Alexas_Fotos / pixabay |
Του Στρατή Μαζίδη
Η κοινωνία μας είναι ένα ανερμάτιστο μείγμα. Τις τελευταίες δεκαετίες μαθαίνει στην εύκολη κονόμα, στο να εκμεταλλεύεται το διπλανό ενώ ηθικά μυήθηκε με τη βοήθεια των ΜΜΕ στη νοοτροπία της κλειδαρότρυπας και του πως θα προσεγγίζει το συνάνθρωπο ως ένα κομμάτι κρέας. Ποια πρότυπα προβάλλονται; Προσέξτε λίγο τις μισές αναρτήσεις των ΜΜΕ τι περιεχόμενο έχουν.
Σε απλά λόγια δεν έχουμε αξίες, ιδανικά και κόκκινες γραμμές. Δεν έχουμε ηθικούς φραγμούς.
Ο παιδοβιαστής-μαστροπός, διαβάζουμε στα ρεπορτάζ ότι εξέδιδε το παιδί λέγοντας πως είναι 16 ετών και ορφανή.
Αυτό είναι ακόμη πιο φρικτό. Πιο αηδιαστικό. Πιο τρομακτικό. Δεκάδες άνθρωποι είδαν μια μικρή που τους γυάλισε, πολλοί εξ αυτών παντρεμένοι με παιδιά στην ηλικία της και όλοι πήγαν στο αυτοκίνητο μαζί της για λίγα λεπτά εκτόνωσης. Κανείς, μα κανείς δεν είπε, 16 ετών ορφανή, να τη βοηθήσουμε ρε παιδιά. Να την τραβήξουμε έξω από την κόλαση που την έριξαν. Απεναντίας, μάλλον τους βόλεψε διότι κανείς δε θα τους ζητούσε ευθύνες.
Στους 240-50-60 κι όσοι ακόμη έρθουν στη φόρα..."πελάτες", δε βρέθηκε ένας που έστω στο παρά πέντε ξυπνώντας από το λήθαργο της λαγνείας να δώσει ένα χαστούκι στον εαυτό του και να βοηθήσει το "16χρονο ορφανό κορίτσι", όπως το παρουσίαζε ο μαστροπός.
Αλλά...αυτή είναι η κοινωνία μας. Παρέλυσε από πάνω μέχρι κάτω. Όποιο σημείο και να δοκιμάσεις, δεν αντιδρά. Πόσες άραγε ακόμη 12χρονες και 12χρονοι να υπάρχουν που ζουν μια παρόμοια κόλαση; Με πόσα τέρατα άραγε να διασταυρωθήκαμε όλα αυτά τα χρόνια αλλά δεν το πήραμε είδηση;