 |
| facebook.com/WhiteHouse |
Σε συνέντευξή του στο CBS στην εκπομπή "60 λεπτά" την Κυριακή, λίγο πριν παραστεί στην κηδεία της βασίλισσας Ελισάβετ Β', ο πρόεδρος των ΗΠΑ Τζο Μπάιντεν απάντησε «ναι» σε ερώτηση που ρωτούσε εάν Αμερικανοί στρατιώτες θα χρησιμοποιηθούν για να υπερασπιστούν την Ταϊβάν σε περίπτωση κινεζικής επίθεσης.
Του Τιμούρ Φομένκο, πολιτικού αναλυτή - RT.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Δεν είναι η πρώτη φορά που ο Μπάιντεν κάνει τόσο άμεσα σχόλια σχετικά με την αμερικανική εμπλοκή σε μια πιθανή σύγκρουση. Στην πραγματικότητα είναι η τρίτη φορά μέσα σε ένα χρόνο. Ωστόσο, κάθε φορά, ο Λευκός Οίκος υπαναχωρούσε δηλώνοντας πως «η πολιτική δεν έχει αλλάξει» σχετικά με το νησί.
Αλλά αυτή την στιγμή, δύσκολα μπορεί να περιγραφεί ως μια γκάφα που αξίζει να αγνοηθεί, και το Πεκίνο δεν είναι πλέον πιθανό να το δει έτσι. Στα μάτια του, η αμερικανική πολιτική της «στρατηγικής ασάφειας» φτάνει στο τέλος της, με την Αμερική να κινείται αμετάκλητα προς την de facto υποστήριξη της ανεξαρτησίας της Ταϊβάν για τον περιορισμό της Κίνας.
Όταν οι Ηνωμένες Πολιτείες εξομάλυναν τις σχέσεις με τη Λαϊκή Δημοκρατία της Κίνας τη δεκαετία του 1970 και αποδέχθηκαν την «Πολιτική της Μίας Κίνας», το Κογκρέσο επέβαλε γρήγορα το «Νόμο για τις σχέσεις της Ταϊβάν» στην Προεδρία προκειμένου να εδραιώσει νομικά τη δέσμευση των ΗΠΑ προς το νησί.
Δηλώνοντας ότι οι ΗΠΑ θα υποστήριζαν την «ειρηνική επανένωση», αλλά στη διαδικασία ήταν υποχρεωμένες να δώσουν στο νησί ένα «μέσο για να αμυνθεί» - γεννήθηκε η πολιτική της στρατηγικής ασάφειας, δηλαδή η έλλειψη σαφήνειας ως προς το αν οι ΗΠΑ θα παρέμβει σε περίπτωση έκτακτης ανάγκης.
Οι ΗΠΑ πραγματοποιούν περιοδικές πωλήσεις όπλων στο νησί, γεγονός που έχει εξοργίσει το Πεκίνο, ωστόσο τα πράγματα κατά τα άλλα παρέμειναν σταθερά για δεκαετίες εκτός μιας κρίσης στη δεκαετία του 1990. Αλλά τώρα, ζούμε σε έναν εντελώς διαφορετικό κόσμο. Οι ΗΠΑ καταργούν ολοένα και περισσότερο τη δέσμευσή τους στην «Πολιτική της μίας Κίνας» και την «στρατηγική ασάφεια», δίνοντας όλο και περισσότερο άνευ όρων υποστήριξη στην Ταϊβάν με σκοπό να εμποδίσουν εντελώς την επανένωση.
Ενώ οι ΗΠΑ συνεχίζουν να μιλούν για διατήρηση του «στάτους κβο», είναι προφανές πως οι ενέργειές τους προσπάθησαν να υπονομεύσουν πλήρως την ισορροπία μεταξύ των δύο στριμώχνοντας το Πεκίνο σε μια γωνία.
Η άκρως προκλητική επίσκεψη της Νάνσι Πελόζι, και οι δεκάδες γεροσκόποι Αμερικανοί βουλευτές που έχουν εισέλθει στη συνέχεια, μιλούν για την προληπτική επιβολή κυρώσεων από τις ΗΠΑ στην Κίνα για την Ταϊβάν, ανεξάρτητα από το αν εισβάλλει ή όχι, και την προώθηση του νόμου για την πολιτική της Ταϊβάν που στοχεύει να δώσει στην Ταϊπέι δισεκατομμύρια στρατιωτικής βοήθειας.
Η αυστηρή απάντηση της Κίνας σε αυτές τις προκλήσεις, που περιελάμβαναν σημαντικές στρατιωτικές ασκήσεις, δεν πτόησε τις ΗΠΑ ούτε τις έκανε να το σκεφτούν δύο φορές. Αντίθετα, τα γεγονότα στην Ουκρανία – όπου η Ουάσιγκτον υποστηρίζει το Κίεβο εναντίον της Ρωσίας – ενθάρρυναν τις ΗΠΑ να προωθήσουν ακόμη περισσότερο το ζήτημα της Ταϊβάν, ακριβώς επειδή κάθονται στο πλάι και επιτρέπουν σε άλλες χώρες να καταστραφούν ενώ πουλάνε τα όπλα τους και χρησιμοποιεί μαζικά κάλυψη από τα μέσα ενημέρωσης για την εμπορία τους. Τώρα, για παράδειγμα, η Ταϊβάν θέλει να αγοράσει εκτοξευτές HIMARS από τις ΗΠΑ το 2023.
Ως αποτέλεσμα αυτού, οι Ηνωμένες Πολιτείες βλέπουν αυξανόμενες ευκαιρίες στην ικανότητα να υποκινούν σκόπιμα σύγκρουση, κατηγορώντας την Κίνα ως επιτιθέμενη. Η μόνη «στρατηγική σαφήνεια» στην αμερικανική προσέγγιση φαίνεται να είναι η στρατηγική της πρόκλησης, καθώς οι ΗΠΑ δε δείχνουν κανένα ενδιαφέρον για ειρήνη ή συμβιβασμό.
Σε αυτή την περίπτωση, οι ΗΠΑ βρίσκονται ήδη καθ' οδόν προς την προώθηση της επίσημης ανεξαρτησίας της Ταϊβάν με κάθε κόστος ως μέσο περιορισμού της Κίνας. Υπάρχει μια ευρέως διαδεδομένη αντίληψη ότι τα λόγια των ΗΠΑ για την «Πολιτική μιας Κίνας» είναι κούφια, ανούσια και ανειλικρινή. Τα επανειλημμένα σχόλια του Μπάιντεν πως οι ΗΠΑ θα υπερασπιστούν το νησί χρησιμεύουν μόνο για να αποδεκατίσουν την εμπιστοσύνη που έχει απομείνει.
Καθώς συμβαίνει αυτό, η Ταϊπέι έχει γίνει επίσης πολύ πιο επιθετική στις προσπάθειές της να προκαλέσει το Πεκίνο, θεωρώντας ότι οι ΗΠΑ βάζουν την πλάτη τους. Μετά την επίσκεψη της Πελόζι, ακολούθησαν προσκλήσεις πολλών Αμερικανών νομοθετών και προσωπικοτήτων σε διάστημα ενός μήνα, κολλώντας την για άλλη μια φορά στην Κίνα.
Αυτό το σενάριο σημαίνει ότι το Πεκίνο είναι ουσιαστικά αναγκασμένο να δράσει. Τι θα κάνει μπροστά σε τέτοιες προκλήσεις καθώς στενεύει το στρατηγικό περιβάλλον; Πώς αντιδρά στις ΗΠΑ που γίνονται όλο και πιο επιθετικές κάθε εβδομάδα;
Η Κίνα γνωρίζει πως οι συνέπειες της έναρξης ενός πολέμου μπορεί να είναι καταστροφικές και θα ωφελήσουν τις ΗΠΑ επιτρέποντάς τους να διαμορφώσουν το παγκόσμιο τοπίο ασφάλειας προς όφελός τους.
Ωστόσο, οι πόλεμοι αναδύονται συχνά από απόγνωση και ανάγκη, και ενώ το Πεκίνο προσπαθεί να επιδείξει στρατηγική υπομονή για την Ταϊβάν, το παράθυρο για ειρηνική επανένωση κλείνει πολύ.
Αυτό σημαίνει ότι μια σύγκρουση στο μέλλον μπορεί να είναι πιο κοντινή ή πιο πιθανή από όσο νομίζουμε. Οι ΗΠΑ φυσικά το γνωρίζουν, και ακριβώς όπως οι φιλοδοξίες τους με την Ουκρανία, ελπίζουν πολύ πως μπορούν να συσπειρώσουν την κοινή γνώμη εναντίον της Κίνας, να αναγκάσουν τους συμμάχους τους να ακολουθήσουν όλες τις απαιτήσεις της και να βγάλουν μια περιουσία από αυτήν στη διαδικασία.
Η στρατηγική ασάφεια έχει εξαφανιστεί, ανεξάρτητα από το πόσες φορές ο Μπάιντεν ή ο Λευκός Οίκος λένε: «Υποστηρίζουμε την Πολιτική της Μίας Κίνας». Οι πράξεις μιλούν δυνατότερα από τις λέξεις.