 |
| REUΤΕRS/ΑΙex Κraus |
Eamon McKinney - strategic-culture.org / Παρουσίαση Freepen.gr
Με το μακρύ καυτό ευρωπαϊκό καλοκαίρι τώρα πίσω τους, οι πολίτες της Ευρώπης ξεσηκώνονται σε τεράστιους αριθμούς διαμαρτυρίας ενάντια στις κυβερνήσεις τους. Ενώ οι εθνικοί ηγέτες συνεχίζουν να δίνουν διαλέξεις στο λαό τους για τις απαραίτητες θυσίες που πρέπει να κάνουν για να στηρίξουν την Ουκρανία, όλο και λιγότεροι συμφωνούν μαζί τους. Με τα ραγδαία αυξανόμενα κόστη διαβίωσης και την προοπτική ενός χειμώνα χωρίς ζέστη, η οργή εναντίον των εθνικών κυβερνήσεων φτάνει γρήγορα σε οριακό σημείο. Η Γερμανία, η Γαλλία, η Τσεχική Δημοκρατία, η Αυστρία και η Ιταλία έχουν γίνει μάρτυρες τεράστιων οργισμένων διαδηλώσεων που πανικοβάλλουν σοβαρά τις κυβερνήσεις τους. Στο βαθμό που πολλοί προσπαθούν τώρα να υποχωρήσουν και να αναζητήσουν λύσεις εκτός των οδηγιών της ΕΕ, η Ουγγαρία και η Σερβία αρνήθηκαν να ρυμουλκήσουν τη γραμμή του κόμματος και έχουν εξασφαλίσει τα ενεργειακά τους συμφέροντα με τη Ρωσία.
Η Γερμανία ήταν ο κύριος οικονομικός ωφελούμενος της ΕΕ και χρησιμοποίησε τη σημαντική επιρροή της για να επιβάλει σκληρούς όρους στα ασθενέστερα κράτη της ΕΕ, ιδίως στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ισπανία. Όπως είναι λογικό, αυτές οι χώρες είναι απρόθυμες να μοιραστούν τα ενεργειακά τους αποθέματα με μια χώρα που τους έδειξε ελάχιστη συμπόνια μετά την οικονομική κρίση του 2008. Οι γερμανικές βιομηχανίες επωφελούνται από την ενέργεια χαμηλού κόστους από τη Ρωσία εδώ και χρόνια, γεγονός που έχει συμβάλει σημαντικά στην παγκόσμια ανταγωνιστικότητά τους. Ανυπομονούσε με ενθουσιασμό για τον αγωγό Nord Stream 2 μέχρι που η Αμερική επενέβη και ανάγκασε την ακύρωσή του. Τώρα οι γερμανικοί ενεργειακοί γίγαντες επιδιώκουν κυβερνητικά προγράμματα διάσωσης για να αποφύγουν τη χρεοκοπία, ο άλλοτε κυρίαρχος μεταποιητικός τομέας αντιμετωπίζει πλήρη καταστροφή εκτός και αν επιτευχθεί ταχεία προσέγγιση με τη Ρωσία. Ακόμη και σε αυτό το απίθανο γεγονός, η ζημιά στη γερμανική οικονομία έχει ήδη συμβεί και η ανάρρωση θα χρειαστεί χρόνια.
Με το μακρύ καυτό ευρωπαϊκό καλοκαίρι τώρα πίσω τους, οι πολίτες της Ευρώπης ξεσηκώνονται σε τεράστιους αριθμούς διαμαρτυρίας ενάντια στις κυβερνήσεις τους. Ενώ οι εθνικοί ηγέτες συνεχίζουν να δίνουν διαλέξεις στο λαό τους για τις απαραίτητες θυσίες που πρέπει να κάνουν για να στηρίξουν την Ουκρανία, όλο και λιγότεροι συμφωνούν μαζί τους. Με τα ραγδαία αυξανόμενα κόστη διαβίωσης και την προοπτική ενός χειμώνα χωρίς ζέστη, η οργή εναντίον των εθνικών κυβερνήσεων φτάνει γρήγορα σε οριακό σημείο. Η Γερμανία, η Γαλλία, η Τσεχική Δημοκρατία, η Αυστρία και η Ιταλία έχουν γίνει μάρτυρες τεράστιων οργισμένων διαδηλώσεων που πανικοβάλλουν σοβαρά τις κυβερνήσεις τους. Στο βαθμό που πολλοί προσπαθούν τώρα να υποχωρήσουν και να αναζητήσουν λύσεις εκτός των οδηγιών της ΕΕ, η Ουγγαρία και η Σερβία αρνήθηκαν να ρυμουλκήσουν τη γραμμή του κόμματος και έχουν εξασφαλίσει τα ενεργειακά τους συμφέροντα με τη Ρωσία.
Η Γερμανία ήταν ο κύριος οικονομικός ωφελούμενος της ΕΕ και χρησιμοποίησε τη σημαντική επιρροή της για να επιβάλει σκληρούς όρους στα ασθενέστερα κράτη της ΕΕ, ιδίως στην Ελλάδα, την Ιρλανδία, την Ιταλία, την Πορτογαλία και την Ισπανία. Όπως είναι λογικό, αυτές οι χώρες είναι απρόθυμες να μοιραστούν τα ενεργειακά τους αποθέματα με μια χώρα που τους έδειξε ελάχιστη συμπόνια μετά την οικονομική κρίση του 2008. Οι γερμανικές βιομηχανίες επωφελούνται από την ενέργεια χαμηλού κόστους από τη Ρωσία εδώ και χρόνια, γεγονός που έχει συμβάλει σημαντικά στην παγκόσμια ανταγωνιστικότητά τους. Ανυπομονούσε με ενθουσιασμό για τον αγωγό Nord Stream 2 μέχρι που η Αμερική επενέβη και ανάγκασε την ακύρωσή του. Τώρα οι γερμανικοί ενεργειακοί γίγαντες επιδιώκουν κυβερνητικά προγράμματα διάσωσης για να αποφύγουν τη χρεοκοπία, ο άλλοτε κυρίαρχος μεταποιητικός τομέας αντιμετωπίζει πλήρη καταστροφή εκτός και αν επιτευχθεί ταχεία προσέγγιση με τη Ρωσία. Ακόμη και σε αυτό το απίθανο γεγονός, η ζημιά στη γερμανική οικονομία έχει ήδη συμβεί και η ανάρρωση θα χρειαστεί χρόνια.
Σε μια ευρέως διανεμημένη ομιλία, η Γερμανίδα υπουργός Εξωτερικών Annalena Baerbock (η οποία, δεν αποτελεί έκπληξη, είναι άλλη μια απόφοιτος του WEF) είπε ότι θα σταθεί στο πλευρό της Ουκρανίας ανεξάρτητα από το τι πιστεύουν οι Γερμανοί ψηφοφόροι. Μια πιο ειλικρινής μετάφραση θα ήταν πως υποστηρίζει την ατζέντα των παγκοσμιοποιητών του WEF και ότι τα συμφέροντα του γερμανικού λαού δε λαμβάνονται υπόψη. Αν έδινε δεκάρα για τον ουκρανικό ή τον γερμανικό λαό, θα προσπαθούσε να σταματήσει τον πόλεμο, αλλά η ειρήνη και η διατήρηση των ευρωπαϊκών ζωών δεν είναι οι στόχοι. Όσο αποκρουστική κι αν είναι η δήλωσή της, απηχούσε ακριβώς τα αισθήματα όλων των ηγετών της ΕΕ, εκπροσωπεί τέλεια την εκλογική της περιφέρεια, αλλά αυτή η εκλογική περιφέρεια δεν είναι ο γερμανικός λαός, είναι οι παγκοσμιοποιητές.
Ένα παράδειγμα του πόσο γελοία ανίκανη και αποκομμένη από την πραγματικότητα είναι η ΕΕ μπορεί να βρεθεί στην έκκλησή τους για ανώτατο όριο τιμών στις ρωσικές εισαγωγές ενέργειας. Το πώς ακριβώς πιστεύουν ότι θα ανταποκριθεί η Ρωσία σε αυτό απαιτεί να τους πιστώσουμε μηδενική σκέψη, όπως σωστά επεσήμαναν πολλά έθνη, η Ρωσία απλώς θα σταματήσει όλες τις προμήθειες ενέργειας. Πολλοί, μεταξύ των οποίων και ο Γάλλος Μακρόν, ζήτησε περιορισμό τιμών σε όλες τις εισαγωγές ενέργειας, όχι μόνο στις ρωσικές. Ενώ η Αμερική είναι μια χαρά με ένα ευρωπαϊκό ανώτατο όριο τιμών στη ρωσική ενέργεια, αντιτίθεται σθεναρά σε αυτό στις εισαγωγές ενέργειας από τις ΗΠΑ. Η καταστροφή της πολύτιμης φίλης και συμμάχου της Ευρώπης είναι μια χαρά για την Αμερική, αρκεί να υπάρχει ένα δολάριο από αυτή.
Ενώ οι ολοένα και πιο θυμωμένοι πολίτες απαιτούν από τις κυβερνήσεις τους να θέσουν τα εθνικά τους συμφέροντα πάνω από αυτά της Ουκρανίας, χάνουν σε μεγάλο βαθμό την ουσία. Τα συμφέροντα της Ουκρανίας δε λαμβάνονταν ποτέ υπόψη, η σύγκρουση αφορούσε πάντα την εμμονή της Αμερικής με την καταστροφή μιας ανερχόμενης Ρωσίας. Ο λαός της Ουκρανίας είναι απλώς παράπλευρη ζημία σε αυτό που ουσιαστικά είναι ένας ακόμη πόλεμος τραπεζιτών για τα συμφέροντα των οικονομικών δυνάμεων της Παγκοσμιοποίησης. Καθώς οι Ευρωπαίοι αρχίζουν τώρα καθυστερημένα να καταλαβαίνουν, θεωρούνται επίσης περισσότερη παράπλευρη ζημία στην προώθηση αυτής της παγκοσμιοποίησης. Κανένας από τους ευρωπαίους ηγέτες δεν έχει λύσεις για την κρίση στην οποία με τόσο ενθουσιασμό οδήγησαν τις χώρες τους μόλις πριν από λίγους μήνες. Το κρύο ντους και το σπαρτιατικό ενεργειακό δελτίο δεν είναι οι λύσεις στο πρόβλημα που θέλει να ακούσει ο κόσμος. Το κήρυγμα ότι πρέπει να θυσιάσουν το μέλλον τους για την Ουκρανία λειτουργεί καλύτερα τους ζεστούς καλοκαιρινούς μήνες παρά τον επικείμενο κρύο, πολύ κρύο ευρωπαϊκό χειμώνα. Οι κοινοτοπίες από τους ηγέτες-μαριονέτα του Klaus Schwab δεν πρόκειται να κατευνάσουν πια τους πεινασμένους Ευρωπαίους. Ένας βίαιος χειμώνας δυσαρέσκειας είναι αναπόφευκτος για την Ευρώπη, καθώς οι θερμοκρασίες θα πέφτουν, η ζέστη θα αυξηθεί ενάντια στους πολιτικούς που ξεπούλησαν τα συμφέροντα των χωρών τους στους παγκοσμιοποιητές. Μπορούμε να περιμένουμε να δούμε τις κυβερνήσεις να πέφτουν σε όλη την Ευρώπη καθώς η δημόσια οργή θα γίνεται ανεξέλεγκτη.
Ο πανικός δε γίνεται αισθητός μόνο στους ευρωπαϊκούς κύκλους, οι ΗΠΑ ανησυχούν επίσης βαθιά για τη δύναμη της ευρωπαϊκής ενότητας ή μάλλον για την έλλειψή της. Ο Μπάιντεν έχει καλέσει σε περισσότερες από μία περιπτώσεις τους Ευρωπαίους να παραμείνουν ενωμένοι στον πόλεμο αντιπροσώπων κατά της Ρωσίας. Ο Μπάιντεν ανησυχεί πως οποιαδήποτε εκτροπή από τις κυρώσεις του εναντίον της Ρωσίας θα προκαλέσει διάσπαση στο μπλοκ. Μια σπάνια στιγμή διαύγειας από τον γεροντικό Πρόεδρο των ΗΠΑ. Οι ΗΠΑ παρακολουθούν πολύ στενά την αναταραχή στην Ευρώπη. Κατά την εξέταση των αποτελεσμάτων της χειροτεχνίας της, θα μπορούσε να παρατηρήσει ότι ενώ μεταξύ των δυτικών ηγετών μαριονετών πράγματι αυξάνονται τα κατάγματα, η ενότητα μεταξύ των λαών των ευρωπαϊκών εθνών δυναμώνει μόνο από κοινού. Η πρόσφατη διαμαρτυρία των αγροτών στην Ολλανδία υποστηρίχθηκε από αγρότες από όλα τα ευρωπαϊκά έθνη σε μια επίδειξη αληθινής ενότητας ενάντια στην ατζέντα της Παγκοσμιοποίησης. Ένα ενοποιημένο διασυνοριακό, αντικυβερνητικό κίνημα δεν είναι η ευρωπαϊκή ενότητα που είχαν κατά νου ο Μπάιντεν ή οι πολεμοκάπηλοι του ΝΑΤΟ. Θα διαπιστώσουν πως ο έλεγχος διεφθαρμένων ευρωπαίων πολιτικών της Παγκοσμιοποίησης είναι ευκολότερος από τον έλεγχο εκατομμυρίων θυμωμένων, ψυχρών και πεινασμένων πολιτών.
Η δαιμονοποίηση του Πούτιν ως ο συγγραφέας όλων των δεινών της Ευρώπης μπορεί να λειτούργησε στην αρχή της σύγκρουσης, αλλά όχι περισσότερο. Καμία από τις πολλές διαδηλώσεις που γίνονται μάρτυρες δεν έχει στόχο τον Πούτιν ή τη Ρωσία, ο στόχος της οργής είναι σθεναρά ενάντια στις κυβερνήσεις που ξεπούλησαν την κυριαρχία των εθνών τους σε μια παγκοσμιοποιητική / αμερικανική ελίτ. Είναι πιθανό ο Πούτιν να είναι πιο δημοφιλής μεταξύ των Ευρωπαίων από ό,τι οι ανίκανες μαριονέτες που φέρνουν τις χώρες τους στο χώμα. Ενώ ο Πούτιν έχει σταματήσει τώρα τη ροή ενέργειας στην Ευρώπη, έχει ακόμα περισσότερα χαρτιά να παίξει. Ουράνιο, λιπάσματα και τρόφιμα, μεταξύ πολλών άλλων βασικών ειδών, εξακολουθούν να παρέχονται στην Ευρώπη, προς το παρόν. Η καταστροφή της Ευρώπης δεν είναι προς το συμφέρον της Ρωσίας, ο Πούτιν δεν κατηγορεί τους ανθρώπους, απλώς ελπίζει πως θα ξυπνήσουν και θα αναγνωρίσουν τον αληθινό εχθρό.
Οι επόμενοι μήνες θα είναι μια περίοδος τεράστιας αναταραχής στην Ευρώπη, τα μεγάλα δεινά είναι αναπόφευκτα για εκατομμύρια ανθρώπους που θυσιάστηκαν από τις κυβερνήσεις τους στο βωμό της παγκοσμιοποίησης. Πόσο καιρό μπορεί η ΕΕ να τη διατηρήσει ενωμένη είναι το μεγάλο ερώτημα, λίγοι στην Ευρώπη θα ήταν λυπημένοι βλέποντας το χαμό της. Αυτό που πολλοί θεωρούσαν αρχικά μια ευγενή επιχείρηση έχει τώρα εκτεθεί ως ένας αντιδημοκρατικός θεσμός που δεν απαντά στο λαό, αλλά σε μια εταιρική ολιγαρχία που δεν οφείλει καμία σχέση σε κανένα έθνος. Στην τραγωδία που είναι η σύγκρουση στην Ουκρανία μπορεί να προκύψει ακόμα κάποιο καλό. Εάν οι ευρωπαϊκές χώρες μπορέσουν να αποκαταστήσουν την εθνική τους κυριαρχία βγαίνοντας από την ευρέως περιφρονημένη ΕΕ, θα απελευθερώνονταν από τον παγκοσμιοποιητικό έλεγχο και θα ήταν ελεύθερες να επιδιώξουν ειρηνικά το δικό τους νόμιμο εθνικό συμφέρον. Όπως υποτίθεται ότι είναι, όπως θέλει η πλειονότητα των Ευρωπαίων να είναι. Ισχυρά κινήματα «Εξόδου» υπάρχουν σε όλα τα κράτη μέλη εδώ και χρόνια, το κίνημα της Ιταλίας και της Ολλανδίας ιδιαίτερα είχε τεράστια δημόσια υποστήριξη. Το «Brexit» του Ηνωμένου Βασιλείου έδειξε πως μπορεί να γίνει παρά την τεράστια προπαγάνδα εναντίον του, σε ένα δημοψήφισμα, ο κόσμος ψήφισε υπέρ της αποχώρησης. Υπό το φως των πιο πρόσφατων γεγονότων, ένα δημοψήφισμα για την έξοδο από την ΕΕ πιθανότατα θα είχε επιτυχία στις περισσότερες χώρες.
Η ΕΕ είναι ένα αποτυχημένο πείραμα της Παγκοσμιοποίησης, δεν πρόσφερε ποτέ κάτι περισσότερο από το πρόσχημα μιας αληθινής δημοκρατίας, στην κορυφή των μη εκλεγμένων, ήταν πάντα μια τεχνοκρατία από επιλεγμένους επιχειρηματίες. Έχει καταστρέψει τις οικονομίες όλων των μελών της μέσω της ανικανότητας και της διαφθοράς. Προκάλεσε χάος και κοινωνική αναταραχή στις κοινότητες, εξαναγκάζοντας τη μαζική μετανάστευση σε απρόθυμες χώρες. Έχει παρέμβει στις εσωτερικές υποθέσεις των κρατών μελών πολύ πέρα από τις εξουσίες που της έχουν παραχωρηθεί. Έχει υποθέσει ότι γράφει νέους νόμους που έχουν την υπεροχή έναντι του συστήματος δικαιοσύνης ενός κράτους. Έχει δημιουργήσει παράλογα νέα στρώματα γραφειοκρατίας και κανονισμών που καθιστούν τις ευρωπαϊκές επιχειρήσεις σε μεγάλο βαθμό μη ανταγωνιστικές παγκοσμίως. Τώρα κυριαρχείται από το WEF και τα τσιράκια του Klaus Schwab που πιέζουν τη Μεγάλη Επαναφορά και θεωρούν τη σύγκρουση στην Ουκρανία ως ένα βήμα προς αυτήν. Δηλώσεις που έγιναν, όπως αυτή που έκανε η Annalena Baerbock σχετικά με το πού βρίσκεται η πίστη της, θα πρέπει να εξοργίσουν όλους τους Ευρωπαίους, καθώς επίσης να τους διαφωτίσουν.
Τα γεγονότα αυτού του χειμώνα ενδέχεται να καθορίσουν το μέλλον της Ευρώπης για τον επόμενο αιώνα. Είτε πρόκειται για μια Ευρώπη ενωμένη με τη Ρωσία ως ειρηνικό εμπορικό εταίρο, είτε για μια παγκοσμιοποιημένη τρύπα της κόλασης του Τρίτου Κόσμου, οι ενέργειες των ευρωπαϊκών λαών τους επόμενους μήνες θα αποφασίσουν ποια.