Η 14η Αυγούστου 1974, είναι καταχωρημένη στην συνείδηση της Κύπρου σαν η Δεύτερη Εισβολή. Φέτος, η 48η επέτειος, εκτιμούμε ότι πρέπει να αξιολογηθεί ως δείκτης εξελίξεων ενδεικτικών της κατολίσθησης προς μια Τρίτη Εισβολή, εξαιτίας μέγιστων λαθών, όπως ο βολικός και συμφεροντολογικός μακροχρόνιος που εμπέδωσε την ολική διαφθορά και ναρκοθέτησε την προοπτική λύσης-επανένωσης. Έτσι, σήμερα, οι σοφές ηγεσίες θα έπρεπε, μαζί με τα στεφάνια και τους επικήδειους να κατέθεταν και τις απολογίες τους για όσα δεν έκαναν και εξαιτίας των οποίων προκύπτει ήδη και η Τρίτη Εισβολή.
Από: philenews.com / Ανδρέας Παράσχος
Για όσους δεν έζησαν τις μέρες εκείνες κάνουμε μια σύντομη αναδρομή: 14 Αυγούστου 1974, νωρίς το πρωί σπάει από τον κατοχικό στρατό η εκεχειρία και η γραμμή αντιπαράταξης παρά την Μια Μηλιά. Τανκς και στρατός προελαύνουν προς τα χωριά της Μεσαορίας και την Αμμόχωστο. Καμία κόλαση μπορεί να περιγράψει τα όσα βίωσε ο κόσμος στα χέρια τους και από την ανάμιξη των παραστρατιωτικών της ΤΜΤ, χωρίς όμως από την αλγεινή εικόνα να λείπει η ΕΟΚΑ Β΄. Ξεκινώντας από τη Μια Μηλιά, το εκκλησάκι του Άη Δημήτρη στο ύψωμα παρά το ΣΟΠΑΖ, με εκτελέσεις και βιασμούς, περνώντας από το τραγικό Παλαίκυθρο των ξεκληρισμένων Σουππουρήδων και Λιασήδων και φτάνοντας στην Άσσια με τις δεκάδες των εκτελεσθέντων-αγνοουμένων. Μέχρι να πέσει η νύχτα η ελληνοκυπριακή κοινότητα θρηνούσε πολλούς νεκρούς, βιασθείσες και αιχμαλώτους. Θρηνούσε όμως και η τουρκοκυπριακή κοινότητα τα 126 γυναικόπαιδα στα χωριουδάκια Μαράθα, Σανταλάρης, και Αλόα, τα πλείστα εκ των οποίων καταγράφονται ως θύματα πολυήμερων βιασμών και τελικά εκτελέσεων από υπανθρώπους της ΕΟΚΑ Β’, οι οποίοι μέχρι σήμερα κυκλοφορούν ατιμώρητοι.
Γνωρίζω κι έχω γράψει, ότι το κεφάλαιο της απόδοσης δικαιοσύνης για το φοβερό εκείνο έγκλημα είχε ανοίξει από τον εισαγγελέα Πέτρο Κληρίδη το 2013 αλλά στην πορεία, άγνωστο γιατί, πάγωσε. Τη 15η Αυγούστου φτάσανε στην Αμμόχωστο, η οποία εγκαταλείφθηκε στο έλεος του τουρκικού στρατού, ο οποίος έφτασε μέχρι τη μισή Δερύνεια, αφού αποδύθηκε σε λουτρό αίματος στα περβόλια της Πέρτσιενας. Κάποιοι ωστόσο είχαν μείνει εγκλωβισμένοι στο Βαρώσι, όπως η Ξένια Χατζηπαύλου που στις 18 Αυγούστου ο κατοχικός στρατός είχε σκοτώσει τον άντρα της και τον αδελφό του, και η ίδια υπήρξε θύμα και μάρτυρας βιασμών, όπως μας αποκάλυψε το Δεκέμβριο του 2020. Οι πληγές που κακοφόρμισαν ποτέ δεν γιατρεύτηκαν και η μνήμη για τους παθόντες αιμορραγεί όσο οι ίδιοι ζουν. Μετά ακολούθησε η προέλαση προς την Καρπασία. Συνολική εικόνα: μετα-πραξικόπημα, χώρα χωρίς πρόεδρο, κυβέρνηση που δεν ήξερε πως να διαχειριστεί την τραγωδία κι ένα λαό στα αντίσκηνα, άνεργο και χωρίς λεφτά που προσπαθούσε να βάλει ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι. Τέλος, ένα από τα πιο ανατριχιαστικά συμπεράσματα που προκύπτει από την έρευνα μου στην τραγωδία είναι ότι ουδείς από τους πεσόντες ή τους αγνοούμενους είναι τέκνο επωνύμου πατρός!
Αν σήμερα, 14η Αυγούστου 2022, 48 χρόνια μετά την τραγωδία πιάσουμε τον μίτο από το τέλος θα αποκαλυφθεί ότι οι ηγεσίες μας έκαναν ότι είναι δυνατόν για να θησαυρίσουν, επενδύοντας στο στάτους κβο και οδηγώντας την Κύπρο πέραν της διχοτόμησης. Το έσχατο σήμερα, είναι ότι το Υπουργείο Εξωτερικών διαμαρτύρεται ότι ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν δέχθηκε τον Ερσίν Τατάρ ως πρόεδρο της “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου”. Μια πρώτη κίνηση αναγνώρισης. Τον Ιούλη ανακοινώθηκε πως έχει ξεκινήσει η διαδικασία μετατροπής του καθεστώτος λειτουργίας του αεροδρομίου της Τύμπου, σε αεροδρόμιο εσωτερικών πτήσεων της Τουρκίας. Μια πρώτη κίνηση προσάρτησης μαζί με την υπογραφή πρωτοκόλλου οικονομικής συνεργασίας που προηγήθηκε με την κάθοδο Ερντογάν στην Αμμόχωστο. Ταυτόχρονα είχαμε το άνοιγμα της περίκλειστης περιοχής των Βαρωσίων και η έναρξη του εποικισμού της. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη έκανε δηλώσεις για κινήσεις εντυπωσιασμού και ο τότε ΥΠΕΞ για πυροτεχνήματα. Ήταν η ίδια κυβέρνηση, που διακήρυττε ότι η Άγκυρα δεν θα έβρισκε πλοία, ούτε και προσωπικό για διατρήσεις. Ήταν επίσης η ίδια κυβέρνηση που πλαστογράφησε το πλαίσιο Γκουτέρες της 30ης Ιουλίου 2017, για να ανασκολοπίσει τη δυνατότητα που παρουσιάστηκε για πρώτη και μοναδική φορά, κατάργησης των εγγυήσεων και ταχείας απόσυρσης του τουρκικού στρατού από την Κύπρο. Μάλιστα ο Αναστασιάδης από τον Απρίλη του 2017 βολιδοσκοπούσε για λύση δύο κρατών. Το είπε στον Κασουλίδη, στον Αρχιεπίσκοπο, στο ΕΒΕ Αμμοχώστου σε δεκάδες ξένους πολιτικούς, διπλωμάτες και απόδημους. Και σε εμένα…
Τώρα που η τραγωδία μας, πάει να συμπληρώσει μισό αιώνα, η Τουρκία μεθοδεύει αναγνώριση της λεγόμενης «ΤΔΒΚ», η οποία στα επόμενα 50 χρόνια εκτιμώ ότι δεν θα είναι λεγόμενη. Δυστυχώς οι τσάμπα μάγκες της ηγεσίας αυτού του δύσμοιρου τόπου, δια του Κυβερνητικού Εκπροσώπου βαυκαλιζόμενοι διακηρύττουν ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ενημέρωσε τους Ευρωπαίους ομολόγους του για την κατάσταση, ζητώντας να υποδείξουν προς την Τουρκία τη σημασία τερματισμού των μονομερών ενεργειών και των εν γένει προκλήσεων. Η πολιτική αφέλεια σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια. Είναι δυνατόν να μη αντιλαμβάνονται στη Λευκωσία γιατί η Τουρκία στη ρήξη Ρωσίας-Ουκρανίας, είναι αποδεκτή ως ο μόνος διαμεσολαβητής. Γιατί, εξάγει και εισάγει προϊόντα και προς τις δύο. Γιατί ενώ είναι μέλος του ΝΑΤΟ έχει πάρει S400 από τη Μόσχα. Γιατί υποβάλλει στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ τους όρους της. Γιατί η Άγκυρα δεν πιάνεται από οποιοδήποτε πλαίσιο κυρώσεων. Γιατί διαπραγματεύθηκε και επιστατεύει τη συμφωνία για την εξαγωγή σιτηρών από την Ουκρανία. Και γενικώς παρουσιάζεται ως μια ενεργώς υπερδύναμη. Από την άλλη εμείς, κράτος παρίας στην Ε.Ε., μοιάζουμε με επικράτεια της μαφίας με το ξέπλυμα χρήματος, τα χρυσά διαβατήρια και τη διαφθορά, όπου ο Νονός είναι ο απόλυτος νόμος και η άχρι θανάτου ισχύς. Αλίμονο δε που το κράτος το ίδιο έχει γίνει επικράτεια μαφίας. Εξ αυτού και η Τρίτη Εισβολή είναι επί θύραις.
Ελεύθερα, 14.8.2022.
Για όσους δεν έζησαν τις μέρες εκείνες κάνουμε μια σύντομη αναδρομή: 14 Αυγούστου 1974, νωρίς το πρωί σπάει από τον κατοχικό στρατό η εκεχειρία και η γραμμή αντιπαράταξης παρά την Μια Μηλιά. Τανκς και στρατός προελαύνουν προς τα χωριά της Μεσαορίας και την Αμμόχωστο. Καμία κόλαση μπορεί να περιγράψει τα όσα βίωσε ο κόσμος στα χέρια τους και από την ανάμιξη των παραστρατιωτικών της ΤΜΤ, χωρίς όμως από την αλγεινή εικόνα να λείπει η ΕΟΚΑ Β΄. Ξεκινώντας από τη Μια Μηλιά, το εκκλησάκι του Άη Δημήτρη στο ύψωμα παρά το ΣΟΠΑΖ, με εκτελέσεις και βιασμούς, περνώντας από το τραγικό Παλαίκυθρο των ξεκληρισμένων Σουππουρήδων και Λιασήδων και φτάνοντας στην Άσσια με τις δεκάδες των εκτελεσθέντων-αγνοουμένων. Μέχρι να πέσει η νύχτα η ελληνοκυπριακή κοινότητα θρηνούσε πολλούς νεκρούς, βιασθείσες και αιχμαλώτους. Θρηνούσε όμως και η τουρκοκυπριακή κοινότητα τα 126 γυναικόπαιδα στα χωριουδάκια Μαράθα, Σανταλάρης, και Αλόα, τα πλείστα εκ των οποίων καταγράφονται ως θύματα πολυήμερων βιασμών και τελικά εκτελέσεων από υπανθρώπους της ΕΟΚΑ Β’, οι οποίοι μέχρι σήμερα κυκλοφορούν ατιμώρητοι.
Γνωρίζω κι έχω γράψει, ότι το κεφάλαιο της απόδοσης δικαιοσύνης για το φοβερό εκείνο έγκλημα είχε ανοίξει από τον εισαγγελέα Πέτρο Κληρίδη το 2013 αλλά στην πορεία, άγνωστο γιατί, πάγωσε. Τη 15η Αυγούστου φτάσανε στην Αμμόχωστο, η οποία εγκαταλείφθηκε στο έλεος του τουρκικού στρατού, ο οποίος έφτασε μέχρι τη μισή Δερύνεια, αφού αποδύθηκε σε λουτρό αίματος στα περβόλια της Πέρτσιενας. Κάποιοι ωστόσο είχαν μείνει εγκλωβισμένοι στο Βαρώσι, όπως η Ξένια Χατζηπαύλου που στις 18 Αυγούστου ο κατοχικός στρατός είχε σκοτώσει τον άντρα της και τον αδελφό του, και η ίδια υπήρξε θύμα και μάρτυρας βιασμών, όπως μας αποκάλυψε το Δεκέμβριο του 2020. Οι πληγές που κακοφόρμισαν ποτέ δεν γιατρεύτηκαν και η μνήμη για τους παθόντες αιμορραγεί όσο οι ίδιοι ζουν. Μετά ακολούθησε η προέλαση προς την Καρπασία. Συνολική εικόνα: μετα-πραξικόπημα, χώρα χωρίς πρόεδρο, κυβέρνηση που δεν ήξερε πως να διαχειριστεί την τραγωδία κι ένα λαό στα αντίσκηνα, άνεργο και χωρίς λεφτά που προσπαθούσε να βάλει ένα πιάτο φαγητό στο τραπέζι. Τέλος, ένα από τα πιο ανατριχιαστικά συμπεράσματα που προκύπτει από την έρευνα μου στην τραγωδία είναι ότι ουδείς από τους πεσόντες ή τους αγνοούμενους είναι τέκνο επωνύμου πατρός!
Αν σήμερα, 14η Αυγούστου 2022, 48 χρόνια μετά την τραγωδία πιάσουμε τον μίτο από το τέλος θα αποκαλυφθεί ότι οι ηγεσίες μας έκαναν ότι είναι δυνατόν για να θησαυρίσουν, επενδύοντας στο στάτους κβο και οδηγώντας την Κύπρο πέραν της διχοτόμησης. Το έσχατο σήμερα, είναι ότι το Υπουργείο Εξωτερικών διαμαρτύρεται ότι ο Πρόεδρος του Αζερμπαϊτζάν δέχθηκε τον Ερσίν Τατάρ ως πρόεδρο της “Τουρκικής Δημοκρατίας της Βόρειας Κύπρου”. Μια πρώτη κίνηση αναγνώρισης. Τον Ιούλη ανακοινώθηκε πως έχει ξεκινήσει η διαδικασία μετατροπής του καθεστώτος λειτουργίας του αεροδρομίου της Τύμπου, σε αεροδρόμιο εσωτερικών πτήσεων της Τουρκίας. Μια πρώτη κίνηση προσάρτησης μαζί με την υπογραφή πρωτοκόλλου οικονομικής συνεργασίας που προηγήθηκε με την κάθοδο Ερντογάν στην Αμμόχωστο. Ταυτόχρονα είχαμε το άνοιγμα της περίκλειστης περιοχής των Βαρωσίων και η έναρξη του εποικισμού της. Η κυβέρνηση Αναστασιάδη έκανε δηλώσεις για κινήσεις εντυπωσιασμού και ο τότε ΥΠΕΞ για πυροτεχνήματα. Ήταν η ίδια κυβέρνηση, που διακήρυττε ότι η Άγκυρα δεν θα έβρισκε πλοία, ούτε και προσωπικό για διατρήσεις. Ήταν επίσης η ίδια κυβέρνηση που πλαστογράφησε το πλαίσιο Γκουτέρες της 30ης Ιουλίου 2017, για να ανασκολοπίσει τη δυνατότητα που παρουσιάστηκε για πρώτη και μοναδική φορά, κατάργησης των εγγυήσεων και ταχείας απόσυρσης του τουρκικού στρατού από την Κύπρο. Μάλιστα ο Αναστασιάδης από τον Απρίλη του 2017 βολιδοσκοπούσε για λύση δύο κρατών. Το είπε στον Κασουλίδη, στον Αρχιεπίσκοπο, στο ΕΒΕ Αμμοχώστου σε δεκάδες ξένους πολιτικούς, διπλωμάτες και απόδημους. Και σε εμένα…
Τώρα που η τραγωδία μας, πάει να συμπληρώσει μισό αιώνα, η Τουρκία μεθοδεύει αναγνώριση της λεγόμενης «ΤΔΒΚ», η οποία στα επόμενα 50 χρόνια εκτιμώ ότι δεν θα είναι λεγόμενη. Δυστυχώς οι τσάμπα μάγκες της ηγεσίας αυτού του δύσμοιρου τόπου, δια του Κυβερνητικού Εκπροσώπου βαυκαλιζόμενοι διακηρύττουν ότι ο Πρόεδρος Αναστασιάδης ενημέρωσε τους Ευρωπαίους ομολόγους του για την κατάσταση, ζητώντας να υποδείξουν προς την Τουρκία τη σημασία τερματισμού των μονομερών ενεργειών και των εν γένει προκλήσεων. Η πολιτική αφέλεια σε όλη της τη μεγαλοπρέπεια. Είναι δυνατόν να μη αντιλαμβάνονται στη Λευκωσία γιατί η Τουρκία στη ρήξη Ρωσίας-Ουκρανίας, είναι αποδεκτή ως ο μόνος διαμεσολαβητής. Γιατί, εξάγει και εισάγει προϊόντα και προς τις δύο. Γιατί ενώ είναι μέλος του ΝΑΤΟ έχει πάρει S400 από τη Μόσχα. Γιατί υποβάλλει στο ΝΑΤΟ και την ΕΕ τους όρους της. Γιατί η Άγκυρα δεν πιάνεται από οποιοδήποτε πλαίσιο κυρώσεων. Γιατί διαπραγματεύθηκε και επιστατεύει τη συμφωνία για την εξαγωγή σιτηρών από την Ουκρανία. Και γενικώς παρουσιάζεται ως μια ενεργώς υπερδύναμη. Από την άλλη εμείς, κράτος παρίας στην Ε.Ε., μοιάζουμε με επικράτεια της μαφίας με το ξέπλυμα χρήματος, τα χρυσά διαβατήρια και τη διαφθορά, όπου ο Νονός είναι ο απόλυτος νόμος και η άχρι θανάτου ισχύς. Αλίμονο δε που το κράτος το ίδιο έχει γίνει επικράτεια μαφίας. Εξ αυτού και η Τρίτη Εισβολή είναι επί θύραις.
Ελεύθερα, 14.8.2022.