Το ελληνικό κράτος εξέμεσε όλη του την ανηθικότητα σε έναν παππού και τον εγγονό του

hhach / pixabay

Μια πολύ σημαντική είδηση δημοσιεύτηκε πριν λίγες ημέρες στο Σin η οποία παραμένει για 5η ημέρα ψηλά στις προτιμήσεις του αναγνωστικού της κοινού, αλλά δεν κατάφερα να συναντήσω σε κάποιο άλλο μέσο ενημέρωσης.

Του Στρατή Μαζίδη

Ποιος ξέρει; Ίσως να μην υπάρχει διαθέσιμος χώρος αφού άλλες ειδήσεις έχουν προτεραιότητα όπως η μάχη της Ψ με τα κύματα, ο χορός της Χ στο τάδε νησί και άλλα τέτοια παρόμοια στα πλαίσια πάντα της υπεύθυνης ενημέρωσης ημών των πολιτών.

Ας έρθουμε όμως ξανά στο δημοσίευμα του Σin [https://www.sofokleousin.gr/tsekouri-tis-eforias-stis-dorees-metriton] σύμφωνα με το οποίο ένας παππούς αποφάσισε να εκμεταλλευτεί το ευεργέτημα της αύξησης του αφορολόγητου ορίου των χρηματικών δωρεών σε 800.000 ευρώ και να δωρίσει 31.000 ευρώ στον εγγονό του.

Πήγε λοιπόν ο άνθρωπος στην τράπεζα, έκανε την κατάθεση με την εντύπωση ότι η δωρεά ήταν αφορολόγητη, μετά και την ισχύ του νέου αυξημένου αφορολόγητου ορίου.  

Ωστόσο ήρθε η «λυπητερή» από την Εφορία, με την οποία του επιβλήθηκε φόρος ύψους 3.100 ευρώ ήτοι 10% επί του ποσού της δωρεάς!  Ο παππούς προσέφυγε στη ΔΕΔ, ζητώντας διαγραφή του φόρου των 3.100 ευρώ, αλλά η προσφυγή του απορρίφθηκε!

Η ΔΕΔ, στην απορριπτική της απόφαση (851/2022) υπενθυμίζει ότι η διάταξη του νόμου προβλέπει πως, η γονική παροχή ή η δωρεά προς τα πρόσωπα που υπάγονται στην Α' κατηγορία της παρ. 1 του άρθρου 29 του Κώδικα οποιουδήποτε  περιουσιακού στοιχείου, καθώς και η γονική παροχή ή η δωρεά χρηματικών ποσών προς τα ως άνω πρόσωπα, η οποία διενεργείται με μεταφορά χρημάτων μέσω χρηματοπιστωτικών ιδρυμάτων, υπόκεινται σε φόρο, ο οποίος υπολογίζεται με συντελεστή δέκα τοις εκατό (10%), μετά την αφαίρεση εφάπαξ αφορολογήτου ποσού οκτακόσιων χιλιάδων (800.000)ευρώ. 

Στο πλαίσιο αυτό, σημειώνει η ΔΕΔ, από τα προσκομιζόμενα στοιχεία προκύπτει ότι το χρηματικό ποσό των 31.000,00 ευρώ, δε μεταφέρθηκε από τον τραπεζικό λογαριασμό του δωρητή, σε αυτόν του δωρεοδόχου, αλλά κατατέθηκε με μετρητά σε αυτόν.

Σε απλά λόγια ο παππούς τιμωρήθηκε επειδή είχε τα λεφτά του, το υπογραμμίζουμε αυτό, ΤΑ ΛΕΦΤΑ ΤΟΥ, ΤΑ ΔΙΚΑ ΤΟΥ ΛΕΦΤΑ ΒΡΕ ΑΦΙΛΟΤΙΜΟ ΚΡΑΤΟΣ, που κέρδισε με μόχθο, φορολογήθηκε για αυτά και πιθανώς προστάτευσε λόγω φόβου από ένα σημείο και μετά, εκτός τράπεζας.

Ο παππούς ούτε φοροδιέφυγε, ούτε τίποτε, απλά δε χόρεψε όπως προστάζει το σάπιο σύστημα και οι αφέντες ή μάλλον περιοδικοί υπηρέτες του.

Η πλάκα είναι πως ο άνθρωπος με την κατάθεση, ξανάβαζε στο τραπεζικό σύστημα εκ νέου 31.000 ευρώ. Τελικά καλύτερα να του τα έδινε στο χέρι.

Αυτή η ανηθικότητα πρέπει να σταματατήσει και να διορθωθεί. Το να αρπάζεις το μόχθο του άλλου μέσα από τα χέρια του, δεν είναι έξοδος από τα μνημόνια όπως τη διαφήμισε ο κ. Μητσοτάκης μιλώντας για το τέλος των άδικων φόρων [ακόμη περιμένουμε την είδηση της κατάργησης του ΕΝΦΙΑ και τη διαγραφή των υπολοίπων δόσεων]. Ούτε μπορούμε να έχουμε κάθε φορά τις τράπεζες ραπανάκι μέσα στα πόδια μας για να πλουτίζουν με τις προμήθειες. Τα χρήματα των πολιτών, είναι χρήματα των πολιτών και έχουν δικαίωμα να τα κάνουν ό,τι θέλουν.

Άραγε αν ο παππούς κατέθετε τα χρήματα πρώτα σε δικό του λογαριασμό και τα μετέφερε εν καιρώ στο παιδί, θα του άρπαζε το κράτος 3.100 ευρώ;

Μήπως εκτός από τις υποκλοπές, να ασχοληθεί κανείς και με τις κλοπές σε βάρος του λαού;