Andrew Korybko - Παρουσίαση Freepen.gr
Η μονοπολικότητα αναφέρεται στην πεποίθηση ότι μόνο μία χώρα ή ομάδα της, όπως οι δυτικές ανεπτυγμένες οικονομίες (η οποία σε αυτό το πλαίσιο περιλαμβάνει επίσης την Ιαπωνία ως μέρος της G7 ) θα πρέπει να κυριαρχεί στις Διεθνείς Σχέσεις, ενώ η πολυπολικότητα πιστεύει πως όλες οι χώρες πρέπει να αντιμετωπίζονται ισότιμα. Η πρώτη τέθηκε σε ισχύ για λίγο μετά τη διάλυση της πρώην Σοβιετικής Ένωσης το 1991, ενώ η δεύτερη άρχισε να εμφανίζεται μετά την καταστροφική εισβολή της Δύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ στο Ιράκ το 2003.
Η Αφρική εμφανίστηκε ξαφνικά στο ραντάρ του δυτικού κοινού αφού οι κυβερνήσεις τους συνωμότησαν για να καταστρέψουν τη Λιβύη το 2011, αλλά σύντομα έσβησε από τις συνειδήσεις τους καθώς τα MSM [συστημικά μέσα ενημέρωσης] εστίασαν περισσότερο στη συριακή σύγκρουση που ξεκίνησε την ίδια χρονιά και μετά στην ουκρανική που ξεκίνησε το 2014. Η τελευταία φάση της ουκρανικής σύγκρουσης που προκλήθηκε από την ειδική στρατιωτική επιχείρηση της Ρωσίας, ωστόσο, έκανε και πάλι τη Δύση να δώσει μεγαλύτερη προσοχή στην Αφρική.
Παρόλο που λίγο περισσότερες από τις μισές χώρες της ψήφισαν για να καταδικάσουν την ειδική επιχείρηση της Ρωσίας στον ΟΗΕ, καμία από αυτές δε συμμορφώθηκε με την πίεση των ΗΠΑ να επιβάλει κυρώσεις. Επιπλέον, ο Πρόεδρος της Αφρικανικής Ένωσης Macky Sall συμφώνησε με τον Ρώσο Πρόεδρο Βλαντιμίρ Πούτιν κατά την επίσκεψή του στις αρχές Ιουνίου ότι οι δυτικές κυρώσεις κατά της χώρας του υπό την ηγεσία των ΗΠΑ ήταν υπεύθυνες για την επιδείνωση της παγκόσμιας επισιτιστικής κρίσης που στην πραγματικότητα οφείλει την προέλευσή της σε γεγονότα που προηγούνται της ουκρανικής σύγκρουσης όπως η πανδημία COVID-19, κ.α.
Τις τελευταίες εβδομάδες παρατηρήθηκε καταιγισμός διπλωματικών δραστηριοτήτων σε ολόκληρη την Αφρική. Η επικεφαλής της USAID, Samantha Power, ταξίδεψε πρόσφατα στην ήπειρο για να πείσει τις χώρες της ότι ο πρόεδρος Sall έκανε λάθος και πως η Δύση έχει δίκιο όταν κατηγορεί τη Ρωσία για αυτήν την επικείμενη ανθρωπιστική κρίση. Ο Ρώσος υπουργός Εξωτερικών Σεργκέι Λαβρόφ σύντομα επισκέφθηκε τέσσερις χώρες, κατά τη διάρκεια της οποίας αντιμετώπισε επιτακτικά την ψευδή της αφήγηση. Ο Γάλλος Πρόεδρος Εμανουάλ Μακρόν επισκέφτηκε επίσης την Αφρική από τότε για να διαλαλήσει για τη Ρωσία.
Ο Υπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ Antony Blinken μόλις ολοκλήρωσε ένα ταξίδι και εκεί, κάτι που οδήγησε πολλούς παρατηρητές στο συμπέρασμα πως επί του παρόντος υπάρχει ένας έντονος αγώνας για επιρροή σε όλη την ήπειρο, ακριβώς όπως συνέβη προηγουμένως κατά τη διάρκεια του Παλαιού Ψυχρού Πολέμου. Σε αντίθεση με τότε, ο ανταγωνισμός δεν είναι μεταξύ ιδεολογιών, αλλά μεταξύ του ιδανικού μοντέλου των Διεθνών Σχέσεων: το Golden Billion της Δύσης υπό την ηγεσία των ΗΠΑ υποστηρίζει τη μονοπολικότητα ενώ ο Παγκόσμιος Νότος υπό την ηγεσία των BRICS υποστηρίζει την πολυπολικότητα.
Επιστρέφοντας στο θέμα του ρόλου της Αφρικής στο Νέο Ψυχρό Πόλεμο, υπάρχουν αρκετοί λόγοι για τους οποίους γίνεται ολοένα και πιο προεξέχον και ένα θέατρο ανταγωνισμού μεταξύ Ρωσίας και Δύσης. Πρώτον, οι περισσότερες από 50 χώρες της αποτελούν ένα εντυπωσιακό ψηφοφόρο μπλοκ στον ΟΗΕ, επομένως προκύπτει πως η Μόσχα και οι αντίπαλοί της θέλουν να υποστηρίξουν τις ερμηνείες τους για ό,τι κι αν είναι για να δείξουν στην υπόλοιπη διεθνή κοινότητα πως τέτοια ένας τέτοιος αριθμός κρατών υποστηρίζουν τις απόψεις τους.
Δεύτερον, η Αφρική αναμένεται να γνωρίσει ταχεία πληθυσμιακή αύξηση κατά τον επόμενο αιώνα, η οποία μπορεί να μεταφραστεί σε τεράστιες δυνατότητες αγοράς. Τρίτον, αυτό μπορεί με τη σειρά του να συμβάλει στο να αναδειχθούν πραγματικά ορισμένες χώρες όπως η Αιθιοπία, η Νιγηρία και η Νότια Αφρική σε μεγάλες χώρες με εκτεταμένη επιρροή στη γη και πιθανώς ακόμη πιο μακριά. Τέταρτον, μεγάλες χώρες όπως η Ρωσία και οι δυτικοί αντίπαλοί της έχουν συμφέρον να συνάψουν στρατηγικές συνεργασίες με τους αναδυόμενους ομολόγους τους εκ των προτέρων.
Και τέλος, ο τελευταίος λόγος καταλήγει στην ιδεολογική βάση του Νέου Ψυχρού Πολέμου σε σχέση με τη διάδοση της κοσμοθεωρίας κάθε πλευράς σε ολόκληρη την Αφρική. Για να εξηγήσουμε, το Golden Billion υπό την ηγεσία των ΗΠΑ θέλει να διατηρήσει τη νεο-αυτοκρατορική του ηγεμονία σε εκείνες τις χώρες που θεωρεί ότι βρίσκονται εντός της αυτοαποκαλούμενης «σφαίρας επιρροής» του, ενώ ο Παγκόσμιος Νότος υπό την ηγεσία των BRICS (σε αυτό το πλαίσιο εκπροσωπείται από τη Ρωσία) θέλει να τους βοηθήσει να ολοκληρώσουν πλήρως τις διαδικασίες αποαποικιοποίησης ακριβώς όπως υποσχέθηκε πρόσφατα ο υπουργός Εξωτερικών Λαβρόφ.
Αυτοί οι μακροπρόθεσμοι μεγάλοι στρατηγικοί στόχοι είναι ασυμβίβαστοι μεταξύ τους, καθώς ο πρώτος αναφέρεται στη διαιώνιση της δεσμευμένης υποτέλειας στις σύγχρονες συνθήκες, ενώ ο δεύτερος αφορά την απελευθέρωση των ξένων εθνών από αυτή την καταστροφική ηγεμονική επιρροή. Στην πραγματικότητα είναι το Golden Billion, και όχι ο Παγκόσμιος Νότος, όπως ισχυρίζονται τα MSM της Δύσης, που οπλίζει τη διαφθορά και διεξάγει πολέμους αντιπροσώπων για να προωθήσει τα συμφέροντά του στην Αφρική, γεγονός που το καθιστά εξαιρετικά επικίνδυνο.
Ωστόσο, η Αφρική προορίζεται να διαδραματίσει ηγετικό ρόλο στην παγκόσμια συστημική μετάβαση στην πολυπολικότητα, ακόμη κι αν ορισμένες χώρες δυσκολευτούν να απελευθερωθούν συνολικά από το νεο-αποικιακό ζυγό της Δύσης. Ως εκ τούτου, μπορεί να ειπωθεί ότι η σημασία της ηπείρου στο Νέο Ψυχρό Πόλεμο είναι το θέατρο ενός νέου κινήματος εθνικής απελευθέρωσης που διαμορφώθηκε σύμφωνα με το πρότυπο του προκατόχου του από τον Παλαιό Ψυχρό Πόλεμο. Όπως και τότε, η Δύση υποστηρίζει την αποικιακή ηγεμονία ενώ η Ρωσία υποστηρίζει την αληθινή ελευθερία.