 |
| ΦΩΤΟΓΡΑΦΙΑ ΑΡΧΕΙΟΥ: Nicholas Burns, πρεσβευτής των ΗΠΑ στην Κίνα - GΙοbal Lοοk Ρress / Rοd Lamkey - CΝΡ |
Του Αλεξάνταρ Πάβιτς, πολιτικού αναλυτή - RT.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Σε κρίση μετά από κρίση, ο δυτικός έλεγχος της αφήγησης αρχίζει να υπερισχύει για να μετατοπίσει τις ευθύνες, να ασβεστώσει τους ενόχους ή να διασφαλίσει ότι δεν θα ακολουθηθούν ποτέ άβολες γραμμές ανάκρισης.
Αμέσως μετά την πρόσφατη κάθοδο της προέδρου της Βουλής των ΗΠΑ, Νάνσι Πελόζι, στην Ταϊβάν, η εκπρόσωπος του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών, Μαρία Ζαχάροβα, εγκάλεσε τον Νίκολας Μπερνς, πρεσβευτή της Αμερικής στην Κίνα, ότι «τηρούσε μια ντροπιαστική σιωπή» σχετικά με το «αυθάδικο κόλπο».
Η σιωπή άλλαζε αρκετά από το πώς ήταν ο Μπερνς έναν μόλις μήνα πριν στο Παγκόσμιο Φόρουμ Ειρήνης στο Πεκίνο, όπου απαίτησε από την Κίνα να σταματήσει να μεταδίδει «ρωσική προπαγάνδα» «κατηγορώντας το ΝΑΤΟ ότι ξεκίνησε» τη σύγκρουση στην Ουκρανία. Εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία για να κατηγορήσει τον εκπρόσωπο του κινεζικού υπουργείου Εξωτερικών πως «έλεγε ψέματα για αμερικανικά εργαστήρια βιοόπλων, τα οποία δεν υπάρχουν στην Ουκρανία».
Αλλά αυτό ήταν τότε και αυτό είναι τώρα στη «τάξη που βασίζεται σε κανόνες» της Δύσης, όπου κάθε περίσταση απαιτεί ένα νέο σύνολο κανόνων. Έτσι, είναι αυτονόητο πως, προς το παρόν, ο Μπερνς θα κρατήσει επίσης μια «αμηχανία σιωπή» για ένα άλλο δυνητικά τεκτονικό γεγονός – την πιο πρόσφατη, ακόμη πιο καταδικαστική δήλωση σχετικά με τα υποτιθέμενα βιοεργαστήρια που διοικούνται από τις ΗΠΑ στην Ουκρανία, που έγινε από το ρωσικό υπουργείο Άμυνας στις 4 Αυγούστου. Ο αντιστράτηγος Igor Kirillov, επικεφαλής των στρατευμάτων Πυρηνικής, Βιολογικής και Χημικής Προστασίας των Ρωσικών Ενόπλων Δυνάμεων, δήλωσε ότι η Μόσχα αξιολογεί την πιθανότητα εμπλοκής των ΗΠΑ στην πανδημία Covid-19, καθώς και έρευνα που χρηματοδοτείται από τις ΗΠΑ για διάφορα άλλα παθογόνα.
Ο λόγος για τη σιωπή του Μπερνς δεν είναι δύσκολο να μαντέψει κανείς – οι σοβαροί ισχυρισμοί που έγιναν στην παρουσίαση του Κιρίλοφ, εάν διερευνηθούν σωστά και αποδειχθούν αληθείς, θα μπορούσαν να χρησιμεύσουν ως κατηγορητήριο για τη χρήση της Ουκρανίας από την Αμερική ως τεράστιου πεδίου δοκιμών παθογόνων παραγόντων. Και δεδομένου πως τα δυτικά μέσα ενημέρωσης επέλεξαν κυρίως να το αγνοήσουν, ο πρέσβης σίγουρα δεν επρόκειτο να κάνει μια δήλωση που θα έπρεπε να αναφέρουν, εφιστώντας την προσοχή στο θέμα. Και τώρα που το Twitter ανέστειλε τον λογαριασμό του ρωσικού υπουργείου Εξωτερικών επειδή τόλμησε να παραθέσει βασικά μέρη της παρουσίασης του Kirillov στα μέσα ενημέρωσης σχετικά με την πιθανή προέλευση του Covid-19, ο Μπερνς και η εταιρεία δεν χρειάζεται να πουν απολύτως τίποτα. Αν τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης διατηρούν μνήμη, τότε είναι σαν να μη συνέβη ποτέ.
Αυτός είναι ο τρόπος λειτουργίας των δυτικών ελίτ – δεν είναι η αλήθεια που έχει σημασία, αλλά η επιτυχής διαχείριση της αφήγησης ώστε να μην αφήνει περιθώρια αμφιβολίας στο μυαλό των ανθρώπων. Με άλλα λόγια, νομίζουν ότι μπορούν να κάνουν ό,τι θέλουν.
Ίσως θα πρέπει να υπενθυμίσουμε στον εαυτό μας τη φόρμουλα των Δυτικών μετά τον Ψυχρό Πόλεμο που ανακοινώθηκε κατά τη διάρκεια των μεθυστικών ημερών των αρχών της δεκαετίας του 2000, μια εποχή που σημαδεύτηκε από ένα άλλο διάσημο αμερικανικό πολιτικό απόφθεγμα, του Karl Rove «είμαστε μια αυτοκρατορία τώρα και, όταν ενεργούμε, δημιουργούμε τη δική μας πραγματικότητα». Όπως το έθεσε αδιάφορα ο σύμβουλος πολιτικής του Τόνι Μπλερ, Ρόμπερτ Κούπερ, στις σελίδες του The Guardian τον Απρίλιο του 2002:«Η πρόκληση για το μεταμοντέρνο κόσμο είναι να συνηθίσει την ιδέα των διπλών σταθμών. Μεταξύ μας, λειτουργούμε με βάση τους νόμους και την ανοιχτή συνεταιριστική ασφάλεια. Αλλά όταν έχουμε να κάνουμε με πιο παλιομοδίτικα είδη κρατών εκτός της μεταμοντέρνας ηπείρου της Ευρώπης, πρέπει να επιστρέψουμε στις πιο σκληρές μεθόδους μιας παλαιότερης εποχής – βία, προληπτική επίθεση, εξαπάτηση, ό,τι είναι απαραίτητο για να αντιμετωπίσουμε όσους ζουν ακόμη στον κόσμο του 19ου αιώνα και κάθε κράτος για τον εαυτό του. Μεταξύ μας, τηρούμε το νόμο, αλλά όταν δρούμε στη ζούγκλα, πρέπει επίσης να χρησιμοποιούμε τους νόμους της ζούγκλας».
Δύο δεκαετίες αργότερα, παρά την άνοδο της Κίνας και της Ρωσίας και την αμείλικτη εξέλιξη του κόσμου στην πολυπολικότητα, οι αυτοκρατορικές συνήθειες πεθαίνουν με σκληρό τρόπο – συνήθως μέχρι να χτυπήσουν ένα τείχος της πραγματικότητας, όπως συμβαίνει σήμερα στην Ουκρανία και είναι βέβαιο ότι θα συμβεί στην Ταϊβάν. Αλλά πίσω στον Burns για μια στιγμή. Δεν είναι καθόλου νέος στην επιβολή διπλών σταθμών στη «ζούγκλα». Πριν από την τρέχουσα εργασία του για να χτυπήσει τον Δράκο σχετικά με την Ταϊβάν και την Αρκούδα σχεδόν για τα πάντα, διακρίθηκε ως κομματικός και απολογητής της παράνομης επίθεσης του ΝΑΤΟ κατά της Σερβίας τη δεκαετία του 1990, που είχε ως αποτέλεσμα τη μονομερή απόσχιση του Κοσσυφοπεδίου.
Εν τω μεταξύ, το 2009, όταν ήταν υφυπουργός Εξωτερικών των ΗΠΑ για πολιτικές υποθέσεις, ο Μπερνς εξήγησε στα μέσα ενημέρωσης πως η αναγνώριση της ανεξαρτησίας της Πρίστινα ήταν στην πραγματικότητα έκφραση του «ενδιαφέροντος των ΗΠΑ για καλές σχέσεις με τη Σερβία». Θα εκφραστεί, εν ευθέτω χρόνω, με παρόμοιο τρόπο έναντι της Κίνας και της Ταϊβάν; Έξω από τη Δύση, όλα είναι ακόμα μια ζούγκλα για τον Μπερνς και τους ομοίους του, και οι «ιθαγενείς» πρέπει να αντιμετωπιστούν ανάλογα. Έτσι, στο Burns-talk, η παραμονή της Πελόζι στην Ταϊβάν και η υπόσχεση για συνέχιση της υποστήριξης των ΗΠΑ στο νησί είναι στην πραγματικότητα ένδειξη του ενδιαφέροντος της Αμερικής για καλές σχέσεις με την Κίνα.
Μια άλλη αξιοσημείωτη αγγλοαμερικανική φιγούρα ορατή σε όλο το τοπίο κρίσης Κοσσυφοπεδίου-Κίνας-Ουκρανίας είναι ο Άγγλος Geoffrey Nice, ο οποίος απέκτησε διεθνή φήμη ως εισαγγελέας του Διεθνούς Ποινικού Δικαστηρίου για την πρώην Γιουγκοσλαβία (ICTY), του οποίου ο μοναδικός σκοπός ήταν να μετατοπίσει την ευθύνη για την δυτικής έμπνευσης αιματηρή διάλυση αυτής της πολυεθνικής χώρας αποκλειστικά στους Σέρβους. Εκτός από την επιλεκτική δίωξη του πρώην Σέρβου Προέδρου Σλόμπονταν Μιλόσεβιτς για «εγκλήματα κατά της ανθρωπότητας», η κληρονομιά του ICTY της Νίκαιας περιλαμβάνει επίσης κατηγορίες για καταστροφή αποδεικτικών στοιχείων που σχετίζονται με την εμπορία ανθρωπίνων οργάνων στο Κοσσυφοπέδιο.
Στη συνέχεια, ο Nice πρόσφερε τις νομικές του υπηρεσίες στον πρώην πρόεδρο του Κοσσυφοπεδίου Χασίμ Θάτσι, μια από τις κύριες προσωπικότητες όχι μόνο στη διακίνηση αλλά και στην υποτιθέμενη «βίαια εξαγωγή» ανθρωπίνων οργάνων ζωντανών, κυρίως Σέρβων κρατουμένων, όπως περιγράφεται σε μια εκπληκτική έκθεση από το Συμβούλιο της Ευρώπης το 2011: «Απάνθρωπη μεταχείριση ανθρώπων και παράνομη εμπορία ανθρωπίνων οργάνων στο Κοσσυφοπέδιο». Η έκθεση αναφέρει επίσης υπηρεσίες κατά των ναρκωτικών «τουλάχιστον πέντε χωρών» να λένε ότι ο Θάτσι «άσκησε βίαιο έλεγχο στο εμπόριο ηρωίνης και άλλων ναρκωτικών». Η μεταγενέστερη προσπάθεια του Nice να δυσφημήσει την έκθεση, ωστόσο, αναλύθηκε έξοχα και αποκαλύφθηκε από την Αμερικανίδα δημοσιογράφο Νταϊάνα Τζόνστον ως την τελευταία προσπάθεια εκπροσώπου των «αυτοδίκαων δυτικών δημοκρατιών» να διατηρούν τα προνόμια μιας «κουλτούρας ατιμωρησίας» αποκλειστικά για τις ίδιες και τους πελάτες τους. Φυσικά, οι πελάτες στη «ζούγκλα» πρέπει ακόμα να πληρώσουν για την αυτοκρατορική ομπρέλα των «διπλών προδιαγραφών», οπότε στο τέλος, ο Nice κατηγόρησε τον Θάτσι ότι του χρωστάει «σχεδόν μισό εκατομμύριο ευρώ» για τη δουλειά του για την κυβέρνηση του Κοσσυφοπεδίου.
Η Ζαχάροβα μόλις πρόσφατα περιέγραψε πληρέστερα τον οίκο της φρίκης στον οποίο φέρεται να προήδρευσε ο Θάτσι: «Το Κοσσυφοπέδιο είναι το έδαφος της «μαύρης» μεταμόσχευσης. Οι άνθρωποι ανατέμνονταν ζωντανοί, βγάζοντας εσωτερικά όργανα προς πώληση σε αυτούς τους ανθρώπους στη Δύση… Στη Δύση στάθηκαν στην ουρά για εγχειρήσεις μεταμόσχευσης οργάνων. Και άρχισαν να λαμβάνουν αυτά τα όργανα όταν το Κοσσυφοπέδιο μετατράπηκε σε μια τρομερή μαύρη τρύπα στην οποία εξαφανίστηκαν άνθρωποι, οι οποίοι όχι απλώς σκοτώθηκαν, αλλά σκοτώθηκαν για να πουλήσουν τα εσωτερικά τους όργανα».
Για να παραφράσουμε τα αθάνατα λόγια του Φράνκλιν Ντ. Ρούσβελτ που δικαιολογούν την υποστήριξη των ΗΠΑ στον δικτάτορα της Νικαράγουας Αναστάσιο Σομόζα, μπορεί να είναι γιοι ανήλικων, αλλά είναι γιοι αντρών της Δύσης.