 |
| pixabay |
Ray McGovern - antiwar.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Οι περισσότεροι Αμερικανοί αγνοούν την πραγματικότητα ότι τα δυτικά μέσα ενημέρωσης ανήκουν και λειτουργούν από τις ίδιες εταιρείες που αποκομίζουν τεράστια κέρδη βοηθώντας να πυροδοτήσουν μικρούς πολέμους και στη συνέχεια διακινώντας τα απαραίτητα όπλα. Οι εταιρικοί ηγέτες και οι ελίτ με μανδύα Ivy, που έχουν εκπαιδευτεί να πιστεύουν στην «εξαιρετικότητα» των ΗΠΑ, βρίσκουν τη κερδοφορία και τη λάμψη πολύ προσοδοφόρα για να μπορούν να σκέφτονται ευθέως. Εξαπατούν τον εαυτό τους και πιστεύουν pvw (α) οι ΗΠΑ δεν μπορούν να χάσουν έναν πόλεμο. (β) η κλιμάκωση μπορεί να βαθμονομηθεί και ο ευρύτερος πόλεμος μπορεί να περιοριστεί στην Ευρώπη· και (γ) Η Κίνα μπορεί να αναμένεται απλώς να μείνει στο περιθώριο. Η στάση, συνειδητά ή ασυνείδητα, "Να μην ανησυχείτε. Και, σε κάθε περίπτωση, η τύχη και η λάμψη αξίζουν το ρίσκο".
Τα μέσα ενημέρωσης ξέρουν επίσης pvw μπορούν πάντα να βγάλουν τους πεθαμένους ρωσόφοβους για να «εξηγήσουν», για παράδειγμα, γιατί οι Ρώσοι είναι «σχεδόν γενετικά οδηγημένοι» να κάνουν το κακό (James Clapper, πρώην διευθυντής της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών και τώρα προσληφθείς γνώστης CNN)· ή Fiona Hill (πρώην αξιωματικός της Εθνικής Υπηρεσίας Πληροφοριών για τη Ρωσία), η οποία επιμένει «Ο Πούτιν θέλει να εκδιώξει τις Ηνωμένες Πολιτείες από την Ευρώπη… Όπως θα μπορούσε να το έθετε: «Αντίο, Αμερική. Μην αφήσετε την πόρτα να σας χτυπήσει στην έξοδο».
Ελλείψει μιας θαυματουργής εμφάνισης καθαρότερων κεφαλιών με λιγότερο απογοητευμένη στάση απέναντι στα βασικά συμφέροντα της Ρωσίας στην Ουκρανία και της Κίνας στην Ταϊβάν, οι ιστορικοί που επιζούν για να καταγράψουν τον πόλεμο τώρα στο κατώφλι μας θα τον περιγράψουν ως αποτέλεσμα ύβρις και βλακείας. Οι αντικειμενικοί ιστορικοί μπορεί ακόμη και να σημειώσουν ότι ένας από τους συναδέλφους τους – ο καθηγητής John Mearsheimer – το κατάλαβε από την αρχή, όταν εξήγησε στο τεύχος του φθινοπώρου του 2014 στο Foreign Affairs «Γιατί για την κρίση στην Ουκρανία φταίει η Δύση».
Η ιστορικός Barbara Tuchman αναφέρθηκε στο είδος της κατάστασης που αντιμετωπίζει ο κόσμος στην Ουκρανία στο βιβλίο της «The March of Folly: From Troy to Vietnam». (Αν ζούσε, σίγουρα θα το είχε ενημερώσει για να λάβει υπόψη το Ιράκ, το Αφγανιστάν, τη Συρία και την Ουκρανία). Η Tuchman έγραψε:
"Η Ξύλινη κεφαλή… παίζει έναν αξιοσημείωτα μεγάλο ρόλο στην κυβέρνηση. Συνίσταται στην αξιολόγηση μιας κατάστασης με όρους προκαθορισμένων σταθερών αντιλήψεων, ενώ αγνοεί ή απορρίπτει τυχόν αντίθετα σημάδια. Ενεργεί σύμφωνα με την επιθυμία, ενώ δεν επιτρέπει στον εαυτό της να εκτρέπεται από τα γεγονότα"
Έξι χρόνια (και συνεχίζοντας) πλύσης εγκεφάλου
Χάρη στα μέσα ενημέρωσης των ΗΠΑ, ένα πολύ μικρό ποσοστό Αμερικανών γνωρίζει ότι: Πριν από 14 χρόνια, ο τότε πρέσβης των ΗΠΑ στη Ρωσία (σημερινός διευθυντής της CIA) Ουίλιαμ Μπερνς προειδοποιήθηκε από τον Ρώσο υπουργό Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ πως η Ρωσία μπορεί να χρειαστεί να παρέμβει στην Ουκρανία, εάν γινόταν μέλος του ΝΑΤΟ. Η Γραμμή Θέματος της 1ης Φεβρουαρίου 2008 της Πρεσβείας της Μόσχας του Μπερνς ( #182) στην Ουάσιγκτον καθιστά σαφές ότι ο πρέσβης Μπερνς δεν μάσησε τα λόγια του Λαβρόφ. η γραμμή θέματος ανέφερε: "Nyet σημαίνει nyet: οι κόκκινες γραμμές της διεύρυνσης του ΝΑΤΟ της Ρωσίας".
Έτσι, οι υπεύθυνοι χάραξης πολιτικής της Ουάσιγκτον έλαβαν προειδοποίηση, με πολύ συγκεκριμένους όρους, για την κόκκινη γραμμή της Ρωσίας σχετικά με την ένταξη της Ουκρανίας στο ΝΑΤΟ. Ωστόσο, στις 3 Απριλίου 2008, μια σύνοδος κορυφής του ΝΑΤΟ στο Βουκουρέστι ισχυρίστηκε: "Το ΝΑΤΟ χαιρετίζει τις ευρωατλαντικές φιλοδοξίες της Ουκρανίας και της Γεωργίας για ένταξη στο ΝΑΤΟ. Συμφωνήσαμε σήμερα ότι αυτές οι χώρες θα γίνουν μέλη του ΝΑΤΟ".
Πριν από 8 χρόνια, στις 22 Φεβρουαρίου 2014, οι ΗΠΑ ενορχήστρωσαν ένα πραξικόπημα στο Κίεβο – που δικαίως χαρακτηρίστηκε «το πιο κραυγαλέο πραξικόπημα στην ιστορία», στο βαθμό που είχε ήδη παρουσιαστεί στο YouTube 18 ημέρες πριν . Αναγνωρίστηκε ονομαστικά από τη Βοηθό Υπουργό Εξωτερικών των ΗΠΑ Βικτόρια Νούλαντ στη συνομιλία που δημοσιοποιήθηκε στο YouTube με τον πρεσβευτή των ΗΠΑ στο Κίεβο, και κάλεσε αμέσως την Ουκρανία να ενταχθεί στο ΝΑΤΟ.
Πριν από 6 χρόνια, τον Ιούνιο του 2016, ο Ρώσος Πρόεδρος Βλαντιμίρ Πούτιν είπε στους δυτικούς δημοσιογράφους την ανησυχία του ότι οι λεγόμενες εγκαταστάσεις αντιβαλλιστικών πυραύλων στη Ρουμανία και την Πολωνία θα μπορούσαν να μετατραπούν σε μια νύχτα για να φιλοξενήσουν επιθετικούς πυραύλους κρούσης που αποτελούν απειλή για τις πυρηνικές δυνάμεις της Ρωσίας. (Δείτε αυτό το μοναδικό βίντεο, με αγγλικούς υπότιτλους, από το 37ο λεπτό έως το 49ο). Υπάρχει μια άμεση αναλογία με την κουβανική πυραυλική κρίση του 1962, όταν η Μόσχα έβαλε επιθετικούς πυραύλους στην Κούβα και ο Πρόεδρος Τζον Κένεντι αντέδρασε έντονα στην υπαρξιακή απειλή που μας αποτελούσε.
Στις 21 Δεκεμβρίου 2021, ο Πρόεδρος Πούτιν είπε στους ανώτερους στρατιωτικούς ηγέτες του:
"Είναι εξαιρετικά ανησυχητικό το γεγονός πως στοιχεία του παγκόσμιου αμυντικού συστήματος των ΗΠΑ αναπτύσσονται κοντά στη Ρωσία. Οι εκτοξευτές Mk 41, που βρίσκονται στη Ρουμανία και πρόκειται να αναπτυχθούν στην Πολωνία, είναι προσαρμοσμένοι για την εκτόξευση των πυραύλων κρούσης Tomahawk. Εάν αυτή η υποδομή συνεχιστεί, και εάν τα πυραυλικά συστήματα των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ αναπτυχθούν στην Ουκρανία , ο χρόνος πτήσης τους στη Μόσχα θα είναι μόνο 7–10 λεπτά ή ακόμη και πέντε λεπτά για υπερηχητικά συστήματα. Αυτή είναι μια τεράστια πρόκληση για εμάς, για την ασφάλειά μας».
Στις 30 Δεκεμβρίου 2021, ο Μπάιντεν και ο Πούτιν μίλησαν τηλεφωνικά κατόπιν επείγοντος αιτήματος του Πούτιν. Η ανάγνωση του Κρεμλίνου ανέφερε:
"Ο Τζόζεφ Μπάιντεν τόνισε ότι η Ρωσία και οι ΗΠΑ μοιράζονται μια ιδιαίτερη ευθύνη για τη διασφάλιση της σταθερότητας στην Ευρώπη και σε ολόκληρο τον κόσμο και ότι η Ουάσιγκτον δεν είχε καμία πρόθεση να αναπτύξει επιθετικά όπλα κρούσης στην Ουκρανία". Ο Γιούρι Ουσάκοφ, κορυφαίος σύμβουλος εξωτερικής πολιτικής του Πούτιν, επεσήμανε πως αυτός ήταν επίσης ένας από τους στόχους που ήλπιζε να επιτύχει η Μόσχα με τις προτάσεις της για εγγυήσεις ασφαλείας προς τις ΗΠΑ και το ΝΑΤΟ.
Στις 12 Φεβρουαρίου 2022, ο Ουσάκοφ ενημέρωσε τα μέσα ενημέρωσης για την τηλεφωνική συνομιλία μεταξύ Πούτιν και Μπάιντεν νωρίτερα εκείνη την ημέρα.
«Η κλήση ήταν ως συνέχεια της… τηλεφωνικής συνομιλίας της 30ης Δεκεμβρίου… Ο Ρώσος Πρόεδρος κατέστησε σαφές ότι οι προτάσεις του Προέδρου Μπάιντεν δεν αφορούσαν πραγματικά τα κεντρικά, βασικά στοιχεία των πρωτοβουλιών της Ρωσίας ούτε σε σχέση με τη μη επέκταση του ΝΑΤΟ, ή μη ανάπτυξη οπλικών συστημάτων κρούσης στο ουκρανικό έδαφος … Σε αυτά τα θέματα, δεν λάβαμε καμία ουσιαστική απάντηση».
Στις 24 Φεβρουαρίου 2022, η Ρωσία εισέβαλε στην Ουκρανία.
Απρόκλητα;
Οι ΗΠΑ επιμένουν πως η εισβολή της Ρωσίας ήταν «απρόκλητη». Τα κατεστημένα μέσα επαναφέρουν ευσυνείδητα αυτή τη γραμμή, ενώ κρατούν τους Αμερικανούς στο σκοτάδι σχετικά με γεγονότα (όχι απόψεις) όπως περιγράφονται (και προέρχονται) παραπάνω. Οι περισσότεροι Αμερικανοί είναι εξίσου ευκολόπιστοι στα μέσα ενημέρωσης όπως και πριν από 20 χρόνια, όταν τους είπαν ότι υπήρχαν όπλα μαζικής καταστροφής στο Ιράκ. Απλώς το πήραν με πίστη. Ούτε τα ένοχα μέσα εξέφρασαν τύψεις – ή λίγη αμηχανία.
Ο αείμνηστος Fred Hiatt, ο οποίος ήταν αρχισυντάκτης στην Washington Post, είναι ένα χαρακτηριστικό παράδειγμα. Σε μια συνέντευξη στο Columbia Journalism Review [ CJR , Μάρτιος/Απρίλιος 2004] σχολίασε:
«Αν κοιτάξετε τα editorial που γράψαμε ενόψει του πολέμου, δηλώνουμε ως ξεκάθαρο γεγονός ότι [ο Σαντάμ Χουσεΐν] έχει όπλα μαζικής καταστροφής». «Αν αυτό δεν είναι αλήθεια, θα ήταν καλύτερα να μην το πω».
(Ο μέντοράς μου στη δημοσιογραφία, Robert Parry, είχε να πει αυτό για την παρατήρηση του Hiatt. "Ναι, αυτή είναι μια κοινή αρχή της δημοσιογραφίας, πως αν κάτι δεν είναι πραγματικό, δεν πρέπει να δηλώνουμε με σιγουριά ότι είναι").
Τώρα είναι χειρότερα. Η Ρωσία δεν είναι Ιράκ. Και ο Πούτιν έχει δαιμονοποιηθεί τόσο πολύ τα τελευταία έξι χρόνια που οι άνθρωποι τείνουν να πιστεύουν όπως ο Τζέιμς Κλάπερ ότι υπάρχει κάτι γενετικό που κάνει τους Ρώσους κακούς. Το "Russia-gate" ήταν μεγάλο κόλπο (και, τώρα, αποδεδειγμένα), αλλά ούτε αυτό το ξέρουν οι Αμερικανοί. Οι συνέπειες της παρατεταμένης δαιμονοποίησης είναι εξαιρετικά επικίνδυνες – και θα γίνουν ακόμη πιο επικίνδυνες τις επόμενες εβδομάδες, καθώς οι πολιτικοί αγωνίζονται να είναι οι ισχυρότεροι για να αντιταχθούν και να αντιμετωπίσουν την «απρόκλητη» επίθεση της Ρωσίας στην Ουκρανία.
Το πρόβλημα
Ο χιουμοριστής Will Rogers είχε δίκιο:
"Το πρόβλημα δεν είναι αυτό που ξέρουν οι άνθρωποι. Είναι αυτό που ξέρουν οι άνθρωποι ότι δεν είναι έτσι· αυτό είναι το πρόβλημα".