάνονται ότι τα Αμερικανικά συμφέροντα παραλληλίζονται με τα Ελληνικά και τα υποστηρίζουν γι’ αυτόν το λόγο.  Θυμίζω ότι η ίδια υπερφίαλη προβολή έκανε κακό και στον Μάικλ Δουκάκη (περί κυριαρχίας της ορθοδοξίας κλπ) όταν έβαλε υποψηφιότητα για πρόεδρος των ΗΠΑ.

Εκτός όλων αυτών, η καλλιέργεια υπέρμετρων προσδοκιών (πόσο μάλλον όταν βασίζονται υπερβολικά σε ενέργειες άλλων με τους περιορισμούς και τους ανταγωνισμούς που έχουν) είναι κάκιστη για την εθνική υπόθεση, τόσο στο εσωτερικό όσο και στο εξωτερικό. 

Όλοι όσοι έχουν δημόσιο λόγο και εκπροσωπούν οργανωμένες προσπάθειες υποστήριξης των Ελληνικών συμφερόντων πρέπει να είναι εξαιρετικά προσεκτικοί, για να μην πέσουν σε τέτοια σφάλματα. 

Η “ύβρις”, με την κλασσική αντίληψη του όρου , ήταν και είναι η βασική παράμετρος υπονόμευσης των καλών προσπαθειών.