Andrew Korybko - Παρουσίαση Freepen.gr
Ο υπουργός Άμυνας Σεργκέι Σόιγκου αμέσως έδωσε συνέχεια εξηγώντας πως η Ρωσία πράγματι πολεμά ενάντια στη Συλλογική Δύση στην Ουκρανία. Την κατηγόρησε ότι παρείχε πληροφορίες και όπλα αιχμής για τη διευκόλυνση των διασυνοριακών επιθέσεων της Ουκρανίας, για να μην αναφέρουμε αυτό που περιέγραψε ως εκστρατεία γενοκτονίας και τρομοκρατίας. Ο Σόιγκου ανακοίνωσε επίσης πως η μερική επιστράτευση θα περιλαμβάνει περίπου 300.000 στρατιώτες, που, όπως είπε, είναι μόνο περίπου το 1% της συνολικής του ικανότητας.
Το ευρύτερο πλαίσιο εντός του οποίου έλαβαν χώρα αυτές οι ανακοινώσεις περιλαμβάνει τη μεταβαλλόμενη στρατιωτικο-στρατηγική δυναμική της ουκρανικής σύγκρουσης. Οι Ρωσικές Ένοπλες Δυνάμεις μόλις γνώρισαν μια οπισθοδρόμηση στην περιοχή του Χάρκοβο, μετά την οποία τέσσερις άλλες ουκρανικές περιφέρειες – Ντόνετσκ, Χερσώνα, Λούγκανσκ και Ζαπορόζιε – δήλωσαν ότι θα διεξαγάγουν δημοψηφίσματα για την ένταξη στη Ρωσική Ομοσπονδία. Το Κίεβο και οι δυτικοί σύμμαχοί του κατήγγειλαν αυτές τις ψηφοφορίες ως ψευδείς και υποσχέθηκαν να αποκαταστήσουν τον πλήρη έλεγχο.
Μεταξύ αυτών των δύο εξελίξεων, ο Πρόεδρος Πούτιν συναντήθηκε με τον Τούρκο Πρόεδρο Ρετζέπ Ταγίπ Ερντογάν στο περιθώριο της Συνόδου Κορυφής της SCO την περασμένη εβδομάδα στην αρχαία πόλη Σαμαρκάνδη του Ουζμπεκιστάν. Ο Πρόεδρος Ερντογάν είπε στη συνέχεια στο PBS σε συνέντευξή του τη Δευτέρα πως ο Πρόεδρος Πούτιν φέρεται να έδειξε «ότι είναι πρόθυμος να τελειώσει αυτό το συντομότερο δυνατό», προσθέτοντας πως «νομίζω ότι θα γίνει ένα σημαντικό βήμα προς τα εμπρός». Τα επόμενα γεγονότα επιβεβαίωσαν πως τα δημοψηφίσματα και η μερική επιστράτευση ήταν αυτό που είχε στο μυαλό του ο Πρόεδρος Πούτιν.
Τα Mainstream Media περιστρέφουν και τα δύο ως απελπισμένες κλιμακώσεις που υποτίθεται πως γίνονται από μια θέση αυξανόμενης στρατιωτικής αδυναμίας. Ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν προειδοποίησε νωρίτερα τον Ρώσο ομόλογό του να μη χρησιμοποιήσει πυρηνικά όπλα εάν η κατάσταση επιδεινωθεί ακόμη περισσότερο για την πλευρά του, κάτι που ακολουθεί την τάση του δυτικού εκφοβισμού από τότε που ξεκίνησε η τελευταία φάση της ουκρανικής σύγκρουσης στα τέλη Φεβρουαρίου. Ωστόσο, η Ρωσία αρνήθηκε οποιαδήποτε τέτοια πρόθεση, αλλά επιβεβαίωσε ότι θα αμύνεται πάντα.
Ο Πρόεδρος Πούτιν επανέλαβε αυτή την στάση στην ομιλία της Τετάρτης, υποσχόμενος πως η χώρα του θα χρησιμοποιήσει «όλα τα μέσα που έχει στη διάθεσή μας» για να υπερασπιστεί τη «Ρωσία και το λαό μας». Προειδοποίησε επίσης τη Δύση να μην εμπλέκεται σε αυτό που περιέγραψε ως πυρηνικό εκβιασμό. Αυτό μπορεί να ερμηνευθεί ως υπαινιγμός πως στην πραγματικότητα είναι οι ΗΠΑ που μπορεί να σκέφτονται να χρησιμοποιήσουν τέτοια όπλα ή τουλάχιστον να θέσουν τη Ρωσία σε μια στρατιωτικά-στρατηγικά μειονεκτική κατάσταση όπου η Ουάσιγκτον θα μπορούσε μια μέρα να έχει το προβάδισμα σε ένα θεωρητικό πυρηνικό πόλεμο.
Οι παρατηρητές θα μπορούσαν επομένως να ερμηνεύσουν κατανοητά τις τελευταίες εξελίξεις δημοψηφισμάτων στις περιοχές που ελέγχονται από τη Ρωσία σε αυτές τις τέσσερις ουκρανικές περιοχές και τη μερική επιστράτευση της Μόσχας ως κλιμάκωση, αλλά η πραγματικότητα είναι ότι και τα δύο στοχεύουν στην αποκλιμάκωση της σύγκρουσης. Για να εξηγήσουμε, σε περίπτωση που αυτές οι περιοχές ψηφίσουν για την ένταξη στη Ρωσική Ομοσπονδία όπως πολλοί προβλέπουν, θα θεωρούνταν στη συνέχεια από τη Μόσχα ως δική της επικράτεια στο ίδιο επίπεδο με την ίδια την πρωτεύουσα.
Η Ουκρανία και οι προστάτες της στο ΝΑΤΟ θα πρέπει επομένως να εξετάσουν αν αξίζει να επιτεθούν απευθείας σε έδαφος που η Ρωσία υποσχέθηκε να μεταχειριστεί νομικά ως δικό της, καθώς κάτι τέτοιο θα είχε σίγουρα σοβαρές συνέπειες. Δεν είναι σαφές τι θα έκαναν σε αυτό το σενάριο, αλλά το Κρεμλίνο προφανώς δε ρισκάρει, εξ ου και η μερική του επιστράτευση που είπε ο Πρόεδρος Πούτιν υποτίθεται ότι θα σταθεροποιήσει τις πρώτες γραμμές που πολύ σύντομα θα μπορούσε να θεωρηθεί από τη Μόσχα ως η νέα έκταση των διεθνών συνόρων της.
Θα μπορούσε να είχε αυτό κατά νου ο Ρώσος ηγέτης όταν είπε κατά τη διάρκεια της συνέντευξης Τύπου στη Σαμαρκάνδη μετά τη Σύνοδο Κορυφής της SCO ότι «αν η κατάσταση συνεχιστεί έτσι (με διασυνοριακές και τρομοκρατικές επιθέσεις), η απάντησή μας θα έχει μεγαλύτερη επίδραση». Μέχρι στιγμής, εξήγησε, «Ήμασταν αρκετά συγκρατημένοι στην απάντησή μας, αλλά αυτό δε θα διαρκέσει για πάντα». Αυτό επιβεβαιώνει πως η Ρωσία συγκρατείται στρατιωτικά όλο αυτό το διάστημα, αν και η μεταβαλλόμενη δυναμική την αναγκάζει να επανεξετάσει την στάση εάν χρειαστεί.
Λαμβάνοντας υπόψη αυτούς τους υπολογισμούς από την οπτική γωνία του Προέδρου Πούτιν, οι τελευταίες του προθέσεις φαίνεται ξεκάθαρα να στοχεύουν στην αποκλιμάκωση της ουκρανικής σύγκρουσης είτε παγώνοντας τη γραμμή ελέγχου είτε ίσως επεκτείνοντάς την ελαφρώς στα σύνορα των τεσσάρων ουκρανικών περιφερειών που ενδέχεται να ψηφίσουν υπέρ της ένταξης στη Ρωσία. Εφόσον η Μόσχα θα θεωρούσε αυτά τα σύνορα ως τα δικά της νέα διεθνή σε αυτό το σενάριο, είναι λογικό γιατί κινητοποιείται εν μέρει για να τα υπερασπιστεί από τις ουκρανικές δυνάμεις που υποστηρίζονται από το ΝΑΤΟ.
Ως εκ τούτου, το προνόμιο για την κλιμάκωση της ουκρανικής σύγκρουσης ανήκει στο Κίεβο και τους συμμάχους του στο ΝΑΤΟ. Μπορούν είτε να αποδεχθούν αυτήν την αναδυόμενη πραγματικότητα όπως την οραματίζεται ο Πρόεδρος Πούτιν, προκειμένου να επικεντρώσουν εκ νέου τις προσπάθειές τους στο εσωτερικό μέτωπο ενόψει των αναμενόμενων κοινωνικοπολιτικών και οικονομικών κρίσεων του ερχόμενου χειμώνα ή να κινηθούν στρατιωτικά με κίνδυνο να προκαλέσουν τη Ρωσία να υπερασπιστεί πλήρως αυτό που θα θεωρούσε έδαφός της. Ας ελπίσουμε ότι τα πιο ψύχραιμα κεφάλια θα επικρατήσουν αφού εκτιμήσουν τις κινήσεις αποκλιμάκωσης της Ρωσίας.