Και όχι μόνο αυτό. Η μελέτη - που διεξήχθη από το BI Norwegian Business School (BI), το Πανεπιστήμιο Chuo, το Πανεπιστήμιο Miyagi και το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης - είπε επίσης πως ο τρόπος για να πείσετε τους ανθρώπους να το κάνουν αυτό είναι να το κάνουν οι διασημότητες στα βίντεο του YouTube.
Jeffrey Tucker - dailyreckoning.com / Παρουσίαση Freepen.gr
Σαν ρολόι, ξαφνικά βρίσκονται παντού. Είστε ευπρόσδεκτοι να τα αναζητήσετε. Προσωπικά τους βρίσκω επαναστατικούς. Καθώς με κάνουν να θέλω να επαναστατήσω.
Αυτοί είναι οι ίδιοι άνθρωποι που πίεσαν για lockdown, καλύμματα, τρυπήματα και πόλεμο με τη Ρωσία. Τώρα λένε ότι πρέπει να συνηθίσουμε να τρώμε ζωύφια γιατί όλες οι άλλες πολιτικές που πίεσαν έχουν αυξήσει δραματικά την πείνα στον κόσμο. Πράγματι, φτάνει σε σημείο κρίσης.
Για πολλούς ανθρώπους, η κατανάλωση ζωύφιου θα είναι σύντομα η μόνη απάντηση.
Ένα βήμα πριν τον κανιβαλισμό
Θα το λάβω ως δεδομένο ότι η εξέλιξη της κοινωνίας επιλέχθηκε ενάντια στην κατανάλωση ζωύφιων. Δεν είναι κάτι που προτιμούν οι άνθρωποι, για παράδειγμα, να τρώνε κοτόπουλο, ψάρι, βόειο κρέας και λαχανικά. Θα ήθελα περαιτέρω να υποθέσω πως οι περισσότεροι άνθρωποι, γενικά, δε θα έτρωγαν ζωύφια εκτός και αν έπρεπε.
Είμαι σίγουρος ότι υπάρχουν πολλοί αξιότιμοι γραφειοκράτες στον ΟΗΕ που θα αμφισβητούσαν τα παραπάνω, αλλά δε με νοιάζει.
Υπάρχει ένα όνομα για την κατανάλωση ζωύφιου: εντομοφαγία. Ακούγεται φανταχτερό, αλλά τελικά σημαίνει να ζεις σαν να υπάρχει πείνα. Είναι ένα βήμα πριν τον κανιβαλισμό και τελικά την κατανάλωση φλοιού δέντρων.
Συμβαίνει μερικές φορές. Ονομάζουμε αυτές τις περιόδους της ιστορίας βαθιά τραγικές. Δεν είναι αυτό που θέλουμε. Η διαφορά αυτή τη φορά είναι πως η εντομοφαγία προωθείται από κορυφαίους influencers του Χόλιγουντ.
Όταν φτάσει, η πείνα θα γιορταστεί στα social media.
Το φαγητό είναι ήδη σπάνιο
Ήδη μάλλον έχετε παρατηρήσει τις αλλαγές που συμβαίνουν. Τα εστιατόρια ανησυχούν για τα περιθώρια κέρδους τους και βρίσκουν τρόπους να ξεπεράσουν την πίεση. Σερβίρουν σωρούς ψωμιού και ζυμαρικών και όλο και λιγότερο κρέας. Ακόμη και οι μερίδες λαχανικών γίνονται λιγοστές.
Δεν μπορούν να αυξήσουν τις τιμές με τον τρόπο που μπορούν τα βενζινάδικα. Αυτό συμβαίνει επειδή έχουν μια τακτική πελατεία που παρακολουθεί πολύ προσεκτικά τις τιμές του μενού. Ακόμη και μια αύξηση κατά 50 σεντς μπορεί να προκαλέσει διαμαρτυρίες των καταναλωτών. Τότε οι πελάτες καταλήγουν να δίνουν λιγότερα φιλοδωρήματα, κάτι που είναι τεράστια καταστροφή για το προσωπικό των σερβιτόρων που βγάζουν πολύ λιγότερα από τον κατώτατο μισθό. Στη συνέχεια, το προσωπικό αυτό αποχωρεί σε μια περίοδο τεράστιας έλλειψης.
Ως αποτέλεσμα, πολλοί προσπαθούν να βρουν άλλους τρόπους.
Επιπλέον, βρισκόμαστε βαθιά στη φάση υποκατάστασης του μεγάλου πληθωρισμού. Τα πιο ακριβά είδη στο κατάστημα πωλούνται πολύ λιγότερο, ενώ τα φθηνότερα προϊόντα πωλούνται καλά. Έξω με μπριζόλες και μέσα με μοσχαρίσιο κιμά. Το κοτόπουλο είναι το καλύτερο και όχι τα καλύτερα κομμάτια αλλά τα φθηνά.
Μια άλλη τάση: οικιακή κηπουρική. Οι άνθρωποι πολύ αφελώς φαντάζονται ότι θα νικήσουν τον πληθωρισμό καλλιεργώντας τα δικά τους τρόφιμα. Αυτό που ανακαλύπτουν είναι πως αυτό απαιτεί περισσότερο χρόνο από ό,τι θα περίμενε κανείς, και κοστίζει επίσης: τα εργαλεία, το λίπασμα, το νερό, τα δίχτυα για να κρατήσουν μακριά τα έντομα και ούτω καθεξής. Όλα αθροίζονται.
Και ναι, υπάρχουν στιγμές μεγάλης απόλαυσης, αλλά δύσκολα κάνει ένα βαθούλωμα στον λογαριασμό του παντοπωλείου.
Ένας Πεινασμένος Κόσμος
Εν τω μεταξύ, οι άνθρωποι στον Πρώτο Κόσμο ξεχνούν πόσο τυχεροί είναι πραγματικά. Πολλά μέρη του κόσμου σήμερα αντιμετωπίζουν αληθινές κρίσεις τροφίμων και υγείας μαζί.
Η μεγαλύτερη και πιο εδραιωμένη ανθρωπιστική οργάνωση στον κόσμο για την παράδοση τροφίμων κρούει τον κώδωνα του κινδύνου: Ο κόσμος αντιμετωπίζει μια παγκόσμια κρίση πείνας πρωτοφανών διαστάσεων.
Μέσα σε μόλις δύο χρόνια, ο αριθμός των ανθρώπων που αντιμετωπίζουν ή κινδυνεύουν από οξεία επισιτιστική ανασφάλεια αυξήθηκε από 135 εκατομμύρια σε 53 χώρες πριν από την πανδημία σε 345 εκατομμύρια σε 82 χώρες σήμερα…
Βρισκόμαστε σε ένα κρίσιμο σταυροδρόμι. Πρέπει να ανταποκριθούμε στην πρόκληση της κάλυψης των άμεσων διατροφικών αναγκών των ανθρώπων σε κλίμακα, ενώ ταυτόχρονα υποστηρίζουμε προγράμματα που χτίζουν μακροπρόθεσμη ανθεκτικότητα σε κλίμακα.
Η εναλλακτική είναι η πείνα σε καταστροφική κλίμακα.
Θα πληρώνουμε το τίμημα για χρόνια
Φυσικά, οι ελίτ θέλουν να κατηγορήσουν την κλιματική αλλαγή και τον πόλεμο, αλλά ο πραγματικός ένοχος βρίσκεται στα lockdowns και τις αλυσίδες εφοδιασμού που διαλύθηκαν ως αποτέλεσμα των κυβερνητικών ενεργειών. Τι καταστροφή. Θα πληρώνουμε για πολλά χρόνια ακόμα αυτό το χάλι.
Και ενώ είναι εύκολο να απορρίψουμε προβλήματα σε όλο τον κόσμο ως δικά τους θέματα και όχι ως δικά μας, δε θα ήμουν τόσο σίγουρος. Η προσφορά τροφίμων στις ΗΠΑ έχει επηρεαστεί βαθιά από την έλλειψη εργατικού δυναμικού, την υπέρβαση των κανονιστικών ρυθμίσεων, τον πληθωρισμό και τα τεράστια προβλήματα στον τομέα των μεταφορών.
Η ομοσπονδιακή ασφάλιση καλλιεργειών συμβάλλει στη μείωση της προσφοράς. Πρόκειται για ένα πρόγραμμα που πληρώνει τους αγρότες είτε παράγουν είτε όχι. Σχεδιάστηκε για να μετριάσει τον κίνδυνο των καιρικών συνθηκών, αλλά μπορεί επίσης να δημιουργήσει μια κατάσταση στην οποία είναι πιο κερδοφόρο να αφαιρεθούν τα χωράφια από την παραγωγή παρά να αντιμετωπίσει το αυξανόμενο κόστος των λιπασμάτων, του αερίου και της εργασίας.
Υπάρχουν μηδενικές προσπάθειες αυτήν την στιγμή στη νομοθεσία για να γίνει οτιδήποτε σχετικά με αυτό. Επιπλέον, υπάρχουν τεράστιοι περιορισμοί γραμμένοι στη νομοθεσία που εμποδίζουν τους ιδιώτες αγρότες και τους κτηνοτρόφους να πωλούν τα προϊόντα τους εμπορικά, εκτός εάν χρησιμοποιούν μια εταιρεία επεξεργασίας κρέατος από την ομοσπονδιακή κυβέρνηση.
Αυτό είναι απλά απίστευτο. Ο Thomas Massie από το Κεντάκι (ένας από τους λίγους πραγματικά λαμπρούς πολιτικούς στις ΗΠΑ σήμερα) προσπάθησε να εισαγάγει νομοθεσία για να το διορθώσει, αλλά δεν έχει έλξη.
Πάρτε μια αγελάδα
Δε χρειάζεσαι αυτή τη συμβουλή γιατί την ξέρεις ήδη: Είναι μια καλή στιγμή να προμηθευτείς μια μεγάλη κατάψυξη και να εφοδιαστείς. Πολλοί από τους φίλους μου το έχουν κάνει αυτό. Βρίσκουν επίσης τρόπους να παρακάμψουν τους τρελούς κανονισμούς. Έτσι οι άνθρωποι αρχίζουν να φοβούνται το μέλλον. Κανένας κανονισμός δε θα σταθεί μεταξύ μας και της επιθυμίας για φαγητό.
Ας ασχοληθούμε με τον ελέφαντα στο δωμάτιο: αν και σε ποιο βαθμό όλα αυτά είναι σκόπιμα. Αντιστέκομαι στις θεωρίες συνωμοσίας, αλλά είναι αναμφισβήτητο ότι πολλά από τα ελίτ μέλη του Παγκόσμιου Οικονομικού Φόρουμ πιστεύουν πως υπάρχει υπερπληθυσμός στον κόσμο. Και όχι μόνο με λίγα αλλά δισεκατομμύρια.
Είναι δυνατόν αυτή η επισιτιστική κρίση να έχει σχεδιαστεί για να μειώσει τον παγκόσμιο πληθυσμό; Μπορεί. Γνωρίζουμε ότι ο Μπιλ Γκέιτς έχει υποστηρίξει εδώ και καιρό τη μείωση του πληθυσμού. Έχει τον τρόπο του σε όλα τα άλλα, οπότε γιατί όχι κι εδώ;
Έχει κανείς την αίσθηση αυτές τις μέρες ότι ένας πολιτισμός καταστρέφεται με τη βία. Η μακροζωία μας μειώνεται εδώ και περίπου 10 χρόνια, με τη διάρκεια ζωής να συρρικνώνεται για πρώτη φορά εδώ και αιώνες. Αυτή είναι μια τρομακτική πραγματικότητα. Συνδυάστε το με μια συνολική κρίση υγείας και μια κρίση τροφίμων που φαίνεται βέβαιο πως θα επιδεινωθεί.
Πριν από δύο βράδια, παρακολούθησα την ταινία Mr. Jones που καλύπτει τον λιμό που δημιούργησε ο Στάλιν στην Ουκρανία. Απόλυτα τρομακτικό. Μπορεί να συμβεί. Οι λιμοί δημιουργούνται σχεδόν πάντα από τις κυβερνήσεις. Όταν έρχονται, δεν υπάρχει διέξοδος. Ούτε ο πληθυσμός των ζωυφίων δεν είναι αρκετά μεγάλος για να καλύψει τις ανάγκες μας σε τρόφιμα.
Είναι μια άδικη δυσφήμιση της Μαρίας Αντουανέτας που είπε ποτέ «Αφήστε τους να φάνε παντεσπάνι». Αλλά δεν υπάρχει αμφιβολία ότι πολλές ελίτ και διασημότητες του Χόλιγουντ λένε τώρα σε έναν κόσμο που αντιμετωπίζει μια σοβαρή διατροφική κρίση:
«Αφήστε τους φάνε ζωύφια».