Πέπε Εσκομπάρ - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Γεγονότα: Οι ρωσικές δυνάμεις αποσύρθηκαν από την επικράτεια του Χάρκοβο στην αριστερή όχθη του ποταμού Oskol, όπου είναι τώρα περιχαρακωμένες. Η γραμμή Kharkov-Donetsk-Lugansk φαίνεται να είναι σταθερή. Το Κράσνι Λίμαν απειλείται, πολιορκείται από ανώτερες ουκρανικές δυνάμεις, αλλά όχι θανατηφόρα.
Κανείς –ούτε η Μαρία Ζαχάροβα, η σύγχρονη γυναικεία έκδοση του Ερμή, ο αγγελιοφόρος των Θεών– δεν ξέρει τι σχεδιάζει το Ρωσικό Γενικό Επιτελείο (RGS), σε αυτήν την περίπτωση και σε όλες τις άλλες. Αν λένε ότι το κάνει, λένε ψέματα.
Ως έχει, αυτό που μπορεί να συναχθεί με εύλογο βαθμό βεβαιότητας είναι ότι μια γραμμή - Svyatogorsk-Krasny Liman-Yampol-Belogorovka - μπορεί να αντέξει αρκετά με τις σημερινές φρουρές τους μέχρι να μπορέσουν οι νέες ρωσικές δυνάμεις να εισέλθουν και να αναγκάσουν τους Ουκρανούς να γυρίσουν πίσω από τη γραμμή Seversky Donets.
Όλη η κόλαση λύθηκε – ουσιαστικά – για το γιατί συνέβη το Kharkov. Οι λαϊκές δημοκρατίες και η Ρωσία δεν είχαν ποτέ αρκετούς άνδρες για να υπερασπιστούν μια πρώτη γραμμή μήκους 1.000 χιλιομέτρων. Ολόκληρες οι δυνατότητες πληροφοριών του ΝΑΤΟ το παρατήρησαν – και επωφελήθηκαν από αυτό.
Δεν υπήρχαν Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις σε αυτούς τους οικισμούς: μόνο η Rosgvardia, και αυτή δεν είναι εκπαιδευμένη να πολεμά στρατιωτικές δυνάμεις. Το Κίεβο επιτέθηκε με πλεονέκτημα περίπου 5 προς 1. Οι συμμαχικές δυνάμεις υποχώρησαν για να αποφύγουν την περικύκλωση. Δεν υπάρχουν απώλειες ρωσικών στρατευμάτων επειδή δεν υπήρχαν ρωσικά στρατεύματα στην περιοχή.
Αναμφισβήτητα αυτό μπορεί να ήταν εφάπαξ. Οι δυνάμεις του Κιέβου που διευθύνονται από το ΝΑΤΟ απλά δεν μπορούν να επαναλάβουν οπουδήποτε στο Donbass, ή στο Kherson ή στη Μαριούπολη. Όλα αυτά προστατεύονται από ισχυρές, τακτικές μονάδες του ρωσικού στρατού.
Είναι πρακτικά δεδομένο ότι αν οι Ουκρανοί παραμείνουν γύρω από το Kharkov και το Izyum θα κονιορτοποιηθούν από το τεράστιο ρωσικό πυροβολικό. Ο στρατιωτικός αναλυτής Konstantin Sivkov υποστηρίζει πως «οι περισσότεροι έτοιμοι για μάχη σχηματισμοί των Ενόπλων Δυνάμεων της Ουκρανίας είναι τώρα προσγειωμένοι (…) καταφέραμε να τους παρασύρουμε στο ύπαιθρο και τώρα τους καταστρέφουμε συστηματικά».
Οι ουκρανικές δυνάμεις που διοικούνται από το ΝΑΤΟ, στοιβαγμένες με μισθοφόρους του ΝΑΤΟ, είχαν περάσει 6 μήνες αποθησαυρίζοντας εξοπλισμό και κρατώντας εκπαιδευμένα περιουσιακά στοιχεία ακριβώς για αυτή την στιγμή στο Kharkov – ενώ έστελναν είδη άνδρες μιας χρήσης σε μια τεράστια μηχανή κοπής κρέατος. Θα είναι πολύ δύσκολο να συντηρηθεί μια γραμμή συναρμολόγησης σημαντικών βασικών περιουσιακών στοιχείων για να βγάλει ξανά κάτι παρόμοιο.
Οι επόμενες μέρες θα δείξουν εάν το Kharkov και το Izyum συνδέονται με μια πολύ μεγαλύτερη ώθηση του ΝΑΤΟ. Η διάθεση στην ελεγχόμενη από το ΝΑΤΟ ΕΕ πλησιάζει το Desperation Row. Υπάρχει μεγάλη πιθανότητα αυτή η αντεπίθεση να σημαίνει πως το ΝΑΤΟ μπαίνει για τα καλά στον πόλεμο, ενώ επιδεικνύει αρκετά ισχνή εύλογη άρνηση: το πέπλο της – ψεύτικης – μυστικότητας δεν μπορεί να συγκαλύψει την παρουσία «συμβούλων» και μισθοφόρων σε όλο το φάσμα.
Η αποκομμουνοποίηση ως αποενεργοποίηση
Η Ειδική Στρατιωτική Επιχείρηση (SMO), εννοιολογικά, δεν αφορά την κατάκτηση εδάφους καθεαυτή: είναι, ή ήταν, μέχρι στιγμής, για την προστασία των Ρωσόφωνων πολιτών στα κατεχόμενα, άρα αποστρατιωτικοποίηση και αποναζιστικοποίηση.
Αυτή η ιδέα μπορεί να πρόκειται να τροποποιηθεί. Και εκεί εντάσσεται η επίπονη, δύσκολη συζήτηση για την επιστράτευση της Ρωσίας. Ωστόσο, ακόμη και μια μερική επιστράτευση μπορεί να μην είναι απαραίτητη: αυτό που χρειάζεται είναι εφεδρείες για να επιτρέψουν στις συμμαχικές δυνάμεις να καλύψουν τις οπίσθιες/αμυντικές γραμμές. Οι σκληροπυρηνικοί μαχητές του είδους της ομάδας Kadyrov θα συνέχιζαν να παίζουν επιθετικά.
Είναι αναμφισβήτητο πως τα ρωσικά στρατεύματα έχασαν έναν στρατηγικά σημαντικό κόμβο στο Izyum. Χωρίς αυτό, η πλήρης απελευθέρωση του Donbass γίνεται σημαντικά πιο δύσκολη.
Ωστόσο, για τη συλλογική Δύση, της οποίας το κουφάρι κρύβεται μέσα σε μια τεράστια φούσκα προσομοιωτών, είναι τα psyops που έχουν πολύ μεγαλύτερη σημασία από μια μικρή στρατιωτική προέλαση: έτσι όλο αυτό το κέφι για την Ουκρανία που μπορεί να διώξει τους Ρώσους από ολόκληρο το Χάρκοβο σε τέσσερις μόνο ημέρες – ενώ είχαν 6 μήνες για να απελευθερώσουν το Ντονμπάς, και δεν το έκαναν.
Έτσι, σε όλη τη Δύση, η επικρατούσα αντίληψη – που υποκινείται μανιωδώς από ειδικούς στους ψυχοπαθείς – είναι ότι ο ρωσικός στρατός χτυπήθηκε από αυτό το «χτύπημα σφυριού» και δύσκολα θα ανακάμψει.
Το Kharkov ήταν πολύτιμο - καθώς ο Στρατηγός Χειμώνας είναι στη γωνία. Το ζήτημα της Ουκρανίας υπέφερε ήδη από κόπωση της κοινής γνώμης και η μηχανή της προπαγάνδας χρειαζόταν μια ώθηση για να λιπανθεί η γραμμή οπλισμού πολλών δισεκατομμυρίων δολαρίων.
Ωστόσο, το Kharkov μπορεί να ανάγκασε το χέρι της Μόσχας να αυξήσει τον επιλογέα πόνου. Αυτό έγινε μέσω μερικών καλά τοποθετημένων κ. Kinzhals (πύραυλοι) που εγκατέλειψαν τη Μαύρη Θάλασσα και την Κασπία για να παρουσιάσουν τις επαγγελματικές τους κάρτες στους μεγαλύτερους θερμοηλεκτρικούς σταθμούς στη βορειοανατολική και κεντρική Ουκρανία (το μεγαλύτερο μέρος της ενεργειακής υποδομής βρίσκεται στα νοτιοανατολικά).
Η μισή Ουκρανία έχασε ξαφνικά ρεύμα και νερό. Τα τρένα σταμάτησαν. Εάν η Μόσχα αποφασίσει να εξαλείψει όλους τους μεγάλους υποσταθμούς της Ουκρανίας ταυτόχρονα, το μόνο που χρειάζεται είναι μερικοί πύραυλοι για να συντρίψει ολοκληρωτικά το ουκρανικό ενεργειακό δίκτυο – προσθέτοντας ένα νέο νόημα στην «αποκομμουνοποίηση»: απενεργοποίηση.
Σύμφωνα με μια ανάλυση εμπειρογνωμόνων , «αν καταστραφούν μετασχηματιστές 110-330 kV, τότε δεν θα είναι σχεδόν ποτέ δυνατό να τεθεί σε λειτουργία (…) Και αν αυτό συμβεί τουλάχιστον σε 5 υποσταθμούς ταυτόχρονα, τότε όλα τελείωσαν . Πέτρινη εποχή για πάντα».
Ο Ρώσος κυβερνητικός αξιωματούχος Marat Bashirov ήταν πολύ πιο πολύχρωμος: «Η Ουκρανία βυθίζεται στον 19ο αιώνα. Εάν δεν υπάρχει ενεργειακό σύστημα, δε θα υπάρχει ουκρανικός στρατός. Το θέμα είναι ότι ο στρατηγός Volt ήρθε στον πόλεμο, ακολουθούμενος από τον στρατηγό Moroz («παγετός»)».
Και κάπως έτσι θα μπορούσαμε να εισέλθουμε επιτέλους σε έδαφος «πραγματικού πολέμου» – όπως στο περιβόητο αστείο του Πούτιν ότι «δεν έχουμε καν ξεκινήσει τίποτα ακόμα».
Μια οριστική απάντηση θα έρθει από το RSG τις επόμενες ημέρες.
Για άλλη μια φορά, μαίνεται μια φλογερή συζήτηση για το τι θα κάνει στη συνέχεια η Ρωσία (το RGS, άλλωστε, είναι ανεξερεύνητο, εκτός από τον Yoda Patrushev).
Το RGS μπορεί να επιλέξει ένα σοβαρό στρατηγικό χτύπημα του τύπου αποκεφαλισμού αλλού – όπως στην αλλαγή του θέματος προς το χειρότερο (για το ΝΑΤΟ).
Μπορεί να επιλέξει την αποστολή περισσότερων στρατευμάτων για την προστασία της πρώτης γραμμής (χωρίς μερική επιστράτευση).
Και πάνω από όλα μπορεί να διευρύνει την εντολή του SMO – καταλήγοντας στην ολοκληρωτική καταστροφή της υποδομής μεταφορών/ενέργειας της Ουκρανίας, από πεδία φυσικού αερίου έως θερμοηλεκτρικούς σταθμούς, υποσταθμούς και κλείσιμο πυρηνικών σταθμών.
Λοιπόν, θα μπορούσε πάντα να είναι ένας συνδυασμός όλων των παραπάνω: μια ρωσική εκδοχή του Σοκ και του Δέους – δημιουργώντας μια άνευ προηγουμένου κοινωνικο-οικονομική καταστροφή. Αυτό έχει ήδη τηλεγραφηθεί από τη Μόσχα: μπορούμε να σας επαναφέρουμε στη Λίθινη Εποχή ανά πάσα στιγμή και σε λίγες ώρες (πλάγια γράμματα δικά μου). Οι πόλεις σας θα υποδεχτούν τον στρατηγό Χειμώνα με μηδενική θέρμανση, παγωμένο νερό, διακοπές ρεύματος και χωρίς συνδεσιμότητα.
Αντιτρομοκρατική επιχείρηση
Όλα τα βλέμματα είναι στραμμένα στο εάν τα «κέντρα απόφασης» –όπως στο Κίεβο– ενδέχεται να έχουν σύντομα μια επίσκεψη από πυραύλους Kinzhal. Αυτό θα σήμαινε ότι η Μόσχα είχε αρκετούς. Αλλά δεν είμαστε εκεί - ακόμα. Διότι για έναν κατεξοχήν διπλωματικό Πούτιν το πραγματικό παιχνίδι περιστρέφεται γύρω από αυτές τις προμήθειες φυσικού αερίου στην ΕΕ, αυτό το ασήμαντο παιχνίδι της αμερικανικής εξωτερικής πολιτικής.
Ο Πούτιν σίγουρα γνωρίζει πως το εσωτερικό μέτωπο δέχεται κάποια πίεση. Αρνείται έστω και μερική επιστράτευση. Ένας τέλειος δείκτης του τι μπορεί να συμβεί τον χειμώνα είναι τα δημοψηφίσματα σε απελευθερωμένα εδάφη. Η οριακή ημερομηνία είναι η 4η Νοεμβρίου – Η Ημέρα Εθνικής Ενότητας, μια μνήμη που καθιερώθηκε το 2004 για να αντικαταστήσει τον εορτασμό της Οκτωβριανής επανάστασης.
Με την ένταξη αυτών των εδαφών στη Ρωσία, οποιαδήποτε ουκρανική αντεπίθεση θα χαρακτηριζόταν ως πράξη πολέμου εναντίον περιοχών που είναι ενσωματωμένες στη Ρωσική Ομοσπονδία. Όλοι ξέρουν τι σημαίνει αυτό.
Μπορεί τώρα να είναι οδυνηρά προφανές ότι όταν η συλλογική Δύση διεξάγει πόλεμο – υβριδικό και κινητικό, με τα πάντα, από μαζικές πληροφορίες μέχρι δορυφορικά δεδομένα και ορδές μισθοφόρων – εναντίον σας, και εσείς επιμένετε στη διεξαγωγή μιας θολά καθορισμένης Ειδικής Στρατιωτικής Επιχείρησης (SMO), μπορεί να είστε έτοιμοι για κάποιες δυσάρεστες εκπλήξεις.
Έτσι, το καθεστώς SMO μπορεί να πρόκειται να αλλάξει: είναι βέβαιο ότι θα γίνει αντιτρομοκρατική επιχείρηση.
Αυτός είναι ένας υπαρξιακός πόλεμος. Μια υπόθεση do or die. Ο αμερικανικός γεωπολιτικός / γεωοικονομικός στόχος, για να το λέμε ωμά, είναι να καταστρέψει τη ρωσική ενότητα, να επιβάλει αλλαγή καθεστώτος και να λεηλατήσει όλους αυτούς τους τεράστιους φυσικούς πόρους. Οι Ουκρανοί δεν είναι τίποτα άλλο παρά τροφή για κανόνια: σε ένα είδος διεστραμμένου ριμέικ της Ιστορίας, τα σύγχρονα ισοδύναμα της πυραμίδας των κρανίων που ο Τιμούρ συγκέντρωσε σε 120 πύργους όταν ισοπέδωσε τη Βαγδάτη το 1401.
Αν μπορεί να πάρει ένα «χτύπημα σφυριού» για να ξυπνήσει ο RSG. Αργά παρά αργότερα, τα γάντια – βελούδινα και άλλα – θα σβήσουν. Έξοδος από το καθεστώς SMO. Μπείτε στον πόλεμο.
