Andrew Korybko - Παρουσίαση Freepen.gr
Η πρώτη εξέλιξη στοχεύει στο de facto πάγωμα της γραμμής ελέγχου (LOC - line of control) ή τουλάχιστον στην επέκτασή της μόνο στα σύνορα αυτών των τεσσάρων πολιτειών που θα μπορούσαν σύντομα να θεωρηθούν από τη Μόσχα ως τα νέα διεθνή της σύνορα, ενώ η δεύτερη προορίζεται είτε να υπερασπιστεί την υπάρχουσα LOC είτε να την επεκτείνει ελαφρώς, όπως μόλις προβλέφθηκε πως μπορεί να συμβεί. Εάν οι ΗΠΑ αποδεχτούν αυτήν την αναδυόμενη γεωπολιτική πραγματικότητα, τότε αυτός ο φθίνων μονοπολικός ηγεμόνας και οι υποτελείς του μπορούν να επικεντρωθούν στο εσωτερικό μέτωπο ενόψει του ερχόμενου χειμώνα.
Οι υπεύθυνοι λήψης αποφάσεων των ΗΠΑ μπορεί να μην εκτιμήσουν την πραγματιστική προσπάθεια του Προέδρου Πούτιν να αποκλιμακώσει την τελευταία φάση της ουκρανικής σύγκρουσης που προκαλείται από τις ΗΠΑ, ωστόσο, γι' αυτό όλοι θα πρέπει να ανησυχούν πολύ για την ίδια σύγκρουση που εισέρχεται επικίνδυνα σε μια νέα φάση κατόπιν επιλογής της Αμερικής. Η Ουάσιγκτον μένει ουσιαστικά με δύο επιλογές: να σώσει ό,τι έχει απομείνει από τον Ουκρανό πληρεξούσιό της ή να προκαλέσει τη Ρωσία να την καταστρέψει εντελώς πιέζοντας το Κίεβο να επιτεθεί στα νέα σύνορα του γείτονά της με όπλα του ΝΑΤΟ.
Υπάρχουν επιχειρήματα υπέρ και κατά κάθε επιλογής από την οπτική γωνία των υποκειμενικών συμφερόντων των ΗΠΑ. Όσον αφορά το πρώτο σενάριο, είναι το πιο ορθολογικό, καθώς θα αποτρέψει την ευρύτερη σύγκρουση της Ουκρανίας με λάθος υπολογισμό. Η Αμερική μπορεί επίσης να εδραιώσει την πρόσφατα επιβληθείσα ηγεμονία της στην Ευρώπη, αξιοποιώντας στο μέγιστο τις προσπάθειες των υποτελών της να διαχειριστούν τις επερχόμενες κοινωνικοπολιτικές και οικονομικές κρίσεις που αναμένεται να κορυφωθούν τους επόμενους μήνες.
Όσον αφορά το δεύτερο σενάριο, αυτό είναι το πιο παράλογο και επικίνδυνο, και θα ξεκινούσε μόνο από μια θέση αδυναμίας, λόγω έλλειψης εμπιστοσύνης στα προαναφερθέντα σχέδια εξυγίανσης των ΗΠΑ, απουσία μιας ακόμη πιο οξυμένης ηπειρωτικής κρίσης. Η Μόσχα θα μπορούσε κάλλιστα να απελευθερώσει την πλήρη στρατιωτική της δύναμη για να καταστρέψει ολοκληρωτικά τους Ουκρανούς πληρεξούσιους της Ουάσιγκτον, καταλύοντας έτσι μια άνευ προηγουμένου κρίση, ειδικά εάν αναγκαστεί να καταφύγει σε τακτικά πυρηνικά όπλα για να υπερασπιστεί την εδαφική της ακεραιότητα ως έσχατη λύση.
Σχετικά με αυτό, ενώ το Κρεμλίνο αρνείται σταθερά πως έχει τέτοιες προθέσεις μέχρι στιγμής στη σύγκρουση σε αντίθεση με ό,τι φοβόντουσαν τα MSM από τότε που ξεκίνησε η τελευταία φάση και ο Μπάιντεν το υπενθύμισε πρόσφατα σε όλους, θα μπορούσε θεωρητικά να συμβεί εάν μια από τις κόκκινες γραμμές της εθνικής ασφάλειας προσπεραστεί. Σύμφωνα με το δόγμα του Κρεμλίνου, αυτό περιλαμβάνει «μια συμβατική επίθεση που απειλεί την ίδια την ύπαρξη» της Ρωσίας ως κυρίαρχου κράτους. Όσο τρομακτικό κι αν ήταν, οι ΗΠΑ μπορεί να προσπαθούν να προκαλέσουν ένα τέτοιο σενάριο.
Σε τελική ανάλυση, ο Πρόεδρος Πούτιν μόλις προειδοποίησε τη Δύση να μην απειλήσει την εδαφική ακεραιότητα της Ρωσίας (με υπονοούμενο ότι αυτό θα περιλαμβάνει τα αναμενόμενα διευρυμένα σύνορά της μετά τα προσεχή δημοψηφίσματα), υποσχόμενος πως η πρόσφατα αποκατεστημένη παγκόσμια δύναμή του «σίγουρα θα χρησιμοποιήσει όλα τα μέσα» για να αμυνθεί. Σε περίπτωση που το υποστηριζόμενο από το ΝΑΤΟ Κίεβο κάνει μια μεγάλη στρατιωτική ώθηση ενάντια στα νέα ή κληρονομικά σύνορα της Ρωσίας πριν ολοκληρωθεί η μερική επιστράτευσή της, τότε τα τακτικά πυρηνικά μπορεί να είναι η μόνη άμυνα της Μόσχας.
Για να είμαστε απολύτως σαφείς, η Ρωσία θα χρησιμοποιούσε τέτοια όπλα μόνο ως την απόλυτη έσχατη λύση και εάν ήταν πεπεισμένη ότι κανένα άλλο μέσο δε θα αρκούσε για την άρση της επείγουσας απειλής για την εδαφική της ακεραιότητα που αντιπροσωπεύει μια τόσο συντριπτική συμβατική επίθεση. Δεν έχει αυταπάτες για το πώς αυτή η πράξη αυτοάμυνας θα εργαλειοποιηθεί από τη Δύση για να τη μετατρέψει σε ένα λεγόμενο «κράτος παρία», αλλά μπορεί κυριολεκτικά να μην έχει άλλη επιλογή αφού η αποτυχία να περιορίσει αυτήν την επείγουσα απειλή θα μπορούσε να θέσει σε κίνδυνο την ύπαρξή της.
Μιλώντας κυνικά, αυτή η αλληλουχία γεγονότων μπορεί να είναι ακριβώς αυτό που θέλουν οι ΗΠΑ, γεγονός που θα εξηγούσε γιατί ο Μπάιντεν μόλις αναβίωσε αυτό το τρομοκρατικό σενάριο προκειμένου να διασφαλίσει ότι θα είναι φρέσκο στο μυαλό όλων. Εάν συμβεί αυτό, Θεός φυλάξοι, τότε θα μπορούσαν να αναμένονται τα εξής: Η Ουκρανία θα καταστρεφόταν ολοσχερώς. Η Ευρώπη δε θα ανακάμψει ποτέ από την αλυσιδωτή αντίδραση των κοινωνικοπολιτικών και οικονομικών συνεπειών. Η Ρωσία θα γινόταν πιο «απομονωμένη» και οι ΗΠΑ θα επικεντρωθούν εκ νέου στην Κίνα.
Για να αναλύσουμε το καθένα: οι συμμετρικές συντριπτικές συμβατικές επιθέσεις κατά της Ουκρανίας πιθανότατα θα ακολουθούσαν τη χρήση τακτικών πυρηνικών όπλων από τη Ρωσία ως έσχατη λύση και έτσι θα εξαλείψουν όλες τις απειλές τόσο άμεσες όσο και λανθάνουσες, οι ΗΠΑ θα ολοκλήρωναν αμέσως την εδραίωση της ηγεμονίας τους που επιβλήθηκε πρόσφατα στην ΕΕ, εκμεταλλευόμενες τις προκύπτουσες αδυναμίες τους σε όλα τα φάσματα· Η Αμερική θα πίεζε στο μέγιστο τα ουδέτερα κράτη να αποστασιοποιηθούν από τη Μόσχα και στη συνέχεια θα προσπαθούσαν να επαναλάβουν όλα αυτά με την Κίνα.
Σχετικά με αυτή την τελευταία αναμενόμενη συνέπεια, η Ταϊβάν θα έπαιζε το ρόλο μιας Ουκρανίας Ασίας-Ειρηνικού με την έννοια να γίνει το προγεφύρωμα των ΗΠΑ για να βάλει την Κίνα σε θέση πυρηνικού εκβιασμού και έτσι να προκαλέσει τη Λαϊκή Δημοκρατία να ξεκινήσει τη δική της ειδική στρατιωτική επιχείρηση ρωσικού τύπου. Αυτό θα εκμεταλλευόταν με τη σειρά του οι ΗΠΑ για να εδραιώσουν την πρόσφατα επιβληθείσα ηγεμονία τους στην περιοχή, ειδικά εάν το Πεκίνο αναγκαστεί να χρησιμοποιήσει τακτικά πυρηνικά για παρόμοιους λόγους αυτοάμυνας όπως η Μόσχα.
Έχοντας εξηγήσει το περίγραμμα της δεύτερης πορείας δράσης που θα μπορούσαν να αναλάβουν οι ΗΠΑ ως απάντηση στις ντε φάκτο κινήσεις αποκλιμάκωσης της Ρωσίας στην Ουκρανία – δημοψηφίσματα των τεσσάρων πρώην περιφερειών της για την ένταξη στη Ρωσική Ομοσπονδία και τη μερική επιστράτευση της Μόσχας – θα πρέπει να ειπωθεί ότι είναι κάθε άλλο παρά εγγυημένη. Υπάρχει πάντα η πιθανότητα ότι πιο ψύχραιμα κεφάλια θα πείσουν τους υπεύθυνους λήψης αποφάσεων να δεχτούν το ανεπίσημο κλαδί ελιάς του Προέδρου Πούτιν να παγώσει την LOC ή να την αφήσουν να αλλάξει ελαφρώς σύμφωνα με τα όρια αυτών των τεσσάρων περιοχών.
Ωστόσο, το σενάριο της Αμερικής να προκαλέσει το Κίεβο να κλιμακώσει τη σύγκρουση σε μια νέα, επικίνδυνη και πολύ απρόβλεπτη φάση επίσης δεν μπορεί να απορριφθεί, και γι' αυτό όλοι σε όλο τον κόσμο βρίσκονται σε αιχμή. Όλα θα ξεκαθαρίσουν την επόμενη εβδομάδα μετά την ολοκλήρωση αυτών των δημοψηφισμάτων και οι ΗΠΑ λάβουν τη μοιραία απόφασή τους, αλλά μέχρι τότε, θα πρέπει να καταβληθούν όλες οι προσπάθειες για να προειδοποιηθούν όλοι για το χειρότερο σενάριο, γιατί η Ουάσιγκτον μπορεί να θέλει να συμβεί και γιατί η Μόσχα δε θα φταίει, αν φταίει.