Ο Πόλεμος των Οικονομικών Διαδρόμων έχει εισέλθει σε ένα πυρακτωμένο, αχαρτογράφητο έδαφος: Τρομοκρατία των Αγωγών [Pipeline Terror].
Του Πέπε Εσκομπάρ - thecradle.co / Παρουσίαση Freepen.gr
Μια περίπλοκη στρατιωτική επιχείρηση – που απαιτούσε εξαντλητικό σχεδιασμό, πιθανώς με τη συμμετοχή πολλών παραγόντων – ανατίναξε τέσσερα ξεχωριστά τμήματα των αγωγών φυσικού αερίου Nord Stream (NS) και Nord Stream 2 (NS2) αυτή την εβδομάδα στα ρηχά νερά των στενών της Δανίας, στη Βαλτική Θάλασσα, κοντά στο νησί Bornholm.
Σουηδοί σεισμολόγοι υπολόγισαν ότι η ισχύς των εκρήξεων μπορεί να έφτανε το ισοδύναμο έως και 700 κιλών TNT. Τόσο το NS όσο και το NS2, κοντά στα ισχυρά ρεύματα γύρω από το Borholm, βρίσκονται στο βυθό της θάλασσας σε βάθος 60 μέτρων.
Οι σωλήνες είναι κατασκευασμένοι με οπλισμένο σκυρόδεμα από χάλυβα, ικανοί να αντέχουν την κρούση από τις άγκυρες αεροπλανοφόρου και είναι βασικά άφθαρτοι χωρίς σοβαρά εκρηκτικά γεμίσματα. Η επιχείρηση – που προκάλεσε δύο διαρροές κοντά στη Σουηδία και δύο κοντά στη Δανία – θα πρέπει να πραγματοποιήθηκε με τροποποιημένα υποβρύχια drones.
Κάθε έγκλημα συνεπάγεται κίνητρο. Η ρωσική κυβέρνηση ήθελε – τουλάχιστον μέχρι το σαμποτάζ – να πουλήσει πετρέλαιο και φυσικό αέριο στην ΕΕ. Η ιδέα πως η ρωσική υπηρεσία πληροφοριών θα καταστρέψει τους αγωγούς της Gazprom είναι πέρα για πέρα γελοία. Το μόνο που έπρεπε να κάνουν ήταν να κλείσουν τις βαλβίδες. Το NS2 δεν ήταν καν λειτουργικό, με βάση μια πολιτική απόφαση του Βερολίνου. Η ροή φυσικού αερίου στο NS παρεμποδίστηκε από τις δυτικές κυρώσεις. Επιπλέον, μια τέτοια πράξη θα σήμαινε ότι η Μόσχα θα χάσει το βασικό στρατηγικό μοχλό επί της ΕΕ.
Διπλωματικές πηγές επιβεβαιώνουν πως το Βερολίνο και η Μόσχα συμμετείχαν σε μυστική διαπραγμάτευση για την επίλυση τόσο των ζητημάτων των NS όσο και NS2. Έπρεπε λοιπόν να σταματήσουν – κανένας αποκλεισμός. Γεωπολιτικά, η οντότητα που είχε το κίνητρο να σταματήσει μια συμφωνία κρύβει μια πιθανή συμμαχία στον ορίζοντα μεταξύ Γερμανίας, Ρωσίας και Κίνας.
Ποιος το έκανε; [Whodunnit;]
Η πιθανότητα μιας «αμερόληπτης» έρευνας μιας τέτοιας μνημειώδους πράξης δολιοφθοράς –συντονισμένη από το ΝΑΤΟ, εξίσου – είναι αμελητέα. Θραύσματα από τα εκρηκτικά/υποβρύχια drones που χρησιμοποιήθηκαν για την επιχείρηση σίγουρα θα βρεθούν, αλλά τα στοιχεία ενδέχεται να παραβιαστούν. Τα δάχτυλα του Ατλαντικού κατηγορούν ήδη τη Ρωσία. Αυτό μας αφήνει με εύλογες υποθέσεις εργασίας.
Αυτή η υπόθεση είναι εξαιρετικά ορθή και φαίνεται να βασίζεται σε πληροφορίες από ρωσικές πηγές πληροφοριών. Φυσικά, η Μόσχα έχει ήδη μια αρκετά καλή ιδέα για το τι συνέβη (δορυφόροι και ηλεκτρονική παρακολούθηση λειτουργούν 24 ώρες το 24ωρο), αλλά δε θα το δημοσιοποιήσουν.
Η υπόθεση επικεντρώνεται στο Πολωνικό Ναυτικό και τις Ειδικές Δυνάμεις ως φυσικούς αυτουργούς (αρκετά εύλογο· η έκθεση προσφέρει πολύ καλές εσωτερικές λεπτομέρειες), τον αμερικανικό σχεδιασμό και την τεχνική υποστήριξη (εξαιρετικά εύλογο) και τη βοήθεια από τους στρατιώτες της Δανίας και της Σουηδίας (αναπόφευκτη, λαμβάνοντας υπόψη πως αυτό βρισκόταν πολύ κοντά στα χωρικά τους ύδατα, ακόμα κι αν λάμβανε χώρα σε διεθνή ύδατα).
Η υπόθεση συνδέεται τέλεια με μια συνομιλία με μια κορυφαία γερμανική πηγή πληροφοριών, η οποία είπε στο The Cradle ότι η Bundesnachrichtendienst (BND ή γερμανική υπηρεσία πληροφοριών) ήταν «έξαλλη» επειδή «δεν ήταν ενήμερη».
Φυσικά και δε θα ήταν. Αν η υπόθεση είναι σωστή, επρόκειτο για μια κραυγαλέα αντιγερμανική επιχείρηση, που κουβαλούσε τη δυνατότητα μετάστασης σε έναν ενδοΝΑΤΟϊκό πόλεμο.
Το πολυαναφερόμενο άρθρο 5 του ΝΑΤΟ – «μια επίθεση σε έναν από εμάς είναι επίθεση σε όλους μας» – προφανώς δε λέει τίποτα για επίθεση ΝΑΤΟ εναντίον ΝΑΤΟ. Μετά το τρύπημα του αγωγού, το ΝΑΤΟ εξέδωσε μια ήπια δήλωση «πιστεύοντας» ότι αυτό που συνέβη ήταν δολιοφθορά και θα «απαντήσει» σε οποιαδήποτε σκόπιμη επίθεση στην κρίσιμη υποδομή του. Το NS και το NS2, παρεμπιπτόντως, δεν αποτελούν μέρος της υποδομής του ΝΑΤΟ.
Η όλη επιχείρηση έπρεπε να εγκριθεί από Αμερικανούς και να αναπτυχθεί με το εμπορικό σήμα Divide and Rule [Διαίρει και Βασίλευε]. «Αμερικανοί» σε αυτή την περίπτωση σημαίνει τους Νεοσυντηρητικούς και τους Νεοφιλελεύθερους που διοικούν τον κυβερνητικό μηχανισμό στην Ουάσιγκτον, πίσω από το γεροντικό αναγνώστη τηλεπρομηθευτών.
Αυτή είναι μια κήρυξη πολέμου κατά της Γερμανίας και κατά των επιχειρήσεων και των πολιτών της ΕΕ – όχι ενάντια στη μηχανή του Καφκικού ευρωκράτη στις Βρυξέλλες. Μην κάνετε λάθος: το ΝΑΤΟ διοικεί τις Βρυξέλλες, όχι η επικεφαλής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής (EC) και λυσσασμένη Ρωσόφοβη Ούρσουλα φον ντερ Λάιεν, η οποία είναι απλώς μια ταπεινή υπηρέτρια του χρηματοπιστωτικού καπιταλισμού.
Δεν είναι περίεργο που οι Γερμανοί είναι απολύτως άφωνη. Κανείς από τη γερμανική κυβέρνηση, μέχρι στιγμής, δεν έχει πει κάτι ουσιαστικό.
Ο Πολωνικός διάδρομος
Μέχρι τώρα, διάφορες τάξεις φλυαρίας γνωρίζουν το tweet του πρώην υπουργού Άμυνας της Πολωνίας και νυν ευρωβουλευτή Radek Sirkorski: «Σας ευχαριστώ, ΗΠΑ». Αλλά γιατί να είναι στην πρώτη γραμμή η αδύναμη Πολωνία; Υπάρχει η αταβική ρωσοφοβία, ένας αριθμός πολύ περίπλοκων εσωτερικών πολιτικών λόγων, αλλά κυρίως, ένα συντονισμένο σχέδιο επίθεσης στη Γερμανία που στηρίζεται στη λυσσασμένη δυσαρέσκεια – συμπεριλαμβανομένων νέων αιτημάτων για αποζημιώσεις του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου.
Οι Πολωνοί, επιπλέον, φοβούνται πως με τη μερική επιστράτευση της Ρωσίας και τη νέα φάση της Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης (SMO) –που σύντομα θα μετατραπεί σε Αντιτρομοκρατική Επιχείρηση (CTO)– το ουκρανικό πεδίο μάχης θα κινηθεί προς τα δυτικά. Το ουκρανικό ηλεκτρικό φως και θέρμανση σίγουρα θα καταστραφούν. Εκατομμύρια νέοι πρόσφυγες στη δυτική Ουκρανία θα επιχειρήσουν να περάσουν στην Πολωνία.
Ταυτόχρονα, υπάρχει μια αίσθηση «νίκης» που αντιπροσωπεύεται από το μερικό άνοιγμα του αγωγού της Βαλτικής στη βορειοδυτική Πολωνία – σχεδόν ταυτόχρονα με το σαμποτάζ.
Μιλήστε για το timing. Ο Baltic Pipe θα μεταφέρει φυσικό αέριο από τη Νορβηγία στην Πολωνία μέσω Δανίας. Η μέγιστη χωρητικότητα είναι μόνο 10 δισεκατομμύρια κυβικά μέτρα, η οποία συμβαίνει να είναι δέκα φορές μικρότερη από τον όγκο που παρέχεται από το NS και το NS2. Επομένως, το Baltic Pipe μπορεί να είναι αρκετό για την Πολωνία, αλλά δεν έχει καμία αξία για άλλους πελάτες της ΕΕ.
Στο μεταξύ, η ομίχλη του πολέμου πυκνώνει κάθε λεπτό. Έχει ήδη τεκμηριωθεί ότι ελικόπτερα των ΗΠΑ πετούσαν πάνω από τους κόμβους σαμποτάζ μόλις πριν από λίγες ημέρες, πως ένα βρετανικό «ερευνητικό» σκάφος περιπλανιόταν στα ύδατα της Δανίας από τα μέσα Σεπτεμβρίου· ότι το ΝΑΤΟ έκανε tweet σχετικά με τη δοκιμή «νέων μη επανδρωμένων συστημάτων στη θάλασσα» την ίδια ημέρα της δολιοφθοράς. Για να μην αναφέρουμε ότι το Der Spiegel δημοσίευσε μια εκπληκτική έκθεση με τίτλο «Η CIA προειδοποίησε τη γερμανική κυβέρνηση για επιθέσεις στους αγωγούς της Βαλτικής Θάλασσας», πιθανώς ένα έξυπνο παιχνίδι για εύλογη άρνηση.
Το ρωσικό υπουργείο Εξωτερικών ήταν κοφτερό σαν ξυράφι: «Το περιστατικό έλαβε χώρα σε περιοχή που ελέγχεται από τις αμερικανικές υπηρεσίες πληροφοριών». Ο Λευκός Οίκος αναγκάστηκε να «διευκρινίσει» πως ο πρόεδρος Τζο Μπάιντεν –σε ένα βίντεο του Φεβρουαρίου που έχει γίνει viral– δεν υποσχέθηκε να καταστρέψει το NS2. υποσχέθηκε ότι «δε θα επιτρέψει» να λειτουργήσει. Το Υπουργείο Εξωτερικών των ΗΠΑ δήλωσε ότι η ιδέα πως εμπλέκονται οι ΗΠΑ είναι «παράλογη».
Εναπόκειτο στον εκπρόσωπο του Κρεμλίνου, Ντμίτρι Πεσκόφ, να προσφέρει μια καλή δόση πραγματικότητας: η ζημιά στους αγωγούς αποτελούσε «μεγάλο πρόβλημα» για τη Ρωσία, χάνοντας ουσιαστικά τις οδούς εφοδιασμού της με φυσικό αέριο προς την Ευρώπη. Και οι δύο γραμμές NS2 ήταν γεμάτες αέριο και –κυρίως– ήταν προετοιμασμένες να το παραδώσουν στην Ευρώπη. Αυτός είναι ο Πεσκόφ που παραδέχεται κρυφά πως οι διαπραγματεύσεις με τη Γερμανία ήταν σε εξέλιξη.
Ο Πεσκόφ πρόσθεσε, «αυτό το αέριο είναι πολύ ακριβό και τώρα όλο ανεβαίνει στον αέρα». Τόνισε ξανά πως ούτε η Ρωσία ούτε η Ευρώπη είχαν να κερδίσουν κάτι από το σαμποτάζ, ειδικά η Γερμανία. Αυτή την Παρασκευή, θα πραγματοποιηθεί ειδική συνεδρίαση του Συμβουλίου Ασφαλείας του ΟΗΕ για το σαμποτάζ, που καλείται από τη Ρωσία.
Η επίθεση των Straussians
Τώρα για τη Μεγάλη εικόνα. Η Τρομοκρατία των Αγωγών είναι μέρος μιας επίθεσης του Στράουσι, που οδηγεί τη διάσπαση της Ρωσίας και της Γερμανίας στο απόλυτο επίπεδο (όπως το βλέπουν). Ο Leo Strauss and the Conservative Movement in America: A Critical Appraisal, από τον Paul E. Gottfried (Cambridge University Press, 2011) απαιτείται ανάγνωση για την κατανόηση αυτού του φαινομένου.
Ο Leo Strauss, ο γερμανοεβραίος φιλόσοφος που δίδαξε στο Πανεπιστήμιο του Σικάγο, βρίσκεται στη ρίζα αυτού που αργότερα, με πολύ στρεβλό τρόπο, έγινε το Δόγμα Wolfowitz, που γράφτηκε το 1992 ως Defence Planning Guidance, το οποίο καθόρισε «την αποστολή της Αμερικής στην τη μεταψυχροπολεμική εποχή».
Το δόγμα Wolfowitz πηγαίνει κατευθείαν στο θέμα: οποιοσδήποτε πιθανός ανταγωνιστής της ηγεμονίας των ΗΠΑ, ειδικά «προηγμένα βιομηχανικά έθνη» όπως η Γερμανία και η Ιαπωνία, πρέπει να συντριβεί. Η Ευρώπη δεν πρέπει ποτέ να ασκεί κυριαρχία: «Πρέπει να είμαστε προσεκτικοί για να αποτρέψουμε την εμφάνιση ενός αμιγώς ευρωπαϊκού συστήματος ασφαλείας που θα υπονόμευε το ΝΑΤΟ, και ιδιαίτερα την ολοκληρωμένη στρατιωτική δομή διοίκησης του».
Γρήγορη προώθηση στο νόμο περί Δανεισμού-Μίσθωσης για την Άμυνα της Ουκρανίας για τη Δημοκρατία, που εγκρίθηκε μόλις πριν από πέντε μήνες. Διαπιστώνει ότι το Κίεβο έχει δωρεάν γεύμα όταν πρόκειται για όλους τους μηχανισμούς ελέγχου των όπλων. Όλα αυτά τα ακριβά όπλα μισθώνονται από τις ΗΠΑ στην ΕΕ για να σταλούν στην Ουκρανία. Το πρόβλημα είναι πως ό,τι και να συμβεί στο πεδίο της μάχης, τελικά, η ΕΕ θα πρέπει να πληρώσει τους λογαριασμούς.
Ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Blinken και η υπασπιστής του, Victoria "F**k the EU" Nuland, είναι Straussians, τώρα εντελώς απελευθερωμένοι, έχοντας εκμεταλλευτεί το μαύρο κενό στο Λευκό Οίκο. Ως έχει, υπάρχουν τουλάχιστον τρία διαφορετικά «σιλό» ισχύος σε μια διαλυμένη Ουάσιγκτον. Για όλους τους Straussians, μια αυστηρή δικομματική επιχείρηση, που ενώνει αρκετούς υψηλού προφίλ συνήθεις υπόπτους, η καταστροφή της Γερμανίας είναι πρωταρχικής σημασίας.
Μια σοβαρή υπόθεση εργασίας τους τοποθετεί πίσω από τις εντολές για τη διεξαγωγή του τρόμου στον αγωγό. Το Πεντάγωνο αρνήθηκε κατηγορηματικά οποιαδήποτε ανάμειξη στο σαμποτάζ. Υπάρχουν μυστικά πίσω κανάλια μεταξύ του Γραμματέα του Συμβουλίου Ασφαλείας της Ρωσίας Νικολάι Πατρούσεφ και του συμβούλου Εθνικής Ασφάλειας των ΗΠΑ Τζέικ Σάλιβαν.
Και αντιφρονούσες πηγές Beltway ορκίζονται πως η CIA επίσης δεν είναι μέρος αυτού του παιχνιδιού. Η ατζέντα του Λάνγκλεϊ θα ήταν να αναγκάσει τους Straussians να υποχωρήσουν από τη Ρωσία που ενσωματώνει εκ νέου τη Νοβοροσίγια και να επιτρέψουν στην Πολωνία και την Ουγγαρία να καταβροχθίσουν ό,τι θέλουν στη Δυτική Ουκρανία πριν ολόκληρη η κυβέρνηση των ΗΠΑ πέσει σε ένα μαύρο κενό.
Ελάτε να με δείτε στην Ακρόπολη
Στη Μεγάλη Σκακιέρα, η σύνοδος κορυφής του Οργανισμού Συνεργασίας της Σαγκάης (SCO) στη Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν πριν από δύο εβδομάδες υπαγόρευσε το πλαίσιο του πολυπολικού κόσμου μπροστά. Σε συνδυασμό με τα δημοψηφίσματα για την ανεξαρτησία σε DPR, LPR, Χερσώνα και Ζαπορόζιε, τα οποία ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν θα ενσωματώσει επίσημα στη Ρωσία, πιθανώς ήδη από την Παρασκευή.
Με το παράθυρο ευκαιρίας να κλείνει γρήγορα για μια σημαντική προώθηση στο Κίεβο πριν από τις πρώτες αναταραχές ενός κρύου χειμώνα και τη μερική επιστράτευση της Ρωσίας σύντομα για να εισέλθει στον ανανεωμένο SMO και να προσθέσει τον γενικευμένο δυτικό πανικό, η Τρομοκρατία των Αγωγών τουλάχιστον θα είχε την «αξία» της στερεοποίησης μιας τακτικής νίκης του Στράουσι: Γερμανία και Ρωσία μοιραία χώρισαν.
Ωστόσο, το χτύπημα θα είναι αναπόφευκτο – με απροσδόκητους τρόπους – ακόμη και όταν η Ευρώπη γίνεται ολοένα και πιο ουκρανοποιημένη και ακόμη και πολωνοποιημένη: μια εγγενώς νεοφασιστική, αδίστακτη μαριονέτα των ΗΠΑ ως αρπακτικών, όχι ως εταίρων. Ελάχιστοι σε όλη την ΕΕ δεν έχουν υποστεί αρκετή πλύση εγκεφάλου για να καταλάβουν πώς διαμορφώνεται η Ευρώπη για την τελική πτώση.
Ο πόλεμος, από εκείνους τους Straussians που έχουν εγκλωβιστεί στο Βαθύ Κράτος – νεοσυντηρητικοί και νεοφιλελεύθεροι εξίσου – δε θα υποχωρήσει. Είναι ένας πόλεμος ενάντια στη Ρωσία, την Κίνα, τη Γερμανία και διάφορες ευρασιατικές δυνάμεις. Η Γερμανία μόλις έπεσε. Η Κίνα παρατηρεί επί του παρόντος, προσεκτικά. Και η Ρωσία –πυρηνική και υπερηχητική– δε θα εκφοβιστεί.
Ο μεγάλος της ποίησης Κ.Π. Καβάφης στο Περιμένοντας τους Βάρβαρους έγραψε «Και τώρα τι θα γίνει με εμάς, χωρίς κανέναν βάρβαρο; Αυτοί οι άνθρωποι ήταν κάποιου είδους λύση». Οι βάρβαροι δεν είναι προ των πυλών, ούτε πια. Βρίσκονται μέσα στη χρυσή Ακρόπολη τους.